Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Zakelijke gegevens: Titel: afscheidsbrief
Schrijfster: Bobje goudsmit
Uitgever: holland – haarlem
Jaar van uitgave: 1999
Omslag ontwerp: Ivar hamelijk, haarlem
Foto omslag: © Fotostock BV, amsterdam
Druk: Dit boek is in 2000 genomineerd voor de jonge jury. Dit boek is geschreven naar aanleiding van een sterfgeval bij Bobje Goudsmit op school. Zij was destijds mentrix van de vriendinnen van het meisje dat overleed. Zij dat in de vierde in de parallelklas, toen ze ziek werd. Ondanks dat Bobje Goudsmit haar nooit zelf heeft gekend, heeft ze het toch van heel dichtbij meegemaakt, hoe het in dat ene jaar met haar ging. Via haar vriendinnen. Het maakte een diepe indruk op Bobje goudsmit, zoals die vriendinnen haar tot aan haar dood met hun zorg en aandacht omringden. Toch is het boek alleen in grote lijnen naar de werkelijkheid geschreven. Heel bewust heb ik gekozen voor een ander type meisje als vriendin en voor een ander ziektegeval. Om het verloop van de ziekte goed te kunnen schetsen, heeft Bobje Goudsmit regelmatig de hulp ingeroepen van Marijke Zweijpfenning, röntgenoloog, en Jan Alex Don, neuroloog. Samenvatting: Marit krijgt een uitnodiging van Hanna (Anickes moeder) om de verjaardag van haar beste vriendin Anicke te vieren. Maar Anicke is al twee jaar dood. Marit wil niet gaan. Ze besluit een brief te schrijven waarin ze uitlegt waarom ze niet wil komen. Er wordt beschreven hoe Anickes leven verliep vanaf dat Marit haar leerde kennen tot nu, bijna twee jaar na de dood van Anicke. Marit en Anicke kennen elkaar al vanaf de brugklas. Al gauw werden ze dikke vriendinnen. Na verloop van tijd begon Anicke zich steeds vreemder te gedragen. Ze was er vaak niet met haar gedachten bij en was ook sneller geëmotioneerd. Toen Anicke en Marit bijvoorbeeld samen gingen shoppen, voelde Anicke zich plotseling niet zo lekker. Ze reageerde ook niet als iemand haar iets vroeg. Ze besloten ergens te gaan zitten, maar dat hielp niet. Ze viel plotseling flauw. Hanna dacht dat het niks voorstelde. Ze dacht dat het kwam door Anickes eerste ongesteldheid. Lange tijd klaagde Anicke nergens meer over, ze dacht dat het bij die ene keer bleef. Ze begon toch steeds vaker flauw te vallen. Uiteindelijk besloot Hanna om naar de huisarts te gaan. Hij verwees haar door naar het ziekenhuis, waar Anicke veel onderzoeken moest ondergaan. Ze bleek een hersentumor te hebben en moest geopereerd worden. Iedereen reageerde geschokt. Ze moest ook nog eens bestraald worden en werd dus kaal. Dat vond ze echt verschrikkelijk. Toch blijft Anicke vrij kalm en blijft hopen, Marit daarentegen maakt zich zorgen. Zo mocht ze ook nog het kerstmaal organiseren. Dat deed ze met alle energie die ze had. Ze had een feestmaal gemaakt voor asielzoekers. Ze kwam vaak helemaal op thuis. Daardoor bleef Anicke steeds vaker weg van school. Ze begon steeds slechter uit te zien en ging zich steeds zwakker voelen. Haar hersentumor groeide weer. Marit voelde dat ze elke dag een stukje bij haar vandaan vloog. Uiteindelijk raakt ze in coma. Ze had Marit niet durven vertellen dat haar hersentumor weer aan het groeien was. Ze was bang dat iedereen zich dan ten opzichte van haar anders zou gaan gedragen. Ze vond het juist zo fijn dat ze gewoon normaal met haar bleven omgaan. Na vijf dagen overleed Anicke en werd ze gecremeerd. Marit mist haar heel erg. Marit kan weinig steun vinden bij haar moeder, die heeft het altijd druk, druk, druk. Ze houdt wel veel van haar dochter, maar laat dat niet echt blijken. Tijdens Anickes ziekteperiode zijn Marit en haar moeder steeds meer naar elkaar toe gegroeid. Ze praten meer met elkaar over Anicke en Marits overleden vader. Hanna, die altijd overbezorgd is, heeft het ook erg moeilijk met het verwerken van haar dochters dood. Ze wil dat Marit steeds langskomt, ook op de verjaardag van Anicke. Marit vindt het maar niks, ze wil afstand doen van vroeger. Het leven moest verdergaan, vond ze. En dan komt er weer een uitnodigingsbrief (twee jaar na Anickes dood) voor het feestje van Anicke. Ondanks dat ze niet meer gaat, mist ze haar nog steeds heel erg.
Keuze boek + eerste indruk: Ik heb dit boek gekozen omdat; een vriendin van mij dit boek ook heeft gelezen. En die zei tegen mij dat dit een aanrader was. Ik heb toen de achterkant van het boek gelezen. En het sprak me erg aan. Omdat het verhaal over een jong meisje gaat die ziek wordt en uit eindelijk overlijd. Ik heb zelf ook van heel dichtbij een sterf geval mee gemaakt, daardoor spreekt zo’n boek mij sneller aan. Mijn eerste indruk van het boek was; het is een moeilijk boek om te lezen. de kaft sprak me wel erg aan. Het ziet er mysterieus uit. Maar de kaft zag er ook wel moeilijk uit. Voor mij straalde het iets uit van het is een ingewikkeld verhaal maar uit eindelijk zul je het snappen. Zo kwam het over op mij. Ook toen ik de achterkant las. Toen vond ik de eerste indruk erg positief. Het is natuurlijk niet leuk een sterfgeval. Maar ik was erg benieuwd hoe het verhaal ging. Analyse van het verhaal: Personen: Marit: een verlegen meisje met een bril. Later contactlenzen. Ze is in het begin van het verhaal heel erg onzeker over haar uiterlijk. Marit veranderd naarmate ze ouder wordt. Ze wordt steeds zekerder over zichzelf. Ze is erg behulpzaam, vooral als ze hoort dat Anicke ziek is. Anicke: in de eerste klas (begin van het boek) is het een klein en tenger meisje met een beugel. Ze had dun, soort spaniëlhaar, zo noemde Marit dat. Als Anicke ziek wordt veranderd ze erg. Niet alleen qua uiterlijk ook innerlijk. Ze krijgt een kaal hoofd, dik/opgezwollen gezicht en ziet erg bleek. Eerst was Anicke een heel spontaan en energiek vol meisje dat van elk moment genoot. Ze raakt naarmate ze zieker wordt steeds meer in zichzelf gekeerd. En is sneller geïrriteerd. Het probleem van de hoofdpersonen is: dat Anicke eerst een paar keer flauwvalt. Één keer bij gym. Anicke haar moeder Hanna denkt dat, dat komt omdat ze voor het eerst ongesteld is geworden. Als Marit, Anicke en Hanna de stad in gaan, valt Anicke nog een keer flauw. Nu gaan ze wel naar de dokter. De dokter verwijst haar naar het ziekenhuis waar ze veel onderzoeken moet ondergaan. Het blijkt dat Anicke een hersentumor heeft. Eerst moet Anicke een operatie ondergaan. Anicke krijgt daarna chemokuren waardoor ze kaal wordt, een opgezwollen gezicht krijgt, en erg bleek ziet. Maar Anicke geeft niet op ze gaat naar school. In het begin wil dat nog wel. Maar ze wordt steeds vermoeider. Marit voelde dat Anicke elke dag een stukje van haar vandaan vloog. Anicke overleed aan de gevolgen van een hersentumor op 17 jarige leeftijd. Nu 2 jaar na de dood van Anicke krijgt Marit een uitnodiging van Hanna. Of ze wil komen op de verjaardag van Anicke. Marit heeft daar geen behoefte aan. Ze wil het afsluiten, en de dood van haar vriendin kunnen verwerken. Ze weet niet hoe ze het Hanna moet vertellen en besluit een brief te schrijven. De hoofdpersonen veranderen erg in het boek. Ze worden natuurlijk allebei ouder. Maar door de ziekte van Anicke verandert ze qua gedrag en uiterlijk. Marit verandert ook ze beleefd de ziekte van haar vriendin van heel dichtbij. En verandert daarom in doen en denken. Perspectief: Ik volg het verhaal door de ogen van Marit. Die verteld het verhaal zeg maar in een soort brief. in haar brief wordt het verleden beetje bij beetje weer opgerakeld. Ze gaat naar helemaal vroeger. Dat is het begin van haar brief. En dan komt ze uit eindelijk bij het heden, en dat is dan ongeveer het eind van de brief. De schrijver heeft het in een personaal perspectief verteld. Door de ogen van één persoon. Het verhaal is in de ‘hij- of ‘zij’-vorm geschreven.
Tijd en ruimte: Het verhaal speelt zich af in het heden. De tijd die tussen het begin en het eind verloopt, duurt ongeveer 8 jaar. Van de brugklas tot 2 jaar na de dood van Anicke. Er wordt steeds in kleine stukjes terug gekeken naar het verleden. Dat doet ze door middel van een brief. De tekst wordt ook best vaak tijd samengevat ‘zeker een paar maanden kwam ik niet meer bij jullie thuis’. Het verhaal speelt zich bij Anicke thuis af, bij Marit thuis. En ook vaak op school of in het ziekenhuis. Het is belangrijk voor het verhaal waar het zich afspeelt. Anders volg je het verhaal niet. En is het verhaal niet meer logisch. Waar het zich afspeelt: Op school: ‘als ze dan als antwoord kregen dat Anicke bij gym gisteren flauwgevallen was en daarom vandaag naar de dokter ging, noteerden ze haar naam bij de absenten’ Bij Marit thuis: ‘langzaam legde Marit even later de telefoon terug op de tafel. ‘Hanna was erg ongerust,’ zei ze tegen haar moeder.’ Bij Anicke thuis: ‘‘ze ligt nog veel in bed, ze is gauw moe’, fluisterde Hanna vlug in de gang tegen Marit.’’ In het ziekenhuis: ‘er volgden zware weken voor je ’s ochtends ging je af en toe naar school als je je goed voelde en niet al te moe was, maar elke middag moest je op dezelfde tijd naar het ziekenhuis om bestraald te worden.’ Wanneer het zich afspeelt: - ‘die avond zei Marit aan tafel niet veel.’ - ‘je brengt me op een idee, mannetje. Jongens, op verzoek van Tom voor vrijdag een SO topografie.’ - ‘het enige wat door mijn hoofd maalde, was dat ik je nog even wilde zien voordat je de volgende dag geopereerd zou worden’ Thema: Het belangrijkste onderdeel is denk ik de brief die Marit naar Anicke stuurt. Ze stuurt niet echt de brief naar Anicke want die is 2 jaar geleden al overleden. Maar wel naar de moeder van Anicke. Zodat die begrijpt waarom Marit niet op de verjaardag komt van Anicke. Ik denk dat de ziekte van Anicke ook eigenlijk wel een grote rol speelt in het verhaal. want Anicke is overleden aan een ziekte, en daarom schrijft Marit die brief. Titel: Anicke overlijdt in de 5e klas, vanaf dat moment verandert alles voor Marit, haar beste vriendin. De moeder van Anicke nodigt Marit elk jaar weer uit om Anicke haar verjaardag te vieren. Op een dag bedenkt ze zich, ze wil niet meer naar de verjaardag van Anicke omdat ze er niet steeds aan herinnerd wil worden. Ze besluit dan om een brief naar Anicke te schrijven om uit te leggen waarom ze niet meer op haar verjaardag wil komen. Vandaar de titel ‘Afscheidsbrief’.