Titel Bankok Boy
Schrijfster Carry Slee
Uitgever Carry Slee en FMB uitgevers
Jaar van verschijning 2009
Aantal Bladzijden 255
Enkele andere werken Afblijven, Spijt, Radeloos
2.
Ondertitel -
Motto -
Opdracht -
Over de schrijfster
Carry Slee werd op 1 juli 1949 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar in Utrecht en werkte ze een aantal jaren als lerares drama in het voortgezet onderwijs. In 1988 debuteerde ze in het tijdschrift Bobo met verhalen over Keetje Karnemelk. Haar eerst boek, Rik en Roosje, een voorleesboek voor jonge kinderen, verscheen in 1989. Daarna volgden algauw meer boeken, meestal realistische verhalen voor jonge kinderen. In de jaren erna ging ze ook voor oudere kinderen schrijven. Haar 10+-boeken werden razend populair bij de jeugd, gezien de vele nominaties en prijzen die ze voor haar boeken ontving. In 1999 schreef Carry het Kinderboekenweekgeschenk, Bikkels.
In haar boeken schrijft Carry over onderwerpen als discriminatie, drugs, homoseksualiteit en pesten en dat werd zeer gewaardeerd door de doelgroep.
Met Moederkruid (2001) debuteerde Carry als schrijfster voor volwassenen. In totaal zijn er nu vier boeken voor volwassenen van haar hand verschenen. Na Moederkruid, dat genomineerd werd voor de NS Publieksprijs, verschenen Dochter van Eva (2002), De toegift (2005) en Ooggetuigen(2007).
3. Belangrijke plaats van handelen
Het verhaal speelt zich voor een gedeelte af in Nederland (voornamelijk Amsterdam) en in Thailand. In Amsterdam worden vooral de kamers benoemd waar de drie hoofdpersonen naast elkaar wonen.
In Thailand worden er verschillende plaatsen genoemd. Bankok is er één van, maar ook Chang Mai is een belangrijke plaats waar in het boek veel gebeurt.
Bijzonderheden over de plaats
-
4. De tijd van handeling
Het speelt zich af in de tijd waarin wij leven. (2008)
Aanwijzingen voor die tijd
Je kunt dit herkennen aan de ziekte die Joep heeft, namelijk kanker. Dit heeft hij in de vorm van een kwaadaardige hersentumor. Ook schelden, drinken en blowen ze best wel veel. Verder kun je het herkennen aan de seks, waarvan ik als voorbeeld kan geven dat ze een triootje deden. En ten slotte kun je het weten door de tijden en de leeftijden die genoemd worden. Er wordt gezegd dat Joep nu 22 is. Hij is geadopteerd in 1990 toen hij vier was. Dat wil zeggen dat hij in 1986 is geboren. Dat wil zeggen dat het verhaal waarin het zich afspeelt 2008 is.
5. Hoofdpersonen
In dit verhaal komen drie personen heel erg naar voor. Dat zijn Joep, Bo en Anouk.
Bo: Ze studeert Nederlands (niet zo fanatiek) in Amsterdam. Ze houdt in tegenstelling tot Joep erg van feesten. Ze is ongeveer rond de 19 jaar oud, maar dat wordt niet in het boek genoemd. Ze had drie jaar verkering met Joep en Anouk is haar beste vriendin. Hoe vaak ze ook ruzie met haar heeft het komt altijd wel weer goed.
Bijpersonen
Anouk: Anouk is de beste vriendin van Bo. Samen met Bo gaat ze naar Thailand achter Joep aan. Anouk is niet echt het type van een vaste relatie. Net zoals Bo houdt ze ook van feesten.
6. Verklaar de titel
De titel heet Bangkok Boy, omdat Joep, één van de hoofdpersonen uit het boek, uit Thailand komt. Hij is ter adoptie afgestaan, omdat zijn moeder niet voor hem kon zorgen. Hij kwam in een adoptiebureau in Bangkok terecht. Vanuit daar is hij door een Nederlands gezin geadopteerd.
(stukje uit het boek)
Verwijst de titel naar het thema?
Ja. De titel verwijst naar het thema, aangezien Joep (eigenlijk Aaron Tai) uit Thailand komt en vanuit Bangkok is geadopteerd. Vanuit Bangkok hebben Anouk en Bo hem weten te vinden, omdat ze langs het adoptiebureau zijn gegaan waar hij gezeten heeft.
7. Zijn er hoofdstukken?
Ja er zijn in totaal 41 hoofdstukken. Ze worden aangegeven door de naam Bo of Joep. Zo weet je ook gelijk of het vanuit Joep zijn perspectief of Bo haar perspectief wordt verteld.
Is het een ik-verhaal of hij-verhaal?
Een ik-verhaal. Bo en Joep vertellen om de beurt vanuit hun eigen perspectief hoe ze zich voelen, hoe ze ergens naar kijken of hoe ze over iets denken.
Is het verhaal chronologisch geschreven?
Ja. Het is af en toe wel zo dat ze terugdenken aan iets wat de ander gezegd heeft of hoe ze zich op dat moment voelde, maar niet dat er een dialoog wordt gebruikt terwijl hij of zij terugdacht.
Komt er dialoog in voor?
Ja.
(Stukje uit het boek)
Is er veel beschrijving?
Ja.
(stukje uit het boek)
8. Taalgebruik
Ja er wordt af en toe Engelstalige woordjes gebruikt, zoals crazy, car en gay. Ook wordt er heel erg veel in gescholden. Woorden die je vooral voorbij ziet komen zijn: kutwijf, godverdomme en trut.
(stukje uit boek)
9. Genre
Jeugdroman
10. Mening
Ik vind het een heel erg mooi boek. Het is zo onwijs mooi om te lezen hoever iemand kan gaan voor de liefde. Hoe veel ik ook van iemand zou houden, ik zou nooit en te nimmer samen met een vriendin naar Thailand gaan om mijn ex vriend te zoeken. Naast liefde worden er ook andere deelonderwerpen besproken, zoals vooral seks. Ik heb nog nooit een boek gelezen waarin zo duidelijk de seks werd beschreven. Ook kwam het deelonderwerp prostituees naar voor. Doordat het boek in een ik-verhaal wordt verteld, kon je heel goed meelezen met het meisje die door Bo en Anouk werd meegenomen, maar ook hoe Anouk en Bo er zelf tegenaan kijken, hoe zij moeten zien hoe dat meisje zwaar mishandeld wordt. En dan nog maar te bedenken dat ze pas 14 is.
De conclusie voor mij is, omdat het in een ik-verhaal wordt geschreven, je je veel beter in kan leven in hoe mensen zich voelen. Ik merkte aan mezelf dat ik zo in het verhaal zat dat ik me af en toe net zo voelde als bijvoorbeeld Bo.
11. Uittreksel
HET UITTREKSEL IS NIET DOOR MIJZELF GESCHREVEN, MAAR AL VAN EEN ANDER PERSOON, WANT WIJ HOEVEN BIJ ONS BOEKVERSLAG HET UITTREKSEL NIET ZELF TE SCHRIJVEN!
Er zijn twee verhaaldraden. De ene draad wordt verteld door Bo en de andere door Joep. Ze wisselen elkaar per hoofdstuk af. De hoofdstukken van Bo zijn meestal aanmerkelijk langer dan de hoofdstukken van Joep. Vooral in Thailand zijn die vaak maar enkele pagina’s. Daarom worden in dit leesverslag vaak enkele hoofdstukken gecombineerd en niet apart verteld.
Bo is in het eerste hoofdstuk boos, omdat ze verlaten is door Joep. Die heeft de verkering die drie jaar heeft geduurd, uitgemaakt. Nu denkt ze dat hij alweer met een ander meisje ligt te neuken. Ze zet de muziek hard en dan komt haar vriendin Anouk binnenstromen. Die moet studeren voor haar tentamens. Later gaat ze stappen en ze drinkt te veel. Ze versiert een wat saaie maar rijke student makelaardij. Ze gaat met hem mee naar huis: wanneer hij boven op haar kruipt, moet ze kotsen.
Joep brengt echter zijn meubels naar zijn vriend Pierre die hem met verhuizen helpt. Hij verkoopt ze aan zijn vriend voor €300 en verdwijnt daarna. Hij neemt een nieuwe simkaart voor zijn telefoon en vertrekt naar Schiphol. Op de luchthaven blijkt dat zijn vliegtuig vertraging heeft. Een iets oudere, maar aantrekkelijke vrouw zegt dat ze in een hotel zal overnachten en vraagt hem of hij met haar meegaat. Hij vindt haar wel leuk. Ze hebben seks, maar hij blijft niet totdat ze wakker is. De volgende dag stapt hij in het vliegtuig naar Bangkok. Maar hij wordt onderweg niet lekker: hij heeft veel pijn in zijn hoofd en hij mag dan in de eerste klas verder reizen. Uren later komt hij in Bangkok aan. Hij probeert uit te zoeken hoe hij het beste naar zijn geboortedorp kan komen. Dat is nog wel een eindje uit de buurt. Het dorp ligt vlak bij Chang Mai.
Wanneer hij daar aankomt, ziet hij zijn moeder en zijn halfbroertje. Zijn moeder vertelt dat ze hem moest laten adopteren, omdat haar man verongelukt was en ze erg arm was. Hij was toen nog maar vier jaar. Ze had hem naar het weeshuis gebracht en toen ze hem terug wilde halen, was het al te laat. Hij was naar Nederland gebracht. Later was ze hertrouwd. Het broertje van Aroon (zoals Joep eigenlijk heet) is Benat.
Anouk en Bo gaan weer stappen. Ze drinken teveel en roken wiet. Daardoor raken ze behoorlijk stoned, maar ze hebben het erg naar hun zin. Wanneer Pierre belt, slaan ze onzintaal uit.
Bo denkt dat Joep is gaan samenwonen met Pierre: ze vindt het verschrikkelijk omdat ze denkt dat hij gay is. Er ligt ook een brief in zijn kamer. Die komt van het AMC, maar ze maakt de brief niet open. Verhaaltechnisch gezien is dit een subtiele vooruitwijzing naar wat er komen gaat.
Wanneer ze contact zoekt, zegt Pierre juist dat hij ook niet weet waar Joep is. Joep is bovendien zo hetero als het maar zijn kan en Pierre valt niet op hem. Dat is weer goed nieuws. Anouk wil eigenlijk een wereldreis maken en Bo zegt dat ze wel met haar mee wil. Ze gaan echter eerst naar de Rietveld Academie omdat ze willen weten waar Joep (die daar als kunststudent stond ingeschreven) is heengegaan. Dan belt Bo Joep zijn adoptieouders. Ze vertellen dat hij waarschijnlijk naar Thailand is gegaan. Daar komt hij immers vandaan en hij heeft altijd gezegd dat hij nog een keer naar zijn geboorteland terug wilde gaan. Nu wil Bo per se naar Thailand gaan en niet meer met Anouk mee op wereldreis. Die besluit uiteindelijk ook mee te gaan naar Thailand. Het geld voor de reis krijgt ze van haar vader die haar nieuwe collegegeld moet storten. Daarvan kunnen ze tickets kopen. Tegen haar eigen ouders zegt Bo dat ze op vakantie naar Wales is, waar een tante van Anouk woont.
[ Humoristisch scènes zijn er daarna steeds wanneer haar moeder belt en denkt dat ze in Wales zit, terwijl de geluiden uit de omgeving daaraan helemaal niet doen denken. Bo fantaseert zich suf om de geluiden steeds te verklaren. Dit is wel een grappig verhaalmotief in “engere zin.”]
Joep heeft het moeilijk in het dorp van zijn moeder. Hij wordt niet lekker, krijgt helse hoofdpijnen. Er is wat met hem aan de hand. In zijn droom heeft hij geijld en “Bo geroepen”, zegt zijn broertje. Hij heeft kort daarna weer een hoofdpijnaanval. Zijn moeder laat een kruidenvrouw uit het dorp komen.
Bo en Anouk zijn nog steeds in Bangkok. Ze reizen met taxi’s en tuk tuks, maar op een keer gaan ze met twee jongens op een scooter mee. Dat gaat mis, ze willen seks met hen en ook nog hun handtas stelen. Maar doordat een meisje de jongens verraadt, krijgen ze het geld weer terug. In de buurt van hun hotel is er een hoerenbuurt. Ze krijgen van een meisje een briefje in hun handen gestopt, waarop “help me“staat.
Die avond gaan ze stappen en ze komen in een backpackerscafé. Anouk heeft meteen een oogje op de Australiër Michael. Bo verveelt zich met zijn vriend John, totdat ze een knappe knul ziet die ze verleidt om mee naar de wc te gaan. Eerst bedient hij haar met de mond en daarna neukt hij haar op de rand van de spoelbak. Ze geniet hevig. De whisky vloeit daarna weer overvloedig.
Anouk wil met de jongens uit Australië meerijden naar Phuket, maar Bo wil nog steeds Joep zoeken. Ze krijgen ruzie, maar als puntje bij paaltje komt, gaat Anouk toch weer met haar mee. In het laatste weeshuis krijgen ze door dat Aroon waarschijnlijk uit de buurt van Chang Mai komt. Daarna komen ze een oude bekende weer tegen, de Thaise jongen Nari die zegt dat zijn broer een auto voor hen geschikt kan maken. Dat gebeurt, maar ze moeten ’s nachts eerst bij hem overnachten. Natuurlijk ziet hij wel wat in een vrijpartij met de beide meiden, maar die sturen hem toch weg.
Intussen is Joep in Chang Mai aan het werk. Ze kunnen het geld in de familie goed gebruiken. Hij moet folders uitdelen voor een toeristische organisatie. Maar hij krijgt weer last van hoofdpijnaanvallen. Dan denkt hij Bo te zien lopen, maar het is een ander blond meisje.
Bo en Anouk gaan op weg, maar nemen het Thaise hoertje Sumee mee. Die vertelt hoe ze gelokt is door ene Zubin die haar heel wat had beloofd, maar deze “loverboy”had haar in Bangkok aan een pooier overhandigd. Ze kunnen overnachten bij haar familie. Neef Dai is een zeer knappe jongen en zowel Bo als Anouk zien wel wat in hem. Op een vaartochtje naar een tropisch eilandje kan het natuurlijk niet uitblijven. Ze doen een tropisch triootje en dat vindt iedereen erg lekker. Zelfs Bo en Anouk tongzoenen met elkaar en dat valt Bo niet tegen. Dai zegt de volgende dag dat hij met zijn vrienden Zubin zal aanpakken. Sumee liegt dat hij in Pattaya zit: ze voorziet moeilijkheden voor haar neef. Anouk is inmiddels genezen van har Australische avontuur: ze is Michael door de seks met Dai alweer vergeten.
Joep krijgt steeds meer pijn en ziet af en toe helemaal niets. Hij liegt tegen zijn broertje en zegt dat hij vanwege zijn verloren lenzen naar Nederland moet. De lezer vermoedt intussen dat er wel iets aan de hand is. Hij wil ontslag nemen en naar Bangkok terugkeren, maar dan geeft zijn chef hem geen geld. Daarom gaat hij toch maar door. Hij denkt dat hij Anouk ziet lopen. Maar dat moet een vergissing zijn.
Dat is het niet want de meisjes zijn inmiddels in Chang Mai aangekomen. Maar onderweg is er iets verschrikkelijks gebeurd. Bo heeft even het stuur overgenomen en niet goed opgelet. Sumee had geroepen dat er een motorrijder (Zubin !) op de weg stond en die had een lelijke smak gemaakt. Ze denken zelfs dat hij dood is en besluiten door te rijden, want in de Thaise gevangenis is het geen lekker leventje. Ze gaan naar Chang Mai maar ze zijn bang dat Zubin niet dood is. Sumee wordt door haar moeder opgehaald en is hun eeuwig dankbaarheid verschuldigd.
Bo wordt wakker: ze merkt dat ze haar paspoort in de auto die ze willen achterlaten, heeft laten liggen. Ze durven het niet zelf op te halen uit angst voor een herrezen Zubin. Dat moet Benat voor hen doen.
De volgende dag heeft Joep van zijn broer begrepen dat Bo terug is om hem te zoeken. Hij loopt wat rond in de toeristische zone en ziet Bo zitten bij een tempel. Die wacht op Anouk en Benat. Ze laat haar boosheid merken, maar Joep kan het vertrek naar Thailand niet uitleggen.
Bo vertelt het verhaal van Joep aan Anouk. Die vindt dat hij de auto naar Bangkok terug moet brengen. Dan kunnen zij vliegen naar Vietnam. Maar de plannen gaan helemaal niet door. Er stopt een politieauto bij de leenauto en de agenten beweren dat de bestuurder daarvan een man heeft gedood (dus toch!) Joep is een held, want hij neemt de schuld op zich en hij wordt ruw vastgepakt. Anouk en Bo gaan nu naar het vliegveld, maar ze merken dat het niet pluis is: andere meisjes die op hen lijken, worden uit de rij bij de incheckbalie geplukt. De politie is dus naar hen op zoek. Ze gaan weer weg en krijgen een lift van een vrachtwagenchauffeur naar Laos. Het is even spannend bij de grensovergang, maar ze komen er heelhuids door.
Joep/Aroon zit in een smerige Thaise gevangenis opgesloten. Hij vertelt nu dat hij een ongeneselijke ziekte heeft: een hersentumor. Hij kon niet meer behandeld worden en hij kon het niet aan om dit aan Bo te vertellen. Bovendien wilde hij nog een keer zijn geboorteland zien. Hij voelt zich wel schuldig, maar heeft door zijn “bekentenis” hopelijk wat goed gemaakt. Lang zal hij niet meer leven.
Anouk en Bo zijn weer veilig in Amsterdam. Ze willen een advocaat inschakelen om Joep vrij te krijgen. Die zegt dat ze dan zelf hun misdaad moeten bekennen en dan kunnen ze hun straf uitzitten in Nederland. Over die bekentenis verschillen Bo en Anouk van mening.
Joep zit in de gevangenis: hij verzwakt steeds meer. In dit korte hoofdstuk vertelt hij dat hij zweeft. Hij sterft.
In het laatste hoofdstuk krijgt Bo een mail van Sumee. Ze vertelt over Joep zijn dood en zijn hersentumor die de oorzaak is. Bo begrijpt alles, maar is heel boos op Joep. Ze gaat naar zijn adoptieouders en die willen dat hij naar Nederland wordt overgebracht. Ook vertelt ze de geschiedenis aan haar eigen ouders die nu door hebben dat ze helemaal niet in Wales zat.
Bo voelt zich erg buitengesloten door Joep. Het gaat toch goed totdat zij z’n kist in de aula ziet staan. Dan breekt ze. Anouk pept haar op. Joep heeft het echt uit liefde voor haar gedaan.
Anouk is heel lief voor haar.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
R.
R.
is het verhaal echt gebeurd?
12 jaar geleden
Antwoorden