Al mijn vrienden zijn gek door Sera Anstadt

Zakelijke gegevens Auteur: Sera Anstadt
Uitgever: BZZTôH ’s-Gravenhage, 1998
Eerste druk: 1983. Nu veertiende druk: april 1998. Aantal blz.: 155 Ontwerp omslag: Tokkio Synd
Omslagillustraties: Marc van Meurs
Druk- en bindwerk: Kon. Wöhrmann b.v., Zutphen Inhoud Het boek is een biografie over een jongen, Raf, die aan de ernstige ziekte, schizofrenie leid. De moeder van Raf heeft het boek geschreven over haar belevenissen met haar schizofrene zoon. Zij beschrijft hoe het leven van een jongen van 15 jaar wordt overgenomen door de ziekte waaraan hij lijdt. Het begint met rondzwerven door de stad, terwijl hij luistert naar de stemmen van zijn waanfiguren. Die stemmen gaan hem opdrachten geven die hij moet uitvoeren waardoor hij niet meer in zijn omgeving past. Ook thuis wordt het moeilijk. In het begin kwam hij dagen niet uit zijn kamer en leefde ‘s nachts. Rafs moeder houdt het niet meer uit en probeert hulp te vinden via allerlei instanties. Raf zwerft van de ene inrichting naar de andere, maar iedere keer loopt hij weer weg. Totdat hij wordt opgenomen in een inrichting waar medicijnen gebruikt worden. Hij voelt zich daar het prettigst en besluit daar te blijven. De kaft> De voorkant van het boek weerspiegelt voor mij Raf. Om te beginnen door het uiterlijk van de jongen op de voorkant. Maar ook door de ogen op de afbeelding, die springen eruit. De moeder vertelt veel over hoe ze dingen ziet in de ogen van Raf. Ze kan aan zijn ogen zien hoe hij is. Voor haar gevoel ziet ze alles in zijn ogen. Als ik naar de afbeelding kijk, vallen de ogen mij het meest op. Ze kijken je niet recht aan, maar kijken angstig en hulpeloos naar boven. Verder zie je verschillende stukken die toch doorzichtig zijn maar ook een deel van Raf zijn. Die stukken zie ik als de verschillende persoonlijkheden van Raf. Ze bedekken Raf voor een groot deel van zijn hoofd en van dus ook zijn hersenen. De stukken samen vormen Rafs persoonlijkheid al zijn ze gesplitst van elkaar. De hand die deels over zijn gezicht en door zijn haren gaat is de greep die de ziekte op Raf heeft. Hij is ook doorzichtig, maar hij is er wel en houdt hem wel degelijk is zijn bezit. De hand houdt zich bezig met Rafs hoofd en zijn gedachten, net als zijn ziekte. Rechts van Rafs hoofd zie je een soort strepen die de snelheid van de hand weergeven. De hand grijpt naar Rafs hoofd, zoals de ziekte dat eigenlijk ook doet. De kleuren die gebruikt zijn, zijn koele, donkere kleuren die staan voor het alleen zijn van Raf en hoe hij zich onveilig en koud voelt. Ook staan ze voor zijn leven die geen kleur meer bevat en dat hij alleen is in een groot zwart gat. Hoofdpersoon> Raf is een jongen van 15 jaar, die leid aan de ziekte schizofrenie. Op het eerste gezicht een gewone jongen, toen hij nog jong was tenminste. Er is één karaktereigenschap die zijn ziekte duidelijk weergeeft en die eigenschap is dat hij heel verschillend kan zijn en heel veel verschillende kanten heeft. Hij kan door een (emotionele) gebeurtenis helemaal omslaan en een heel ander iemand worden. Mooiste moment> Toen zijn moeder hem vertelde over de medicijnen die ze in zijn eten had gedaan: ‘Raf, nu je naar Israël wilt, moet ik je iets vertellen, zei ik nerveus. Je hebt gemerkt dat het de laatste tijd goed met je gaat, maar….’ ‘wat’, vroeg Raf. ‘Ik doe al een jaar medicijndruppels in je eten.’ Hij keek me aan zonder iets te zeggen en kreeg een kleur. Zijn ogen vulden zich langzaam met tranen, die langs zijn gezicht druppelden, steeds maar door. Het bleef een tijd stil. Toen zei hij: ‘Ik dacht dat ik het zelf gedaan had.’ Mijn Mening > Ik vond het een heel mooi boek en het heeft veel indruk op me gemaakt. Ik wist nog niet zo veel van schizofrenie, behalve dan uit films e.d. Nu zie je het van een heel persoonlijke kant en wordt het diepgaand uitgelegd . Ik heb veel respect voor de moeder van Raf, die dit boek heeft geschreven want het is niet niks om te schrijven over de manier van leven met een schizofrene zoon.