Beschrijving
Het boek dat ik gelezen heb heet ‘@ntidepriboek’ en het is geschreven door Kathelijne de Brauwer. Het gaat over een jongen die het allemaal even niet meer ziet zitten, m.a.w. hij is depressief. Omdat hij van zijn ouders niet in therapie mag, lanceert hij een kettingbrief met een oproep aan alle mensen die tips hebben om van zijn depressie af te raken.
Keuze
Ik koos ervoor om dat boek te lezen omdat zowel de inleiding als de titel me aanspraken, alhoewel ik noch van depressies noch van Kathelijne de Brauwer iets wist.
Personen
Er is in het hele verhaal slechts één hoofdpersonage, namelijk Dimitri. De anderen, zoals zijn ouders, Silke, Mario... zijn allemaal bijrollen in het verhaal.
Verhaal
Dimitri voelde zich lusteloos, had een negatief zelfbeeld en dacht dat niemand van hem hield. Maar toen hij via een artikel te weten kwam dat men zoiets een depressie noemt,
vroeg hij zijn ouders in therapie te mogen gaan.
Veel ouderlijke steun vond hij echter niet, en die avond bedacht Dimitri een goed idee:
hij zou een kettingbrief lanceren waarin hij de ontvangers vraagt om op zijn vragen te antwoorden en de brief minstens naar 10 vriend(inn)en door te sturen. Het boek omvat interessante en grappige reacties maar ook saaie en serieuze.
Relaties
De relatie tussen Dimitri en zijn ouders is een beetje stroef: wanneer hij hen verteld een depressie te hebben, geloven ze hem niet en zeggen hem zijn kamer op te ruimen of een dagboek te schrijven.
De meeste andere personages kennen de depressieveling van school, sommigen kennen hem zelfs helemaal niet.
De ouders van Dimi zijn nogal ongelovig, hoewel hun zoon zeer slim is en als schoolgenie beschouwd wordt. Sommige van de ontvangers van de kettingbrief zijn nogal kortaf in hun antwoorden, anderen zijn heel melig of voelen
met hem mee. Persoonlijke beleving Ik kon me eigenlijk wel herkennen in de hoofdpersonage: Ik voel me ook soms down en dan heb ik ook een oppeppertje nodig. Maar ik vind zijn methode meesterlijk, want uiteindelijk kreeg hij heel veel tips waar hij toch iets aan had en raakte hij weer uit zijn depressie. Ik zou het zelf zo gauw niet hebben bedacht. Ik vond Dimitri wel sympathiek, maar ik had ook wel sympathie voor Silke en Mario op het einde van het verhaal. Maar bijvoorbeeld Charlotte vond ik minder aangenaam, want met haar reactie probeerde ze enkel zijn depressieve toestand te verergeren. Tijd Het verhaal speelt zich hedendaags af, wat wel belangrijk is; was het 100 jaar geleden zou het niet kloppen, want hij lanceert zijn kettingbrief zowel per post als per e-mail. Bij het begin van het verhaal, wanneer Dimitri depri is, is het herfst. Op het einde van het verhaal is het lente, voelt hij zich zo vrolijk dat hij ter plaatse een koprol zou willen doen en is hij volledig van zijn depressie genezen. Plaats Er wordt niet specifiek vermeld waar het zich afspeelt, enkel dat het in België is. Het is wel waar dat mensen in België gauw gestresseerd raken of gedeprimeerd, maar dat speelt geen extra rol in het verhaal.
Omgeving
Er wordt heel weinig gezegd over de sociale omstandigheden van Dimitri. Wat we wel weten is dat het om een jong iemand gaat, gezien hij nog op school zit en last heeft van, jeugdige problemen als het niet vinden van een vriendin of het hebben van pukkels. Dimi voelt zich ziek, maar eigenlijk is hij kerngezond en heeft hij gewoon een depressie.
Realisme
Volgens mij zit er wel een levensles in het verhaal, namelijk ‘carpe diem’, of ‘pluk de dag’. De schrijfster probeerde naar mijn mening duidelijk te maken dat je moet genieten van elke dag die je leeft, ook als het eens minder gaat.
Mening
Persoonlijk heb ik het boek behoorlijk geapprecieerd, hoewel het niet echt spannend of meeslepend was. Er zat weinig variatie in de brieven en na een tijdje begon ik het te sentimenteel te vinden. Melige, ontroerende en tedere reacties werden afgewisseld door ernstige, sombere of zielige. Na een tijdje kreeg ik genoeg van al die brieven, en ik was blij dat ik hem uithad. Om dus een lange uitleg kort samen te vatten: Het is een boek dat gemakkelijk te lezen is en hoopgevend voor pukkeltieners en puistendepri’s,
maar tegelijk iets te langdradig is.
met hem mee. Persoonlijke beleving Ik kon me eigenlijk wel herkennen in de hoofdpersonage: Ik voel me ook soms down en dan heb ik ook een oppeppertje nodig. Maar ik vind zijn methode meesterlijk, want uiteindelijk kreeg hij heel veel tips waar hij toch iets aan had en raakte hij weer uit zijn depressie. Ik zou het zelf zo gauw niet hebben bedacht. Ik vond Dimitri wel sympathiek, maar ik had ook wel sympathie voor Silke en Mario op het einde van het verhaal. Maar bijvoorbeeld Charlotte vond ik minder aangenaam, want met haar reactie probeerde ze enkel zijn depressieve toestand te verergeren. Tijd Het verhaal speelt zich hedendaags af, wat wel belangrijk is; was het 100 jaar geleden zou het niet kloppen, want hij lanceert zijn kettingbrief zowel per post als per e-mail. Bij het begin van het verhaal, wanneer Dimitri depri is, is het herfst. Op het einde van het verhaal is het lente, voelt hij zich zo vrolijk dat hij ter plaatse een koprol zou willen doen en is hij volledig van zijn depressie genezen. Plaats Er wordt niet specifiek vermeld waar het zich afspeelt, enkel dat het in België is. Het is wel waar dat mensen in België gauw gestresseerd raken of gedeprimeerd, maar dat speelt geen extra rol in het verhaal.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
Y.
Y.
tof gemaakt, vast veel werk aan gehad! ;)
7 jaar geleden
Antwoorden