Ballets Russes door Rosita Steenbeek

Primaire gegevens Titel: Ballets Russes
Schrijver: Rosita Steenbeek
Pagina’s: 254
Jaar uitgave: 2002
Eerste druk: 2002 Titelverklaring Het boek gaat over Salvo die in contact komt met een Russische prinses die danste in het ballet van Strawinsky. Daarom ‘Ballets Russes’, het ballet van de russen. Onderwerpen Liefde, haat en dood. Thema De liefde van Salvo voor Flaminia ligt centraal, maar er is ook veel haat in de ‘relatie’. In het verhaal werkt Salvo als doodgraver. En de Russische prinses is zich aan het voorbereiden op haar dood, zodat ze weet dat ze tussen Strawinsky en Brodsky in een graf kan liggen. Motto ’t gezicht verborgen en pronkend met zijn rug, rijst de Tijd op uit de golven, keert terug, slechts wijzers op torens veranderen. Joseph Brodsky

Het citaat slaat (volgens mij) op het carnaval, waarbij Salvo Flaminia denkt te zien, gaat met haar dansen, maar komt er nadat hij ermee heeft gezoend achter dat het Tom was. Vandaar ‘’t gezicht verborgen en pronkend met zijn rug’, Salvo weet niet wie er achter het masker zit en denkt hem/ haar te herkennen als Flaminia. Ze praten nog wat na en de volgende dag is Tom dood gevonden. Dat geeft ‘rijst de Tijd op uit de golven, keert terug,’aan. Hij komt ineens en gaat ook weer snel. ‘Slechts wijzers op torens veranderen’ slaat, volgens mij, op het feit dat je wel verder moet leven nadat er iemand is overleden. Opdracht - Motieven Er zijn niet echt dingen die verderop weer in het verhaal terug komen, behalve het graf van Strawinsky en Brodsky, maar dat is een ruimte. Ruimte
Plaatsen Venetië: San Michele, café Florian, Piazza San Marco, Salvo’s huis, Murano, Flaminia’s huis, Irina Wolonskaja- Kratkoroeki’s huis, bar La Cantina en nog heel veel andere kleine cafeetjes, barretjes en winkeltjes. Beschrijving De plekken worden niet echt beschreven, maar er wordt alleen af en toe wat geschiedenis verteld van de ruimten. Op het kerkhof echter, wordt vaak wel verteld hoe het eruit ziet. Weersomstandigheden Het weer was over het algemeen slecht. Het regende vaak, want het Piazza San Marco stond vaak onder water. Het was ook één keer heel mistig. Functie De ruimte werd alleen beschreven als het een functie had, zoals de sfeer creëren of om duidelijk te maken waar wat was, dit boek wordt namelijk vaak aangeraden als toeristengids in Venetië. Tijd Het verhaal wordt in de tegenwoordige tijd verteld. Het verhaal speelt in de moderne tijd. Het verhaal beslaat ongeveer anderhalve week, van de vrijdag anderhalve week voor Aswoensdag tot Aswoensdag
Korte inhoud
Hoofdpersoon Salvo is een Siciliaan die naar Venetië is gekomen om daar Russisch te studeren. Hij heeft een relatie met Flaminia, een getrouwde vrouw. Voor zijn levensonderhoud werkt hij op het eilandje San Michele het kerkhofeiland van Venetië. Door dat werk wordt hij voortdurend geconfronteerd met de dood en de vluchtigheid van het leven: ook de meest interessante, belangrijke mensen gaan gewoon dood. Hij probeert te genieten van zijn leven maar als Flaminia even niets met hem wil, slaat de treurigheid toe: zonder liefde is zijn leven kaal. Andere personen Irina Wolonskaja- Kratkoroeki, een Russische prinses die triomfen heeft gevierd als balletdanseres. Ook zij wijst hem op de kwetsbaarheid van het leven, waar zijzelf goed mee om weet te gaan. Ook Flaminia en Tom spelen een belangrijke rol. Salvo is namelijk aan Flaminia gekoppeld door Tom die hem op deze manier zo dicht mogelijk bij hem had, omdat hij stiekem verliefd was op Salvo. Tom werkt namelijk als huishouder/ butler bij Flaminia en haar man. Ook Zorzi en Soffiato zijn redelijk belangrijk, want daar kan Salvo zijn verhaal kwijt en Soffiato brengt hem in contact met de Russische prinses. Zij werken ook allebei op San Michele, het kerhof van Venetië. Einde Het boek heeft een gesloten eind, als je het boek uit hebt, denk je er niet meer over na. Tenzij je naar Venetië gaat, dan kun je het boek meenemen en als toeristengids gebruiken. Verhaaltechniek
Perspectief Het verhaal wordt verteld in door een personale verteller verteld. Opbouw Het is een chronologisch verhaal, de hoofdstukken heten ook vrijdag, zaterdag, zondag, Aswoensdag, enzovoorts. Heel af en toe zitten er hele kleine flashbacks in, dan denkt Salvo terug aan de tijd dat hij Flaminia nog had. Genre Ballets Russes is een roman over liefde en dood. Tijd Ik heb het boek in ongeveer 4 weken gelezen. De vertelde tijd beslaat anderhalve week. De grammaticale tijd is de tegenwoordige tijd. Stijl Het taalgebruik is niet erg motiverend om door te lezen, waarschijnlijk komt dat ook doordat er veel wordt beschreven, er zijn niet overdreven veel dialogen en er is zo goed als geen sprake van humor. De zinnen zijn niet heel erg lang, maar door het taalgebruik vind ik het niet en leesgraag boek.
Oordeel en argumenten
Waarom dit boek? Ik kon nergens vinden waar het boek overging en het woord ‘ballets’ sprak me wel aan, dus ik ben het gaan lezen. Ik vond het alleen niet erg leuk of indrukwekkend. Aanrader? Ik vind het niet een aanrader, tenzij je het leuk vindt om van alles te weten te komen over Venetië, de dood en carnaval. Ik vond het erg moeilijk om het boek te pakken en te gaan lezen. Ik vond dat ik het uit moest lezen, dus dat heb ik gedaan. Maar ik zou het nu ik weet waar het overgaat niet nog een keer lezen. Herkenning? Ik herkende niet veel, maar ik ben wel te weten gekomen dat een lijk na dertig jaar weer opgegraven wordt en dan gecremeerd. Of als het niet verteerd is, wordt er mandarijnen- parfum bij het lijk gedaan, dat zorgt voor het verteringsproces. Realistisch? Ik vond het boek wel realistisch, want het zijn alledaagse dingen die Salvo meemaakt. Het kan iedereen overkomen dat je een verkeerd persoon zoent. Iets geleerd? Ik heb dus geleerd, dat een lijk na dertig jaar weer wordt opgegraven. En als ik het boek nog een keer zou lezen, zou ik in Venetië de weg wel kunnen vinden. Achtergrondinformatie
Biografie Rosita Steenbeek doorliep het Johan van Oldenbarneveltgymnasium te Amersfoort. Vervolgens studeerde ze enige tijd Klassieke talen in Utrecht en deed haar propedeuse theologie. Aanvankelijk wilde ze een familietraditie voortzetten en dominee worden. Ze zwaaide om naar Neerlandistiek en studeerde af in de Moderne Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar studie acteerde ze regelmatig op het toneel en in de film. Na haar doctoraal vertrok ze naar Rome om haar geluk in de film te beproeven. En ook om in te halen dat ze niet mee mocht op Romereis vanwege een hersenbloeding. Ze speelde in film- en televisieproducties, schreef artikelen voor o.a. Vrij Nederland en vertaalde boeken uit het Italiaans van o.a. Alberto Moravia en Susanna Tamaro. In 1994 debuteerde ze met De laatste vrouw. Een boek dat Rome en Sicilië als decor heeft. Vanaf dat moment wijdt ze zich voornamelijk aan het schrijven. Ze bleef in Rome wonen waar ze zich meteen thuis voelde. Italië bleef haar inspireren. Haar volgende boek Schimmenrijk, een roman over de vraag hoe je verder leeft als de mensen van wie je houdt doodgaan, is gesitueerd in de wereld van de Etrusken. Daarna volgde Thuis in Rome en Ballets Russes, een Venetiaanse roman. Bibliografie 1994 – De laatste vrouw

1999 – Schimmenrijk
2000 – Thuis in Rome
2000 – Ontmoeting in Venetië 2002 – Ballets Russes
2002 – Liefdesdomein
2004 – Intensive Care
2006 – Siciliaans testament