Geef eerst een korte motivatie van je boekkeuze:
Ik was op zoek naar een leuk boek om te lezen en keek dus eerst bij mijn grote lijsters. Ik las de achterkanten en het boek van Arnon Grunberg leek me leuk omdat het ten eerste over een jongen gaat die even oud is als ik maar ook omdat het schijnt dat hij niet van mensen kan houden wat me wel aansprak. Het lijkt me erg moeilijk als je van niemand houd het dan maar het betaalde sexleven in gaat.
Beschrijf je eerste persoonlijke reactie:
Ik vond het een beetje een apart verhaal maar kan het aan de ene kant wel begrijpen dat Arnon niet van iemand kan houden. Hij heeft van zijn ouders ook nooit echt liefde gehad volgens het boek en word gedumpt door zijn eerste echte en enige vriendin. Het is een goed boek vind ik, het is tenminste een boek waar je echt graag wilt doorlezen omdat je wilt weten wat er gaan gebeurenn. Zeker als je eerst de achterkant leest, want dan weet je al een beetje wat er gaat gebeuren maar nog niet precies hoe het gaat gebeuren.
Het boek gaat over een joodse jongen (Arnon Grunberg) die niet van iemand kan houden. Hij heeft een redelijke goede band met zijn vader maar zijn moeder mag hij niet zo. Hij vindt haar zeurdering en vind het belachelijk dat ze zo vaak servies stuk gooit. Later in het verhaal als zijn vader is gestorven besteed hij toch wel wat aandacht aan haar.
De “ik”persoon eerste echte vriendinnetje is rozie. Hij heeft een goede band met haar, ze zitten bij elkaar in de klas en doen leuke dingen samen: Ze gaan uit eten in een duur restaurant, gaan een dagje stappen in Den-Haag en reizen van het geld dat Rozie heeft verdient af naar Antwerpen waar ze weer veel beleven en o.a. met elkaar slapen. Na ongeveer 2 jaar loopt die relatie stuk.
De “ik” gaat woont na deze relatie opzichzelf samen met een engelse jongen waar hij niet veel contact mee heeft. De “ik” persoon kan van niemand houden en vlucht de betaalde sex in waar hij het ene meisje escortmeisje na de andere gebruikt. Het derde meisje waar hij mee slaapt vertelt hem dat hij het zelf ook goed zal doen als hij zichzelf zou verhuren wat hij dus ook doet op 22 jarige leeftijd.
Analyseer het boek op de volgende punten:
Personages:
De hoofdpersoon in dit boek is Arnon Grunberg. Van hem wordt zijn leven beschreven, waarbij de nadruk wordt gelegd op Arnons ervaringen rond zijn zestiende, negentiende en tweeëntwintigste levensjaar. Hij wordt beschreven als een man met een brilletje, dikke neus en lange krullen. Hij is vroegtijdig gestopt met school en is daarna gaan werken.
Hij had een vriendin, Rosie die net zulke rare dingen doet als de “ik”. Ze heeft kleine borsten en houd ervan om lekker makkelijke kleren aan te doen. Verder rookt ze en schrijft ze veel brieven aan Arnon.
De “ik”persoons vader heeft wel wat geld blijkt uit het feit dat hij dure rekeningen betaald van zijn zoontje die uit eten gaan en het servies goed, heeft een slechte gezondheid, drinkt vaak en gaat vaak op reis en neemt zijn zoon af en toe mee.
De “ik”persoons moeder is een vrouw die vaak met servies gooit en dus eigenlijk een beetje getikt is. Alles wat ze nog heeft in haar leven is eigenlijk wel haar zoon. Ze heeft ook nog een dochter maar daar wordt bijna niets over verteld.
Verder zijn er nog een aantal hoeren maar het is niet zo interessant om hun kenmerken te gaan vertellen.
Thema`s zijn: sex, eenzaamheid, alcohol, godsdienst,.
Arnon kan niet van iemand houden maar hij heeft wel sex nodig in zijn leven. Dit is duidelijk te merken als hij wat ouder wordt. Hij moet elke keer naar de hoeren en als hij geen geld meer heeft besluit hij zelf maar escort-boy te worden.
Arnon is eigenlijk heel eenzaam. Hij kan niet van mensen houden en heeft dus geen zin om vaak naar zijn ouders te gaan ( moeder ). Hij woont wel samen met iemand maar daar heeft hij eigenlijk geen goed contact mee.
Arnon is een beetje verslaafd aan alcohol. Hij gaat vaak naar de kroeg en ontmoet daar mensen waar hij zijn steun bij probeert te vinden.
Arnon is joods van godsdienst maar tijdens zijn levensduur komt hij mensen tegen die in god geloven en dan vraagt hij dingen aan god en bid hij tot god. Toch gaat hij met zijn ouders ook naar de Joodse bijeenkomsten en houd hij zich aan joodse feestdagen.
Plaats en Ruimte:
De plaats waar het verhaal zich afspeelt is Amsterdam. Dit valt af te leiden uit de verschillende plaatsen die de hoofdpersoon noemt. 'Eerst liep ik door het Vondelpark. Dat ging nog wel. Ik kwam uit aan het begin van de Brederostraat, en ik moest aan het einde zijn.' (pag.131). Ook deze plaats is net als de tijd niet echt van belang voor het boek.
Perspectief:
Blauwe maandagen is een roman waarbij in de huid van de hoofdpersoon wordt gekropen, het is een personale roman. Hierdoor kan hij zijn belevingen heel persoonlijk aan jouw vertellen, alsof hij een gesprek met jouw aangaat en verteld wat hij allemaal heeft beleefd. 'Ik stond voor de riksbioscoop en ik wist dat ik zeker nog een kwartier moest wachten'(pag. 187). Dit perspectief verandert gedurende het hele boek niet.
Zijn ogen zijn regelmatig vertroebeld door de drank, maar soms zijn zijn observaties scherp en wrang. Zijn eigen levenswijze en de verkoopbaarheid van het menselijk lichaam brengen hem tot de volgende uitspraak: 'lk wist dat het niemand iets kon schelen wat je deed en dat het zelfs niemand iets uitmaakte of je zou verrekken of niet. Mensen zijn zo vervangbaar als een plastic tas. Ze denken alleen allemaal dat ze zeer speciaal en uniek zijn en dat hun kinderen zelfs nog specialer zijn. Dat moet je ook wel denken als je wilt blijven leven. Zolang je dat wilt, moet je dus je bek houden over die plastic tassen.' (pag. 252)
De structuur van het boek is niet altijd even gemakkelijk. Soms is het ingewikkeld omdat het van de-hak-op-de-tak springt. De lastigste stukken zijn wanneer Arnon gaat vertellen over dingen die eerder gebeurt zijn. Dat geeft een echt verwarrend beeld van een bepaalde gebeurtenis.
In het verhaal zit vrijwel meteen vaart. Het duurt niet lang voor je in het verhaal bent. Wat dat betreft is het boek wel fijn, want het gaat meteen op de feiten af en heeft geen lange inleiding.
Het verhaal hangt niet goed met elkaar samen. Het is een verhaal met veel terugblikken, maar ook vooruitblikken en ook nog eens flash backs in flash backs, het lijkt dan of hij dan ineens iets bedenkt wat hij eigenlijk iets eerder al had moeten zeggen. Dat is nogal eens vervelend. Het leest niet zo makkelijk, omdat je steeds na moet denken wat er ook al weer precies gebeurt.
Het verhaal is niet overal even spannend. Dit komt omdat er heel duidelijk met spanningsbogen is gewerkt.
Opzich bestaat het verhaal uit een verhaallijn, namelijk het leven van Arnon, de ikpersoon in het verhaal. Omdat Arnon over zijn leven verteld lopen er vele verhaallijnen door elkaar heen. Namelijk het verhaal dat hij iets met Rosie heeft, dat mevrouw Weinbaum vaak bij hem en zijn ouders langskomen, dat zijn vader doodgaat en dat hij via prostituees in aanraking komt met escortmeisjes, zodat hij besluit dat zelf ook te gaan doen.
Vanuit het onderwerp bekeken past het wel dat er veel terugblikken in het verhaal zitten.
Met de tijd word erg vaak ‘gespeeld’. Ik vind dat maar niks. Arnon Grunberg had het boek beter kunnen schrijven zonder terugblikken en tijdspelingen. In ieder geval zonder al die verschillende tijden door elkaar. Het moet natuurlijk wel een grote flash back zijn omdat het zijn levensverhaal is.
Het einde vind ik maar een beetje onduidelijk. Het wordt niet goed afgesloten. Het geeft veel open plekken want er roepen nog vele vragen op die niet beantwoord worden. Zoals bijv.: Gaat hij nou zelf nog een escort bedrijf oprichten ja of nee?
Stijl:
De stijl van Arnon Grunberg is modern en soepel. De auteur vindt dat je een boek moet kunnen lezen alsof het je verteld wordt. De dialogen zijn zeer levensecht.
Zijn taalgebruik is vrij eenvoudig maar soms gewoon grof of vulgair vaak erg lachwekkend. Hij gebruikt vaak voorbeelden om situaties te typeren.
Al met al een leuk boek waarom ik veel gelachen heb. En het is absoluut de moeite waard oom een keer te lezen. Maar die overdreven reacties dat het zo’n fantastische schrijver is vind ik een beetje overdreven.
3. Evaluatie:
Ik vond het een erg leuk boek om te lezen. Ik was ook voortdurend geboeid en wou het het liefst zo snel mogelijk uitlezen. Verder vond ik wel dat Arnon Grunberg de tijden vaak te moeilijk door elkaar haalde waardoor ik soms moeite moest doen om het goed te begrijpen. Het boek is natuurlijk een beetje een autobiografie en ik vind het knap dat hij dat allemaal zo durft op te schrijven in een boek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden