Als rozeblaadjes vallen door Brigitte Minne

Kanker wordt een groter en groter probleem in deze wereld.
Ook de moeder van Guus krijft kanker, hoe hij daar mee omgaat lees je in dit boek.

Guus, het hoofdpersonage van het boek, is 17 en woont samen met zijn moeder en zijn hond bes in een klein maar gezellig huis.
Hij is een echt tekentalent net zoals zijn moeder, die in opdracht werkt van uitgeverijen, ze illustreert prentenboeken en natuurboeken.Ook legt ze 2 uur per dag kaarten, volgens Guus is het juist dat dat haar zo bijzonder maakt. Ze is een echte sloddervos en is het liefst bezig in de tuin.
De hond van Guus bes is niet echt een hond uit een reclamespot, hij is een straathond die ze enkele jaren geleden uit het asiel haalden.
Guus’ moeder kreeg af en toe barstende hoofdpijn, toen dronk ze thee van sleutelbloemblaadjes of sint-janskruid uit eigen tuin maar dit hielp bijna nooit.
Toen ze een dokter raadpleegde werd iets vreselijk vastgesteld, ze had een tumor in haar hoofd.
Wordt dit verschrikkelijke feite de dood van moeder?Overleven Guus en zijn moeder dit tragedie? Dit kom je te weten in het boek ‘Als rozeblaadjes vallen’ van Brigitte Minne.

Het boek vertelt het levensverhaal van Guus. Het is een meesleurend boek en een echte aanrader.

Het thema handelt over kanker, euthanasie, jeugdinstellingen en liefde. Euthanasie komt de laatste tijd veel in de media.
Nadat de euthanasie wet was goedgekeurd heeft Mario Verstreate of de BSV-Bekende Stervende Vlaming- zoals hij zichzelf optimistisch noemde besloten euthanasie te plegen.
Zijn verhaal lees je in dit krantenartikel.

Nu even uitbreiden over de schrijver.
Brigitte Minne geboren op 16 oktober te Brugge, is een echt bezige bij, niet alleen schrijft ze jeugdromans maar ook teksten voor prentenboeken, verhalen voor beginnende lezers en toneelstukken.Bovendien slaagt ze erin de tekst in een vloeiend en vlot leesbare vorm te gieten, waardoor haar boeken een plezier zijn om te lezen.Haar werk is ook verschillende keren bekroond.

Enkele van mijn favorite uitspraken zijn:
‘Ze keek in mijn ogen alsof er zich een meeslepende film afspeelde.’
Of
‘Bosviooltjes… alsof het de instrumenten van de kabouters zijn die ellenlange serenades bij de paddestoel van hun geliefde spelen.’
En dit zijn er maar 2 van de vele mooie geschreven vergelijkingen.

Als afsluiter zal ik nu een fragmentje voorlezen uit het boek.
Het is het begin van het boek, Guus zit bij de psychiater Sonja in een jeugdinstelling.Hoe hij daar beland is weet je zelf niet, maar het wordt dan verder verteld door flashbacks van Guus.

‘Sonja vroeg of ik mijn levensverhaal wilde schrijven…..
Ik dacht aan Sonja’s vraag.’