Allemaal willen we de hemel door Els Beerten

Als hij weer aan het oostfront is krijgt hij drie jonge jongens uit België onder zich. Ze zeggen dat ze 17 zijn maar ze zijn maar 15. Een officier zegt dat ze maar moeten gaan helpen bij de gewonden en stuurt ze daarna weg om vluchtelingen te begeleiden. Ze komen alleen niet allemaal weg, want eerst is er nog een aanval en kan Ward maar een van de jongens redden. Samen gaan ze weg. Ward laat de jongen bij een Oekraïense boer achter, omdat hij alleen maar een last is. Als Ward uiteindelijk in Duitsland aan komt snijdt hij de tatoeage met de bloedgroep die alle SS-ers hebben eruit en schiet daarna langs zijn arm zodat het lijkt alsof hij een schotwond heeft, ook schiet hij zichzelf in zijn been en wordt hij opgevangen in een ziekenhuis. Daar besluit hij om op de zuster die hem verzorgt verliefd te worden. Onderweg naar Duitsland had hij een verhaal verzonnen over wie hij was en de officier had hem valse papieren meegegeven waarin stond dat hij Martin Lenz uit Berlijn was.

Wanneer hij uit het ziekenhuis mag gaat hij mee met Isa de zuster die hem verzorgde naar Keulen. In Keulen gaat hij eerst aan het werk als muziekdocent en op een middag dat hij naar huis loopt met Isa wordt de stad gebombardeerd. Hij overleeft het maar Isa en haar ouders overlijden. Nu moet hij verder en zwerft langs allemaal dorpjes om een handje te helpen en onderdak te krijgen en wat te eten. Uiteindelijk belandt hij bij Katrina in een dorpje in Duitsland en blijft hij daar 2 jaar wonen.

Ondertussen is Jef gehuldigd voor het redden van de vier verzetslieden en heeft hij er een medaille voor gekregen. Hij wilde alleen helemaal niet gehuldigd worden en speelde daarom dat hij ziek was. Het had zelfs in de krant gestaan dat hij een held was en dat Ward Theo had doodgeschoten, zijn eigen oom nog wel. Jef wilde natuurlijk niet gehuldigd worden, omdat hij had gelogen en zijn vriend had verraden. Remi snapt hier allemaal niks van en wil een mirakel doen voor Jef zodat hij weer beter wordt. Remi kan intussen trompet spelen, want Jef is ermee gestopt en heeft zijn trompet aan Remi gegeven. Remi schrijft zelf een liedje voor Jef en wanneer de fanfare zelfs naar hun huis komt, komt Jef toch uit bed en denkt Remi dat zijn mirakel gelukt is. Renée heeft ondertussen ook een ander vriendje gevonden en ze verloven zich. Hij heet Emile en hij is ook een goede jongen volgens haar vader en moeder.

Na de twee jaar die Ward in Duitsland heeft ondergebracht gaat hij toch maar terug naar huis. Hij geeft zichzelf aan om voor het gerecht te komen. Wanneer Jef hoort dat Ward zich heeft aangegeven raakt hij in paniek, want hij had gedacht hem nooit meer terug te zien. Ook wil hij hem opzoeken in de gevangenis maar dat kan niet omdat alleen familie langs mag komen.

Jef wordt gevraagd om te getuigen met het proces van Ward, omdat ze beste vrienden waren geweest. Nu raakt hij echt in paniek, omdat Ward een advocaat heeft die precies wil weten wat hij heeft gedaan. Ward staat namelijk niet alleen terecht voor zijn oorlogsmisdaden aan het oostfront maar ook voor de moord op Theo, terwijl hij zichzelf zou kunnen redden door te zeggen dat Jef het gedaan heeft. Die heeft het namelijk ook echt op zijn geweten. Ward wil hem alleen niet verraden, omdat hij dacht dat hij levens zou redden aan het oostfront en hij heeft geen enkel leven kunnen redden. Nu is zijn kans om toch nog iemand te redden door gewoon te zwijgen over wat er is gebeurd.

Voor het proces wordt Jef weer ziek en dit keer is het weer gespeeld. Zijn moeder trapt er dit keer niet weer in en wil nu echt weten wat er wel aan de hand is. Jef verteld dat niet Ward, maar hij Theo heeft vermoord. Zijn moeder schrikt daar zo van dat ze niks meer zegt en bijna niets meer eet. Hij verteld het ook aan zijn vader en aan Renée. Iedereen wil hem nu niet meer zien, behalve Remi, omdat die van niets weet. Renée moet het van zichzelf ook aan Emiel vertellen, omdat in een relatie je niks voor jezelf houdt. Hij vindt niet dat zij er iets aan kan doen en wil dus gewoon met haar verder, maar ze maakt het uiteindelijk zelf uit omdat ze van niemand meer echt houdt.

Op de dag van het proces gaan Jef zijn vader en moeder en Renée met Jef mee. Ward is de eerste die voor de rechter moet verschijnen. De dag voor het proces heeft Ward nog een brief geschreven voor Jef die Jef dan na het proces leest. Daarin staat dat Ward hem niet zal verraden, omdat hij dan tenminste Jef zijn leven nog kan redden.

Wanneer Jef moet getuigen loopt hij bevend naar de stoel waar hij moet zitten en zegt niets. Hij pakt alleen zijn pistool en schiet Ward dood. Ward valt op de grond en Jef wordt opgepakt door de bewakers. Iedereen wordt de zaal uitgestuurd en wanneer Jef naar huis mag leest hij de brief van Ward. Hij besluit om zijn hele leven om te gooien en naar de missies in Kongo te gaan. Hij komt bijna nooit thuis voor verlof en hij komt zelfs niet thuis voor de begrafenis van zijn vader. Zijn moeder was een maand na zijn eerste verlof in elkaar gezakt en zijn vader was vier jaar erna in het kanaal gefietst. Uiteindelijk rijdt Jef zelf tegen een boom in Congo en komt zo zelf ook aan zijn einde. Remi is toch getrouwd met Jeanne de dochter van Theo, al zou hij dat nooit doen dacht hij, ze was namelijk heel erg lelijk met al haar sproeten. Renée is met Victor de dirigent van de fanfare getrouwd.

Tekstanalyse
De opbouw van het boek:
Voorwerk:
De titel van het boek wordt steeds genoemd in het boek, de mensen in het boek zijn namelijk allemaal christelijk en willen tenslotte allemaal naar de hemel. Ook wanneer Remi een andere zaal vindt voor de repetities van de fanfare zegt de dirigent dat hij sowieso meteen een plek in de hemel heeft.

Dit boek heeft een opdracht, het is hier zo dat de schrijver doet voorkomen dat ze het boek geschreven heeft voor iemand, in dit geval is dit voor Koen. Ook staat er een motto in het boek:

‘For us there is only the trying.
The rest is not our business.’
T.S. Eliot, Four Quartets

Dit boek heft ook een proloog en dat begint eigenlijk met het einde van het verhaal. In de proloog staat namelijk dat Jef dood is, maar het hoort eigenlijk ook weer niet bij het verhaal, omdat het 20 jaar later is. Jef gaat namelijk in 1967 dood en het verhaal eindigt bij 1947.

Het boek is verdeeld in twee delen en die delen zijn weer verdeeld in hoofdstukken. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen titel. Het boek heeft ook een epiloog. De epiloog heeft dezelfde titel als de proloog namelijk ‘Onze Jef is dood’ Alleen wordt de epiloog niet verteld door Remi die de proloog dus wel vertelde, maar door Renée.

Thema, onderwerp, idee:
Het boek gaat over twee vrienden, de één verraad de ander en de ander blijft de één altijd trouw. Ook gaat het boek over liegen over moord, de zin van het leven en de invloed van oorlog op mensen. Het boek is een echte oorlogsroman. Het onderwerp van het boek is vriendschapsverraad.

Het idee achter dit boek is denk ik dat ook echte vrienden in tijden van oorlog niet altijd te vertrouwen zijn. Vooral met zoiets groots als een moord, je wilt geen moord op je naam hebben staan dus lieg je er maar over, zodat iemand anders de schuld ervan krijgt.

Verhaallijnen:
Dit boek heeft niet dat er verhalen door of in elkaar zitten verwerkt wel is het zo dat het hele verhaal door 4 personen wordt verteld.

Spanning:
In dit boek zit wel veel spanning. De spanning wordt vanaf het begin al de hele tijd opgebouwd. Je wil echt weten hoe het afloopt en wat er verder gaat gebeuren en wat er nu precies aan de hand is. Je krijgt pas in de laatste 50 bladzijden te weten dat Jef helemaal geen held is, maar dat hij juist Theo heeft doodgeschoten en dat Ward dus onschuldig is.

In de proloog wordt de spanning al meteen opgebouwd, daar staat namelijk in dat Jef na het proces dagen op zijn bed heeft gelegen en er niet af wilde. Je wil dan natuurlijk weten waarom dat zo is en dat lees je dus pas helemaal aan het eind.

Het slot:
Dit boek heeft een gesloten einde. Alle puzzelstukjes zijn op zijn plaats gevallen en door de epiloog weet je ook hoe het met Renée en Remi is afgelopen en natuurlijk dat Jef dood is gegaan. Je vraagt je niet af hoe het verder gaat. Sowieso kon Ward ook al niet meer verder, omdat hij dood geschoten was door Jef. Jef is nog 20 jaar door gegaan met zijn leven en reed vervolgens tegen een boom die op hem viel waardoor hij dood ging.

Personages:
De hoofdpersonen in dit boek zijn Jef Cleassen, Ward Dusoleil, Renée Cleassen en Remi Cleassen.

Jef Cleassen:
Jef is de oudste uit een gezin van drie kinderen. Hij heeft een zus Renée en een broertje Remi. Jef speelt trompet, maar kan dit niet zo goed als zijn zus en zijn opa en houdt er dus ook mee op. Remi krijgt zijn trompet. Jef wil beste vrienden worden met Ward en dat wordt hij uiteindelijk ook. Hij is een schrikschijter volgens zijn familie en daar wil hij verandering in brengen. Hij wil namelijk een held worden. Dat wil hij worden door naar het oostfront te gaan, maar dat doet hij uiteindelijk niet. Zijn droom lijkt toch nog uit te komen doordat hij wordt gehuldigd en een medaille krijgt voor het redden van vier verzetslieden. Hij is eigenlijk een heel erg liegbeest en een vriendenverrader. Hij beschuldigt Ward van de moord op Theo en dan blijkt toch weer dat hij dus echt een schrikschijter is.

Ward Dusoleil:
Ward komt als nieuw lid bij de fanfare en wordt verliefd op Renée. Hij wordt vrienden met Jef. Hij kan heel goed saxofoon spelen en dat is ook het liefste wat hij doet. Hij kan niet zonder saxofoon en die gaat dan ook mee naar het oostfront. Ward gaat namelijk naar het oostfront om zijn land te redden en dus een held te worden. Het was het plan dat dat samen met Jef zou gebeuren, maar hij is alleen gegaan, omdat Jef niet mocht en te bang was om toch mee te gaan. Ward is en blijft een trouwe vriend en hij kan niet liegen in tegenstelling tot Jef. Hij wil op het laatst toch een leven redden en dat is het leven van Jef. Hij heeft dat alleen niet waar kunnen maken, omdat Jef hem doodschoot terwijl hij moest getuigen voor het proces van Ward.

Renée Cleassen:
Renée heeft een oudere broer Jef en een jonger broertje Remi. Ze heeft een groot talent voor trompet spelen. Ze is vanaf de eerste keer dat ze Ward ziet verliefd op hem en al snel hebben ze verkering. Wanneer Ward van plan is om naar het oostfront te gaan wil ze dat hoe dan ook uit hem praten, maar hoe ze het ook probeert het lukt haar niet. Als Ward weg is wil ze hem zo snel mogelijk vergeten, maar dat gaat nog niet zo makkelijk. Wanneer Renée muzieklessen gaat volgen in Hasselt komt ze in de trein Emile tegen waar ze na een aantal keren mee afspreekt. Ze verloven zich. Als bekend wordt dat Ward weer terug is en dat Jef moet getuigen terwijl hij zelf Theo had doodgeschoten maakt ze het uit met Emile. Na het proces van Ward gaat ze studeren in Brussel aan het conservatorium.

Renée Cleassen:
Renée heeft een oudere broer Jef en een jonger broertje Remi. Ze heeft een groot talent voor trompet spelen. Ze is vanaf de eerste keer dat ze Ward ziet verliefd op hem en al snel hebben ze verkering. Wanneer Ward van plan is om naar het oostfront te gaan wil ze dat hoe dan ook uit hem praten, maar hoe ze het ook probeert het lukt haar niet. Als Ward weg is wil ze hem zo snel mogelijk vergeten, maar dat gaat nog niet zo makkelijk. Wanneer Renée muzieklessen gaat volgen in Hasselt komt ze in de trein Emile tegen waar ze na een aantal keren mee afspreekt. Ze verloven zich. Als bekend wordt dat Ward weer terug is en dat Jef moet getuigen terwijl hij zelf Theo had doodgeschoten maakt ze het uit met Emile. Na het proces van Ward gaat ze studeren in Brussel aan het conservatorium.

Remi Cleassen:
Remi Cleassen is het jongste broertje van Jef en Renée. Hij heeft een nog groter talent dan Renée voor trompet spelen. Hij mag nooit iets weten, omdat hij nog te klein is. Hij leert om op zijn vingers fluiten van Ward en als hij groter is zou Ward hem leren saxofoon spelen, dat is niet gebeurt maar hij leert wel trompet spelen en is daar heel goed in. Hij wordt vrienden met Jeanne de dochter van Theo en later trouwt hij met haar terwijl toen hij klein was zei dat hij nooit met haar zou trouwen, omdat ze veel te lelijk was door al die sproeten.

Historische tijd, plaats en ruimte:
Het boek speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. Het begint in het midden van de oorlog in 1942. Je leest het stuk van 1942 tot 1945, dan wordt er twee jaar overgeslagen en wordt er verder gegaan in 1947. De proloog en de epiloog spelen zich 20 jaar later af in 1967, in dat jaar sterft Jef.

Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in België vlak bij de stad Hasselt en vlak bij de mijnen, daar werken Jef en zijn vader namelijk. Andere delen van het verhaal spelen zich af op het oostfront bij de grens van Rusland waar Ward vecht voor de Duitsers en in Duitsland waar Ward onderduikt voor een paar jaar.

Tijdsduur:
Dit verhaal duurt 5 jaar en met de proloog en epiloog erbij 25 jaar. Wanneer de proloog en epiloog erbij zitten zit er dus een hiaat van 20 jaar in. Er zit nog een grote hiaat in, er wordt namelijk van 1945 twee jaar overgeslagen om dan in 1947 verder te gaan. De eerste hiaat die er in zit is van 1945 naar 1947 en dat gaat dus over van het einde van de oorlog in het proces van Ward. In 1947 komt Ward namelijk weer terug. Bij de tweede hiaat van 1947 naar 1967 eindigt het in 1947 met de dood van Ward en is het eigenlijke verhaal dus ook afgelopen, maar gaat het in 1967 nog even verder met de dood van Jef.

Tijdsvolgorde:
Dit verhaal heeft absoluut geen chronologische volgorde. Het gaat namelijk de hele tijd van jaar naar jaar. Dan lees je weer een stuk over 1943 en dan gaat het ineens weer over in 1945. Het zijn dus eigenlijk allemaal vooruitwijzingen en flashbacks. Het doodschieten van Theo wat in 1944 door Jef gebeurt hoor je dus ook pas in de laatste 50 bladzijden van het boek. De proloog begint met 1967 en de epiloog eindigt daar ook weer mee.

Perspectief:
Elk hoofdstuk in het boek wordt verteld door één van de vier hoofdpersonen uit het boek. Elk hoofdstuk wordt dan wel verteld vanuit de ik-persoon, het is dus een personaal perspectief. In het ene hoofdstuk wordt alles vanuit Remi zijn ogen bekeken en het andere hoofdstuk uit dat van Renée, Jef of Ward.

Eigen mening
Recensie:
http://coenpeppelenbos.blogspot.nl/2009/09/recensie-els-beerten-allemaal-willen-we.html 

Eigen mening:
Ik vind het ook een heel mooi boek. Het zijn best veel bladzijden, maar je hebt het boek zomaar uit, omdat je heel graag wilt weten hoe het eindigt. De spanning is dus ook erg goed opgebouwd. Het boek was niet heel moeilijk om te lezen, waarschijnlijk had ik het daarom ook zomaar uitgelezen. Ik vind het ook mooi dat je het niet alleen door de ogen van Jef en Ward ziet, maar ook door de ogen van Renée en Remi.

Ik had ook de gedachte dat Jef homoseksueel was, ook al werd het woord inderdaad niet in het boek genoemd. Bij sommige dingen die Jef deed en zei had ik het gevoel dat hij nog wel eens homo kon zijn en dat had de recensent dus ook. Waarschijnlijk is Jef daarom ook naar de missies in Kongo gevlucht en is daarom ook pater geworden.

Ik vond het een prachtig boek en raad het ook echt iedereen aan. Ik vond alleen het einde wel zielig dat Ward werd doodgeschoten door Jef en dat Jef daarna de brief pas las.