Bestemming onbekend door Hans Manders

Bestemming onbekend A. Zakelijke gegevens: 1. De volledige titel van het boek is Bestemming onbekend. 2. De naam van de schrijver is Hans Manders. 3. Het is een erg realistische dagboekroman, het speelt zich af uit enkele vertellers positie maar het draait in het geheel om de ikpersoon. 4. De eerste druk van het boek is in 1997 gedrukt. Ik heb de 1e druk van dit boek gelezen
5. Het boek heeft in totaal 184 beschreven pagina’s waarop het verhaal zich afspeelt. B. Over de inhoud van het boek: Het gaat over een meisje Femke. Ze is een gewoon gezellige familie mens. Ze blikt, in het begin van het boek terug op de tijd dat ze samen met haar ouders en haar vriendin naar Frankrijk gingen. Toen begon het eigenlijk een beetje. Haar ouders hielden heel erg veel van wandelen, dus haar ouders vroegen haar en haar vriendin mee om ook eens mee te gaan wandelen. Merel, haar vriendin en Femke waren bekaft van al die bergen. Haar ouders liepen met een stevige pas door. Ze wilde eigenlijk al lang stoppen, maar ze deden het om haar ouders ook een beetje blij te maken. Ineens viel haar moeder om. Plof.. op de grond. Iedereen schrok zich eigenlijk wild. Ze zijn toen eigenlijk ook regelrecht de snelste route naar hun huisje gelopen. Haar moeder had niks… Dus als ze niks had hoefde ze zich niet zo veel zorgen te maken. Toch maakte Femke het in eerste instantie wel zorgen, na verloop van tijd, ging alles toch wel goed. Femke heeft toen eigenlijk niet meer met die gedachten gespeeld. Femke en haar moeder deden thuis altijd de afwas, daar werden altijd alle onderwerpen besproken. Dus ook liefde. Femke durfde het haar moeder eigenlijk niet te vertellen, maar tijdens een afwasbeurt had ze het toch gedaan. Het begon heel erg normaal. Ze zei tegen haar moeder dat ze verliefd was op een jongen. Haar moeder schrok en liet een bord uit haar bord vallen. Femke begon te vertellen. Hij heet Hakkan, hij is 20 en is werkeloos. En hij komt uit Turkije. Haar moeder schrok, en was helemaal uit haar doen. Ze wilde eigenlijk niet boos zijn, ze wilde ook niet blij zijn, nou blij was ze niet en boos ook niet Ze was gewoon verdrietig. Tijdens alle afwassen die toen volgden was het stil. Haar moeder vond het blijkbaar niks dat ze met zo’n jongen uitging. Femke had dat ook gezegd tegen Hakkan, Maar hij zei, je moeder draait wel bij. Femke kon het toch niet verdragen dat haar moeder zo deed tegen haar en heeft het toen uitgemaakt met Hakkan. Ze besloot haar moeder niet meer pijn te doen. Natuurlijk was ze er kapot van en hij ook, maar het moest maar. Toen bij weer zo’n afwas gebeurde het… Haar moeder en Femke waren samen de afwas aan het doen, en praatte alweer een beetje meer. Haar moeder voelde zich plotseling niet goed, en ging in de fauteuil in de huiskamer zitten. Femke liep haar na. Het duurde maar heel even en toen was haar moeder overleden. Ze wist in paniek niet wat ze moest doen, dus riep ze haar grote broer Jeroen, en hij schreeuwde alles er op los. Hij wist ook niet wat er gebeurde. Ze wilde hun vader bellen want die was naar een vergadering had hij van te voren gezegd. Femke belde en kreeg een mevrouw aan de telefoon. De mevrouw zei dat haar vader niet op het werk was en dat er helemaal geen vergadering was. Natuurlijk vroeg de mevrouw aan de telefoon wat er aan de hand was want Femke reageerde heel erg hyper. Ze antwoordde heel erg bot en snel. Toen zij vertelde dat haar moeder zojuist was overleden wist de mevrouw gewoon niets meer te zeggen. Ze vergaf haar voor het botte gedoe, en gaf haar een telefoon nummer waar haar vader misschien kon zijn. Op dat nummer kon ze haar vader bereiken, heeft ze het hem verteld. Natuurlijk werd hij ook helemaal verdrietig, boos, alles wat je in die fase kunt doorstaan. Sinds die tijd dat haar moeder is overleden is Femke heel erg veel veranderd. Ze had een stel hele goede vriendinnen, die haar ook geprobeerd hebben te steunen, maar dat had geen zin. Femke ging zich buiten sluiten. Ze haalde allemaal oude herinneringen op. Ze kwam erachter dat ze nog mintgroen briefpapier had. Wat ze van haar moeder gekregen had. Femke schreef sindsdien alleen maar brieven naar haar moeder op het mintgroene briefpapier. Al haar gevoelens die ze mee maakte schreef zij op dat papier. Ze schreef brieven, maar de bestemming was onbekend. Het duurde natuurlijk een tijd voordat ze weer naar school wou, en durfde. Een aantal weken na haar moeders dood wou ze toch weer naar school. Ze kreeg ineens een idee om naar school te gaan. Ze wou eigenlijk direct terug toen ze op haar fiets zat, maar ze vond dat ze dat niet kon maken tegenover haar vader. Ze was op weg naar school en ze realiseerde zich dat ze eigenlijk veel te vroeg vertrokken was dan normaal, dus haar vriendinnen waren ook niet op de plek waar ze altijd stonden om samen naar school te fietsen. Ze fietsten toch gewoon naar school. Ze ging direct het gebouw binnen en ging op de wc zitten…Daar voelde ze zich veilig. Veilig voor alle mensen die gingen kijken, en niets durfden te zeggen. Toch ging de zoemer en ze moest toch de les in. Ze kwam wat later in de klas binnen, en iedereen staarde haar met bijna open mond aan. Dat hadden ze allemaal niet verwacht. Alle leraren keken haar echt met hun ogen aan, en hun ogen spraken gewoon. De ogen zeiden… Gecondoleerd meid. Zoiets vond ze nou niet leuk, dat was nou wat ze eigenlijk niet wilde… Het viel eigenlijk wel te verwachten. Ze moest toch door. Toen ze al een aantal dagen op school was had ze les van hun mentor, Meneer Leenders. Hij wou haar eens spreken, want hij had haar nog niet gesproken. Hij begon heel erg vriendelijk, en begon natuurlijk, het zou niet anders.. het spijt me van je moeder… maar ik wil je wat vertellen… Hij vertelde over zijn eigen ervaring. Hij was ook iemand verloren op jongen leeftijd. Zijn vader. Hij vertelde hoe hij zich voelde. Maar Femke luisterde eigenlijk alleen maar een beetje en antwoordde zijn vragen met ja en nee, en af en toe een langer antwoord. Meneer Leenders dacht dat Femke het fijn zou vinden als ze iemand had met wie ze kon praten die weet wat zij nu voelde.. dat vond ze dus niet.. Femke deed ook een rare zet. Ze wilde eens iets anders.. Ze wilde haar haren rood verven en het eens wat korter. Femke was eigenlijk helemaal niet zo, maar ze wilde gewoon een nieuw uiterlijk. Ze ging dus naar de kapper en liet haar haren knippen en verven. Ze schrok gewoon van het resultaat. Toen ze in de kapperstoel zat realiseerde ze dat ze het eigenlijk helemaal niet meer leuk vond.. dat ze haar haren rood geverfd had, en had er meteen spijt van. Toen ze klaar bij de kapper was ging ze met de fiets weer naar huis. Op weg naar huis kwam ze Meneer Leenders tegen. Dat was nou net niet wat ze wilden. Dus ze wou eigenlijk heel snel weg fietsen, maar het werd rood. Ze hoopte dat Meneer Leenders haar niet zou herkennen door haar nieuw look.. Maar dat viel even tegen, Meneer Leenders ging langs haar staan.. En begon te vertellen, dat het goed was dat ze haar haren geverfd had, want dan begon ze aan een nieuw verwerk proces. Dat was nou juist net niet waar Femke op zet te wachten. Het was rood en ze reed gewoon door. Dat veroorzaakte bijna een fataal ongeluk…Een vrouw die haar bijna omver reed was helemaal geschokt, ze was helemaal overstuur. De man die zijn auto ook bijna in het puin had gereden vloekte op Femke, maar Femke realiseerde zich helemaal niets van wat er gebeurd, en zei niets, ze fietste door, er was immers ook geen schade aan auto of mensen. Femke wilde alles zo graag afsluiten en er eigenlijk niet aan denken, maar telkens werd ze herinnerd aan de dingen die ze met haar moeder deed. De afwas, alles. Ze verloor haar vriendinnen, want zij konden allemaal niks voor haar doen. Zij wilde alleen zijn, en alles helemaal alleen verwerken. Dat kon ze niet. Jacco, een jongen die bij haar in de klas zat, die ze eigenlijk nauwelijks had opgemerkt omdat hij vanaf dit jaar pas bij haar in de klas zat. Iedereen was verliefd op hem, want het was zo’n mooie jongen. Femke was dat eigenlijk nog niet zo opgevallen. Tot op een dag, ze reed vanuit school naar huis, en toen kwam Jacco achter haar aan.. Ze zijn toen samen op het gras beland in het park. Jacco vertelde hoe vervelend hij het vond dat haar moeder was overleden. Hij zei het eigenlijk op een hele botte manier.. “Beter een dode moeder dan geen moeder” Dat kwam heel erg bot over, maar Jacco ging vertellen, dat hij zijn moeder ook nooit zag. Zijn moeder had hem zo maar verlaten.. Zijn moeder wilde hem eigenlijk gewoon als bezit. Zijn ouders hadden altijd ruzie, en toen op een dag ging zijn moeder ineens weg. Jacco schuilde zich altijd bij de buren, hij kon het geschreeuw allemaal niet verdragen. Op die dag dat zijn moeder wegliep, was het raak, en hij wist het, omdat het geruzie opeens op hield.. en hij hoorde toen een harde knal van de deur die dicht knalde. Zijn moeder was naar haar vriendin vertrokken en zijn moeder wilde Jacco in het weekend zien. Hij moest dan naar zijn moeder en haar vriendin en dan mocht ze helemaal niks, hij moest allemaal dingen doen die hij helemaal niet wilde doen. Hij was altijd weer heel erg blij dat hij weer naar zijn vader kon gaan. Op een dag liep zijn moeder zo weg, kwam hem niet ophalen, en was zo… verdwenen uit zijn leven, en ze had nooit meer wat van zich laten horen. Femke vond het zo fijn om te horen dat zij niet de enige was met wat problemen… Jacco zat heel erg veel in de knoop, maar was wel heel erg blij dat hij zijn moeder NOOIT meer zag… Femke werd verliefd… Er bleek naast die nare emotie van verdriet ook nog een plaats te zijn voor liefde. Jeroen, de broer van Femke had het er heel erg moeilijk mee.. Hij kon het allemaal niet meer bevatten en ging allemaal rare dingen doen. Hij wilde niet meer thuis zijn, hij was altijd weg.. naar zijn vrienden. Hij begon veel te drinken, en hij kon het allemaal niet meer aan. Niemand had meer vat op hem. Hij begon ook nog aan de drugs.. Hij kwam vreselijk laat thuis, of.. hij kwam helemaal niet thuis.. Hij ging dan naar zijn Oom en Tante, daar kon hij wél zijn hard uiten.. Femke’s vader vond het wel fijn dat hij zijn hard kon uiten, maar moest dat dan nou bij iemand anders??? Femke werd steeds meer verliefd op Jacco, en Jacco was ook verliefd op haar. Femke wilde niet dat iedereen wist dat ze elkaar wel leuk vonden… Maar het ging toch opvallen. Ook haar vader ging het opvallen, en natuurlijk vroeg hij er naar.. Natuurlijk toen haar vader het wist mocht hij wel eens mee naar huis komen. Haar vader vond hem wel een leuke jongen… En daar was ze maar al te blij mee, na die nare ervaringen met Hakkan, kon ze wel wat positieve reacties gebruiken. Haar vader begon op een avond over de vakantie. Daar had Femke helemaal niet meer aangedacht. De vorige vakantie in Frankrijk was zo raar en nog zo speciaal, die vakantie met mamma. Haar vader wilde graag met haar op vakantie, en wou wel met haar naar Italië.. Hij kon daar een huisje krijgen van een collega. Maar wie moest zij dan meenemen?? Natuurlijk dacht zij alleen maar aan de naam Jacco, maar wilde dat in eerste instantie eigenlijk niet zeggen, maar gelukkig kwam haar vader daar zelf mee. Ze gingen samen naar Italië…Haar broer wou misschien wel mee, maar wilde toch gezellig met zijn vrienden op vakantie.. De vakantie.. Ze gingen naar Italië, het plaatsje waar Hanneke, haar moeder en haar vader vroeger toen Jeroen en Femke nog klein waren, waren geweest. Ze vond het toch wel mooi, zo met haar vader, haar vriendje en een beetje mamma. Haar vader vertelde allemaal over waar ze waren geweest. Femke dronk van de fontein, en bij haar vader sprongen de tranen eruit.. Zo dronk haar moeder toen ook. Haar vader moest even alleen zijn. Alles op een rijtje zetten. Jacco en Femke liepen door een straatje, waar een markt was, en opeens… zag Jacco zijn moeder, hij was lijkwit. Hij had zijn moeder misschien al 7 of 8 jaar niet meer gezien. Hij verstopte zich bij kraampjes, toen ze weg was…Zij Jacco tegen Femke… dat was mijn moeder…. Femke wist niks meer te zeggen.. Het boek sluit zich af met een pagina geschreven, 4 maanden na haar moeders dood, geschreven op het mintgroene papier.
C. Leeservaringen: Onderwerp: De onderwerpen, de dood en de liefde, dit zijn 2 onderwerpen die me toch op een of andere manier aanspreken, ik lees over deze onderwerpen ook heel vaak… of anders gezegd altijd. Dit is een boek waarin het gaat over 1 soort gebeurtenis en de verwerking daarvan. Er zitten wel spannende stukjes in maar ook saaie stukjes. Gebeurtenissen: Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om het boeiend te laten blijven, steeds gebeuren er nieuwe dingen, dat blijft je verrassen en op die manier boeien. De gebeurtenissen zijn erg realistisch omdat het je allemaal zelf kan over komen. Mijn eerste reactie van dit boek was dat ik erg aangeslagen was door alle gebeurtenissen die er in het verhaal gebeuren. Het stuk waarin Femke haar moeder dood ziet aan heeft me het meest aangesproken, ook al is het niet echt vrolijk of om vrolijk van te worden. Het stuk is echt volledig onverwacht en daardoor aantrekkelijk en spannend. Personages: In het lijf van de hoofdpersoon (Femke) zou ik niet willen zitten want ik zou het niet kunnen verwerken… de manier die zij hier gebruikt is eigenlijk heel normaal maar eigenlijk wel raar vooral als je het zelf nog nooit hebt meegemaakt. De personages die in het verhaal voorkomen die komen het meest overeen met de mensen die hier op aarde leven. Ze reageren normaal op dingen die je in het gewone leven ook beleeft en wat in deze maatschappij heel normaal is. De normen tussen mijn normen en die van de hoofdpersoon komen bijna volledig overeen, op een paar dingen na. Bouw: Het is een verhaal met één verhaallijn, het draait allemaal om één gebeurtenis en één hoofdpersoon. Het verhaal is op een makkelijke, simpele manier geschreven maar er zit wel genoeg spanning in om het boek spannend te houden en de lezer te blijven boeien zodat hij doorleest en niet na een paar hoofdstukken het boek weglegt en nooit meer naar kijkt. In dit boek zitten geen terugblikken of stukken uit de toekomst. Echter wel zitten er wel veel herinneringen in die meehelpen om de dood dan de moeder van de hoofdpersoon te verwerken. Het boek kan volgens mij wel vervolgd worden met de verdere verwerking en het gezinleven van Femke. Het boek heeft eigenlijk een gesloten einde want het eindigt met een brief op mintgroen papier voor haar moeder maar aan de andere kant kan je het boek zelf verder maken of fantaseren dus het kan ook een open einde hebben. Taalgebruik: Ik vond het verhaal niet moeilijk geschreven. Er werden makkelijke en veel voorkomende woorden in het boek gebruikt. De zinsopbouw is kort en overzichtelijk, er staan geen moeilijke woorden of termen in. Daardoor wordt het boek nog sneller en makkelijker te lezen. Ik vind de verhouding tussen de beschrijving, gesprekken en weergave van de gedachten goed aangegeven omdat het begrijpend geschreven is. De taal die in het boek gebruikt wordt hoort precies bij het boek en is niet oubollig of ultra modern.
D. Verwerkingsopdrachten bij het leesdossier: Bespreekopdracht: 1. Er komen veel personen in dit boek voor. Deze hebben allemaal wat temaken met Femke en haar familie. Femke: - moedig, ze wil na de dood van haar moeder vrij snel weer naar school. - niet snel tevreden,ze mag maar 1 vriendin op vakantie meenemen. De plaats waar het vakantiehuisje ligt is ook niet goed. - eigenwijs, ze wil de dood van haar moeder alleen verwerken,zonder hulp. - asociaal, ze ontwijkt haar twee vriendinnen en ontloopt haar leraar. Terwijl ze haar alleen maar willen helpen. Hanneke (moeder van Femke): - zorgzaam voor haar twee kinderen,Femke en Jeroen - bezorgd, ze is bezorgd als Femke een vriendje heeft. Henk: - zorgzaam voor Femke en Jeroen als hun moeder overlijd. Hij probeert hen zo goed mogelijk op te vangen. - bezorgd,hij is bezorgd als Jeroen opstandig word
Jeroen: - opstandig tegenover zijn vader,sinds zijn moeder dood is. - raakt in de loop van het verhaal nadat zijn moeder overleden is aan de drugs en logeert een tijd bij zijn oom
Jacco: - Vriend van Femke - woont bij zijn vader omdat zijn moeder vertrokken is naar een vriendin na een ruzie. Merel: - De beste vriendin van Femke. Meneer Leenders: - Klassenleraar van Femke, tevens ook de vertrouwenspersoon. Hakkan: - 20 – jarige Turkse jongen waar Femke verliefd op was, voordat haar moeder stierf. Onderzoeks-/zoekopdracht: 1. Overgaan
Als de dood zijn
Zwarte mantel om
Jou heeft Heengeslagen
En jij onbevreesd van
De nieuwe warmte
Geniet, zonder Klagen
Dan kijk jij om
En kus jij
Jouw lichaam
Vaarwel
Zwevend door atmosferen ga
Jij naar het
Heldere, eeuwige
Licht
Kleuren bewegen zich geruisloos
Rond jou tot
Rust gekomen Ziel
Jij mijmert over de
Verlorenen die jij
Weldra omarmen Mag
De glimlach op jouw
Onzichtbare mond onthult
Een oprechte
Gelukzaligheid
Lange feesten lonken zonder
Aardse wanklanken, nimmer

Bestaat vermoeidheid Nog
Gevleugelde engelen zingen tijdens
Hun altijddurende, gracieuze
Zielendans ijle Liederen
Het aardse lichaam tot
Stof vergaan, op
De wind
Vervlogen
Dromen geen dromen meer, Wat utopieën waren
Wordt glorieuze
Werkelijkheid
De Aarde wentelt door, Daar is een
Nieuw kind
Geboren
Waarom: Ik heb dit gedicht gekozen om in mijn boekverslag te verwerken omdat dit gedicht precies dezelfde onderwerpen heef. Het gaat over de weg naar de hemel waar uiteindelijk Femke’s moeder ook is gekomen. De brieven die ze naar haar moeder schrijft zijn een stukje van de weg die ze naar de hemel gaat en daarom vond ik dit gedicht wel toepasselijk. Een leven als een dobbelsteen
De aarde is rond, mijn leven is als een vierkant. Soms kantelt hij, en schrik ik even als hij op een ander platform beland. Als een dobbelsteen ga ik door het leven; soms veel geluk maar vaak ook brute pech. Soms begint het pat met een magere 1, en vind ik een bevrijdende 6 op het einde van m’n weg. De tussenoogjes zijn moeilijk te beschrijven. Zoals een 3 of 4 die me vaak in een twijfelzone doen drijven. Hoewel een 3 altijd beter is als een 1 en een 4 als een 2, brengen deze zwarte stipjes altijd zwarte momenten met zich mee. Langzaam maar zeker neemt de helderheid van deze stipjes af. Maar welk stipje is nog het meest heldere als ik binnentreed in m’n graf. Waarom: Dit gedicht gaat over hoe moeilijk het leven kan zijn en hoe het ineens een hele andere weg kan nemen zonder er om gevraagd te hebben. In het boek gebeurd precies hetzelfde… de moeder van Femke overlijdt op een zeer tragische wijze en het leven van Femke valt helemaal uit elkaar. De gezinssituatie verslechterd met de dag, haar broer raakt aan de drugs en verdwijnt naar zijn oom in het noorden. Zoals ik ben, zoals ik was

De nerven van het bladgroen, fungeren als ruggengraat, golvende jaarringen, als rimpels op mijn gelaat, mijn schip zal varen, van dauw naar plas, genietend met volle teugen, zoals ik ben, zoals ik was. Waarom: In dit gedicht gaat het over de herinnering die blijft als er een dierbare is overleden. Bij Femke is er toch een heel stuk van haar leven weg omdat haar moeder het leven heeft verlaten. Dit doet haar heel erg zeer en ze probeert dat te verwerken door haar problemen en belevenissen op mintgroen papier te schrijven en naar haar moedeer te sturen. E. Het leven van de schrijver: Hans Manders is in 1959 in Uden geboren. Hans Manders is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij studeerde Nederlands aan de universiteit van Nijmegen. Sinds 1984 is hij leraar Nederlands. De laatste jaren aan het Gymnasium Bernrode in zijn woonplaats Heeswijk-Dinther. Drie boeken zijn van zijn hand zijn uitgegeven: - een jeugdboek, 'Bestemming onbekend', uitgeverij Ploegsma, 1997 - een kinderboek, 'Wij willen een konijn!', uitgeverij Zwijsen, 2000 - en een bundel sonnetten*, 'De kou verdrijven', eigen beheer/uitgeverij Marven, september 2003. Hij schreef cabaretteksten, liedteksten, gedichten en verhalen voor kinderen, jongeren en volwassenen. Hij debuteerde in 1997 met zijn jeugdboek Bestemming onbekend, over de vijftienjarige Femke, die plotseling wordt geconfronteerd met de dood van haar moeder. In 2000 volgde Wij willen een konijn!, een boekje voor het leesonderwijs over drie kinderen die dolgraag een konijn willen hebben. De drie boeken die Hans Manders geschreven heeft zijn drie totaal verschillende boeken met ook drie verschillende leeftijdscategorieën. Deze boeken die gaan ook over geheel andere onderwerpen. Het boek ‘Wij willen een konijn!’ gaat over drie kinderen die graag een konijn willen… ja hoor na lang zeuren, krijgen ze een konijn maar tot hun grote schrik staat na drie dagen het hok van hun konijn open!..., het tweede document wat Hans Manders heeft gemaakt is een bundel sonnetten, het heet ‘De koud verdrijven’. In deze bundel zitten ongeveer zo’n 60 gedichten. Een paar daarvan zijn te lezen op: www.cubra.nl/poezie/hansmanders/6gedichten.htm
Dit is de site van Cultureel Brabant, een pagina vol van proza, poëzie, teksten, interviews, kunst en fotografie. In de boeken van Hans Manders zitten niet echte goede kenmerken omdat het natuurlijk maar drie boeken zijn en alle boeken zijn geschreven voor een andere leeftijdscategorie. Wat mij wel op viel is dat het uitdagende maar toch boeiende documenten zijn en ze gaan allemaal over een ander onderwerp. Bijvoorbeeld het boek ‘Bestemming onbekend’ heeft Hans Manders geschreven op het moment dat er op de school waar hij les geeft meerder moeders van leerlingen overleden. De hoofdpersonen en bijfiguren die in het boek voor komen zijn allemaal leerlingen die hij in een andere situatie heeft gezet maar wel leerlingen die allemaal hetzelfde hebben meegemaakt. Dit boek is echt gerealiseerd op de werkelijkheid want alle straatnamen die er in het boek genoemd worden die kan je terug vinden in Heeswijk-Dinther de stad waar hij woont en werkt. Omdat Hans Manders weinig boeken heeft geschreven is er over het algemeen heel weinig beeldmateriaal te krijgen. *Sonnetten: Een sonnet is een bepaald soort gedicht dat in 14 regels wordt geschreven. Het bestaat vaak ut twee strofen van vier regels (kwatrijn) en twee strofen van drie regels (terzine). Er zijn verschillende sonnetten bijvoorbeeld het Italiaanse sonnet: abba abba cdc dcd (of cde cde) dit is een veel voorkomend rijmschema. Ook een bekende is het Shakespeare-sonnet deze heeft het rijmschema abab cdcd efef gg en dus drie kwatrijnen. Andere boeken van de schrijver: Het enige boek waarvan iets bekend is is: • Wij willen een konijn! Beschrijving: Maartje wil een konijn, al heel lang. Papa en mama hebben beloofd dat ze er een krijgt. Maar niks hoor. Als papa een goede bui heeft, vraagt ze het nog een keer. En jawel hoor. Ze noemen het konijn Flapoor. Iedereen is dolblij. Maar opeens, na drie dagen, staat het hok open. Flapoor is weg... F. Mijn mening over het boek: Ik vond het een heel zielig en emotioneel boek. Ook na de tweede keer lezen is het nog altijd emotioneel. Het is een boek waarin de gevoelens van de hoofdpersoon sterk op je inspelen en je daardoor heel erg in het verhaal getrokken wordt, je gaat mee leven met de hoofdpersoon. Het is een boek wat makkelijk weg leest. Het onderwerp wat in het boek behandeld voor is niet echt een onderwerp wat je zomaar voor de lol aansnijdt. De schrijver heeft een duidelijke boodschap in het verhaal verwerkt om toch te proberen het verlies van een dierbare te verwerken. Het stuk dat haar moeder spierwit wegtrekt en langzaam naar de tafel strompelt waar ze vervolgens met een doffe klap op tafel belandt, dit is een stuk waar de spanning wordt opgebouwd en je het boek niet kan wegleggen. Je wordt als het ware in het verhaal gezogen en je komt in het lijf van Femke te staan. Je beleeft het verhaal alsof het je eigen moeder is die uit het leven glijd. Daarom vond ik het verhaal zo realistisch. Het verwerkingsproces van Femke is wel anders dan verwacht als je het verhaal zelf door zou fantaseren. Om dit alles vind ik het boek zo fantastisch. Van dit boek leer je hoe kostbaar je leven is en dat je een dierbare van de ene op de andere klap kan verliezen. Het is een boek met een hart. Extra’s: Titelverklaring: De titel van het boek is Bestemming Onbekend en ik vind dat deze titel goed is gekozen omdat Femke’s moeder overleden is en Femke weet niet waar de heen gaat, ze gaat brieven schrijven naar haar moedeer over die situatie thuis en op school deze schrijft ze op mintgroen briefpapier dat ze ooit van haar moeder heeft gekregen voor haar verjaardag. Deze brieven adresseert ze wel maar de bestemming is onbekend. Daarom bestemming onbekend. Volgens mij had het boek ook een ander titel kunnen hebben zoals: Mintgroen Briefpapier of Good Bye. De auteur heeft denk ik voor de titel wel een verklaring omdat hij natuurlijk de achtergrond helemaal van dichtbij heeft mee gemaakt. Plaats van handeling: Het verhaal speelt zich af op school, in de stad, bij Femke thuis. De omgeving waarin Femke leeft is gewoon als een gewone buurt hier, rustig en vol spelende kinderen. De sfeer die er in het verhaal heerst, is toch voor het grootste gedeelte verdriet. Femke word op een gegeven moment wel verliefd op Jacco maar daarbij heeft ze toch ook weer verdriet. De situatie waarin Femke zit is niet vrolijk maar het wordt opgeleukt door de schrijver. Die schrijft de reactie van de omgeving erbij… bijvoorbeeld: de vrolijke zangstemmen van de vogels klinken in de oren van Femke als ze in een rechte lijn naar huis fietst. Dit zijn gevoelens die gemengd worden en daardoor wordt het nare gevoel verzacht.
Ruimtes: Een stukje in het begin van het boek speelt zich in Frankrijk af, dit is in een terugblik, en aan het einde speelt een stukje zich af in Italië. Daar tussen speelt het zich gewoon in Nederland af. Daar zijn veel verschillende ruimtes, net als in het dagelijkse leven, school, thuis, in het bos en op straat. Dagboek: Lieve mama, Vandaag is het precies vier maanden geleden dat jij stierf. Hoeveel brieven ik je sindsdien ook geschreven heb en hoeveel ik er nog zal schrijven, je zult ze nooit lezen. Je bent voorgoed onbereikbaar. Je bent verder dan ver. Je bent opgelost in de tijd. Sinds gistere weet ik dat er een verschil is tussen met onbekende bestemming vertrekken en vertrekken naar nergens. Jacco heeft zijn moeder terug gezien, hij wilde niet dat zij hem zag. Hij haat haar. Als de gene die jou in het leven heeft gezet er zo weer vandoor gaat, wat heeft het leven dan voor zin. Dat zegt hij altijd. Hij had haar aan kunnen raken, ik zal dat bij jou nooit meer kunnen doen. Maar ik heb wel liever een moeder op papier dan een moeder die nergens en ergens is. Vier maanden geleden overschreed jij een grens. De slagboom sloot zich achter jou dicht, en hij gaat nooit meer omhoog. Over twee maanden ben je een half jaar dood. Ik zal het moeten accepteren. Er zullen nog veel moeilijke dagen komen. Jouw verjaardag in oktober. Mijn verjaardag in december en negen maart de ‘’verjaardag’’ van jou dood. Maar misschien komt er een dag waarin ik me kan verzoenen met het onuitwisbare feit dat jij veel te vroeg uit ons leven wegging. Je dochter Femke. Bronvermelding: Om dit boekverslag te kunnen maken heb ik de volgens sites gebruikt: • http://www.gedichten-freaks.nl/toon.asp?TerugURL=lijst%2Easp%3FSorteren%3D%26page%3D1%26Letter%3DDood%26Thema%3DJa%26Datum%3D%26Tabel%3D%26rnd%3D68%2E97655&num=310209 • http://www.leukegedichten.nl/bekijkgedicht.php?cat=21&gedichtid=22993
om de gedichten uit te zoeken • http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/eCS/Store/nl/-/EUR/BOL_DisplayProductInformation-Secondary;sid=SzlmvkqFAONmvAiqDfdYiapS0T4NhehfR80=?BOL_OWNER_ID=666863849&Section=BOOK&sec_Page=Synopsis
om het plaatje van de voorkant van het boek Wij willen een konijn te zoeken • http://www.webhome.demon.nl/sonnet/sonnetten.htm
om meer informatie te vinden over sonnetten

verder ben ik nog naar de bibliotheek geweest om meer te weten te komen over Hans Manders.