Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Afscheidsbrief
Geschreven door Bobje Goudsmid
Onderwerp Met veel zin begon ik met lezen. Gewoon lekker lezen in de klas, geweldig. Ik had het boek al een keer gelezen en ik dacht dat ik precies wist hoe het ging. Toch verraste het boek me erg toen ik het begon te lezen. Ik was helemaal vergeten hoe het eigenlijk ging. Alles was veel mooier en duidelijker verteld dan dat ik het me herinnerde. Het boek ontroerde me. Ik vond het wel eng om te lezen. Hoe het beschreven werd allemaal, zo geloofwaardig. Ik kan me er zo goed inleven, het was gewoon eng. Het verhaal heeft me heel erg aan het denken gezet. Waardoor het komt weet ik eigenlijk niet zo goed, waarschijnlijk doordat het zo herkenbaar is. Door het lezen kijk je wel anders op de dood en vooral op hoe sommige mensen (kunnen) reageren. Maar vooral zie ik door het boek dat het helemaal niet raar is dat je het niet vergeet, dat het alktijd een deel van je lezen zal zijn. Ik vind het super knap dat de schrijver alles zo realistisch verwoord heeft, niet dat ik ooit een ander boek over precies ditzelfde onderwerp gelezen heb, maar ik vond het echt goed. Het raakte me en dat zegt wel wat. Ik ben heel erg blij dat ik dit boek heb uitgekozen. Het onderwerp is nu natuurlijk erg in trek. Logisch, kijk maar eens in wat voor samenleving we leven: de dood en kanker is even ‘normaal’ als trouwen en kinderen krijgen. Ik vind het boek geweldig, maar ik vind het wel jammer dat ze niet goed uitleggen hoe het komt dat ze kanker had. De schrijver legt daar niks over uit en dat vind ik wel zonde. Gebeurtenissen Er zijn niet echt veel gebeurtenissen in het boek, tenminste niet veel grote. De kleine gebeurtenissen worden vaak heel groot uitgelegd terwijl ik denk van nou ja dat had wel wat korter gekund. Dus af en toe moest ik me er wel even doorheen ‘bijten’. Het tempo is wel redelijk. Er gebeurt niet bijster veel, dus er zijn ook niet echt veel verschillende tijden (jaren) waarover verteld (moet) worden. Wel vond ik de gebeurtenissen heel goed uitgelegd. Tenminste er is eigenlijk maar één grote gebeurtenis natuurlijk. Maar hoe Marit erop reageert, en hoe ze die brief schrijft, raakt me zeker wel. Het is special en ik heb niet echt zoiets meegemaakt. Wel vergelijkbare dingen, maar niet dit specifieke. Het verhaal gaat voornamelijk over de gevoelens en belevenissen van Marit en Anicke. Daardoor vind ik het zo gaaf. Door die stijl van schrijven kan je je (nou ja ik in iedergeval) me veel beter inleven. Het is zo natuurlijk en realistisch dat het eigenlijk ook wel voorspelbaar is, maar dat dat gewoon niet erg is. Het is gewoon net alsnog je er zelf bij bent. Al zou ik dit natuurlijk nooit zelf mee willen maken. Op zich leer je er vast wel wat van en kom je er sterker uit, maar het is zo vreselijk. Ik zie nu even voor me hoe het zou zijn als mijn beste vriendin kanker zou krijgen en zou overlijden. Echt ondraaglijk!
Personages Ik vind de hoofdpersoon steengoed neergezet. Je leest het en komt zo in haar gedachtewereld, je snapt haar zo goed. Althans dat had ik en toen ik ergens in het midden van het boek was leefde ik ‘echt in’ het boek zegmaar. Heel vreemd, mar ook echt geweldig, dat een schrijver dat kan bereiken! Het is niet echt dat ik heel graag op haar wil lijken, maar ik zou wel heel graag net zo sterk zijn als dat zij is. Ik zou nooit zo’n brief kunnen schrijven. En het daarna ook zo los kunnen laten. Ik zal er altijd mee bezig blijven. Marit vind ik dus heel goed neergezet en dat geldt ook voor Anicke en haar moeder. De rest vind ik niet heel goed, ze zijn wat zwakker en niet zo heel goed uitgelegd. Dat vind ik wel zonde, want voor de rest is het boek sterk. En of ze me echt beïnvloed hebben? Nee, dat denk ik niet. Dat is ook niet echt een doel van het boek, sterker nog ik denk niet eens dat iemand beïnvloed kan raken door het lezen van dit boek. Dit boek is er eerder gewoon om te laten zien hoe sommige mensen sommige dingen doen in sommige situaties. Wat ik wel heel gaaf vind is dat je ziet (leest) hoe mensen met hun gedrag enz. veranderen nadat ze weten dat Anicke ziek is. Het is heel begrijpelijk, maar daarom ook zo gaaf om te lezen. Je ziet (leest) hoe die mensen zijn, zowel innerlijk als uiterlijk! Bouw Doordat het verhaal springt in tijd is het leuk om te lezen. Ik hou niet zo van die boeken die gewoon over één bepaalde tijd gaan, ik vind het saai. Er moet wel actie in zitten, maar wel in logische volgorde staan. Dat is precies goed in ‘Afscheidsbrief’; niet teveel en niet te weinig van alles. Door de verschillende tijdsprongen en terugblikken blijft het boek spannend om te lezen. Het boek heeft zeker geen plezierig einde, maar wel super mooi. Echt passend, ja het is een goed einde. Het hoort, het is echt af. Taalgebruik Het verhaal is makkelijk geschreven. Ik merkte echt dat het een jeugdboek is. Ik vind het niet erg, maar het taalgebruik had wel mooier gekund. Veel beschrijvingen heeft het boek niet. Het is meestal vanzelfsprekend, dus uitleg zou overbodig zijn. Er zitten wel aardig wat gesprekken in het boek. Erg vind ik dat niet. Het moet gewoon goed afgewisseld zijn. Een boek met alleen maar dialogen (of andersom) is saai en zou ik na een paar bladzijde al wegleggen. Ja, ik vind het dus een erg goed boek. Natuurlijk zijn er dingen die ik anders had gedaan en die dan misschien beter waren geweest. Maar ik ben de schrijver niet! Ik zou het boek zeker aanraden aan mijn klasgenoten om het te lezen!