Titel Bezonken rood Uitgever De Arbeiderspers 1ste uitgave november 1981 Uiterlijke beschrijving Het boek 'Bezonken rood' bevat 129 pagina's. De hoofdstukken in dit boek zijn niet genummerd en ongetiteld. Er zijn 2 motto's aanwezig, de eerste: 'Er aber, in seiner gewöhnlichen Art, hüllte sich in Geheimnisse, indem er mich mit grossen Augen anblikte und mir dieWorte wiederholte: Die Mütter! Mütter! 's klingt so wunderlich!' (Johann Peter Eckermann, Gesprächen mit Goethe). Vertaling: Hij echter, op zijn gewone manier, hulde zich in geheimzinnigheid, doordat hij mij met de grote ogen aankeek en mij de woorden herhaalde: Moeder! Moeder! Het klinkt zo wonderlijk! het tweede motto is als volgt:
'Zoek mij terwijl ik er ben. Leer mij kennen, omdat ik er ben. Ik ben er immers. En toch is zeker dat ik er niet ben.' (Dodenlied, Zuid Celebes). Op de achterkant van het boek staan vele korte korte stukjes van lovende recensies, bovendien staat er dat het boek in het zweeds, pools, duits, deens en amerikaans is vertaald. Als laatste staat er een plaatje op de voorkant van het boek, waarop te zien is dat mensen buigen voor iemand, dit moet een beeld uit een jappenkamp voorstellen. Samenvatting Het boek begint als de hoofdpersoon(de ik-persoon) de mededeling krijgt dat zijn moeder is overleden. Wanneer hij dit te horen krijgt begint hij te trillen, van angst, maar zeker niet van verdriet, en zo gaat hij ook niet naar de crematie. Naarmate het boek vordert kom je erachter dat hij vroeger als 5-jarig jongetje in een jappenkamp heeft gezeten. Dit is ontzettend belangrijk voor het verdere verloop van het verhaal, omdat hij hier is gevormd, of beter gezegd: misvormd. Als hij uit het kamp komt heeft hij al geen gevoel meer en wanneer zijn moeder in elkaar wordt geslagen, stopt hij van haar te houden. Als zijn moeder, wanneer ze terugzijn, hem naar een kostschool stuurt, voelt hij zich door haar verraden, Dan, 6 tot 7 jaar voor hij dit schrijft, komt hij Liza tegen, in stadje xxx. Maar hij heeft slechts een paar dagen iets met haar gehad. Nu is hij getrouwd, en heeft een kind. Toch praat hij veel meer over Liza dan over z'n vrouw, omdat hij in Liza dezelfde liefde vindt als bij z'n moeder. Wanneer zijn moeder wordt gecremeerd, gaat hij rijden in z'n auto, in de hoop Liza te vinden... Dan gaat hij naar huis om verder te werken aan z'n boek over zelfmoord, en hij grijpt naar de fles... Titelverklaring 'Bezonken rood' zou voor het bloed kunnen staan dat hij heeft gezien gedurende zijn tijd in het jappenkamp. Genre Volgens mij is het een psychologische roman, dit valt op te maken als je kijkt naar de situatie van de hoofdpersoon, angstig, hij kent geen liefde, heeft geen gevoel meer. Hij zoekt liefde maar vindt die niet. Het boek draait om zijn gevoelens. Idee, Thema, Motieven Het thema is de dood van z'n moeder en welke rol hij hier in speelde, de motieven zijn onder meer de dood, gevoelloosheid (en liefde). Het idee achter dit boek is me niet helemaal duidelijk. Opbouw, Structuur, Spanning Al de gebeurtenissen zijn flash-backs, het verhaal is in z'n geheel niet-chronologisch verteld. Het verhaal bevat grote tijdsprongen, zo zijn er drie tijdlijnen, te weten, 1:In het jappenkamp. 2:Wanneer zijn moeder overlijdt. 3:Wanneer hij Liza ontmoet. Er kan dus gezegd worden dat het verhaal fragmentarisch is verteld, ook omdat hij in de drie tijdlijnen steeds maar kleine stukjes verteld van wat er gebeurd. Aangezien er drie tijdlijnen zijn, zijn er ook drie verhaallijnen(het is ook een ik-roman). Het verhaal kent eigenlijk geen spanning(sboog), terwijl het verhaal wel boeiend blijft.
Personages Het verhaal bevat maar een 'round character', dat is de ik-persoon, omdat hij de enige is met een omschreven karakter, en voor zover mogelijk, gevoelens. De 'flat characters' zijn de moeder van de ik-persoon en Liza. Zij worden meerdere malen genoemd in het boek, maar er is weinig over hen bekend (wat hun karakter betreft). Tijd Het verhaal speelt zich in drie periodes af, te weten: 1: De periode bij 'de jappen' 40-45. 2: De periode dat hij Liza ontmoet, ongeveer '74.(zeven jaar voordat zijn moeder zal overlijden, ontmoette hij Liza. 3: De periode dat zijn moeder overlijdt; '81. De verteltijd van het boek is ongeveer 3uur (129blz), hoewel ik er iets langer over heb gedaan. Het tijdsperspectief: vertellend-ik, omdat de schrijver terugblikt op bepaalde momenten, en dus de afloop al weet. Perspectief, Vertelsituatie We zien alles door de ogen van de ik-persoon, het is dus een ik-vertelsituatie Ruimte Het verhaal speelt zich op drie plaatsen af, te weten: 1: Het verhaal speelt zich af in het jappenkamp, hier woont hij met z'n zus, z'n oma en z'n moeder tussen andere vrouwen met kleine kinderen. 2: Het verhaal speelt zich af in plaatsje xxx, waar hij Liza ontmoet heeft. 3: Het verhaal speelt zich af bij hem thuis, wordt niets over gezegs. Taalgebruik, Stijl De zinsbouw vond ik af en toe een beetje gecompliceerd, wat vervelend kon zijn. Het woord gebruik was niet al te moeilijk, en wel goed te begrijpen. Er zit weinig dialoog in het verhaal, er zitten wel veel beschrijvingen in, hij laat sommige woorden op hele vreemde momenten terugkomen, waarbij je er pas na lange tijd achterkomt wat het betekent en hij heeft een vrij serieuze stijl. Het onderwerp Het thema (onderwerp) is volgens mij het overlijden van zijn moeder en welke rol hij in dat leven speelde, dit spreekt mij eigenlijk niet zo aan omdat het voor mij moeilijk is me in te leven in de situatie van de schrijver. Het thema heeft me dan ook niet echt aan het denken gezet daar waar dat misschien wel het geval had moeten zijn. Het thema wordt uitvoerig behandelt, bevat diepgang en de wijze waarop het wordt uitgewerkt is vrij origineel.
De gebeurtenissen Er wordt veel meer nadruk gelegd op de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon dan op de gebeurtenissen in het verhaal, dit daarentegen wil niet zeggen dat er niets gebeurt in het verhaal, alleen worden de gebeutenissen die plaatsvinden met veel diepgang uitgewerkt en dus zijn het er niet zoveel. De gebeurtenissen die plaatsvinden zijn verbonden met elkaar, al kostte het me wat tijd voordat ik sommige dingen goed kon plaatsen. De gebeurtenissen zijn, naar mijn mening, niet logisch vertelt, dit zeg ik, omdat ik af en toe niet helemaal meer begreep wat er zich afspeelde. Er zit niet echt een spanningsboog in het verhaa; maar, daar is, mede vanwege het thema, ook weinig reden toe. Er zitten wel een aantal dramatische gebeurtenissen in het verhaal, zo gaat zijn moeder dood en gebeuren er nare dingen in het jappen-kamp. Ik durf niet te zeggen dat het verhaal als geheel geloofwaardig mag worden beschouwd, maar de wijze waarop hij zijn jeugd beschrijft (bij 'de jappen') geeft je een goed beeld van wat zich er toen afspeelde. Hij vertelt z'n verhaal somber, iets dat af en toe niet erg lekker wegleest waardoor ik in bepaalde stukken m'n concentratie verloor. Ik had het idee dat hij bij het schrijven van het boek op het eind een beetje z'n inspiratie verloor, waardoor er een vrij saai einde aan het boek zit, dit zegt echter niet, dat ik ontevreden ben met de afloop van het verhaal. De bouw Het verhaal is vrij ingewikkeld opgebouwd, totaal niet-chronologisch verteld, er wordt een moeilijke stijl van schrijven gehanteerd (vond ik..), ik vond de zinsopbouw af en toe erg moeilijk, waardoor ik de kluts wel eens kwijtraakte, en het hele verhaal is gebaseerd op flash-backs. De personages In het verhaal wordt maar een personage goed uitgewerkt, en dat is de ik-figuur zelf, toch kan ik niet zeggen dat deze voor mij ging "leven", dit, omdat ik misschien te weinig leeservaring heb, en te oppervlakkig lees. De hoofdpersoon is voor mij totaal niet herkenbaar, omdat hij, denk ik, is vervormd door wat er vroeger met hem is gebeurd (hij heeft in het jappen-kamp gezeten). Ik raakte niet echt betrokken bij de personages en hetgeen dat hen overkwam. De hoofdpersoon reageert niet helemaal voorspelbaar op de dingen die hem overkomen, hij is aangetast in z'n denken en reageert compleet gevoelloos op bepaalde situaties. De hoofdpersoon sympathiek te noemen lijkt me onzin omdat hij zonder gevoel reageert(bijvoorbeeld op de dood van z'n moeder). De schrijver en hoofdpersoon gedraagt zich niet zoals het een normaal mens betaamt en komt in mijn ogen over als iemand met een groot trauma. Het taalgebruik Het taalgebruik in dit boek is vrij moeilijk, en dan doel ik vooral op hele lange zinnen, en zo nu en dan gebruikt hij termen uit de bijbel, waarom weet ik ook niet. Het boek zit vol beschrijvingen, omdat hij overal op terugblikt moet hij een goede uitleg geven over wat er zich afspeelde en waar dit zich afspeelde. Het verhaal bevat niet zoveel dialoog, hij blikt terug en vertelt alleen wat er gaande was en speelt geen gesprekken na. Over de schrijver Jeroen Brouwers Geboren: 30 april 1940

Debuut: Het mes op de keel (1964, verhalen) Genres: Roman, novelle, kort verhaal, toneel, essay, polemiek, biografie
Bijzonderheid: Is verzamelaar van materiaal van en over zelfmoordenaars en schrijft veel over dit onderwerp. Citaat: 'Mijn leven is een leugen en ik ben een leugenaar, want het door mij geschrevene is de waarheid niet, maar wat ik schrijf is literatuur.' (uit: Klad- blok :Polemieken, Opstellen, Herrinneringen, 1979) Recent werk: Adolf & Eva & de Dood (1995, essays), Oefeningen in nergens bijhoren (1995, essay), Het aardigste volk ter wereld: Willem Frederik Hermans in Brussel. Bijdrage aan zijn biografie (1996), De vervulling (1996,verhalen)