Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Boekbespreking: De Afscheidsbrief
Bobje Goudsmit

Over de schrijver
Bobje Goudsmit is op 27 oktober 1951 geboren. Na het gymnasium heeft ze Nederlands gestudeerd. In 1976 is ze lerares Nederlands geworden.
Bobje Goudsmit is op haar vijfde begonnen met schrijven, maar dat waren alleen maar tekeningen en op elke bladzijde stond een van de letters die ze kende.
Ze schrijft vaak over dingen die in haar omgeving zijn gebeurd, maar ze verandert wel altijd dingen zodat het niet precies hetzelfde is.

Samenvatting
Marit krijgt een uitnodiging van Hanna (Anickes moeder) om de verjaardag van haar beste vriendin Anicke te vieren. Maar Anicke is al twee jaar dood. Marit wil niet gaan. Ze besluit een brief te schrijven waarin ze uitlegt waarom ze niet wil komen. In dit boek wordt beschreven hoe Anickes leven verliep vanaf dat Marit haar leerde kennen tot nu, bijna twee jaar na de dood van Anicke. Tussendoor schrijft ze stukjes van de brief.


Marit en Anicke kennen elkaar al vanaf de brugklas. Al gauw werden ze dikke vriendinnen. Na verloop van tijd begon Anicke zich steeds vreemder te gedragen. Ze was er vaak niet met haar gedachten bij en was ook sneller geëmotioneerd.
Ook viel Anicke onder gym of onder het shoppen flauw.
Hanna dacht dat het niks voorstelde. Iedereen heeft toch wel eens flauwgevallen?
Uiteindelijk besloot ze om naar de huisarts te gaan. Hij verwees haar door naar het ziekenhuis, waar Anicke veel onderzoeken moest ondergaan. Ze bleek een hersentumor te hebben en moest geopereerd worden. Iedereen reageerde geschokt.
Ze kreeg een operatie en werd bestraalt, ze werd dus kaal. Dat vond ze echt verschrikkelijk. Toch bleef Anicke vrij kalm en blijft hopen, Marit daarentegen maakte zich zorgen.
Anicke bleef steeds vaker weg van school. Ze begint er steeds slechter uit te zien en ging zich steeds zwakker voelen. Marit voelde dat ze elke dag een stukje bij haar vandaan vloog.
Uiteindelijk raakt Anicke in coma. Ze had Marit niet durven vertellen dat haar hersentumor weer aan het groeien was. Ze was bang dat iedereen zich dan ten opzichte van haar anders zou gaan gedragen. Ze vond het juist zo fijn dat ze gewoon normaal met haar bleven omgaan.
Anicke had 5 dagen in coma gelegen voordat ze was overleden. Toen pas had Marit haar weer gezien. Het was voor Marit de eerste keer dat ze een overleden persoon zou zien. Haar moeder ging met haar mee, maar ze liet Marit wel even alleen afscheid nemen van haar beste vriendin.
Tijdens de rouwdienst draaiden ze het favoriete liedje van Anicke; Phil Collins – Against All Odds
Anicke’s moeder zocht vaak contact met Marit, maar Marit vond dit vervelend. Ze wilde Anicke’s dood verwerken, alleen.
Ook in de klas was het anders na het overlijden van hun klas genootje. Het ging slecht en de klas werd onhandelbaar. De leraren hadden niet in de gaten dat de klas de dood van Anicke nog niet verwerkt hadden.

Maar toch haalde de klas hun VWO diploma.
Na de uitreikingen stond één van de klasgenootjes op en gaf een toespraak over hoe erg het was dat Anicke was overleden en hoe erg ze haar missen. Het was Younes, die de toespraak had gehouden, het was de enige jongen waar Anicke ooit mee gezoend had. Anicke was in het hele boek verliefd geweest op Younes.
Ook hier werd het Liedje Against All Odds gedraaid.
En daar mee eindigde de brief voor Anicke van Marit.
Ze wil eerst verdergaan met haar leven en daarna komt ze pas weer terug.