Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Titel: Afscheidsbrief Schrijver: Bobje Goudsmit Uitgever: Uitgeverij Holland – Haarlem Aantal bladzijden: 154 Omslag: Ontwerper, uitvoerder: Ivar Hamelink, Haarlem, Fotostock BV, Amterdam (First Light) Titelverklaring: Omdat ze een brief wil schrijven als afscheid van haar beste vriendin. Bijzonderheden: Het boek heeft een nawoord, daarin staat waarom en met welke gedachten de schrijfster het boek heeft geschreven. Er staat ook nog een songtekst achterin het boek, het lievelingslied van de
hoofdpersoon (Anicke).
Categorie: -Eigentijdse thema’s
Vriendschap
Ziekte/dood- rouw verwerking Einde boek: Marit heeft besloten afstand te doen van Anicke, (haar moeder etc.) ze wil nu verder gaan met leven. Ze wil niet meer herinnerd worden aan Anicke en ze geeft een voorspelling van wat er misschien over een paar jaar gaat gebeuren. Songtekst: Against all Odds (Take a look at me now) Phil Collins
How can I just let you walk away, just let you leave without trace? When I stand here taking every breath with you; ooh, you're the only one who really knew me at all. How can you just walk away from me. When all I can do is watch you leave? 'Cause we shared the laughter and the pain. And even shared the tears. You're the only one who really knew me at all. So take a look at me now, well, there's just an empty space. And there's noting left here to remind me, just the memory of your face. Well, take a look at me now, well, there's just an empty space. And you coming back to me is against the odds, and that's what I've got to face. I wish I could just make you turn around. Turn around and see me cry. There's so much I need to say to you. So many reasons why. You're the only one who really knew me at all. So take a look at me now, well, there's just an empty space. And there's nothing left here to remind me, just the memory of your face. Now take a look at me now, 'cause there's just an empty space. But to wait for you is all I can do, and that's what I've got to face. Take a look at me now, 'cause I'll still be standing here. And you coming back to me is against all odds, it's the chance I've got to take. Take a look at me now. Tijdsbepaling + voorbeelden uit de tekst + Blz. chronologisch / chronologisch met flashbacks / tijdsprongen / anders. Ze schrijft een brief vanaf dat ze elkaar hebben leren kennen tot nu, ze kijkt dus steeds terug in de tijd maar wel chronologisch.
Plaatsbepaling + voorbeelden uit de tekst + Blz. De plaats wordt niet genoemd maar het is denk ik wel een stad want er is een station, ziekenhuis, het leger des heils, asielzoekerscentrum en het blijf-van-mijn-lijf-huis. Hoofdpersoon: Naam: Annicke Uiterlijk: Spaniël haar, word kaal en opgezwollen en valt veel af door de chemokuur. Leeftijd: van 12 t/m 18 jaar. Beroep: Zit op school, VWO. Karaktereigenschappen: vrolijk meisje, niet zo verlegen. Bijzonderheden: Ze krijgt een tumor in haar hoofd. Bijpersonen: Naam: Marit Uiterlijk: Ze heeft een bril, later lenzen. Leeftijd: van 12 t/m 18 jaar. Beroep: Zit nog op school, VWO. Karaktereigenschappen: onzeker, verlegen, lief, zorgzaam. Bijzonderheden: Haar vader is een paar jaar geleden overleden. Naam: Moeder van Marit
Uiterlijk: wordt niet vermeld. Leeftijd: leeftijd niet vermeld, maar een wat oudere vrouw. Beroep: Ze heeft een drukke baan. Karaktereigenschappen: Nergens tijd voor, altijd bezig met haar werk. Naam: Younes Uiterlijk: Hij is aantrekkelijk en erg populair. Leeftijd: van 12 t/m 18 jaar. Beroep: Hij zit nog op school, VWO. Karaktereigenschappen: Denkt dat hij alles is. Naam: Justine Uiterlijk: wordt niet vermeld Leeftijd: van 12 t/m 18 jaar. Beroep: Zit nog op school, VWO. Karaktereigenschappen: Roddeltante, wil zich overal mee bemoeien, heeft over iedereen wat te zeggen. Hoofdprobleem en subprobleem: Hoofdprobleem: Anicke blijkt een hersentumor te hebben en Marit probeerde er altijd voor haar te zijn, tot ze niet meer kon.
Subproblemen: De moeder van Marit had het altijd maar te druk met haar werk en had nooit tijd voor haar dochter. Nadat Anicke was overleden bleef haar moeder maar met Marit contact houden, Marit had dat liever niet want zo kon ze niet verder gaan met leven. Op school vroegen de leraren nooit aan de klas hoe het met Anicke ging, wat ze had of waarom ze zo lang weg bleef, Marit kon dat niet uitstaan. Marit is jaloers op Anicke omdat ze alleen maar met Younes bezig was, maar dat was na een tijdje gelukkig over. Climax: De climax van het verhaal is dat Annicke in coma was geraakt dat ze dus niet meer wakker werd. Bedoeling van de schrijver: Om ons bewust te laten worden van de ziekte en het verdriet. Samenvatting: Marit en Annicke leerden elkaar kennen toen ze naar de middelbare school gingen, daar werden ze beste vriendinnen, ze gingen alleen maar met elkaar om. Daarna kreeg Annicke een oogje op Younes en werd Marit jaloers maar dat was van korte duur. Annicke voelde zich steeds vaker niet zo goed en viel soms flauw, ook een keer onder gym en toen ging ze naar de dokter daarna bleef ze een poosje thuis en moest ze naar het ziekenhuis, daar werd ze onderzocht en bleek het dat ze een hersentumor had. Toen Marit dat hoorde schrok ze heel erg, Marit hield al het schoolwerk voor haar bij en ging zo vaak mogelijk naar het ziekenhuis. Annicke moest geopereerd worden. Ze was eigenlijk best wel bang, Ze konden bijna alles weghalen maar voor dat kleine stukje dat er nog zat moest ze bestraald worden en een chemo kuur, daardoor ging ze er erg op achteruit en vielen haar haren uit. Toen ze weer naar school ging droeg ze altijd een mutsje de klas had daar respect voor en bewonderde Annicke erg dat ze zo goed met alle kritiek van andere leerlingen die opmerkingen maakten over haar mutsje om kon gaan. Maar na een tijdje werd het Annicke allemaal zwaar, ze kon niet meer naar school, ze werd weer ziek en Marit ging elke dag na school naar haar toe, zij wist niet dat Annicke weer ziek werd en Annicke wou dat ook zo houden ze vindt het juist heerlijk dat er nog iemand gewoon normaal tegen haar deed. Op een gegeven moment sliep Annicke haast alleen nog maar als Marit er was, ze kon het niet meer opbrengen. Ze kreeg ook last van aanvallen, dat ze eerst in ene allemaal rare bewegingen maakte en daarna bewusteloos op de grond lag en in haar broek had geplast. Daardoor durfde Annicke eerst ook niet meer naar school. Op een dag belde de moeder van Annicke Marit op en vertelde ze haar dat Annicke in coma was geraakt en vroeg haar wanneer ze afscheid van haar wou komen nemen. Marit kwam afscheid nemen samen met haar moeder. Marit vond het vreselijk dat Annicke er nu niet meer was, ze wou verder met leven en het met rust laten. Maar de moeder van Annicke bleef haar maar bellen en contact houden met Marit en de rest van haar vrienden. Marit kon daar niet meer tegen. Daarom schreef ze een brief.