Algemene informatie
Schrijver
Vlugt, Simone van der
Titel
Blauw water
Jaar van uitgave
2008
Bron
Trouw
Publicatiedatum
15-03-2008
Recensent
Harriët Salm
Recensietitel
Hou tbs-ers binnen!

Samenvatting
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/1624272/2008/03/15/Hou-tbs-ers-binnen.dhtml

Commentaar :

1. Hier ben ik het mee eens, want het verhaal gaat eigenlijk alleen maar over onheil. De Lisa die net gescheiden is van haar man en nog een dochtertje, Anouk van vijf jaar heeft. Wanneer Lisa buiten de was aan het ophangen is, staat er plotseling een TBS-er voor haar neus. Die haar daarna gevangen houdt in haar eigen huis.
2. Dat klopt, af en toe is het echt tot in de details geschreven. Wanneer die ene wat doet en dan weer die ander.

3. Dat vond ik juist niet, ik wist het tot op het laatste moment niet hoe het nou zo aflopen met Lisa of ze nou zou overlijden of zou blijven leven. Uiteindelijk is het toch goed afgelopen met haar, maar niet met haar ex, die door de TBS-er is vermoord.
4. Dan is het boek toch wel lekker om uit te lezen, ik las het zelf als ik op bed lag. In de zomervakantie was ik begonnen, maar dan wil je hem ook het liefst in een keer uitlezen.

Creatieve opdracht (dagboek van hoofdpersoon):

Ik stond in de achtertuin mijn was op te hangen. Plotseling zie ik een vreemde man voor me staan met een kille blik in zijn ogen. Het leek of hij dreigde, het was echt angstig. Ik probeerde meteen naar me dochter toe te gaan, maar hij hield mij in de gaten. Hij stond bij de keuken en at zoveel boterhammen dat het wel leek of hij uitgehongerd was. Dus ik dacht in eerste instantie dat het een dakloze was of zwerver was die iets van ons wou hebben, maar toen we tv zaten te kijken kwam er in zicht dat hij een ontsnapte tbs-er was. Ik schrok me kapot en wou zo graag bevrijd worden uit deze wanhoop. Hij dreigde met een mes van het aanrecht naar me, hij zwaaide een paar keer en raakte mij hand. Het deed zo’n pijn, maar ik kon geen kant op. De eerste hulppost in het ziekenhuis zou natuurlijk verraderlijk zijn. Het wel een nachtmerrie, of ik in mijn eigen huis was opgesloten met een één of andere gek die me alleen maar probeerde te mishandelen als ik wat wilde zeggen of probeerde te ontsnappen. Mijn dochtertje was ook nog eens ziek, het kon niet erger! Ik had hoop, ik had hoop! Er kwam een vrouw bij de voordeur aanbellen, maar ik mocht hem natuurlijk niet open doen, ze keek door de ramen of er iemand was. Ze had waarschijnlijk pech met de auto en had hulp nodig.. even later had ze waarschijnlijk door wat er aan de hand was, want ze zag hem staan. Dus ik was overtuigt dat er hulp zou komen. Maar de dagen gingen voorbij en er kwam maar geen hulp. Ik werd moe en wanhopig. Mijn ex zou langs komen om nog wat te bespreken over Anouk. Maar dit liep dus al helemaal niet goed af, die tbs-er had mijn ex vermoord. Ow, dit is echt het ergste wat je kan overkomen! En eindelijk was de nachtmerrie afgelopen, ik had hem vermoord. Daarna heb ik ook meteen de politie gebeld en alleen maar mijn dochter zitten strelen. Ik hoop dat dit me nooit meer overkomt.