Au pair door Willem Frederik Hermans

Titel: Au pair
Druk: Vierde druk 2002
Eerste druk: 1989
Uitgever: Wolters – Noordhof Motivatie: Ik heb voor het boek ‘Au Pair’ van Willem Frederik Hermans gekozen om voor mijn leesverslag te gebruiken. Ik heb deze gekozen, omdat dit boek bij de het pakket van de grote lijsters zat. Ik las toen de achterkant, en het leek me wel een erg geslaagd boek. Ook had ik het met mijn buurmeisje erover gehad, welk boek nou leuk is om te lezen. Zij raadde mij ook dit boek aan. Ze zei dat het ging over een meisje in Frankrijk en de dingen die zij daar mee maakt. Omdat het mij ook heel gaaf lijkt, om een jaartje naar het buitenland te gaan, was ik wel benieuwd hoe een andere zoiets beleefd heeft en wat er op je pad kan komen. Vandaar dat het me wel een geschikt boek leek. Samenvatting: Bron:
www.scholieren.com
Na haar eindexamen gymnasium besluit de uit Vlissingen afkomstige Paulina in Parijs Frans en kunstgeschiedenis te gaan studeren. Met een maandelijkse toelage van haar vader, wiens grote droom altijd studeren in Frankrijk is geweest, en het plan als au pair te gaan werken vertrekt ze naar de Franse hoofdstad. Ze wordt als au pair bij het gegoede gezin Pauchard geplaatst. Zowel meneer als mevrouw Pauchard is advocaat en het zijn tamelijk merkwaardige mensen. Echt vriendelijk wordt ze er ook niet behandeld en het 13-jarige zoontje Hughes is uiteindelijk de reden van Paulina’s vertrek/ ontslag. Ze gaat terug naar het au pairbureau en ziet hoe voor haar ogen een verzoek voor overplaatsing van een Deens meisje met dezelfde klachten als de hare –een kamer zonder slot, een zolder bewoond door Arabieren die te pas en te onpas haar deur platlopen- meedogenloos wordt afgewezen. Paulina besluit het anders aan te pakken en wint de sympathie van de vrouw achter de balie. Deze regelt voor haar een au pairadres bij de rijke, oude generaal De Lune. Ze wordt zeer hartelijk ontvangen, meer dan dat zelfs, ze wordt buitensporig verwend terwijl ze er niets voor hoeft te doen. Paulina ondergaat al deze verwennerij ietwat achterdochtig. Later wordt haar echter uitgelegd dat de vrouw van het au pairbureau familie is van de generaal en dat zij hem beloofd heeft een au pair voor hem te zoeken die geïnteresseerd is in kunst. Omdat Paulina uit Vlissingen komt, was ze de ideale kandidaat aangezien de generaal een passie koestert jegens Constantin Guys, een in Vlissingen geboren Franse schilder. Hier vertelt hij erg veel over. Dan leert Paulina de rest van de familie, die in hetzelfde gebouw wonen, kennen. Ze ontmoet Michel, de jongste zoon van de generaal en dan ontmoet ze Armand, zijn oudere broer. Hij is een mislukte dichter en hij en zijn vrouw Jacqueline zijn enthousiaste drinkers. Samen hebben ze een zoon, Eduoard, die niet onder stoelen of banken steekt dat hij dol is op geld. Bij Paulina rijst het vermoeden dat Armand en Jacqueline haar als bruid voor hun zoon hebben uitgekozen, daar Eduoard en Armand uitzonderlijk lang zijn, net als Paulina die 1.92 meter meet. Dit blijkt echter niet de rol te zijn die ze voor haar in gedachten hadden, maar het wordt wel duidelijk dat ze niet als au pair aangenomen is. Generaal De Lune vertelt haar het verhaal over zijn joodse buurman Crémieux, die tijdens de Tweede Wereldoorlog met zijn vrouw naar Spanje is gevlucht. Vlak voor zijn vertrek bracht de jood een koffer met geld en andere waardevolle papieren naar de generaal met het verzoek er goed op te passen. De koffer werd nooit opgehaald, maar de enige erfgenaam van het echtpaar was een halfbroer van madame Crémieux, een oud-SS’er. Het vertellen van dit verhaal grijpt de generaal zo aan, dat hij een aanval krijgt en Paulina hem niet meer te zien krijgt. Eduoard vertelt haar het plan, dat de familie uit wil voeren om het geld niet bij de oud-SS’er Müller in handen te laten vallen. Ze willen de koffer naar Zwitserland brengen en vanaf daar het geld doorsluizen naar een Joodse organisatie in Israël. Paulina biedt in een opwelling aan het geld over de grens te smokkelen en ontdekt daarmee de strik die voor haar uit was gezet. Nu wordt alles heel snel geregeld, maar vlak voor vertrek wordt duidelijk dat Paulina naar Luxemburg af zal reizen en niet naar Basel. Michel vertelt haar dat de familie al twee keer eerder een au pair deze klus heeft willen laten klaren, maar dat zij uit wantrouwen iets anders in de koffer gestopt hebben. Bij de koffer die Paulina meekrijgt is ook geen sleutel inbegrepen, dus vol spanning gaat ze weg. In Luxemburg geeft ze de koffer af en lijkt de zaak rond. Dan komt ze echter Michel tegen in de stad, die haar vertelt dat ze zojuist het geld aan Müller heeft overgedragen en niet aan een Joodse organisatie. Michel vertelt haar dat dat slechts een verzonnen verhaal was geweest om de generaal te sparen. Een paar dagen later overlijdt de generaal en wordt zijn vrouw opgenomen in het ziekenhuis. De generaal is onwetend zijn graf ingegaan, iedereen behalve hij en Paulina waren op de hoogte van het complot. Maar haar taak is gedaan en ze gaat op zoek naar een nieuwe kamer. Nog eenmaal gaat ze op bezoek bij de familie De Lune en ze wordt wederom warm ontvangen, maar ze besluit hen achter zich te laten. Eerste Reactie: Toen ik het boek uit had gelezen, was ik eigenlijk heel blij dat ik zo’n dikke pil gelezen had. Zo nu en dan was het namelijk erg moeilijk, om door te lezen, in verband met saaie, langdradige stukjes. Maar al met al vond ik het boek wel geslaagd. Ik was verbaasd over het einde. Ik had echt niet verwacht dat dit zou gebeuren. Maar dat vond ik juist wel het leuke. Ik dacht dat er waarschijnlijk wel weer zo’n standaard ‘happy end’ aan te pas zou komen. Wat ik jammer aan het boek vond, was de langdradigheid van sommige stukjes. Zo vertelt de generaal iets van twintig bladzijde over zijn favoriet Guys. Ik vind dat dus echt niet interessant om te weten op dat moment. Je zit dan namelijk heel erg in spanning, met wat er verder gaat gebeuren, en dan krijg je zo’n stom verhaal over Guys. Dat vond ik best suf. Het leuke van het boek, vond ik de manier waarop de gebeurtenissen beschreven werden. Het werd wel avontuurlijk en met wat spanning verteld. De gebeurtenissen zelf, vond ik ook leuk bedacht. Zoals die ene keer dat ze in aanraking komt met het zoontje van de advocaten. Je verwacht dat het een lief jongetje is, maar het tegenovergestelde blijkt waar te zijn. Gevoelens die de tekst bij me heeft opgewekt: Zoals ik al bij mijn eerste reactie heb gezegd, waren er veel grappige momenten, maar ook wel wat saaie momenten. Als ik het over een grappig moment heb, dan komen er vrolijke en lacherige gevoelens in mij op. Ik kreeg deze gevoelens toen ik het stukje over Hughes, de zoon van de advocaten, las. Dit is een dialoog tussen hem en Paulina. Hughes heeft Paulina gebeld en begint ongelooflijk raar te praten. Het lijkt net alsof ie Paulina wil versieren. En Paulina blijft zich maar afvragen waarom hij haar nou gebeld heeft. “’Jammer dat je een broek aan hebt,’ zei Hughes, ‘ik kan aan je dijen zien dat de rest van je benen ook mooi is.’ ‘Erg bedankt.’ ‘Heb jij altijd een broek aan, of ook wel eens een rok?’ ‘Ook wel eens een rok.’ ‘Kun je je niet even gaan verkleden? Ik zie je liever in een rok. Dan kan ik eronder kijken.’ …………… ‘Je zou alvast je broek kunne uittrekken. Ik ben erg ongeduldig.’ ‘Ik niet. Maar vertel me nu vlug waarom je nu eigenlijk gebeld hebt, want ik heb vandaag nog meer te doen dan naar jou te luisteren. Moet je soms wat eten of drinken?’ …………… ‘Jij hebt me zitten opwinden, wat heel slecht voor me is. Nu moet je de consequenties trekken en aardig voor me zijn. Mij kalmeren.’ Met allebei zijn handen pakte hij d deken en het laken op en wierp ze met zoveel kracht naar het voeteneinde van het bed, dat het leek of een stormvlaag hem te hulp was gekomen – een stormvlaag van stank. Nu ik het weer nalees, moet ik weer erg lachen. Die jongen wordt als het ware zo hitsig en geil, dat Pauline er aan moet geloven. Het leuke is ook nog eens, dat later die moeder binnenkomt, en zegt dat zij hem opgehitst heeft. Al met al, dus een erg grappig stukje. Ook heeft de tekst saaie gevoelens bij mij opgewekt. Dit zijn bijvoorbeeld de stukken over Guys en het gesprek met Armand en Jacqueline. Dat gesprek gaat eigenlijk helemaal nergens over. Die mensen bleven maar doorzeuren over hun zoon en over andere dingen, die niet echt interessant waren. Er kwamen ook erg mooie stukjes in voor. Zo was Pauline op zoek naar een nieuw Au pair-adres, waardoor ze een onbekende man tegenkomt. Hij zegt tegen haar: “’Maar ook al ben je alleen, er zullen telkens weer ogenblikken komen dat je je niet eenzaam voelt, of waarin je beseft dat het soms een groot voorrecht kan betekenen alleen te zijn.’ Ik vind dat deze onbekende man, dit echt erg mooi gezegd heeft. Als je het boek verder uit hebt gelezen, snap je ook wat hij hier mee bedoeld heeft. Belangrijkste zin & woord: Het was erg moeilijk om de belangrijkste zin en het belangrijkste woord te vinden, omdat het boek 458 bladzijden heeft. Maar ik heb geprobeerd het beste eruit te halen. Belangrijkste zin: Stralend zou zij in Parijs terug kunnen komen, niet alleen omdat ze zonder ongelukken het geld had afgeleverd waar het zijn moest, maar ook omdat ze de generaal een dienst had kunnen bewijzen, hem verlost had van het morele dilemma waar hij zo onder leed, en omdat ze zelf niet meer hoefde te lijden onder het besef te worden overstelpt met vriendschap en weldaden, waar ze niets tegenover wist te stellen. Dit is wel een erg lange zin, maar het is wel heel erg typisch voor het verhaal. Pauline denkt dit, wanneer ze de koffer heeft afgeleverd. Ze denkt dat ze het goede heeft gedaan, maar achteraf gezien, blijkt dat ze meegewerkt heeft aan iets wat de generaal juist niet wilde. Ik vind deze zin erg typisch voor het boek, omdat het heel goed weergeeft in wat voor situatie Pauline telkens belandt. Ze komt namelijk in een rijk gezin terecht, ze krijgt ongelooflijk veel cadeaus en dergelijke, en hiervoor wil ze wat terugdoen. Achteraf gezien, blijkt dat de familie haar alleen gebruikt heeft voor het vervoeren van het geld. Zo beleeft ze telkens verschillende tegenslagen, nadat ze denkt dat ze juist wel het goede gedaan heeft. Belangrijkste woord: Schone schijn
Ik heb voor dit woord gekozen, omdat ik dit erg typisch voor het verhaal vond. Het lijkt namelijk allemaal zo’n perfect wereldje. Het lijkt net, alsof Pauline het helemaal getroffen heeft, maar achteraf gezien blijkt het allemaal schone schijn te zijn. Ze wordt als het ware alleen maar gebruikt.
Meningen over het gedrag van de hoofdpersonen Er zijn in dit boek erg veel personen. Ik zal proberen de belangrijkste personen naar voren te halen. Eerst vertel ik wat over het gedrag van de hoofdpersoon, en daarna mijn mening. Pauline: Pauline is een meisje dat in Frankrijk gaat studeren. Als ze in Frankrijk is, gaat ze op zoek als au pair naar een gezien. Zo komt ze bij de familie La Lune. Hier beleeft zij alle avonturen. Pauline is 19 jaar en is 1 meter 92 lang. Hier heeft ze vaak moeite mee. Verder heeft ze lang, blond haar, blauwe ogen en een mooi figuur. Ze is best onzeker over zichzelf, omdat ze zo lang is. Ook is ze niet blij met haar afstaande oren. Pauline is de echte hoofdpersoon van het boek, ze ontwikkelt zich in de loop van het verhaal. Pauline is erg vriendelijk, goede leerling en kan erg goed met mensen praten. Zowel in het Nederlands als in het Frans. Ze is zo nu en dan wel naïef in het boordelen van sommige mensen en sommige situaties. Pauline lijkt me een erg aardig meisje. Het lijkt me een hele erge moeilijke situatie waar ze voor komt te staan. Het gebeurt je niet elke dag, dat je ongelooflijk veel geld over de grens moet smokkelen. Soms vind ik wel, dat ze een beetje raar op sommige dingen reageert. Soms laat ze makkelijk over zich heen lopen. Maar ik vind dit wel begrijpelijk, omdat ze natuurlijk in een hele nieuwe situatie leeft. Over het algemeen vind ik het heel knap hoe ze het redt in Frankrijk. Emile en Germaine De Lune : Dit is de familie waar Pauline verblijft. In het verhaal worden ze vooral de generaal en zijn vrouw genoemd. Het zijn erg rijke mensen, ze behoren tot de hoge laag van Frankrijk. De generaal is helemaal verzot op de kunstenaar Guys. Deze kunstenaar komt uit Vlissingen. Vandaar dat hij zo blij was met de komst van Pauline ( die ook uit Vlissingen komt). De generaal is een erg lange man, wat overigens in de familie zit. Je krijgt niet zoveel te weten over deze familie. In ieder geval niet over de vrouw. Het lijken me wel hele aardige mensen. Ze verzorgen Pauline namelijk erg goed. De obsessie van Guys van de generaal vind ik wel leuk. Het is mooi als iemand zich zo kan inleven in kunst. Wel vind ik het erg saai, hoe dat in het boek verteld wordt. Armand en Michel: Armand en Michel zijn broers van elkaar. Ze zijn de zonen van de generaal en zijn vrouw. Ook deze broers zijn erg groot, net zoals de generaal. In het verhaal komen Armand en Michel een beetje naar voren als mislukte mensen. Zo wilde Armand heel graag dichter worden. Dit is hem nooit gelukt, hierdoor is hij aan de drank geslagen. Zo ook zijn vrouw, Jacqueline. Samen drinken en praten ze ongelooflijk veel. Michel is een pianist. Hij streeft naar een bepaalde perfectie, wat eigenlijk niet te doen is. Zo wil hij muziekstukken kunnen spelen van redelijk onbekende pianisten. Hij maakt het zichzelf dus eigenlijk heel moeilijk. Deze broertjes teren als het ware op het geld van hun vader, de generaal. Ik vind deze twee personen om eerlijk te zijn een beetje irritant. Zo zijn Armand en Jacqueline samen erg slap aan het praten en drinken er maar op los. De gesprekken die ze voeren, vind ik niet zo heel erg leuk om te lezen. De gesprekken op zich zijn wel leuk om te lezen, maar de gesprekken duren te lang. Er komen overigens wel grappige uitspraken naar voren als ze praten. Ik vind het wel zielig voor Armand dat hij niet zo heel ver is gekomen met het dichter-zijn. Hij probeerde het wel, dat vind ik knap van hem. Over Michel heb ik zo’n beetje hetzelfde idee. Het is heel irritant als iemand de hele tijd naar iets streeft, wat hij toch niet zal halen. Aan de ene kant heb ik hier respect voor, maar om het telkens te lezen, wordt het toch een beetje saai. Edouard: Edouard is de zoon van Armand en Jacqueline. Maar hier is hij niet zo trots op. Hij leeft een heel ander leven dan zijn vader. Zo profiteren Armand en Jacqueline van het fortuin van de generaal, zo zorgt Edouard voor zijn eigen geld. Hij heeft een erg goed zich op de economie. Hij regelt dus ook erg veel financiële zaken. In zijn leven is hij eigenlijk alleen op zoek naar geld en rijkdom, hij schaamt zich hier ook niet voor. Ook Edouard is een erg lange man. Hij heeft volgens Pauline een roofvogel-hoofd. Het leuke van Edouard vind ik, dat hij een heel eigen bestaan lijdt. Hij laat zich niet leiden door zijn ouders, maar zorgt voor een eigen fortuin. Het nadeel hiervan vind ik, dat hij hier wel heel erg veel mee bezig is. Hij doet echt alles voor geld, heeft amper een sociaal leven en verwaarloost zijn ouders als het ware. Structuur Titelverklaring: De titel Au Pair slaat op Pauline die gaat studeren in Frankrijk. Om wat bij te verdienen en een onderkomen te hebben gaat ze als au pair werken bij verschillende families. Hier beleeft ze allemaal avonturen. Motto: Er komt geen motto in het boek voor. Personen en hun relaties: Dit heb ik eigenlijk al bij mijn mening over het gedrag van de hoofdpersonen verteld. De relaties tussen de personen zijn goed beschreven. Je weet precies wie bij welke familie hoort en wat voor relaties ze hebben. Zo krijg je goed te weten dat Edouard en zijn ouders nou niet bepaald een goede relatie hebben. Vertelwijze: Het verhaal wordt verteld vanuit het personaal vertelperspectief. Je weet namelijk niet wie het verhaal vertelt, dit zal wel een soort verteller zijn. Vanuit een van de verhaalpersonages, in dit geval Pauline, zien we namelijk de gebeurtenissen. We krijgen te horen wat Pauline denkt, ziet, doet en ervaart. Het verhaal staat ook in de zij-vorm. Ik vond het leuk om het verhaal vanuit dit vertelperspectief te lezen. Zo krijg je namelijk haar gevoelens te weten, maar gelukkig lees je niet alles wat ze ziet. Ruimte: Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Parijs. En daar komt Pauline in verschillende ruimtes. Zo komt ze bij haar eerste au pair-familie, het huis van Armand en Jacqueline, het huis van de generaal, het huis van Michel en natuurlijk haar eigen kamer. Ook vindt het verhaal een tijdje plaats in Londen, Basel en Vlissingen. Ik vind dat de ruimtes in het verhaal goed beschreven worden. Zo wordt de kamer van Michel beschreven als een leeg hok, met weinig meubels. Zo’n kamer is heel typerend voor de persoon. Michel is namelijk eigenlijk ook een persoon die niet veel inhoud heeft en heel simpel is. Ik vind dit mooi bij elkaar gezocht.
Vertelvolgorde: De vertelvolgorde die de schrijver vertelt is chronologisch. Hij verhaal wordt namelijk verteld vanaf het begin dat Pauline gaat studeren tot en met de dood van de generaal, en totdat ze uit het huis van de generaal gaat. Er komen geen flash-backs in het verhaal voor. Zelf hou ik er wel van als er in een verhaal flash-backs voorkomen, hierdoor kan je een beetje in het verleden van de persoon kruipen. Dit gebeurde niet bij dit boek, maar toch vond ik de volgorde goed verteld. Het was goed te volgen. De tijd: Het verhaal speelt zich denk ik af in 1989. Ik denk dit, omdat het verhaal toen geschreven is. De verteltijd die de schrijver gebruikt heeft is 458 pagina’s. De vertelde tijd is ongeveer iets van 3 maanden, namelijk van half september tot half december. Dit kan je opmaken uit de tekst, want ze vertellen wel hoe lang en wanneer ze met een bepaald ‘avontuur’ bezig zijn. Ik vind dat ze de tijd goed gekozen hebben. De 3 maanden vind ik alleen wel erg lang gekozen. Zo worden veel dingen te langdradig beschreven en er komen dingen in voor, die eigenlijk niets met het verhaal te maken hebben. Hierdoor kan je de tijd van wel wat korter maken. Thema, motieven, visie: Thema: De schijn van de werkelijkheid. Ik heb voor dit thema gekozen, omdat veel dingen in het boek veel mooier lijken, dan dat ze werkelijkheid zijn. Zo lijkt het namelijk net, alsof Pauline au pair is bij een heel leuke familie en dat ze het heel erg getroffen heeft, maar achteraf blijkt het niet zo te zijn. Ook de schijn van de reis naar Basel die ze uit schuldgevoel maakte, omdat ze haar zo verwende. Eerst denkt ze dat ze het correcte heeft gedaan en voor het goede doel geld gesmokkeld heeft, maar achteraf blijkt ze meegewerkt te hebben aan een ‘slecht’ project. Motieven: - De liefdadigheid - De onzekerheid - De eenzaamheid - Schuldgevoel - De wantrouwigheid - De mislukkingen - De tegenslagen - Het verkeerd inschatten van mensen Visie: Ik denk dat de visie van het boek en dus de boodschap van de schrijver is dat je niet te naïef moet zijn in het beoordelen van mensen. Je moet dus eerst afwachten hoe de mensen zijn, wèten hoe ze zijn, en daarna pas actie gaan ondernemen. Je ziet namelijk in dit verhaal dat Pauline zich als het ware laat in pakken met cadeaus. Hierdoor voelt ze zich schuldig, waardoor ze iets terug wil doen. Zonder te weten waar ze aan begint… Mening t.a.v. de verwoording: De manier van schrijven van het verhaal vind ik de ene keer erg leuk en de andere keer vind ik het doodsaai. Ik heb al eerder verteld dat sommige stukjes erg langdradig zijn, zoals het stukje over de kunstenaar Guys. Dan vind ik de manier van schrijven dus erg saai. Maar sommige stukjes zijn ook juist heel spannend, waardoor je je goed kan inleven in het verhaal. Je weet precies wat Pauline soms denkt en hierdoor beleef je de situatie erg realistisch.
Verdiepingsopdracht: 1. De titel van het boek is Au Pair en het is geschreven door Willem Frederik Hermans. 2. Ik koos dit boek, omdat mijn vriendin mij dit boek aanraadde van de lijsters die ik had en de reden daarvoor was dat het een erg spannend, indrukwekkend boek was volgens haar. Je zou goed te weten kunnen komen, wat je beleeft als je au pair bent. 3. Gedicht: Op zoek
Mijn zoektocht was een puinhoop geworden, Ik was niet blij en voelde me onzeker…. Totdat ik het juiste adres had gevonden, Ik werd blijer… Ze wilden me hebben, Ik was blij…. Ik werd verwend, Ik was blij…. De mensen waren aardig, Ik bleef blij… Ik moest een opdracht voor ze doen, Ik wilde graag wat voor ze terug doen…. Ik kwam er achter… Achter alles wat ze verborgen hadden, Achter al hun rijkdom, Achter al hun verwennerij, Achter al hun schijnheiligheid. Ik ben bedrogen….. 4. Ingezonden brief. Geachte Telegraaf
Om te beginnen, wil ik zeggen dat ik het erg goed vind, dat u een rubriekje heeft voor mensen die commentaar hebben op een bepaald boek of een film of iets dergelijks. Hierbij wil ik dus ook mijn commentaar leveren op het boek Au Pair van Willem Frederik Hermans. Jemig, wat heb ik me lopen ergeren aan die hoofdpersoon zeg. Je laat je naïviteit toch niet leiden in plaats van je verstand? Je bent toch dom om geld over de grens te smokkelen als je niet eens weet wat de bestemming is, en wat het precieze doel er nou van is? Mensen, lees dus niet het boek Au Pair. Het enige wat u zult doen is u ergeren aan Pauline die zo naïef is, als ik weet niet wat. Met vriendelijke groet, Mevr. Wientjes Slotevaluatie: Wat me bij het lezen van het boek het meest is opgevallen en het sterkst zal bijblijven, is de belevenissen van een au pair. Waarschijnlijk word je au pair om lekker te gaan studeren en je verwacht dan niet dat er zulke rare dingen gaan gebeuren, waardoor je ineens in een ‘geldzaak’ terecht komt. Wat me bij de verwerking van dit boek het meest is opvallen en het meest zal bijblijven, is dat ik naarmate ik dit boekverslag maakte, me steeds meer ging inleven in de persoon. Ik kwam erachter dat ze zo nu en dan wel erg naïef was, maar dat ik ook met haar meeleefde. Dat ik haar dit niet toegewenst zou hebben. Het leesproces ging wel goed ik vond niet veel dingen verwarrend, moeilijk of onduidelijk, omdat de taal makkelijk te begrijpen is en het verder ook makkelijk geschreven is. Soms vond ik het wel moeilijk om verder te gaan met lezen, omdat het een saai stukje was. Wat ik van dit alles geleerd heb, is dat je zeker niet iedereen moet geloven! Je merkt, dat als mensen je het vertrouwen geven, dat je dan graag wat terug wilt doen, het maakt niet uit op wat voor manier. Ik denk dat je hier voortaan toch wat beter over na moet denken, in plaats van meteen de eerste de beste kans, aan te nemen.