Korte samenvatting Arnon is een jongen van Joodse afkomst en Duitser van geboorte. Het begint boek begint als Arnon een leeftijd van ongeveer 15 jaar heeft. Hij gaat eerst over de relatie met zijn vader, waarmee hij naar heel wat landen gaat. Daarna krijgt hij zijn eerste serieuze vriendinnetje, Rosie, en keert zich tegen de maatschappij. School ziet hij niet meer zitten en hij vindt het dus ook niet zo erg als hij daar vanaf getrapt wordt. Nadat het uit is met zijn vriendin, gaat het boek verder over zijn doodzieke vader, die door een hersenbloeding steeds verder aftakelt. Na een tijdje overlijdt zijn vader. Over zijn vaders dood wordt niet veel verteld. Op ongeveer de helft van het boek begint hij over de prostituees die hij bezoekt. Daar gaat hij heel diep op in en aan het eind van het boek besluit hij om zelf ook te proberen in de escort aan de slag te gaan. Thema Dit boek gaat over Arnon Grunberg, een joodse man, die van jongen opgroeit naar een man die afhankelijk wil zijn en niets meer aan het geloof hecht.
Vertelwijze Het verhaal is opgebouwd uit een groot aantal anekdoten. Er komen hierbij een groot aantal flashbacks voor, die ik later nog wil bespreken. Over het algemeen worden vrij veel beschrijvingen gegeven van dingen, maar dan alleen de dingen die de hoofdpersoon belangrijk vind. De dialogen die in het boek plaatsvinden zijn levensecht. Titel Als je de titel heel makkelijk opvat, verwijst het naar de naam van het escortbureau waar Arnon zich aan het einde van het boek inschrijft. Deze heeft ‘Bleu Moon’ en dit betekent vrij vertaald blauwe maan of blauwe maandag. In de relatie met het leven van Arnon Grunberg verwijst de titel naar de vele baantjes die hij gehad heeft. Dit kan je uitdrukken met de uitdrukking; ‘die baantjes had hij voor een blauwe maandag’. Opbouw Er is in dit boek geen proloog en epiloog. Hoewel de meeste recesenten het eerste hoofdstuk een inleiding vinden op de rest van het boek. Tot de vijftiende druk is de tekst herzien en bij het vierde deel is een hoofdstuk weggelaten. Deze is nu het begin van het slotgedeelte, waardoor dit niet echt meer lijkt op een epiloog, maar meer een geheel is met de rest van het boek. Het boek is in delen verdeeld. Het tweede en derde deel zijn daarentegen ook nog in verschillende hoofdstukken verdeelt. De verdeling is als volgt: ***Ik heb nog twintig paarden in Berlijn ***Rosie
Martinimartin
De oesterbar
Den Haag Mariahoeve
Apotheek
Apollohotel
Antwerpen
Onder de dennenboom
4320 minuten
Neuken
Even Shoah kijken ***Walk like an Egyptian ***De meisjes
Houtlijm
Tina
Een gebed voor Marcella
Natasja
Kom je voor anaal? Nee, voor Astrid ***In dienst van Bleu Moon
In deze indeling van de hoofdstukken valt me in eerste instantie niet veel op. De delen geven wel ongeveer het verloop van het leven van de hoofdpersoon weer, maar dit komt niet echt duidelijk naar voren. Wel kan je zien dat Rosie een belangrijke plek in zijn leven heeft ingenomen, omdat daar de meeste hoofdstukken aan gewijd zijn. Je weet alleen niet of dit ook de meeste bladzijden zijn. Personages De hoofdpersoon in dit boek is Arnon Grunberg. Van hem wordt zijn leven beschreven, waarbij de nadruk wordt gelegd op Arnons ervaringen rond zijn zestiende, negentiende en tweeëntwintigste levensjaar. Hij wordt beschreven als een man met een brilletje, dikke neus en lange krullen. Hij is vroegtijdig gestopt met school en is daarna gaan werken. Hij had een vriendin, Rosie. Maar wanneer dit uit is heeft hij geen verdere vaste relaties meer. Met zijn vader heeft de ikpersoon nauwelijks contact, daarnaast met zijn moeder veel meer. OP traditionele momenten zoekt hij haar dan vaak (vooral in het begin van het boek) op en houdt hij haar gezelschap. Het is een rond karakter, dit komt vooral omdat het vanuit zijn oogpunt geschreven is en zo veel over zijn gedachten te weten komt.
Historische tijd De tijd dat het verhaal zich afspeelt is denk ik zo rond de jaren '75 tot uitgave van het boek. Zo vertelt de hoofdpersoon dat er in de bioscoop de film 'Flodder in Amerika' nog draait. Zo is terug te zoeken dat deze film uit 1992 komt. Een ander voorbeeld is ‘Ik moest denken aan die keer dat Charles Chaplin was overleden en hij me meenam naar Tuschinski. (…)Het was de winter van 1978 of van 1977’. (pag. 116). Zo zijn er nog een paar aanwijzingen die verwijzen naar deze tijd. Deze tijd is niet echt van belang voor het boek. Plaats en ruimte De plaats waar het verhaal zich afspeelt is Amsterdam. Dit valt af te leiden uit de verschillende plaatsen die de hoofdpersoon noemt. 'Eerst liep ik door het Vondelpark. Dat ging nog wel. Ik kwam uit aan het begin van de Brederostraat, en ik moest aan het einde zijn.' (pag.131). Ook deze plaats is net als de tijd niet echt van belang voor het boek. Tijdsduur De vertelde tijd omvat een aantal jaren van het leven van Arnon Grunberg, waarbij de nadruk ligt op zijn zestiende, negentiende en tweeëntwintigste levensjaar. In die jaren vinden er dan ook veel vertragingen plaats, deze hebben als functie de belangrijkste perioden in zijn jaren te belichten en aandacht te geven. Tijdsvolgorde De hoofdlijn van het verhaal is chronologisch, maar door de vele flashbacks en enige vooruitwijzingen vind ik dat er toch niet van een echte chronologisch vertelde roman gesproken kan worden. De grootste voorruitwijzing die in dit boek voorkomt is eigenlijk het hele eerste hoofdstuk. Bij het lezen van het boek had ik dit eerst niet zo goed door, waardoor ik een beetje in de war raakte. Dit deel past eigenlijk chronologisch gezien tussen het derde en het vierde deel. Perspectief Blauwe maandagen is een roman waarbij in de huid van de hoofdpersoon wordt gekropen, het is een personale roman. Hierdoor kan hij zijn belevingen heel persoonlijk aan jouw vertellen, alsof hij een gesprek met jouw aangaat en verteld wat hij allemaal heeft beleefd. 'Ik stond voor de riksbioscoop en ik wist dat ik zeker nog een kwartier moest wachten'(pag. 187). Dit perspectief verandert door het hele boek door niet. Zijn ogen zijn regelmatig vertroebeld door de drank, maar soms zijn zijn observaties scherp en wrang. Zijn eigen levenswijze en de verkoopbaarheid van het menselijk lichaam brengen hem tot de volgende uitspraak: 'lk wist dat het niemand iets kon schelen wat je deed en dat het zelfs niemand iets uitmaakte of je zou verrekken of niet. Mensen zijn zo vervangbaar als een plastic tas. Ze denken alleen allemaal dat ze zeer speciaal en uniek zijn en dat hun kinderen zelfs nog specialer zijn. Dat moet je ook wel denken als je wilt blijven leven. Zolang je dat wilt, moet je dus je bek houden over die plastic tassen.' (pag. 252)
Idee Ik denk niet dat dit boek met een bepaald idee is geschreven. Wel heeft het boek een sterk autobiografisch karakter. De verhalen werden, voordat ze hun romanvorm kregen, veelal vastgelegd in brieven. Ook de beslissing om de hoofdpersoon dezelfde naam te geven als de auteur werkt mee aan het autobiografische karakter van het verhaal. Nog een aspect dat meedraagt hieraan is dat de hoofdpersoon ook actief blijkt te zijn als schrijver. Hij zegt dat hij ontdekt zou hebben ‘dat alle schrijvers in het bezit zijn van vrienden en vriendinnen die al flauwvallen bij ieder lidwoord dat ze op papier zetten. Dat is goed te merken aan hun boeken’. (pag. 266-267)