Blauw metaal door Christine Otten

Christine Otten
Amsterdam, eerste druk 1995 Samenvatting Hannah, de hoofdpersoon, is erg goed bevriend met haar broer, (Johnny) en Menno, een vriend van hen. Menno komt ook vaak bij Hannah en Johnny thuis. Ze hebben eigenlijk een soort vrienden groepje. In de zomervakantie gaan ze met z'n drieën naar Schotland. Ze zitten veel in de trein, want ze reizen van de ene naar de andere plaats. Ze gaan eerst naar Inverness. Als ze onderweg ergens stoppen om te eten en Hannah even naar de wc gaat, komt Menno haar achterna en betast haar. Dat veranderd alles, want ook al weet Johnny nergens iets vanaf, hij voelt de spanning en gedraagt zich ook anders. Dan komen ze weer thuis. Hannah's vader zit in een inrichting omdat hij psychische problemen heeft. Als ze thuis zijn vertelt Hannah's moeder dat ze weer met haar oude hobby toneel spelen wil beginnen. Om de een of andere reden voelt Hannah's moeder zich verplicht om minstens twee keer per dag haar man te bezoeken. Als Hannah en Johnny een keer meegaan merken ze hoe vreemd hij zich gedraagt, als een soort robot. Met Menno hebben Hannah en Johnny nooit meer contact gehad sinds hun reis. Tot Johnny Hannah een keer meeneemt naar een café waar Menno ook is. Johnny wil LSD nemen, en krijgt Hannah zo ver om mee te doen. De volgende dag kruipt Hannah bij Johnny in bed en ze beginnen te zoenen en uiteindelijk gaan ze naar bed met elkaar. Daarna gaat Hannah opeens naar haar vader, terwijl het geen bezoekuur is, om te zien hoe hij reageert als hij haar ziet. Maar er gebeurt niets bijzonders. Voor Hannah is haar vader een soort raadsel, ze heeft het gevoel dat er iets is wat ze niet weet, maar komt er ook niet achter. Hannah weet dat niets meer hetzelfde zal zijn en haar vriendschap met Menno en Johnny voor goed voorbij is. Ruimte Het verhaal speelt zich eerst af in Schotland en daarna vooral bij Hannah en Johnny thuis, of in cafeetjes en op de straat. Ze gaan ook naar de inrichting van hun vader.
Tijd Het speelt zich af in de jaren zeventig, dat kan je onder andere zien aan de muziek die wordt beschreven. De titels als; "I've got the sunshine" komen uit de jaren zeventig en ook hebben ze het een keer over the Beatles. Mening Ik vond het een erg leuk boek, omdat er heel veel muziek in verwerkt is. De muziek is niet uit mijn tijd en kende de helft niet, maar het is toch ergens herkenbaar. Vooral als er wordt beschreven hoe Johnny gitaar speelt, omdat ik ook gitaar speel. Muziek is voor mij ook heel erg belangrijk, net als voor de hoofdpersonen uit dit boek. Ik had het einde wel wat anders verwacht. Hannah heeft namelijk heel vaak het gevoel als of er dingen zijn die ze niet weet en ook niet te weten mag komen bij Johnny, Menno en haar vader. Maar ze komt nergens achter. Dus ik denk dat het gewoon bij het karakter van Hannah hoort, maar ik vond het wel jammer dat ze niet nog opeens een grote ontdekking deed net voor het einde. Het eindigde een beetje onverwacht, ik had het gevoel als of er nog iets moest komen. Ik vond het ook wel jammer dat alles van uit de ikpersoon, Hannah was geschreven, zo kreeg je alleen een beeld van hoe zij de dingen zag. Maar dat maakte eigenlijk ook wel weer leuk omdat je leest wat er in haar omgaat. De schrijfstijl was erg vlot, je kwam gelijk in het verhaal. Het boek las ook erg fijn en snel. Ik heb soms nogal moeite om door een boek heen te komen omdat ik het bijvoorbeeld niet boeiend genoeg vind, maar dat had ik nu totaal niet. Kort om: een heel erg leuk boek!