Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel door Yvonne Keuls

Aantal blz. 260 Inhoud van het boek Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in noord en Zuid-Holland, in onze tijd, soms in andere provincies van Nederland. Titelverklaring Annie Berber is het meisje dat het verdriet van een tedere crimineel, Tommie, heeft. Het verdriet van Tommie is van zijn moeder die overleden is toen hij acht was, en wat er in de kindertehuizen gebeurt is. Hoofdpersonen Annie Berber - geduldig, verlegen

Tommie - bang, angstig
Loulou - onderdanig Bijfiguren oma Francien - vrolijk
Charles - stil, teruggetrokken
Nella - terughoudend, aardig, lief
Cecilia - aardig, slordig, lief
Lodewijk - aardig, slordig
Aadje - nauwkeurig Verhaal Annie Berber, dochter van Nella en Charles Berber, vijfde kind met vier broers boven haar. Als kind voelde Annie zich sterk aangetrokken tot oma Francien. Met haar heeft ze een hechtere band dan met haar moeder. In een schuilplaats in de klerenkast zit Annie urenlang tegen zichzelf te praten. Door een kier ziet zij twee prenten aan de muur hangen, van het zoete kind en van het stoute kind. Jammer genoeg komt haar moeder nooit naar de schuilplaats om over de prenten te vertellen, maar oma Francien des te meer. Annie fantaseert door over het zoete kind en het stoute kind. Haar moeder schrikt van die verzinsels en geeft Annie een eigen plek in de woonkamer; dan kan ze haar beter in het oog houden, maar ook daar gaan haar fantasieën door. Naast de prenten heeft de naam Berber veel invloed op Annie's persoonlijkheids-ontwikkeling, want het dragen van die naam (die vreemdeling betekent) brengt nogal wat met zich mee. Als moeder Nella sterft is vader niet in staat zijn gezin bijéén te houden. Annie gaat op kamers wonen en het zoete kind, dat zij dan nog is, maakt kennis met de boze buitenwereld. Annie ontmoet Cecilia, Lodewijk en Tommie in een café. Cecilia is de spil van het stel. Ze is spontaan en op de man af. Tegenover Annie zat Tommie, een klein tenger jongetje met diepliggende donkere ogen. Cecilia, Tommie en Lodewijk zijn van plan om een groot leegstaand huis (een ex-familie pension) te kraken. De wijkvereniging staat achter hen en Adje, een sociologie student, zal afstude-ren op de manier zoals zij met elkaar het huis bewonen, en het als ontmoetingscen-trum levendig maken voor de buurt. De gemeente moet nog haar toestemming geven en er ligt een projectontwikke-laar op de loer. Annie zal ook mee doen, maar tot die tijd woont ze bij Loulou, een kinderrechter en een vriend van haar oom. Loulou zit in bijna alle commissies, die te maken hebben met ontspoorde kinderen. Zijn betrokkenheden deskundigheid hebben hem op vakgebied een grote naam bezorgd. Annie en Tommie raken erg op elkaar gesteld. Annie vertelt Tommie haar hele levensgeschiedenis. Tommie lijkt uit het niets te komen, zijn vader kent hij niet, zijn moeder stierf toen hij acht was. Een leven van tehuizen en steeds meer uit de hand lopend gedrag volgde. Het enige wat hem houvast geeft in het leven zijn een foto van zijn moeder en gepikte observatieverslagen. Met Loulou heeft hij een verwarde band, maar toch houdt hij van hem. Omdat de gemeente niets van hen laat horen, kraken Cecilia en de anderen het pand, maar even later komt er een knokploeg, die de boel kort en klein slaat. Met behulp van andere krakers wordt het huis weer bewoonbaar gemaakt, maar de wijkvereniging trekt zich terug op aandrang van de welgestelden in de buurt, die met krakers geen bemoeienis willen hebben. Nadat hij een aantal keren op de vlucht is gegaan en na een mislukte zelfmoord-poging besluit Tommie dat hij geen slachtoffer meer wil zijn. Hij zal een aanklacht indienen, Loulou gaat mee, "boos en tot leven gewekt", sneeuwwitje die uit haar glazen kistje opstond. Ook al blijken hun verhalen op de waarheid te berusten, toch wordt Loulou niet vervolgd. De zaak wordt in de doofpot gestopt. Loulou krijgt eervol ontslag en stelt zich onder psychiatrische behandeling. Voor Tommie bestaat er geen rust, hij neemt de benen als een aantal ruige jongens, die zijn verleden kennen, hem te grazen willen nemen. Bouw van het verhaal De climax in het verhaal is dat Tommie geen slachtoffer meer wil zijn, en naar de politie gaat om een aanklacht in te dienen. Het verhaal heeft een open einde, want als er op het laatst jongens komen rent Tommie weg en Annie blijft daar, maar je weet niet wat er verder met ze gebeurt. Het verhaal is hoofdzakelijk in de ik-vorm geschreven, maar de hij, wij-vorm tref je ook aan. Het verhaal is chronologisch opgebouwd in de normale tijdsvolgorde. Er zitten een paar flashbacks in. Flashforwards zitten er niet in.
Flashbacks - Aadje denkt terug aan zijn moeder. -Als Tommie zijn hele levensverhaal aan Annie verteld. De dialoog en de monoloog spelen in dit verhaal een belangrijke rol. Dialoog Annie - Tommie
Tommie - Loulou Monoloog Annie
Berber
Tommie
Er komen geen brieven maar wel kaarten in voor. Taalgebruik De zinnen zijn kort en niet ingewikkeld. Het woordgebruik is uit onze tijd. Buitenlandse woorden komen ook niet voor. Soort Literatuur Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel is een novelle. Over de schrijfster Yvonne Keuls werd geboren in 1931 in Batavia. Later kwam ze in Den Haag wonen. Ze werd onderwijzeres en daarna journaliste en schrijver. In 1954 trouwde ze met Rob Keuls. Ze kreeg 3 dochters. Ze begon met schrijven van verhalen over kinderen, gedichten, toneelstukken en hoorspelen. Ze kwam daarna in contact met probleemkinderen en hun ouders. Dat leidde tot het schrijven van een aantal boeken. Enkele werken - Jan Rap en zijn maat - De moeder van David S. - Het verrotte leven van Floortje Bloem Eigen mening Ik vond het een leuk boek omdat ik de personen goed vond spelen maar er werd te veel overdreven in het boek en dat is wel jammer.