I Algemene en verhaal technische gegevens.
Schrijver: F. Springer
Titel: Bandoeng Bandung (een novelle) Uitgever: Querido
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1993
Druk: 1ste druk
Motto: Time will say nothing but I told you so, Time only knows the price we have to pay; If I could tell you I would let you know. W. H. Auden Samenvatting: Bandoeng Bandung gaat over het leven van een oud politicus, Chris Regensberg genaamd. Chris is jarenlang een zeer actieve en scherpzinnige politicus geweest, die na jaren trouwe dienst opeens door de fractie op straat wordt gezet. Om hem toch een ‘waardig’ afscheid te geven en niet meteen helemaal te lozen wordt Chris uitgenodigd voor een handelsmissie naar Indonesië. Hij wordt echter niet zomaar mee gevraagd: Naast het feit dat Chris Regensberg goed is voor een grote hoeveelheid politiek gewicht en geloofwaardigheid, is Chris opgegroeid in Indonesië, in de tijd dat dit nog Nederlands-Indië was. Hij en zijn ouders zijn naar Nederland teruggekeerd, nadat de Japanners waren verslagen. Over zijn jeugd in Indonesië weet Chris nog weinig/niets (hij heeft dit allemaal verdrongen) en nu wordt er van hem gevraagd om tijdens de missie een aantal wetenswaardigheden over het land te vertellen. Het aanbod om mee te gaan neemt hij dan ook niet klakkeloos aan. Nadat hij er over nagedacht heeft (en onder druk Vera (zijn vrouw), die heel graag een keer naar het geboorteland van haar man wil) stemt hij toch in. De eerste week van de missie is in de ogen van Chris vooral een hoop zakelijk gezwets en niet erg interessant. Hij houdt een keer een verhaal over zijn jeugd en vertelt hier, tegen zijn eigen wil in, een hoop over aan een Indonesische journalist, die hier gretig gebruik van maakt. Na deze ‘saaie’ week gaan Chris en Vera met z’n tweeën naar de stad, waar Chris is opgegroeid en in een Jappenkamp heeft gezeten. En in deze stad komen langzaam de herinneringen weer terug, zeker wanneer Chris en Vera met een taxi een rondrit door de stad maken. Tot de grote schrik van Chris weet de taxi chauffeur een hoop plekjes, uit Chris zijn jeugd, het lijkt zelfs wel alsof deze chauffeur hem echt kent. Wanneer de rit is afgelopen en Vera het hotel al is binnengegaan roept de chauffeur Chris na bij zijn naam, terwijl deze tijdens de rit nooit is genoemd. Dit maakt Chris nieuwsgierig en hij besluit om de volgende dag nogmaals met deze chauffeur uit rijden te gaan. Tijdens deze tweede rit blijkt de chauffeur een oud klasgenootje van Chris te zijn, die na het verlies van de Jappen heel goed voor Chris heeft gezorgd (deze is hem echter geheel vergeten). Tijdens deze rit komen alle emoties weer terug en beide mannen eindigen in tranen. Protagonist: Chris Regensberg is de Protagonist in het verhaal. Het hele verhaal draait om hem en is gebaseerd op de problemen die Chris met het verwerken van zijn verleden heeft. In zijn jeugd heeft Chris in Nederlands-Indië gewoond en gevangen gezeten in een kamp van de Japanners. Chris is een oud-politicus, met een rustig karakter, die door de omstandigheden en zijn vrouw, Vera, wordt gedwongen om de strijd met z’n verleden aan te gaan.
Antagonist:
Vera Regensberg is de vrouw van Chris en de antagonist in dit verhaal. Zij helpt Chris op haar eigen manier bij het verwerken van z’n verleden. Ze dwingt hem met haar vrolijke en uitbundige karakter om mee te gaan met de missie naar Indonesië en daar de strijd met het verleden aan te gaan. Ook laat ze hem gewoon begaan, wanneer het moeilijk heeft met zichzelf. Op het mentale vlak kan ze hem niet helpen, aangezien ze zelf in Nederland is opgegroeid.
Tritagonist:
Otto Blanchet, de chauffeur, is de tritagonist in dit verhaal. Hij is de sleutel tot het oplossen van Chris zijn problemen. Door Chris op een meedogenloze manier met zijn verleden te confronteren, kan hij er niet meer onderuit. Op deze manier vindt Chris eindelijk vrede met z’n verleden. Zonder Otto, zou Chris z’n verleden nooit helemaal hebben kunnen verwerken.
Otto is een bijzonder karakter. Hij is heel eigenzinnig en luistert niet echt. Hierdoor doet hij wat hij zelf wil en stelt hij zich op zijn eigen manier aan Chris voor. Daarnaast is Otto absoluut niet wraakzuchtig of hebzuchtig. Chris biedt hem financiële steun, omdat hij deze lang geleden al had beloofd. Dit weigert Otto echter, hij is tevreden met het leven dat hij leidt.
Perspectief: Enkelvoudige personale verteller. Het perspectief ligt bij de hij/zij-figuur, waardoor het een personale verteller is. Het enkelvoudige komt doordat het verhaal alleen wordt vertelt, door mee te kijken over de schouder van Chris Regensberg. Een citaat dat dit laat zien is: ‘Hij zag de blote voeten in de trouwschoenen, het versleten maar nog steeds kraakheldere shirt, de sik, de nerveus mummelende mond, de rimpelwangen, en weer die ogen – van dichtbij doodmoe, niet meer guitig en slim, maar dof en aandoenlijk. Gesjochten verliezer, dacht hij.’ (blz. 97)
Thema: Naar mijn mening is het thema van dit boek ‘Atlantis’. Het gaat over een verloren/verdwenen rijk en dit verhaal gaat over een verloren verleden.
Verklaring van de titel: De titel Bandoeng Bandung slaat op het stadje, waar Chris Regensberg in zijn jeugd heeft gewoond, dit stadje heet namelijk: Bandung. ‘Bandung’ is de wijze waarop de Nederlanders de naam schreven en ‘Bandoeng’ is de wijze, waarop de Indonesiërs de naar van het stadje schrijven.
II Eigen mening.
Ik vind Bandoeng Bandung van F. Springer een heel mooi boek.
Het verhaal is heel realistisch en kan heel goed echt gebeurd zijn. Er zijn honderden/ duizenden Nederlanders met een zelfde verleden als de hoofdpersoon Chris Regensberg.
Naast het feit dat het verhaal heel realistische is laat het ook heel mooi een psychische strijd zien van iemand die met z’n verleden worstelt en er eigenlijk niet aan wil toe geven, maar dit door de omstandigheden uiteindelijk, tot zijn eigen ergernis, wel doet. Een citaat dat dit laat
zien is: ‘Regensberg ergerde zich aan zijn plotselinge doceertoontje en tegelijkertijd besefte hij met verbazing dat hij op het punt stond voor het eerst tegenover een vreemde enige diepere gedachten over zijn Japanse jaren te formuleren. Niet alleen tegenover een vreemde…verdomd, ook Vera en zijn dochters hadden nooit meer dan een paar fragmentarische sterke verhalen te horen gekregen.’ (blz. 42)
Naast het feit dat Bandoeng Bandung een mooi boek is, is het ook nog eens makkelijk te lezen. Dit, doordat het een mooi boek is (je hebt dan meer plezier in het lezen en wanneer je iets leuk vind gaat het vanzelf makkelijker), maar ook de stijl waarin F. Springer het boek heeft geschreven help enorm. Springer gebruikt niet zoveel dialogen, zoals bijvoorbeeld E. Hemmingway doet, waardoor het verhaal makkelijker te volgen is en je altijd weet wie er aan het wordt is en waar het over gaat. Daarnaast gebruikt Springer niet zo veel Indonesische woorden, zoals bijvoorbeeld Helga Ruebsamen doet in haar boek: ‘Het lied en de waarheid’. Door het weinige gebruik van Indonesische woorden blijft het boek ten alle tijden prima te begrijpen voor iemand (zoals ik) die geen enkele connectie met Indonesië heeft. Wanneer er dan toch een Indonesisch woord wordt gebruikt, dit is wel nodig om je goed in te kunnen leven in het boek, wordt dit woord zo gebruikt dat je het begrijpt of de betekenis staat erbij. Voorbeelden hiervan zijn: ‘Tempo dulu, grote Postweg.’ (blz. 74) en ‘Are you Dr. Stapleton from UK? Vroeg ze. ‘Tida’, zei hij onvriendelijk’ (blz. 114)
Het enige minpuntje aan dit boek vind ik het open einde. Je leest alles en vraagt je af hoe Regensberg zijn leven zal oppakken, wanneer hij terug in Nederland is. Dit komt echter nooit aan bod. Het boek eindigt namelijk met het moment, waarop Regensberg bekend maakt aan Vera dat hij geen burgemeester, van welke stad dan ook, wil worden. De laatste regel van het boek is als volgt: ‘O, zei ze, kaarsrecht op haar stoel, En wil je me ook vertellen waarom?’ (blz. 146)
Dit neemt niet weg dat Bandoeng Bandung een heel mooi boek is, wat ik iedereen zeker aanraad. Je hoeft voor dit boek geen fanatiek lezer te zijn aangezien het maar 146 bladzijden heeft. Er is dus geen enkele reden om dit boek niet te lezen, of iedereen het ook echt mooi vindt is een tweede. Over smaak valt nu eenmaal niet te twisten.
III Speciale opdracht.
Is de verloren wereld in het gelezen boek positief of negatief gekleurd?
De verloren wereld (het verleden van Chris Regensberg) is voornamelijk negatief gekleurd. Hij heeft vooral slechte herinneringen aan de tijd dat hij gevangen zat in het Jappenkamp, zonder z’n familie. Langzamerhand kleuren Chris zijn herinneringen echter ook iets positiever. Door het gesprek met Otto herinnert hij zich ook de positieve dingen van zijn jeugd in Bandoeng.
Het negatieve blijft echter toch de boventoon voeren. Chris heeft niet voor niets zoveel problemen met zijn verleden.
Is deze wereld in het verleden, het heden of in de toekomst geplaatst?
De verloren wereld (Chris zijn jeugd) wordt in dit verhaal naar het heden gehaald. Hij herbeleeft zijn jeugd tijdens een missie naar Indonesië.
Welke elementen in de huidige wereld zijn voor de auteur kennelijk positief/negatief?
Ook al heeft de verzonken wereld in het verhaal vooral een negatieve klank, heb ik het idee dat de auteur wel vindt dat er positieve elementen in de hedendaagse wereld zitten.
Een voorbeeld hiervan is de hedendaagse techniek. De hoofdpersoon heeft namelijk in ieder geval de kans om zijn verleden te verwerken, iets dat ongeveer 50 jaar geleden heel moeilijk zou zijn geweest. We hebben nu grote passagiersvliegtuigen en kunnen binnen 12 uur aan de andere kant van de wereld zijn. De hedendaagse techniek verlaagt dus de drempel om terug te keren naar het verleden.
Een ander element dat hier positief wordt gebruikt is de media. Otto Blanchet wist dat Chris Regensberg naar Bandoeng zou komen, doordat dit aan de orde kwam in het gesprek met de journalist. Dit blijkt ook uit het volgende citaat: ‘Ik las het stuk in de krant.’ (blz. 116)
Deze elementen zijn denk ik te vangen in het begrip ‘vooruitgang’.
Zijn er directe verwijzingen naar het Atlantisverhaal?
Er zijn geen directe verwijzingen naar het Atlantisverhaal
Welke elementen uit het Atlantisverhaal kom je in het boek tegen? -Het draait in het boek om een vergeten leven. Dit loopt ‘paralel’ aan het verloren/verdwenen rijk Atlantis. Dit zou onder de golven zijn verdwenen en Chris heeft geprobeerd om zijn verleden in zijn onderbewuste te laten verdwijnen. -De Atlantiërs werden gestraft voor hun hebzucht en wil naar machtsuitbreiding. De Nederlanders werden ‘gestraft’, voor hun hebberigheid en het uitbuiten van Indonesië, door de Japanners en de plaatselijke bevolking. Deze straf (de bezetting en de verliezen van Nederlands-Indië) vormen de basis voor het verhaal van Chris. En het straffen van de Atlantiërs vormt de basis voor het verhaal over Atlantis.
Titel: Bandoeng Bandung (een novelle) Uitgever: Querido
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1993
Druk: 1ste druk
Motto: Time will say nothing but I told you so, Time only knows the price we have to pay; If I could tell you I would let you know. W. H. Auden Samenvatting: Bandoeng Bandung gaat over het leven van een oud politicus, Chris Regensberg genaamd. Chris is jarenlang een zeer actieve en scherpzinnige politicus geweest, die na jaren trouwe dienst opeens door de fractie op straat wordt gezet. Om hem toch een ‘waardig’ afscheid te geven en niet meteen helemaal te lozen wordt Chris uitgenodigd voor een handelsmissie naar Indonesië. Hij wordt echter niet zomaar mee gevraagd: Naast het feit dat Chris Regensberg goed is voor een grote hoeveelheid politiek gewicht en geloofwaardigheid, is Chris opgegroeid in Indonesië, in de tijd dat dit nog Nederlands-Indië was. Hij en zijn ouders zijn naar Nederland teruggekeerd, nadat de Japanners waren verslagen. Over zijn jeugd in Indonesië weet Chris nog weinig/niets (hij heeft dit allemaal verdrongen) en nu wordt er van hem gevraagd om tijdens de missie een aantal wetenswaardigheden over het land te vertellen. Het aanbod om mee te gaan neemt hij dan ook niet klakkeloos aan. Nadat hij er over nagedacht heeft (en onder druk Vera (zijn vrouw), die heel graag een keer naar het geboorteland van haar man wil) stemt hij toch in. De eerste week van de missie is in de ogen van Chris vooral een hoop zakelijk gezwets en niet erg interessant. Hij houdt een keer een verhaal over zijn jeugd en vertelt hier, tegen zijn eigen wil in, een hoop over aan een Indonesische journalist, die hier gretig gebruik van maakt. Na deze ‘saaie’ week gaan Chris en Vera met z’n tweeën naar de stad, waar Chris is opgegroeid en in een Jappenkamp heeft gezeten. En in deze stad komen langzaam de herinneringen weer terug, zeker wanneer Chris en Vera met een taxi een rondrit door de stad maken. Tot de grote schrik van Chris weet de taxi chauffeur een hoop plekjes, uit Chris zijn jeugd, het lijkt zelfs wel alsof deze chauffeur hem echt kent. Wanneer de rit is afgelopen en Vera het hotel al is binnengegaan roept de chauffeur Chris na bij zijn naam, terwijl deze tijdens de rit nooit is genoemd. Dit maakt Chris nieuwsgierig en hij besluit om de volgende dag nogmaals met deze chauffeur uit rijden te gaan. Tijdens deze tweede rit blijkt de chauffeur een oud klasgenootje van Chris te zijn, die na het verlies van de Jappen heel goed voor Chris heeft gezorgd (deze is hem echter geheel vergeten). Tijdens deze rit komen alle emoties weer terug en beide mannen eindigen in tranen. Protagonist: Chris Regensberg is de Protagonist in het verhaal. Het hele verhaal draait om hem en is gebaseerd op de problemen die Chris met het verwerken van zijn verleden heeft. In zijn jeugd heeft Chris in Nederlands-Indië gewoond en gevangen gezeten in een kamp van de Japanners. Chris is een oud-politicus, met een rustig karakter, die door de omstandigheden en zijn vrouw, Vera, wordt gedwongen om de strijd met z’n verleden aan te gaan.
Welke elementen uit het Atlantisverhaal kom je in het boek tegen? -Het draait in het boek om een vergeten leven. Dit loopt ‘paralel’ aan het verloren/verdwenen rijk Atlantis. Dit zou onder de golven zijn verdwenen en Chris heeft geprobeerd om zijn verleden in zijn onderbewuste te laten verdwijnen. -De Atlantiërs werden gestraft voor hun hebzucht en wil naar machtsuitbreiding. De Nederlanders werden ‘gestraft’, voor hun hebberigheid en het uitbuiten van Indonesië, door de Japanners en de plaatselijke bevolking. Deze straf (de bezetting en de verliezen van Nederlands-Indië) vormen de basis voor het verhaal van Chris. En het straffen van de Atlantiërs vormt de basis voor het verhaal over Atlantis.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
T.
T.
Bedankt zeg! Dit was echt goed ^_^
12 jaar geleden
Antwoorden