Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Zakelijke gegevens: Titel van het boek: Afscheidsbrief. Naam van de auteur: Bobje Goudsmit. Naam van de uitgever: Uitgeverij Holland – Haarlem. Mijn eerste persoonlijke reactie: Toen ik de kleine samenvatting op de achterkant van dit boek las, snapte ik er niks van. Ik vond het maar raar dat ze werd uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van iemand die al twee jaar dood was. Dat was voor mij de uitdaging om het boek te lezen. Ik wou wel weten hoe het afliep, en hoe het nou echt in elkaar zat. Samenvatting van de inhoud: Als Marit op een dag thuis komt, ziet ze de post. Ze herkent meteen het handschrift op één van de brieven. De brief is voor haar. Ze weet precies wat er in de brief zal staan. Het is bijna twintig augustus. Ze legt hem op de trap en gaat naar boven. Dan hoort ze haar moeder thuis komen van uit haar werk. Ze is benieuwd hoelang het duurt voordat haar moeder naar boven komt met de brief. Als haar moeder boven komt, en Marit de brief niet opent, vraag haar moeder waarom. Marit antwoord met: ik weet wel wat er in staat, en ik ga er niet heen. Ze kan het niet, omdat ze Anicke’s dood nog niet verwerkt heeft. Anicke was haar beste vriendin. Ze overleed twee jaar geleden aan kanker. Haar moeder stelt voor om een brief te schrijven. Een brief aan Anicke. Marit vindt dit eerst niet zo’n goed idee, maar stemt er later toch mee in. Ze begint bij hun eerste ontmoeting op het schoolplein. Ze waren beide alleen, en kwamen bij elkaar in de klas. Ze waren heel snel beste vriendinnen. Ze deden alles samen. Op een dag kwam Anicke bij Marit, ze was heel enthousiast. Marit vroeg wat er was, en Anicke vertelde dat ze voor het eerst ongesteld was geworden. Haar moeder vond dat dat gevierd moest worden. Ze gingen daarom die middag winkelen. Marit ging mee. Hanna, de moeder van Anicke, kocht een armbandje voor Anicke, als cadeautje dat ze ongesteld was. Toen ze in een restaurant zaten, om wat te drinken, viel Anicke ineens op de grond. Ze was flauw gevallen. Volgens Hanna kwam dat omdat dit de eerste keer was dat ze ongesteld was. Maar een paar weken later, bij gym, gebeurde het weer. Anicke begon tijdens de opwarming helemaal te slingeren, eerst dachten ze dat ze dat voor de grap deed. Maar toen viel ze ineens op de grond. Ze was weer flauw gevallen. Anicke ging naar het ziekenhuis. Marit bleef alleen achter op school. Naar schooltijd ging ze meteen naar Anicke toe. Ze was niet thuis. Jorn, Anicke’s broer, vertelde dat ze nog in het ziekenhuis waren. Die avond belde Hanna om te zeggen dat Anicke niet op school kwam. Anicke lag nog in het ziekenhuis. De dag erna, tijdens het mentor uur, vertelde hun mentor dat Anicke een hersentumor had. Anicke zou de dag erna geopereerd worden. Marit stuurde veel brieven naar Anicke toe. Want van Hanna mocht ze niet in het ziekenhuis komen. Ze heeft maar één brief terug gekregen. Lange tijd was ze niet op school. Marit kopieerde alle aantekeningen voor Anicke. Anicke moest later weer naar het ziekenhuis. Ze moest een paar weken lang bestraald worden. Daar door kon ze kaal worden. Haar haar viel steeds vaker uit. Ze droeg daarom een mutsje. Iedereen vond dat haar leuk staan. Een tijdje daarna dacht iedereen dat het weer goed ging met Anicke. Maar op een dag, in de vakantie bij het avond eten, viel Anicke weer flauw. Er kwam schuim uit haar mond, en ze plaste in haar broek. De huisarts kwam meteen. Anicke had een eleptische aanval gehad. Daar kreeg ze medicijnen voor. Door die medicijnen kreeg ze een beetje een bollig hoofd, en ze begon er pafferig uit te zien. Naar de vakantie werd er weer een scan gemaakt. Toen bleek dat de tumor weer was gaan groeien. Maar er was niks meer aan te doen. Anicke wilde dat zo weinig mogelijk mensen dat wisten. Ze wou dat iedereen normaal bleef doen. Het ging steeds slechter. Anicke ging steeds meer achteruit. Marit kwam elke dag kijken hoe het met haar ging. Tot dat ze op een dag niet meer bij haar mocht komen van Hanna. Anicke was in coma geraakt. Vijf dagen erna overleed Anicke. Iedereen had het er moeilijk mee. Anicke werd gecremeerd. De zomervakantie was weer aangebroken en Marit ging met haar moeder op vakantie. Ze had het erg naar haar zin. Ze praatte veel over Anicke. Toen ze terug kwamen werd Marit uitgenodigd om Anicke’s verjaardag te vieren. Er waren nog een paar andere klasgenootjes van Marit en Anicke. Het was opzich best een leuke dag. Ze hebben foto albums bekeken van Anicke. Hanna vroeg nog vaak naar Marit. Ze wou graag dat ze nog eens langs kwam. Maar Marit was er niet aan toe. Vaak gebruikte ze als smoesje dat ze het druk had met school. Op een dag belde Hanna weer om te vragen of Marit langs kwam. Ze wou Marit graag iets geven. Marit had er helemaal geen zin in, maar aan de andere kant was ze ook wel nieuwsgierig naar wat Hanna haar wou geven. Ze besloot om toch te gaan. Toen ze bij Hanna was, gaf Hanna haar het armbandje van Anicke. Dat ze samen hadden gekocht toen Anicke voor het eerst ongesteld was. Marit wilde het niet aan nemen. Ze kon het niet. Maar Hanna drong heel erg aan. Uit eindelijk nam Marit het aan. Toen ze thuis was stopte ze het in een doos. Ze heeft het nooit gedragen. Het is een …. Verhaal. Want het begint bij Marit, als ze thuis komt uit school. En langzaam worden alle dingen uit het verleden opgehaald. Die worden allemaal in de brief van Marit verteld. Het verhaal gaat dus terug in de tijd. De gebeurtenissen spelen zich af • in het ziekenhuis. • Bij Anicke thuis. • Bij Marit • En op school.
Mijn lees- en kijkervaringen: Onderwerp: Het onderwerp spreekt me aan. Anders had ik dit boek natuurlijk niet gekozen. Ik heb hier eigenlijk niet eerder echt over na gedacht. Want ik heb nog nooit mee gemaakt dat iemand in mijn omgeving kanker kreeg. Ik heb door het boek te lezen eigenlijk niet nieuwe kanten van het onderwerp leren kennen. Ik heb er daar door eigenlijk ook niets van geleerd. Ik had eigenlijk geen verwachtingen van het boek. Want ik wist eigenlijk niet goed waar het over ging. Ik vond alle kanten van het onderwerp goed verdeeld. Gebeurtenissen: Ik vind dat er genoeg gebeurde. Het boek bleef me boeien. Er moest niet meer bij komen, want dan werd het te druk. Het gebeurde allemaal logisch. Het was niet erg moeilijk te begrijpen. Het verhaal was spannend, omdat je niet wist wat er met Anicke ging gebeuren. Want het ging soms ook goed met haar. Ook vond ik het boek dramatisch. Wat er met Anicke gebeurde wens je niemand toe. Ik vind dat daarom ook de belangrijkste gebeurtenis van het boek. Ik denk dat dat komt omdat ik me goed kan voor stellen hoe zo’n situatie zou zijn geweest. Personages: Ik zou totaal niet op Anicke willen lijken. Want Anicke gaat al heel vroeg dood. En dat zou ik niet willen. Ik vind dat Anicke en Marit heel sterk zijn. Marit steunt Anicke door en door. Ik vond de personages niet voor spelbaar. Je komt het meest te weten van Anicke en Marit. Hun zijn daar voor ook de hoofdpersonen. Ik begrijp hun gedrag ook. Ik vind dat de personages juist gehandeld hebben. Ik zou daarom ook niks veranderen. Bouw van het boek: Ik vind dat de bouw van het boek goed is. Het verhaal loopt lekker en logisch. Ik vind het verhaal spannend, want je weet niet wat er met Anicke gebeurd. Het verhaal is daarom ook boeiend. Omdat je nieuwsgierig bent naar wat er gaat gebeuren. Het verhaal is opgebouwd door van de tegenwoordige tijd naar de verledentijd te gaan. Ik vond het daar door wel interessant om te lezen. Het was in het begin een beetje verwarrend, maar later werd alles duidelijk. De bouw van het verhaal past ook goed bij het onderwerp. Ik vind dat aan het eind alles duidelijk is. Taalgebruik: Het verhaal is helemaal niet moeilijk om te lezen. Het is een gewoon jeugdboek, dan moet dat ook niet. Het is in gewone, begrijpbare taal geschreven. De taal die de personages gebruiken passen wel bij het onderwerp.
Verwerkingsopdracht: Voor mij verwerkingsopdracht heb ik een interview met Marit en Anicke gemaakt. Jullie zijn al heel lang vriendinnen of niet? Ja, we hebben elkaar voor het eerst ontmoet op school, we waren allebei nieuw en kwamen elkaar in het fietsen hok tegen. We hoopten dat we bij elkaar in de klas kwamen, en dat was gelukkig ook zo. Wat ging er door je heen toen je hoorde dat Anicke kanker had? Het kwam als een soort klap aan. Ik begreep niet waarom Hanna, Anicke’s moeder, me niks had verteld. De rest van de dag ging me in een roes voorbij. Het moet een moeilijke tijd voor je zijn, hoe red je je daar door heen? Ag, ik neem het zo als het komt. Soms gaat het goed en soms niet. Ik kan er niets aan doen. Maar gelukkig heb ik Marit en mijn familie, dat scheelt. Je was onzeker of je het 4e school jaar ging halen, hoe heb je het toch gehaald? Marit heeft me elke dag aantekeningen gebracht, en ik maakte zo vaak ik kon mijn huiswerk. Dat heeft me erg geholpen denk ik. Je had eerst niet zoveel contact met je moeder, hoe komt het dan dat die band weer is gaan groeien? Hmm.. ik denk dat dat komt, omdat ik weinig vertelde over hoe ik me voelde, omdat ik wist dat mijn moeder toch niet luisterde. Ik denk dat me moeder daar door dacht dat er iets met me aan de hand was, en wel door kreeg dat ik het niet leuk vond dat ze het altijd zo druk had met haar werk. Waarom vind je moeder het zo belangrijk om te vieren dat je voor het eerst ongesteld bent geworden? Mijn moeder ziet het als volwassen worden. Als een meisje voor het eerst ongesteld is, kan ze kinderen krijgen. En dat vind ze geweldig. Je bent vaak onderzocht, vond je dat niet eng? Nou in het begin wel, maar ik ben zo vaak onderzocht, ik ben er inmiddels wel aan gewent. Vind je het niet raar om te leven met de gedachten dat je weet dat je binnenkort dood gaat? Ja, dat is zeker raar. Maar goed, wat kan ik er aan doen? Ik kan alleen maar afwachten. Heb je dan nooit aan zelf moord pogingen gedacht? Want ik kan me voor stellen dat je niet zo wilt leven. Nee, daar heb ik eigenlijk nooit aan gedacht. Het klinkt misschien raar, maar ik ben eigenlijk wel blij dat het zo is afgelopen. Ik bedoel, het had nog veel erger gekund. Bij mij helpen de behandelingen. Maar dat is niet bij iedereen zo.