Before I die door Jenny Downham

Samenvatting

Tessa is een meisje van 16 jaar, ze heeft leukemie. Haar ouders zijn gescheiden, ze woont samen met haar broertje, Cal, bij haar vader. Soms gaan ze bij hun moeder langs. Haar vader zoekt elke dag op het internet naar informatie, waardoor Tessa toch nog kan genezen en ze weer verder met haar leven kan. Hij zegt dat ze misschien wel weer naar school kan, maar hij begrijpt niet dat Tessa’s hoofd daar helemaal niet naar staat. Op een dag bedenkt Tessa zich dat ze niet dood wil gaan, voordat ze echt geleefd heeft, voordat ze echt iets gedaan heeft in haar leven. Ze maakt een lijstje met dingen die ze wil doen voordat ze doodgaat en laat het lijstje aan haar vriendin Zoey zien. Samen gaan ze alle dingen van het lijstje afwerken. Het 1e dat op het lijstje staat is seks. Samen met Zoey gaat ze uit, in een discotheek opzoek naar twee leuke jongens. Het 2e dat op het lijstje staat, is dat ze één dag overal ‘ja’ op zeggen moet en je begrijpt wel dat dat niet helemaal goed loopt. Het 3e dat op het lijstje staat is drugs gebruiken. Geen lichte drugs, want een jointje heeft Tessa al eens eerder gehad, maar drugs die je echt goed voelt. Haar buurjongen Adam, waar ze bevriend mee is, neemt een keer paddo’s voor Tessa en Zoey mee. Nummer vier op haar lijstje is om zoveel mogelijk misdaden te plegen. Het begon in de bus, ze duwde een vrouw aan de kant en zei dat iemand anders dat deed. Toen Zoey kwam besloten ze dingen te gaan stelen. Haar jaszakken puilde uit van de spullen die er in zaten. Vlak voordat ze bij de ingang is wordt ze gesnapt. Het volgende is, dat ze wil leren autorijden. Tessa pakt de autosleutels van haar vader, en rijdt naar Zoey toe. Ze rijden naar een plek waar Tessa vroeger met haar moeder op vakantie heen ging. Daar vertelde Zoey dat ze zwanger was van Scott. Scott is haar vriendje die ze ontmoet heeft tijdens het uitgaan. Het volgende op haar lijstje is roem. Haar vader neemt haar mee naar een radiostation waar ze kan vertellen over haar ziekte. Ze verteld ook over haar lijstje, en wat ze allemaal al heeft gedaan. Nummer 7 op haar lijstje is dat ze haar ouders weer bij elkaar wil brengen. Eerst was nummer 7 een wereldreis maken, maar ze wilde liever haar ouders bij elkaar brengen. Wat trouwens niet zo moeilijk was, want door de ziekenbezoeken voor Tessa, kwamen haar ouders steeds dichter bij elkaar en logeerden ze zelfs bij elkaar. Nummer 8 is liefde. Als Tessa met Adam afspreekt krijgt ze plotseling een hele erge bloedneus. Haar vader en Cal zijn bowlen dus die kunnen haar niet naar het ziekenhuis brengen, Adam stelt voor haar een lift te geven maar dat wil ze niet. Haar moeder helpt Tessa, maar weet eigenlijk niet zo goed wat ze moet doen. Ze bellen een taxi. In het ziekenhuis wordt haar bloedneus verholpen en mag ze weer naar huis. Als ze terug naar huis rijden ziet ze overal haar naam in graffiti letters staan. Dat heeft Adam voor haar gedaan. Ze vindt het zo lief, en wil dat hij bij haar komt wonen. Haar vader vindt het niet zo’n goed idee. Adam vindt het ook niet zo’n goed idee want hij moet voor zijn moeder zorgen. Hij logeert wel vaak bij haar. Als hij op een avond bij haar logeert en haar hand vast houdt voelt hij dat ze koorts heeft. Hij rent naar beneden naar de vader van Tessa. Ze moet naar het ziekenhuis. Tessa wil niks liever dan bij de geboorte van Zoey’s  kindje zijn, dat duurt nog maar 8 weken. Als de artsen komen vertellen dat ze 8 weken niet gaat halen stort haar wereld in. Zonder toestemming verlaat ze het ziekenhuis en gaat naar huis. Uit woede gooit ze alles uit haar kamer, ze maakt een lijstje voor haar familie leden waar op staat waar ze aan moeten werken als ze dood gaat. Op haar sterfbed bedenkt ze nog meer dingen voor haar lijstje, waar dingen op staan die ze nog wil doen voordat ze dood is: ze wil bij de geboorte zijn van Zoey’s kind. Helaas sterft Tessa een klein poosje voordat Zoey’s kindje geboren wordt.

Tijd

Het speelt zich af in de tijd van nu. In het boek gaat er ongeveer een half jaar voorbij, het is wel een zwaar half jaar. Er gebeurt zoveel, in zo’n korte tijd. Het boek is chronologisch omdat het begin en het einde gewoon op de goede manier in het boek zitten. Dit vind ik altijd wel fijn. Er zijn bijna geen tijdsprongen gemaakt, wel een paar maar die zijn met niet zo’n grote afstand bijvoorbeeld van een dag.

Spanning

De spanning is goed opgebouwd, want in het begin is het niet zo spannend. Maar bij elk punt van het lijstje wordt het weer een beetje spannender. Op het eind is het ook heel spannend, want dan gaat ze dood. Dat is best wel zielig.

Personages

In het verhaal komen niet veel verschillende personages voor. De hoofdpersonage in het boek is Tessa, een 16 jarig meisje met de ziekte leukemie.

De bijpersonages bestaan uit:

• Zoey; de beste vriendin van Tessa, ze is zwanger van Scott.
• Adam; Tessa’s buurjongen waarmee ze later in het verhaal een relatie krijgt.
• Cal; Tessa’s jongere broertje.
• Vader van Tessa; neemt alle zorg op zich voor zijn dochter.
• Moeder van Tessa; is overgevlogen omdat het slechter ging met haar dochter.

Thema

Het thema van het boek is liefde, sterven en de ziekte leukemie.

Mening

De titel van het boek sprak me wel aan, het is niet geen vrolijke titel. Het leek me een mooi boek. Het onderwerp is wel voorspelbaar, je weet door de titel al dat er iemand sterft in het boek, dat is ook zo. Dit is mijn tweede boek over de dood en kanker. Ik heb het boek ‘Achtstegroepers huilen niet’ van Jacques Vriens gelezen. Dat gaat ook over een meisje met leukemie, die ook dood gaat. Maar dat is een meer mijn leeftijd, dus je ervaart het toch heel anders dan wanneer het over iemand gaat die ouder is dan jij. Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om me te blijven boeien. Dit komt vooral door het lijstje wat ze eerst af wil hebben voordat ze dood gaat. Er gebeurt dus genoeg. Ook vind ik de gebeurtenissen allemaal geloofwaardig. Het is geen waargebeurd verhaal, maar ik denk dat het allemaal wel echt zou kunnen gebeuren. Ik heb wel is zoiets meegemaakt, maar toen was ik niet ziek. Mijn oma is overleden aan kanker, ze was ook nog maar 63 jaar. Dat is nog niet zo oud. Mijn buurjongentje heeft ook kanker gehad, maar gelukkig is hij nu weer beter. De gebeurtenissen in het boek zou ik liever niet zelf mee willen maken. De personages gaan voor mij leven, vooral Tessa, omdat het vanuit haar geschreven wordt. Haar gevoelens worden goed omschreven waardoor je je goed in haar kunt verplaatsen. Ik vond het niet zo’n moeilijk boek, behalve het laatste stuk. Dat begreep ik niet helemaal. Daar gaat ze dood, maar ondertussen denkt ze aan van alles en de zinnen zijn dan een beetje vaag zoals ‘De zon valt in mijn theekop’ en ‘Zes sneeuwpoppen van watten’. De zinnen zijn verder wel makkelijk te lezen, er zitten niet te moeilijke woorden in. Ik vind dat het verhaal op zich niet veel beschrijvingen bevat, maar die keer over dat schilderij vond ik wel storend. Een hele bladzijde over hoe een schilderij er uit ziet vind ik echt onzin. Beschrijvingen over hoe iemand er uit ziet is natuurlijk altijd wel leuk, en handig om te weten. Er zitten veel dialogen in het verhaal, maar dat vind ik juist leuk. In het echte leven praat je ook veel.