Blauwe maandagen door Arnon Grunberg

Algemeen: Auteur: Arnon Grunberg
Geboren: 22 februari 1971. Biografische gegevens: Zijn debuut was Koningin frambozenrood (1988, toneel). Citaat: ‘Ach ik denk altijd: de werkelijkheid is toch altijd veel erger dan alles wat je schrijft. Ik vergroot het niet uit. Als ik alles zou opschrijven, zou men zich afvragenof het wel waar is.’ (Haarlems dagblad, 30-03-1996) Titel: Blauwe maandagen. Uitgever: NIJGH & VAN DITMAR Plaats: Amsterdam Jaar: 1994 (eerste druk mei 1994). Titelverklaring: Blauwe maandag is ook een gezegde; het betekent vlug of kort. Alles wat de hoofdpersoon meemaakt duurt maar kort. Motto: *** Ik heb nog twintig paarden in Berlijn. Betekenis: de vader van de hoofdpersoon heeft een manege voor gehandicapten met twintig paarden in Berlijn. Dat loopt alleen niet zo goed. Fabel: De hoofdpersoon is joods, maar dat is niet zo belangrijk in het boek, zijn moeder is wel meer met het jodendom bezig. De hoofdpersoon heeft een aardig goede band met zijn vader alhoewel hij de hele dag dronken is. De hoofdpersoon mag zijn moeder niet zo omdat ze altijd zeurt en schreeuwt en borden kapot gooit als ze boos is. In het begin van het boek zit de hoofdpersoon nog op school, namelijk op het Vossius in Amsterdam. Maar daar maakt hij er een enorme zooi van. Later gaat hij altijd onder schooltijd met Rosie, een meisje met wie hij een tijdje een relatie had, ergens wat drinken. Uiteindelijk wordt hij van het Vossius gestuurd. De hoofdpersoon heeft wel wat baantjes gehad, zoals bezorger van een apotheker, kranten- verkoper van het Parool op het Centraal Station. En later wordt hij ook hoer. In het boek wordt heel uitgebreid verteld over hoe hij in een café zich aan het bezatten is en wat iedereen om hem heen doet. Hij gaat ook vaak naar de hoeren, maar heeft dan niet altijd behoefte aan seks; heel vaak wil hij gewoon bij hen liggen en met praten.
Structuur: Het boek wordt in de ik-vorm verteld. Het is wel chronologisch verteld. Het zijn losse verhalen uit het leven van de hoofdpersoon die samen een heel verhaal vormen. Thema: Kortstondigheid, alles wat de hoofdpersoon meemaakt is kort; zijn verblijf ophet Vossius, zijn relatie met Rosie of zijn vader, zijn baantjes. En natuurlijk duren de hoerenbezoekjes ook maar kort. Waardering: Ik vond het niet een speciaal heel leuk boek, een beetje eentonig en deprimerend. Omdat de hoofdpersoon echt ongeveer niks in zijn leven heeft om zichzelf op de been te houden. Hij hangt de hele dag maar dronken in de café’s. Het is wel goed geschreven.