Gebruikte editie
Eerste druk: 20 februari 2008
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 219
Uitgever: Ambo/Anthos te Amsterdam

Gegevens voorkant
Op de overwegend oranje-bruine cover staat de afbeelding van een stuk wasgoed dat in silhouet door een raam te zien is. Deze afbeelding verwijst naar het begin van de thriller, wannaar Lisa de was ophangt en er plotseling een ontsnapte tbs’er voor haar neus staat.

Genre
“ Blauw water”is een literaire thriller volgens de opgave van de uitgever. Eigenlijk is er meer sprake van een psychologische thriller, omdat er meer inzicht in de psyche van dader en slachtoffer wordt gegeven dan dat er sprake is van bijzondere literaire technieken.

Het genre van de literaire thriller is in Nederland vooral in de laatste jaren erg populair, waarschijnlijk mede onder invloed van de thrillers van Nicci French. Simone van der Vlugt, Saskia Noort, Esther Verhoef en Manon Drift zijn de vertegenwoordigers van dit genre in Nederland. Alle genoemde schrijfsters worden uitgegeven bij uitgeverij Anthos, die in Nederland de uitgeverij voor literaire thrillers bij uitstek kan worden genoemd. De uitgave van de boeken zien er dan ook heel kenmerkend voor de uitgeverij uit, in die zin dat een roman uit de serie eenvoudig te herkennen valt.

De flaptekst
Als Lisa in haar achtertuin de was ophangt staat er ineens een ontsnapte tbs'er voor haar neus. Vluchten is geen optie omdat ze het leven van haar vijfjarige dochter Anouk niet in gevaar wil brengen. Er volgt een angstaanjagende en zenuwslopende week waarin moeder en dochter gegijzeld worden in hun eigen huis. Lisa zint op een ontsnappingspoging maar heeft weinig bewegingsvrijheid. Het enige waar ze op kan rekenen is haar inlevingsvermogen, fantasie en mensenkennis. Maar is dat genoeg om het er levend vanaf te brengen?
Senta is journalist en is met haar auto verdwaald in de mist. Als ze besluit aan te bellen bij een dijkhuisje, wordt er niet opengedaan. Ze loopt om het huis heen en ziet tot haar schrik dat daarbinnen een vrouw met een mes wordt bedreigd. Ze vlucht, maar terwijl ze op zoek gaat naar hulp overkomt haar iets vreselijks...

Met Blauw water levert Simone van der Vlugt een beklemmende psychologische thriller af in de sfeer van De reünie .

Motto en opdracht
Zijn er niet.

Structuur en verhaalopbouw
Er zijn twee verhaallijnen, die chronologisch worden verteld. De eerste lijn is die van Lisa, de moeder van een 5-jarig meisje Anouk, die op een maandag in september 2007 ineens wordt geconfronteerd met een ontsnapte tbs’er. Zij worden enkele dagen gegijzeld.
De tweede lijn is die van de journaliste Senta, die verdwaald is en aanbelt bij het huis van Lisa. Ze ziet de situatie en rijdt halsoverkop weg. Helaas in het kanaal. Ze wordt gered maar is haar geheugen voor een deel kwijt.
Op vrijdag in dezelfde week vallen beide verhaallijnen samen waarna de ontknoping volgt.

Er is een opening in handeling en er is een gesloten einde.

Perspectief
De eerste lijn wordt door de personale vertelster Lisa aan de lezer verteld. We zien de gehele situatie vanuit haar gezichtspunt: van haar gevoelens en gedachten worden we deelgenoot.
De tweede lijn wordt verteld door de journaliste Senta; ook dat is een personale vertelster. Beide vertelsters vertellen in de o.t.t wat natuurlijk wel meer spanning met zich meebrengt.
Bovendien grijpen beide verhaallijnen zoals het hoort op den duur in elkaar.

Titelverklaring
Wanneer Senta in haar auto te water raakt, komt ze geheel onder water. Wanneer ze in coma is, denkt ze aan “blauw water” (blz. 53) Ze denkt erbij dat het “blauwe water” hoop biedt. Dat geeft misschien ook een opening naar de titel van de roman. “Blauw water” is dan de hoop die ook Lisa kan koesteren op de goede afloop van de gijzeling. Maar tegelijkertijd is die hoop klein, want hoewel ze het niet weet, is Senta bij het auto-ongeluk in een coma geraakt.

Tijd en decor
De beide vertellers geven weinig prijs over data en jaartallen. Maar in de door de media verspreide politieberichten staat dat de tbs’er Mick Kreuger in 2005 veroordeeld werd vanwege de moord op zijn vrouw en kinderen. In een later politiebericht staat dat dit twee jaar geleden is. Het moet dan 2007 zijn. Lisa vertelt dat de eerste dag dat ze de was ophangt op een maandag is en dat er een lekker septemberzonnetje staat.
De tijdsduur (de vertelde tijd) is van maandag tot en met vrijdag in dezelfde week (dus 5 dagen) in september 2007. Dan volgt de ontknoping.


Het decor is de provincie Gelderland. Er wordt gesproken over een dorpje Appeltern in het Gelderse, en Senta ligt later in het Radboudziekenhuis te Nijmegen. Ze is in de buurt van het huis van Lisa te water geraakt en dat houdt dus in dat het decor in Gelderland is gesitueerd. Volgens Wikepedia is Appeltern: een dorp in het Land van Maas en Waal met circa 800 inwoners, behorend tot de gemeente West Maas en Waal in de Nederlandse provincie Gelderland. Het ligt aan de Maas, tussen Batenburg (gemeente Wijchen) en Maasbommel. Het dorp heeft een veerverbinding met het Noord-Brabantse Megen.

Samenvatting van de inhoud
In de eerste verhaallijn hangt Lisa in haar achtertuin de was op, als ze plots tegenover een vreemde en angstaanjagende man staat. Hij ziet er verwilderd uit, wil eten en drinken en slaat haar ook meteen al, waardoor ze een bloedende wond heeft. In haar huis zit ook de 5-jarige Anouk die ziek thuis is van school. Ze heeft astmatische bronchitis. Anouk is vrij bang van de vreemde kerel. Maar Lisa mag wel even Ventolin van boven gaan halen. De man is overigens wel wat aardiger tegen Anouk. Dan wordt duidelijk via een politiebericht dat het een ontsnapte tbs’er is die op zijn vlucht in ieder geval al iemand gedood heeft. Lisa begrijpt dat ze zich rustig moet houden, dat kan de man misschien gunstig stemmen. Maar het ziet er niet naar uit dat de man van plan is spoedig op te stappen. Hij voelt zich in het afgelegen huis vrij veilig. Dan gaat de bel.

In de tweede verhaallijn is de journaliste Senta verdwaald. Het is vrij mistig en ze besluit bij een huis aan te bellen. Het is het huis van Lisa. Er wordt niet open gedaan en wanneer Senta om het huis heen loopt, ziet ze dat een man een vrouw bedreigt. Ze maakt dat ze wegkomt en wil 112 gaan bellen. Maar ze rijdt veel te hard en raakt met haar auto in het kanaal en heeft geen life hammer om het raam kapot te slaan. Het lijkt erop alsof ze zo aan haar einde komt, maar uiteindelijk is er iemand die haar helpt. Het blijkt later iemand te zijn die zijn hond heeft uitgelaten. Senta wordt naar een ziekenhuis gebracht, ze is in een coma, maar neemt toch wel enkele dingen waar. Ze heeft alleen helemaal geen besef van wat er is gebeurd. Daarna herinnert ze zich wel weer bepaalde dingen uit haar leven. Ze heeft drie kinderen en een man Freek. Ze was op weg naar een interview met een schrijver.

De beide verhaallijnen wisselen elkaar af: Lisa vertelt aan Kreuger dat ze gescheiden is, omdat haar man zo ziekelijk jaloers was. Kreuger reageert nogal ruw, want “alle vrouwen zijn hoeren.”vindt hij en daarom heeft hij zijn eigen vrouw vermoord. Op maandagavond komt hij in een bericht op RTL-4. Lisa vertelt hem over haar leven: ze heeft een vriend Menno gehad maar ze had ontdekt dat hij een dubbelleven leidde: hij was getrouwd en had twee kinderen bij een vrouw. Hij had haar al die tijd aan het lijntje gehouden.

Ook Senta heeft te maken met overspel. Ze is verliefd geraakt op een schrijver die Alexander Rinskens heet en die ze eens geïnterviewd had. Hij was heel attent geweest, terwijl haar huwelijk met Freek de spannende kantjes had verloren. Ze is nog steeds in coma, maar merkt wel dingen op, zoals de zorgzaamheid van man en kinderen en ze neemt zich voor om anders te gaan leven wanneer ze weer bijkomt.

Mick Kreuger laat Lisa en haar dochter in de kelder slapen, waarin ze worden opgesloten. Anouk is toch wat bang in het duister. Lisa heeft een radio in de kelder en hoort op het nieuws dat Mick vier mensen heeft vermoord: vrouw en twee kinderen, alsmede de vriend van de vrouw. De volgende dag is de krant gebracht en Mick leest een bericht over een vrouw die met haar auto in het kanaal is gereden. Lisa vertelt dat ze Menno overhoop gereden heeft. Het is meer om indruk te maken op Kreuger.

Senta denkt in haar coma na over haar overspelige relatie met Alexander Rinskens. Daarna komt ze weer bij kennis . Ze kan zich de laatste uren van voor het ongeluk niet meer herinneren. Er bestaat ene gevaar dat ze water in haar longen heeft gekregen en alsnog kan doodgaan.


Het is intussen woensdag en Mick Kreuger wordt handtastelijk bij Lisa. Ze wil het eigenlijk niet. Zeker niet waar Anouk bij is. Daarom gaan ze naar boven naar de slaapkamer en daar wordt ze tegen haar zin door Mick verkracht. Ze laat het allemaal over haar heen komen, omdat ze denkt dat het hem mild zal stemmen, maar ze walgt uiteraard van hem. Hij wordt inderdaad wat milder in de omgang en vraagt of ze niet met hem mee wil naar Duitsland.

Senta mag naar huis: het gevaar voor een longontsteking is ook geweken. De kinderen maken er een feest van en ze krijgt ook een nieuwe auto van haar man. Maar het uur van het ongeluk kan ze zich nog steeds niet herinneren.

Lisa denkt op woensdagavond te kunnen ontsnappen. Ze ligt in bed met Kreuger maar wanneer ze lijkt te ontsnappen, moet ze spugen en wordt hij ook wakker. Haar plan is dus mislukt en de volgende dag sluit ze zich met Anouk op in de kelder. Ze draait van binnen de deur op slot en Kreuger kan niet bij hen komen, maar Anouk is erg bang en er is geen eten en drinken in de kelder. Ze denkt na over haar relatie met Menno. Hij had een dubbelleven geleid en twee kinderen bij zijn vrouw Monique. Hij was nooit van plan geweest om bij haar weg te gaan en daarna was Lisa zwanger geraakt van Anouk. In de stad had ze hem bijna willen doodrijden. Anouk zegt dat ze met Menno naar de dierentuin zou gaan en dat hij misschien wel binnenkort zou komen.

Senta heeft van Freek het adres gekregen van haar redder Rob Wenteling. In een winkel van Halford koopt ze alvast een life hammer, want ze wil niet nog een keer meemaken dat ze in een afgesloten auto zitten. Ze zoekt Rob Wenteling op vrijdag op: hij is al gepensioneerd. Hij neemt haar mee naar de plek waar ze te water is geraakt. Hij vertelt ook de toedracht van wat hij gezien heeft en hoe hij haar gered heeft. Daarna belt ze ook haar vriend de schrijver op, maar die is eigenlijk alleen geïnteresseerd in haar lotgevallen en minder in haarzelf. Zo kan hij zijn “writers block” overwinnen. Ter plekke besluit Senta een einde aan hun overspelige relatie te maken.

Lisa heeft gehoord dat Menno gekomen is om Anouk op te halen om naar de dierentuin te gaan. Al eerder had ze gehoord dat Menno een bericht had ingesproken op het antwoordapparaat. Hij zegt daarin van plan te zijn van Monique af te gaan en wil toch een tweede kans bij Lisa krijgen. Ze besluit de kelderdeur te openen en is er getuige van dat Kreuger Menno genadeloos afmaakt. Daarna vlucht ze weer de kelder in en Kreuger timmert de kelderdeur dicht.

Senta is in de omgeving gaan rijden of ze het huis van de vrouw van die bewuste maandag kan herkennen. Dat lukt en ze gaat op het huis af. Ze belt aan en een man doet open en vertelt dat hij Menno heet. Maar op het toilet dat ze daarna bezoekt, ziet ze een foto van Lisa en Menno en ze beseft dan ineens dat ze tegenover de ontsnapte misdadiger staat. Ze slaat hem met haar life hammer in zijn oog en Kreuger raakt behoorlijk van slag en gewond. Dan hoort Senta stemmen uit de kelder en ze bevrijdt Lisa en Anouk. Lisa heeft een breekijzer en wanneer Mick Kreuger nog niet dood blijkt te zijn en hen weer aanvalt, slaat ze hem net zo lang op zijn hoofd totdat hij wel dood is. In de verte horen ze de sirenes van de politieauto’s aankomen.

Thematiek
“Blauw water” is geen “whodunit”. Eigenlijk is het alleen maar een spannend verhaal over een gijzeling van een vrouw en een kind door een ontsnapte tbs’er. Dat is een actueel gegeven omdat er in de jaren 2005 en 2006 enkele tbs’ers op spectaculaire wijze zijn ontsnapt en daarbij de media hebben gehaald en Kamervragen hebben veroorzaakt.. Een enkeling van hen heeft ook nog een moord gepleegd tijdens zijn vluchtpoging. Dat gegeven verwerkt de schrijfster in een verhaal over een gijzeling van een alleenstaande vrouw en haar kind.

Bij dat gegeven passen een overspelsituatie en een verkrachting wel goed. Toch is het wel bizar dat Lisa zich seksueel geeft aan Kreuger, alleen om ervoor te zorgen dat hij geen al te gekke dingen uithaalt met Anouk.


Zowel Menno als Senta plegen overspel. Senta min of meer uit verveling vanwege haar wat verzande huwelijk met Freek, wat toch een vrij clichématige situatie is. Ook de oplossing die de schrijfster kiest om haar weer bij haar eigen gezin terug te brengen, neigt naar een cliché. Een ellendige gebeurtenis doet je waarderen wat of wie je al hebt. Wanneer ze uit haar coma bijkomt, beseft ze dat haar man toch wel aardig is. Ze is op tijd “ontwaakt.”
Menno die overspel pleegt, beseft dat hij toch beter naar Lisa terug kan gaan, maar hij is te laat, want hij wordt door een jaloerse Mick Kreuger afgemaakt. Maar eind goed al goed boontje komt om zijn loontje en de beide vrouwen Lisa en Senta slagen erin om de ontsnapte tbs’er tenslotte toch te straffen voor zijn misdaden. De enige vraag die de lezer het hele boek bezighoudt is, komen Lisa en Anouk ongeschonden door de gijzeling. Of dat al of niet met de hulp van Senta gebeurt is voor het verhaal eigenlijk niet eens zo interessant.

Mening
Kortom, een recht- toe- recht- aan- verteld verhaal over een gijzeling met fatale afloop. Maar meer is het boek niet. Ik kan het begrip “literair” er toch eigenlijk niet meer op plakken.
Ik was nogal enthousiast over de eerste thriller van Simone van der Vlugt, zij het dat ik het verslag heb aangetoond dat het verhaal nogal slordig was geschreven met betrekking tot de feiten. Ook “Schaduwzuster” vond ik nog wel spannend om te lezen. “Het laatste offer” vond ik ronduit saai door de vele uitvoerige uiteenzettingen en herhalingen over de Egyptische mythologische verwijzingen en “Blauw water” is m.i. niet veel beter. Het is dan ook geen boek om bij voorrang op de vwo-literatuurlijst te plaatsen. Gebeurt dat wel, dan kan het slechts één punt waard zijn. Het boek is meer geschikt voor de eindexamenklassen van het vmbo-TL of havo-4, vooruit havo-5. Op een vmbo-lijst wil ik het boek nog wel met 2 punten waarderen. Misschien is voor hen de amusementswaarde nog een kleine 7.

Nederland is soms een raar literair land. Sommige met een prachtig boek debuterende schrijvers (o.a. Ricus van den Coevering) kunnen hun eerste druk nauwelijks slijten. Van “Blauw water“ werden er bij voorbaat al 100.000 exemplaren gedrukt en de verwachting is dat die hun weg wel naar de lezers zullen vinden. In die zin moet ik toegeven dat Simone van der Vlugt wel een stevige plaats heeft verworven in de kring van Nederlandse schrijfsters van literaire thrillers. (Saskia Noort, Esther Verhoef, Manon Pauw)

Recensies
Op dit moment (1 maart 2008) zijn er nog niet veel recensies verschenen: het boek is nog te kort op de markt.
Op www.ezzulia.nl is de recensent Jürgen Joosten wel erg positief met 5 sterren toe te kennen. Simone van der Vlugt weet door minder op te schrijven meer te vertellen. Blauw Water bevat slechts 220 bladzijden en nergens verliest het verhaal enige snelheid. Overbodige informatie is weggelaten en dat komt het verhaal alleen maar ten goede. Het verhaal laat genoeg ter verbeelding over wat het lezen plezierig maakt. Hoewel vandaag de dag 300 bladzijden de standaard lijkt is Blauw water met 220 bladzijden af! Elk extra woord zou te veel geweest zijn. Hierdoor blijft tevens de spanningsboog gespannen en is uitlezen een must. Daarnaast zitten er enkele goed gevonden onverwachte plotveranderingen in het boek, al met al niets anders dan lof.

Simone van der Vlugt lijkt de literaire thriller achter zich gelaten te hebben en met Blauw water het over een andere boeg te gooien: de psychologische thriller.

Op
www.crimezone.nl krijgt het boek een waardering van 4 sterren. Kees de Bree op 22 februari 2008: Een ander sterk punt van het boek is de huiselijkheid versus het dreigende geweld. Aan de ene kant beschrijft Van der Vlugt minutieus de allerkleinste beslommeringen, alledaags en onbeduidend, terwijl het geweld van de onberekenbare tbs-er, die zijn gezin heeft vermoord, elk ogenblik kan losbarsten. De huiselijkheid wordt gebruikt als contrast, als bezwering van de angst voor geweld, zoals Van het Reve in De Avonden de gedetailleerde beschrijvingen van het alledaagse gebruikte om de verveling te beschrijven en te bezweren.
In Blauw water krijgen de personages kleur en diepte door hun verleden. Lisa probeert een menselijke kant bij de gijzelnemer op te wekken door hem te vertellen over haar jeugd en haar scheiding. Dat zij met deze vorm van intimiteit een onverwachte aantrekkingskracht bewerkstelligt, komt haar duur te staan. Maar Van der Vlugt geeft hierdoor wel op gevoelige wijze het dilemma weer van een vrouw die moet kiezen tussen haar eigen veiligheid of die van haar kind.

Blauw water is een prachtig en stemmig geschreven boek, waarbij de psychologie van gijzelnemer en gijzelaar in alle beklemmende aspecten beschreven wordt. Ingehouden van toonzetting, heftig van onderhuidse spanning. Een nachtmerrie die inzichtelijk wordt gemaakt.
Wie zo knap de universele angsten van de vrouw weet te beschrijven, verdient terecht een plaats aan de top. She did it before and she does it again. Hulde.


Over de schrijfster
Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn als Simone Watertor geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze schrijfster wilde worden en op haar dertiende stuurde ze voor het eerst een manuscript op naar een uitgever. Ze bleef proberen een uitgever voor haar werk te interesseren, tot ze Nederlands en Frans ging studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam.

Tijdens haar studie kwam ze in aanraking met jeugdliteratuur en zodra ze haar diploma had behaald, schreef ze een historisch jeugdboek dat in 1995 onder de titel “De amulet” verscheen bij uitgeverij Lemniscaat. Dat was het eerste boek in een lange reeks historische jeugdboeken waar ze verschillende prijzen mee won en die ook in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje en Denemarken verschenen.

Tegenwoordig schrijft ze ook thrillers voor volwassenen die verschijnen bij uitgeverij AmboAnthos. Simone van der Vlugt is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Alkmaar

Bibliografie
In de categorie literaire thrillers voor volwassenen schreef Van der Vlugt:
2004 De reünie
2005 Schaduwzuster
2007 Het laatste offer
2008 Blauw water

Bijlage
Interview met de schrijfster over de roman. Op 19 januari 2008.
Bron: haar eigen website. (www.simonevandervlugt.nl)
Op 18 februari a.s. ligt de nieuwe thriller van Simone van der Vlugt in alle boekhandels. Na De Reünie, Schaduwzuster en Het Laatste Offer is Blauw Water reeds het vierde boek van Simone van der Vlugt in haar reeks literaire thrillers voor uitgeverij Anthos. Gezien de enorme verkoop van haar eerdere boeken kan Blauw Water een eerste druk van maar liefst 100.000 exemplaren tegemoet zien. Een geweldig aantal, welke de populariteit van de auteur ondubbelzinnig lijkt te onderstrepen. Want in zeer korte tijd is Simone van der Vlugt met haar thrillers een keurmerk voor kwaliteit en succes geworden.
In de tweede aflevering van Ezzulia Preview staat Blauw Water van Simone van der Vlugt centraal. Over iets meer dan vier weken is het boek daadwerkelijk te koop. Jürgen Joosten en Eric Herni zochten nu reeds contact met Simone van der Vlugt en stelde haar alvast vragen over haar nieuwe boek.


Blauw water is volgens de omslag een psychologische thriller. Je vorige boeken werden literaire thrillers genoemd. Wat maakt Blauw Water een psychologische thriller?
Op mijn website staat inderdaad dat Blauw water een psychologische thriller is. Dat is omdat ik vind dat die term de lading goed dekt. Op het omslag staat echter nog steeds gewoon literaire thriller. Er heeft geen grote omschakeling plaatsgevonden bij Anthos!

Ontsnapte TBS-ers - en hun vaak gruwelijke daden - waren vorig jaar groot nieuws. In hoeverre heb je dit verwerkt in je boek?
Ik kwam op het idee om over een ontsnapte TBS-ers te schrijven door al die berichtgeving in de media. Op een dag was ik alleen thuis, ik was boven bezig, de deuren beneden waren niet op slot en het drong tot me door dat iedereen zomaar naar binnen kon stappen. Bij mij slaat dan meteen mijn verbeelding op hol. Ik vroeg me af hoe ik zou reageren als er opeens een wilvreemde met kwade bedoelingen in mijn huiskamer zou staan. Als ik daar vervolgens over ga fantaseren, trekken de gebeurtenissen als filmbeelden aan me voorbij. Die filmbeelden heb ik opgeschreven. Die dicht-bij-huis-misdaad vind ik heel intrigerend. Het zou je zomaar kunnen overkomen…

Blauw water is je dunste boek tot nu toe. Heb je daar een verklaring voor?
In Blauw water schrijf ik vanuit twee perspectieven. Het ene perspectief ligt bij Lisa, de vrouw die door de TBS-er gegijzeld wordt, en het andere perspectief bij Senta, een vrouw die bij Lisa aanbelt om de weg te vragen. Als Senta snel weggaat om hulp te halen, overkomt haar iets verschrikkelijks. Die twee verhaallijnen nodigden niet uit tot allerlei uitwijdingen, waardoor het boek minder dik werd dan de vorige drie. Dat had ik best kunnen oplossen met allerlei flashbacks van jeugdherinneringen en de dagen voor het drama zich voltrekt, maar ik had het gevoel dat ik dat niet moest doen. Het boek had een heel strakke spanningsboog en die wilde ik graag behouden. Trouwens, zo dun is het nou ook weer niet. Blauw water is van een heel normaal formaat, alleen iets minder dik dan wat je van mij gewend bent.

Wat is het verhaal achter de cover? Ben je er tevreden over?

De cover moet de spanning en broeierigheid uitdrukken die tussen Lisa en de TBS-er ontstaat. Ik denk dat iedereen in zo’n situatie zou proberen om vriendjes te worden als duidelijk wordt dat ontsnappen niet lukt. Maar wat doe je als diegene wat meer dan alleen vriendjes wil worden? Natuurlijk leeft bij Lisa, behalve doodsangst, ook de vrees dat die man zich aan haar zal vergrijpen.
Ik ben heel tevreden met dit omslag. Ik hou niet zo van omslagen vol bloed en geweld. Juist de suggestie van het tegenovergestelde vind ik prikkelend.

De eerste oplage van Blauw Water is maar liefst 100.000 exemplaren. Een geweldig aantal. Doet dat iets extra's met jou?
Mijn boeken hebben het allemaal heel goed gedaan. Ze zijn alle drie ruimschoots de 100.000 exemplaren gepasseerd. In die zin vond Anthos het geen risico om er meteen zoveel te drukken, en ik ook niet. Ik zie het niet als een extra druk maar eerder als een enorm blijk van vertrouwen. En natuurlijk is zo’n hoge oplage de droom van iedere schrijver, dus daar moet je gewoon van genieten. Ik ben niet zo bang dat we er mee blijven zitten.

Jeugdboeken en thrillers voor volwassenen zijn twee verschillende werelden. Als je ooit eens zo moeten kiezen tussen beide, waar zou dan je voorkeur naar uit gaan?
Als ik echt zou moeten kiezen, zou ik voor boeken voor volwassenen gaan. Ik heb twaalf jaar lang met veel plezier voor jeugd geschreven en dat doe ik nog steeds. Maar het nadeel van jeugdliteratuur is dat je je iedere keer in een heel jong personage moet verplaatsen. Niet dat ik dat lastig vind, maar het schrijft prettiger als je vanuit je eigen belevingswereld schrijft.
De hoofdpersonen in mijn jeugdboeken werden steeds ouder, op een gegeven moment waren ze rond de twintig, maar je moet er altijd rekening mee houden dat je ook wordt gelezen door kinderen van twaalf. Dat brengt beperkingen met zich mee die ik niet heb bij het schrijven van mijn thrillers. Overigens ben ik niet van plan om alleen maar thrillers te schrijven. Mijn liefde voor het historische genre ben ik nog niet verloren, en op dit moment groeit er een historische roman voor volwassenen in mijn hoofd. Maar daarover een andere keer meer…