Alles moet weg door Tom Lanoye

Alles moet weg is de eerst roman naar de hand van Tom Lanoye en sleurt zijn lezer mee om het intrieste verhaal van
Tony Hanssens, een rijkeluiszoon, met beide ogen te aanschouwen. Tony is een student rechten, maar in plaats van te
studeren voor zijn herexamens, trekt hij erop uit met een bestelwagen om als verkoper van het echte leven te proeven. Hij wil bewijzen dat hij op zijn eigen benen kan staan, zijn eigen geld kan verdienen. Op deze zoektocht naar zichzelf
komt hij André tegen die net als hij de maatschappij tracht te ontvluchten. De twee jongens worden vrienden en

bewandelen samen misdadige wegen. Maar het boek zou zijn titel tegenspreken, mochten ook deze wegen niet scheiden. De bewondering die het hoofdpersonage bij de lezer doet ontluiken, is die van de student die droomt van een
onafhankelijk leven buiten zijn vertrouwde omgeving, maar deze stap naar het onbekende uiteindelijk nooit durft te
zetten. In dat opzicht zou ik Tony als een kleine held willen beschouwen. Maar zijn zwerftocht als verkoper die op vele
leugens is gebaseerd, benadrukken vooral het woordje ‘klein’. Tom Lanoye tracht zijn personages steeds weer tot leven
te willen brengen met zijn uitgesponnen beschrijvingen en gevoel voor detail. Een beeld schetsen van de personages
wordt hierdoor kinderspel en het lezen zeer aangenaam. De belangrijkste gebeurtenis van het verhaal wordt door de auteur langzaam opgebouwd en hij wacht tot de laatste
bladzijden van het boek om ze uit te spuwen. Ook de overige gebeurtenissen in afwachting van dit dramatische slot zijn
boeiend, hangen goed in elkaar en zijn op zijn minst verrassend. Zelfs wanneer op het einde de schade die de climax
aanrichtte, wordt opgemeten, plakt het boek in je handen: de dromen van Tony zullen uiteindelijk verwateren met als
doel ze voorgoed achter te laten. We zouden hier kunnen spreken van een speling van het lot of is het eerder
rechtvaardigheid dat geschiedt? Tom Lanoye die probeerde mijn gevoelige snaar te raken en daar soms ook in slaagde, toverde zelfs meerdere malen
een lach op mijn gezicht, wanneer hij bij voorbeeld stront op breinaalden in een vaas boven rozen verkiest. Deze

woordspelingen bevestigen mede het feit dat hij geen blad voor de mond neemt. Ook verhaalt Tom Lanoye zijn
homoseksuele geaardheid in dit boek door Tony tussen de regels met deze gevoelens te laten worstelen. Deze roman bevat volgens mij vele rijke elementen die zorgvuldig in elkaar zijn gepuzzeld, met als resultaat een
verrassend en overtreffend boek, een aanrader.