Arnon Grunberg, Blauwe maandagen
Zakelijke gegevens: Auteur: Arnon Grunberg
Titel: Blauwe Maandagen, „h Uitgever: Nijgh en Van Ditmar. „h Plaats van uitgave: Amsterdam. „h Jaar van uitgave en druk: Dit Bulkboek is uitgegeven in 1998. „h Bladzijden: in 'Bulkboek'- vorm heeft dit boek 75 bladzijden. „h Eerste druk: 1994
Genre: Blauwe maandagen is een autobiografische roman. Eerste reactie: Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat wij hem thuis hadden. Een andere reden was dat we hem in bulkboekvorm hadden zodat ik hem makkelijk mee kon nemen. Het leek me leuk omdat het niet zo'n oude schrijver is. Inhoud: Nadat ik hem net gelezen had viel hij erg tegen omdat er geen duidelijk verhaal in zat. Hij sprong heel erg van de hak op de tak en zijn verhaal was erg oppervlakkig. Verdieping: Samenvatting: Het verhaal gaat over het leven van de schrijver of zo doet hij het voor. Arnon is van Joodse afkomst en dat merk je in zijn verhaal al vertelt hij er niet uitgebreid over. Het begint op een leeftijd van ongeveer 15 jaar. Hij vertelt over zijn relatie met zijn vader waarmee hij in heel wat landen is geweest. Daarna krijgt hij zijn eerste serieuze vriendinnetje, Rosie, en gaat een beetje tegen de maatschappij aan trappen. School ziet hij niet meer zitten en hij vindt het dus ook niet zo erg als hij daar na een tijdje vanaf getrapt wordt. Nadat het uit is met zijn vriendin gaat het boek verder over zijn doodzieke vader die door een hersenbloeding steeds verder aftakelt. Na een tijdje overlijdt zijn vader. Over zijn vaders dood vertelt hij niet veel. Hierna raakt hij langzaam verslaafd aan de drank maar dit komt niet erg duidelijk naar boven. Op ongeveer de helft van het boek begint hij over de prostituees die hij bezoekt. Daar gaat hij heel diep op in en aan het eind van het boek besluit hij om zelf ook te proberen in de escort aan de slag te gaan. Het verhaal heeft niet echt een duidelijk eind. Onderzoek naar de verhaaltechniek: Het verhaal springt erg van de hak- op- de- tak, waardoor je soms moeilijk de draad vast kan houden. Het speelt zich af in Amsterdam in de 20 e eeuw en niet zo lang (10- 20 jaar) geleden. Ik zou Arnon beschrijven als een rommelige, vrije, vriendloze jongen die niet weet wat hij wil en zich ook niet erg verantwoordelijk opstelt. Er komen veel situaties in voor die iedereen kan meemaken maar in de laatste delen over prostitutie wordt het allemaal wat onrealistischer. Hij vertelt het verhaal in de ik- vorm. Op zoek naar de thematiek: Het thema van het boek is in grote lijnen toch de liefde. Aan het begin natuurlijk als hij verliefd wordt op Rosie en later als hij ervaringen op wil doen met de betaalde liefde. De verhouding met Rosie houdt veel verband met de titel want deze relatie heeft eigenlijk ook maar een blauwe maandag geduurd. Plaats in de literatuurgeschiedenis: Het boek is eigenlijk heel nieuw. Het is 5 jaar oud en het speelt hoogstens 20 jaar geleden. De schrijver is zelf nog erg jong. Toen dit boek is uitgegeven was hij 24 jaar. Zijn andere werken heb ik niet gelezen dus daar kan ik weinig over zeggen al vermoed ik dat het wel bijna hetzelfde onderwerp zal hebben. Beoordeling: Ik vond dit boek tegenvallen toen ik het eenmaal gelezen had. Ik had me het anders voorgesteld. Ik had het verwacht dat het boek minder oppervlakkig zou zijn en wat emotioneler. Hij vertelt het allemaal alsof het hem niet zo veel doet en daarom deed het mij al helemaal niks. Het stukje wat mij het meest aansprak is het stukje over de verzorging van zijn vader. Daarin zegt zijn vader dingen waaraan je goed kan zien dat hij erg is afgetakeld. Dat stukje laat ook goed zien hoe de gezondheidszorg in Nederland achteruit gaat. De mevrouw die langs komt doet erg onpersoonlijk en voor de rest precies wat ze moet doen. Stukjes die mij niet interesseren waren de stukjes over wat hij 'precies' deed met de prostituees. Ik vond dit niet boeiend om te lezen, integendeel zelfs. Als hij alleen had verteld dat hij daar was geweest was het voor mij genoeg geweest. Het taalgebruik vond ik goed te lezen. Het was wel duidelijk dat hij nog jong was want hij gebruikte woorden die hij niet had gebruikt als hij een grijze schrijver was. Mijn eindoordeel over dit boek is dat het tegenviel maar ik heb er geen spijt van dat ik het gelezen heb. Het is een aparte schrijfstijl die ik persoonlijk niet echt mooi vind. Ik zou een ander afraden om dit boek te lezen want daar vind ik het gewoon te langdradig voor. Met langdradig bedoel ik dan vooral het laatste deel over de prostitutie.