Alles te verliezen door Esther Verhoef

Gebruikte editie voor het boekverslag
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum eerste druk: 20 november 2008
Aantal bladzijden: 318
Uitgegeven bij: Anthos te Amsterdam

Beschrijving voorkant
De uitgeverij die in Nederland leidend is op het gebied van de thrillers heeft weer voor een prachtige uitgave gezorgd. Een aantrekkelijke cover waarop een vrouw met een diep decolleté staat afgebeeld. Ze draagt een glanzend groene jurk. Haar hoofd is niet afgebeeld, maar het kan niet anders dan een voorstelling van Claire zijn.

Genre van het boek en waarschuwing
“Alles te verliezen’ is een literaire thriller. Dit genre is voor scholieren altijd erg prettig te lezen. Natuurlijk kun je er niet je hele literatuurlijst mee vol maken, maar zelfs op vwo moet het geen probleem voor je docent zijn om een paar thrillers op je leeslijst te plaatsen. In een recensie in de krant is het een normale regel dat je het einde van een thriller in het midden laat. In een boekverslag van scholieren.com is de functie van een leesverslag/analyse natuurlijk heel anders. De clou wordt aan het einde wel onthuld.

Daarom geef ik als samensteller van dit verslag je het dringende advies eerst gewoon het boek te lezen. Dat is geen straf en je zult er niet eens veel tijd voor nodig hebben (het verhaal spannend en het boek heeft een mooie bladspiegel en korte hoofdstukken ) Daarna moet je pas aan het boekverslag beginnen. Dat is een hulpmiddel voor je studie en geen vervanging voor je leesopdrachten.

De aangeleverde flaptekst
Claires leven is geslaagd. Ze is een aantrekkelijke vrouw van in de dertig en woont op een van meest idyllische plekken in Nederland, in een prachtig gerenoveerde boerderij, samen met haar man, de gerespecteerde makelaar Harald van Santfoort. Samen hebben ze twee dochters, Charlotte van vijf en Fleur van zeven.
Claire is een duizendpoot: ze is hulpouder op school, zorgt voor haar alleenstaande moeder en vormt de krachtige spil waar het gezin én het succesvolle Ravelijn Vastgoed om draait. Er zijn maar weinig vrouwen die niet met haar zouden willen ruilen.
Maar Claire is niet zo smetteloos als ze zich voordoet. Niemand weet waarmee zij in het verleden haar geld verdiende, en dat zij een ongezonde relatie had met Marius, een beruchte crimineel. Zelfs haar eigen man is hiervan niet op de hoogte.
Na tien jaar cel is Marius weer op vrije voeten. Hij heeft Claire getraceerd en is niet van plan om zijn oude vriendin zomaar op te geven. Of heeft hij andere motieven?

Titelverklaring
Claire, de hoofdspersoon in deze thriller, heeft werkelijk alles te verliezen (man, huis, kinderen) wanneer de minnaar uit het verleden na tien jaar ineens weer voor de deur staat.
Ze moet de keus maken haar man trouw te blijven of toe te geven aan de verlangens van haar ex-minnaar. Uiteindelijk blijkt dat ze niets heeft verloren en alles gewonnen.

Structuur en/of verhaalopbouw
Na het motto begint het verhaal met een familiebericht waarin wordt vermeld dat Claire van Santfoort, een jonge vrouw is overleden. Vervolgens zijn er twee verhaallijnen: de ene geeft het verhaal vanuit het standpunt van de 32-jarige Claire : dit zijn 52 hoofdstukken die met een getal in cijfers zijn aangegeven. Daarin wordt het heden, maar ook het verleden van Claire voor de lezer uit de doeken gedaan.
De andere verhaallijn is die van haar man Harald, een vastgoedmakelaar : hij vertelt in twaalf met zwierige letters aangegeven hoofdstukken hoe zijn situatie ervoor staat. Uiteraard komen beide verhaallijnen samen en vanaf hoofdstuk 43 is Claire alleen aan het woord. Zij leidt de lezer naar het verrassende einde.


Er zijn enkele hoofdstukken die met een stukje uit een bouw encyclopedie beginnen. Verhoef heeft allerlei termen uit de bouwwereld opgezocht die een passend vervolg in het hoofdstuk krijgen (zo zijn er o.a. korte stukjes over ‘ravelijn, bastide, gewapend beton, vlucht, gek , kwibus en het laatste stukje schietlood ) Het valt niet te verbazen dat in dat laatste hoofdstuk schietlood wordt gebruikt.

Gebruikt perspectief
Er zijn twee ik-vertellers in deze thriller. De belangrijkste is de 32-jarige Claire van Santfoort. Zij vertelt in de o.t.t. behalve in de hoofdstukken die over haar jeugd en eerste oudste baan ter wereld gaan: daarin wordt gebruik gemaakt van de o.t.t.
De tweede ik is Harald, haar echtgenoot, vooral vertelt over de slechte positie waarin zijn bedrijf verkeert, totdat ook hij wordt geconfronteerd met de ex-minnaar van Claire. Hij schrijft ook in de o.t.t, behalve in de hoofdstukken van het verleden.

De tijd van het verhaal
Er worden geen expliciete data en jaartallen genoemd. Wel spelen de weken van het NU zich af in de zomer van het jaar waarin het verhaal is gesitueerd. Uit de overlijdensadvertentie van Claire die later in de roman nog een rol speelt, valt af te leiden dat het de zomer van 2008 is. Esther Verhoef publiceert de roman in november 2008, dus is er sprake van een actueel verhaal. Uit de mededeling die na de rouwadvertentie komt en waarin staat dat het verhaal zich ‘een maand eerder afspeelt, kan bovendien worden afgeleid dat de vertelde tijd ongeveer een maand is.

De plaats van handeling
Het fraaie huis waarin Claire met haar gezin woont, is gelegen in een vestingstadje. Het wordt niet met name genoemd. Er is een jachthaven en het ligt ongeveer een uur rijden van het woonhuis van haar moeder. Vanwege een aantal gegevens (havenstad in de Randstad, taalgebruik) valt af te leiden dat die moeder in Rotterdam (‘ik kompt’) woont.
Je komt voor het vestingstadje dan al gauw terecht in de provincie, in de nabijheid van een groot water. Aangezien ook de term “Het eiland “ voorkomt, is het mogelijkerwijs het stadje Nederhemert-Zuid (gedeelte van Zaltbommel) De vestingstad zou dan “Heusden” kunnen zijn. Van Heusden is een veerpontje naar ’t Eiland. Heusden ligt dicht in de buurt van de provincie Brabant waar Esther geboren is.  Een aardig detail is het feit dat Claire  op een 'veilig' verstild eiland woont en haar man in een vestingstad zijn kantoor houdt. Claire komt uit de havenstad Rotterdam (dus "open"/onveilig), is landinwaarts gevlucht naar een (rivieren)eiland ('hier gebeurt nooit iets'). En het verleden achterhaalt haar... per boot. (aanvulling van Esther Verhoef)

Motto
Het boek heeft een motto, dat zoals zo vaak in het werk van Esther Verhoef en Escober is afgeleid van een songtekst. Het is deze keer het liedje van Raemonn Supergirl.’ ‘Met enkele regels uit die song begint de roman en eindigt hij. Het is natuurlijk een verwijzing naar supergirl Claire die zich in haar huwelijk een prima echtgenoot en voorbeeldige moeder toont, maar in haar nabije verleden ook een super(call)girl was.

Samenvatting van de inhoud
Claire van Santfoort, 32 jaar oud, is gelukkig getrouwd met haar man Harald, die een reputatie heeft als vastgoedmakelaar en alleen van huizen in het duurdere segment zijn werk maakt. In zijn eerste hoofdstuk blijkt dat het bedrijf minder goed loopt dan zijn vrouw Claire denkt.
Op een dag moet Claire iets nabrengen op zijn kantoor en ze wordt dan geconfronteerd met de enge Chris, een crimineel uit haar verleden. Daarover wordt vooralsnog niet verder verteld. Claire heeft twee dochtertjes Fleur en Charlotte die ze elke dag naar school brengt. Niet lang daarna wacht Chris haar bij school op en zegt dat ene Marius haar snel wil spreken. Ze weigert contact met hem op te nemen, maar uiteindelijk belt ze zijn mobiele nummer. Ze heeft voor dit doel een speciale prepaid gekocht, zodat die alleen voor dit doel kan worden gebruikt. Deze Marius wil dat ze direct naar zijn jacht die in de haven van het vestingstadje ligt, komt. Ze doet dat maar hij houdt zich schuil en dan zit hij ineens achterin in haar grote auto. Haar verleden komt ter sprake.

De lezer weet dan dat ze in haar jeugd armoede heeft gekend, omdat haar vader na zijn dood grote schulden had nagelaten. Ze komt uit een eenvoudig milieu en ze kon niet aanzien dat haar moeder werd lastig gevallen door deurwaarders. Via een vriendin Claudette komt
Claire in een luxe seksclub in Rotterdam.(Luxeria) Ze is mooi en ze slaat zich vrij eenvoudig en dapper door de moeilijke beginperiode heen. Ze verdient geld als water en houdt het vanwege die luxe meer dan vier jaar vol. Het is voor de lezer niet verbazingwekkend dat ze in die seksclub voor de mooie Marius is gevallen: een echte machoman met een enorme uitstraling voor wie andere callgirls wel eens bang waren Ze zijn een stel geworden en het lijkt erop alsof Claire voor zijn enorm prettige lichaam en zijn geld is gevallen. Ze hebben daarna een relatie (op seksgebied bovendien heel prettig) en tien jaar geleden is daaraan een eind gekomen toen Marius in een Noorse gevangeniscel terecht was gekomen. Hij heeft zijn straf (vermoedelijk wegens drugshandel) uitgezeten en wil nu de draad met zijn ex-liefde Claire wil oppakken. Maar Claire is sinds acht jaar op het brede pad gekomen: heeft een rijke makelaar aan de haak geslagen die bovendien goed voor haar is (hij vindt haar het einde, ook op seksgebied, maar ze heeft in de jaren ervoor dan ook lekker kunnen oefenen) Dat leventje wil ze echt niet opgeven: ze heeft nogal wat (zoniet alles) te verliezen. Haar man is ook goed voor haar moeder en wil zelfs een aanbouw aan zijn huis realiseren, wat hem lukt door te netwerken op een door Claire georganiseerd maar duur betaald feestje

Marius is vrij brutaal. Na de eerste ontmoeting belt hij haar thuis op en dwingt haar naar de jachthaven te komen. Claire verzint een smoes voor Harald en gaat naar hem toe. Daar is Marius nogal manifest aanwezig, waarna Claire zich verzet en Marius ongelukkig ten val komt. Met zijn hoofd op een hard aanrecht gekomen, lijkt het zelfs alsof hij dood is. Ze vlucht uit zijn jacht en leeft enkele dagen in grote angst. Ze vreest ook dat zijn vriend Chris wraak zal komen nemen voor de dood van Marius. Zo zijn er al snel enkele signalen die erop wijzen: er ligt een dode kraai tegen haar gevel en ongeveer een week na de jachthavenscène, hoort ze onraad in de tuin bij haar paarden. Wanneer ze naar buiten gaat, wordt ze beetgepakt door ….Marius. Ze vrijen al wat. De begeert komt toch in Claire los. Zo was het vroeger ook geweest. Marius oefent een sterke aantrekkingskracht op haar uit. Hij laat haar nog een keer naar het jacht komen en dan hebben ze een geweldige seksuele opleving. Ook als hoer heeft Claire nooit aan anale seks willen doen, dat was speciaal gereserveerd voor Marius en hij brengt haar weer zover dat ze dit voor hem doet. Het geeft haar een zeer intense bevrediging. Ze doet het ook, omdat Marius heeft beloofd haar na de ene keer verder met rust te laten. Zo kan ze haar gezinsleven redden. Hij heeft wel gevraagd naar het geld dat hij vlak voor zijn verdwijning in de Noorse cel bij haar had gebracht: een bedrag van ongeveer een half miljoen gulden. Claire zegt dat Chris dat meegenomen heeft en Marius beweert dan meteen al dat die er dan van zal lusten. Niet veel later leest Claire in de krant dat de bekende crimineel Chris K. vermoord is gevonden. Men vreest een afrekening in het criminele circuit.

Intussen is uit de verhaallijn van Harald duidelijk geworden dat het makelaarskantoor geen vetpot is. Zijn situatie wordt nog minder florissant, wanneer Marius ineens voor zijn neus (of liever achter zijn rug) opduikt. Hij onthult aan Harald het hoerenverleden van Claire. Harald is er ondersteboven van: hij weet immers van niets. Bovendien wil Marius het bedrag van ongeveer 200.000 euro van hem hebben, omdat hij dat nog tegoed heeft van Claire. Harald heeft het geld niet, hij kan het niet lenen bij de bank maar Marius brengt hem op het idee haar levensverzekering te gelde te maken, door haar te vermoorden. Harald is ten einde raad: hij gaat niet naar huis maar naar een hotel in Amsterdam waar hij ook nog de hoerenwijk bezoekt. Maar hoewel de verleiding en de depressie waarin hij verkeert groot zijn, hij bezoekt geen hoer. Claire weet intussen niet wat er allemaal gebeurd is. Harald keert na enkele dagen wezenloos naar huis terug en ze begrijpt niet wat er aan de hand is. Haar moeder is intussen overgekomen en ’s nachts gaat zij op zoek in de spullen en laptop van Harald. Ze ontdekt dat hij een kant en klare rouwadvertentie heeft opgesteld (nl. die aan het begin van het gehele verhaal is geplaatst) ze wordt woedend en gooit hem dat voor de voeten. Harald vertelt dan over de lastige situatie waarin hij zit en dat hij 200.000 euro moet neertellen voor Marius.

Claire gaat naar de kluis van de bank, waarin ze ooit het geld uit het verleden heeft bewaard en successievelijk heeft omgewisseld voor euro’s. Ze haalt een pistool uit de kluis en de sporttas waarin het geld gezeten heeft. Dan bergt ze de sporttas (met pistool) in een holle boom in De Biesbosch (waar haar vader vroeger viste) en lokt Marius naar die plek. Dan wordt duidelijk dat de ploert niet echt op haar zelf uit was, maar toch meer op het geld aasde. Ze trekt de zak met het pistool uit de holle boom tevoorschijn en knalt Marius in koelen bloede neer. Daarna rijdt ze naar de bank en bergt de gebruikte spullen weer in de kluis. Daarvan zal ze zich in de nabije toekomst wel ontdoen. In de kluis ligt ook nog het bedrag van ongeveer 200.000 euro, dat ze altijd heeft bewaard om onafhankelijk te zijn wanneer er iets met Harald zou gebeuren. Ze wilde niet in dezelfde positie komen te verkeren als haar moeder toen haar vader dood ging. Dan keert ze terug naar huis, waar Harald in grote vertwijfeling is. Claire voelt dat ze bij deze man, deze kinderen, dit huis en dit vestigstadje hoort. Ze zal er hard aan gaan werken om dat voor elkaar te krijgen.

Thema, motieven en interpretatie
Het thema van deze literaire thriller is dat je niet aan het verleden kunt ontkomen. Nadat  ze in het verleden na haar vaders dood armoede en schulden heeft gekend, is Claire door haar werk in de seksclub Luxeria boven jan gekomen. Ze was een tophoer/supergirl die veel geld verdiende en helaas daarna op een “foute man”is gevallen. Deze Marius die een mentaal en seksueel overwicht op haar heeft gehad, was een crimineel die tien jaar geleden is opgepakt in Noorwegen en daarna nooit meer iets van zich heeft laten horen. Op een van de laatste dagen heeft hij nog geld bezorgd en dat heeft ze achterover gedrukt en ze is een nieuw leven begonnen. Ze is in de betere kringen verzeild geraakt met een aardige man en twee leuke kinderen. Haar callgirlbestaan heeft ze altijd verborgen weten te houden. Ze verwacht met haar escapisme weg te komen.

Maar dan zegt het harde leven nee en komt het verleden naar haar toe in de personen van Chris en Marius. Voor Chris is ze bang maar voor Marius die haar minnaar was ligt de zaak anders. Deze foute man wee haar weer in zijn macht te krijgen en beweegt haar zelfs tot anale seks die specifiek voor hem gereserveerd is gebleven. Behalve de lust die ze eraan beleeft, doet ze het ook omdat hij beloofd heeft haar daarna met rust te laten. Die goedgelovigheid komt haar duurt te staan, want foute mannen kun je niet vertrouwen. Bijna verpest hij haar leven doordat hij haar verleden aan Harald vertelt (wiens wereld natuurlijk instort) maar bovendien wil hij het drugsgeld van vroeger ook terug. Dat heeft Claire slim als appeltje voor haar eigen dorst in een kluis opgeborgen en dan komt de spanning opnieuw in het verhaal, want Marius stelt de moord op Claire voor waarna de verzekering zou kunnen uitbetalen.
De lezer herinnert zich dan de rouwadvertentie aan het begin van het boek en wordt dan op een dwaalspoor gebracht. Claire heeft leren overleven en neemt wraak voor de ‘ontrouw’ van haar ex-minnaar. Boontje komt toch weer om zijn loontje. Ze gaat terug naar huis om het verleden nu definitief van haar af te schudden. Dan moet lukken, want de beide mannen zijn vermoord, van het geld weet niemand iets af en man, moeder en kinderen zijn voor Claire een veilige thuishaven in het vestingstadje.

Claire heeft een strijd moeten voeren tussen hart en hoofd of gevoel en verstand. Is het een typisch vrouwelijke strijd? Ik weet niet of ik dat als man kan beantwoorden. Ze valt aan de ene kant toch voor de aantrekkelijke kanten van Marius, wat in feite een foute man is. Toch is zijn aantrekkingskracht groot en hij weet haar te bewegen tot een aparte vorm van seks die ze alleen met hem wil bedrijven.
En zoals Esther Verhoef in een aanvulling op dit verslag heeft aangegeven, het komt vaak voor dat twee ex-geliefden zich tot elkaar aangetrokken voelen. Ze doen er dan beter aan om uit elkaars buurt te blijven. Je kunt dan immers doorgaan op de manier waar je ooit opgehouden bent. Terecht stelt ze: "goede seks hoeft nog geen liefde te zijn." 

"Er is  geen sprake van zelfopoffering. Claire heeft in haar vorige leven alles al gezien. Ze heeft veel ervaring en mensenkennis opgedaan. Ze weet wat er in het leven te koop is en ze wil op het eiland zijn bij Harald en haar kinderen. Ze wil haar moeder daar naar toe halen, van wie ze veel houdt en die in de onveilige havenstad woont. Marius fungeert als katalysator om haar huwelijk te verbeteren. Claire en Harald zijn verplicht hun verleden en hun geheimen aan elkaar te openbaren. Daarna kunnen ze gaan bouwen aan hun huwelijk, dat ijzersterk is. Harald is de man die ze graag heeft. Hij heeft ups en downs. Voor zo'n persoon wil ze graag zorgen." (Aldus Esther Verhoef n.a.v. de analyse)

Het motief van jonge en meestal aantrekkelijke vrouwen die hun relatie, huwelijk of zelfs leven in de waagschaal zetten door zich in de armen te storten van foute bouwvakkers (Rendez-vous), fotografen (Close up) en drugsdealers(Alles te verliezen) is zo langzamerhand een terugkerend motief in de drie romans die Esther Verhoef nu op eigen titel heeft geschreven.

Aanvulling van Esther Verhoef zelf
De schrijfster heeft na het lezen van het boekverslag ook nog een aanvulling gegegeven met betrekking tot de overeenkomsten van de in het verhaal voorkomende poes en Claire. De poes Reddy krijgt andere prioriteiten, zodra ze twee jonkies heeft: die wordt argwanend, extreem beschermend. Niet toevallig heeft ook Claire twee kinderen (met dezelfde haar/vachtkleur als zijzelf - Reddy is rood en heeft rode kittens, Claire blond en heeft twee blonde kindjes). Zodra de dochter een kitten optilt, slaat Reddy haar klauwen uit. Marius tilt de foto van Charlotte en Fleur op, er is dreiging: Claire slaat haar klauwen uit. Haar nest is in gevaar. Claire reageert in deze dierlijk, intuïtief, zoals alle moeders zouden doen. (Op pag. 271 zegt ze over het agressieve gedrag van moederpoes tegen haar kinderen: 'Ik weet wel zeker dat ze nog steeds heel veel van je houdt. Alleen heeft ze nu baby's gekregen en die wil ze beschermen. Ook tegen mensen om wie ze geeft. Daar kan ze niets aan doen. Dat is nou eenmaal haar instinct.'  Dit gaat net zo goed op voor haarzelf, dat heeft ze op dat moment alleen niet door - de meeste mensen beseffen sowieso niet in hoeverre hun reacties dierlijk zijn.
Waardering van scholieren.com
“Alles te verliezen” is een boek waarin je begint te lezen en je zult waarschijnlijk het boek niet neerleggen voordat je het helemaal uitgelezen hebt. In lezerskringen heet dat een ‘pagetuner’. Ook in haar derde boek krijgt Verhoef dat voor elkaar. De plot zit deze keer iets minder ingewikkeld in elkaar dan in beide voorgaande thrillers.
Het thema is duidelijk: je kunt niet weglopen voor het verleden, want dan komt het verleden jou wel achterna. Door de opnieuw gehanteerde techniek van het dubbele perspectief krijg je weer stukje voor beetje duidelijk voor ogen wat er in het verleden gebeurd is. Wat ook een sterke kant is van deze thriller, is het gegeven dat Claire geen standaardtype vrouw is. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen haar hoerige verleden en haar keurige heden. Je krijgt dan ook een sterk Jan Klaassen-effect waarbij je haar als lezer wilt toeschreeuwen dat ze niet moet ingaan op de verlangens van haar vroegere criminele partner. Misschien is daarom de expliciet beschreven anale sekspartij een complete schok voor de lezer: je zou niet verwachten dat de nu keurig levende Claire aan die verlangens van haar ex-minnaar tegemoet zal komen en dat maakt haar als personage natuurlijk wel interessant. Ook de oplossing die ze voor gerezen problemen heeft, is toch wel weer verrassend. Maar de lezer is daarvoor natuurlijk ook op het verkeerde been gezet door de voor in het boek geplaatste rouwadvertentie die immers suggereert dat de hoofdpersoon om het leven is gekomen.

Leerlingen uit diverse niveaus van het voortgezet onderwijs kunnen het boek m.i. lezen. (ook Mavo-leerlingen kunnen het boek zonder grote problemen volgen) De bladspiegel waarmee uitgeverij Anthos het boek de wereld instuurt alsmede aantrekkelijke cover, maken het lezen niet al te lastig maar wel aantrekkelijk. De thematiek is bovendien zo klaar als een klontje en de les voor het leven is ook al duidelijk. Altijd maar beter voor de waarheid van het verleden uitkomen. Het niet zo moralistische einde is uiteindelijk ook wel eens leuk. Misdaad loont namelijk soms wel.

De amusementswaarde voor de scholieren zal waarschijnlijk wel tussen 7 en 8 liggen. Voor havo en vwo-leerlingen wil ik de thriller wel waarderen op 2 punten.

Eventueel belangrijke recensies
De landelijke dagbladen besteden traditiegetrouw niet al te veel aandacht aan thrillers.
Toch heeft Verhoef een goede naam in Nederland opgebouwd. Juist in vrouwenbladen als Cosmo, Viva, Veronica magazine worden vaak korte samenvattingen van de inhoud aangegeven.
“Boek Magazine” (een literair tijdschrift) vindt Esther Verhoef de standaard in Nederland voor het genre van de literaire thriller. Met die stelling kan ik het wel eens zijn.

Thrillers worden echter wel vaak beschreven op websites. Voor spannende boeken is www.crimezone.nl wel een van de belangrijkste sites. De meest bekende recensent van deze site [ Kees de Bree] is enthousiast over de derde thriller van Esther Verhoef. (21 november 2008)
Esther Verhoef gaat steeds mooier schrijven. Ze besteedt de grootst mogelijke aandacht aan structuur en taal. Waarnemingen en emoties, ze worden in steeds mooiere bewoordingen gevat. Het verhaal wordt vanuit wisselend Point of view gezien door de ogen van Claire en Harald en hoofdstukken in het heden worden afgewisseld door hoofdstukken die spelen in het verleden. Het is een aangename afwisseling van invalshoeken en informatie. Verhoef schrijft bijzonder vlot en verwoordt de tweestrijd van haar vrouwelijke hoofdpersoon zo beeldend dat het voor vrijwel elke vrouwelijke lezer een feest van herkenning moet opleveren. Want wie kent niet het eeuwige dilemma tussen gevoel en verstand, opwinding en rust?.Het is voer voor psychologen. De grootste spanning in Alles te verliezen wordt dan ook gevormd door die verwoestende innerlijke strijd, die Claire voert.

Alles te verliezen is een intrigerend onderzoek naar de vrouwelijke psyche. Een analyse van de zelfopofferingen die een vrouw zich getroost om haar moeder en gezin te beschermen. Maar tevens een beschrijving van het ouder en wijzer worden, van kiezen voor liefde boven hartstocht en zekerheid boven avontuur. Esther Verhoef is in haar opzet meer dan geslaagd. She’s doing it again. She’s sowing seeds. She’s burning trees. She’s a Supergirl.

Over de schrijfster en haar boeken
Bron: website auteur

Esther Verhoef (1968) werd geboren in ’s-Hertogenbosch en groeide vooral in het Brabantse op. De drang om te schrijven was al vroeg aanwezig en bleef een constante factor.
In 1989 schreef ze een wekelijkse column in Flair en in 1995 kwam haar eerste boek uit, een rasmonografie over buldogjes. Vanaf 1995 schreef zij ruim 50 boeken over huisdieren en ze deed ook de fotografie voor deze boeken. Daarnaast begeleidde ze een even groot aantal manuscripten van andere auteurs tot aan publicatie.
Een groot deel van haar boeken is vertaald. Esthers dierenboeken zijn in ongeveer 80 landen te koop, van Rusland en de VS tot Italië, China, Griekenland en Frankrijk. Wereldwijd zijn er naar schatting inmiddels meer dan 7 miljoen verkocht.
In Nederland haalden twee van haar dierenboeken in 1997 en 1998 de cpnb-tophonderdlijst. Met name de Hondenencyclopedie was een bestseller met de 37ste plaats. Naast het schrijven van dierenboeken was Esther jarenlang hoofd- en eindredacteur van diverse tijdschriften op dierengebied, en runde ze een beeldbank die gespecialiseerd is in afbeeldingen van huisdieren, met voornamelijk uitgevers, reclamebureaus en dierenrechtenorganisaties als klant.
In de winter van 2005 legde ze deze bezigheden neer om zich volledig te kunnen wijden aan het schrijven van thrillers.
De eerste twee thrillers: Onrust & Onder druk
In 2002 schreef Esther haar eerste thriller, Onrust, die in september 2003 verscheen en binnen 6 weken een 2de druk beleefde. Onrust kreeg uitstekende recensies, werd genomineerd voor de Gouden Strop 2004 en door de lezers van Crimezone uitgeroepen als het beste debuut van dat jaar. In 2006 werd Onrust in het Duits vertaald.
De opvolger Onder druk verscheen in oktober 2004, werd genomineerd voor de Gouden Strop 2005 en won de Diamanten Kogel 2005, de Belgische tegenhanger van de Gouden Strop, een award ter waarde van 25.000 euro voor de beste oorspronkelijk Nederlandstalige thriller. (Zowel Onrust als Onder druk zijn in april 2008 heruitgegeven onder pseudoniem Escober).
De doorbraak: Rendez-vous & Close-up
In april 2006 verscheen bestseller Rendez-vous, een autobiografisch getinte, psychologische thriller over een gezin dat emigreert naar Frankrijk. Deze thriller betekende haar doorbraak naar het grote publiek. Van Rendez-vous zijn inmiddels meer dan 220.000 exemplaren verkocht.
Rendez-vous werd genomineerd voor de NS Publieksprijs 2006 en won De Zilveren Vingerafdruk 2006. Het was de eerste keer dat deze prijs werd gewonnen door een Nederlandse auteur. De filmrechten van Rendez-vous zijn aangekocht door Endemol. De vertaalrechten zijn verkocht aan zowel een Duitse, Russische als een Engelse uitgever. De vertalingen worden in 2008 en 2009 verwacht.

In april 2007 verscheen Close-up. Een psychologische thriller over een pas gescheiden vrouw die onder de invloedssfeer komt van een dominante kunstfotograaf. Close-up bestormde de bestsellerlijsten: binnen vier maanden werden er meer dan 200.000 ex verkocht. Close-up werd genomineerd voor de Gouden Strop 2007 en de NS Publieksprijs 2007 en won de Zilveren Vingerafdruk 2007. De vertaalrechten zijn aangekocht door Duitsland, Rusland en Engeland.