Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Zakelijke gegevens: Schrijfster: Bobje Goudsmit
Titel: Afscheidsbrief
Plaats van uitgifte: Haarlem
Jaar van uitgifte (eerste druk): 1999
Aantal pagina’s: 155 Korte samenvatting van de inhoud: Marit krijgt een uitnodiging van Hanna (Anicke’s moeder) om de verjaardag van haar beste vriendin Anicke te vieren. Maar Anicke is al twee jaar dood. Marit wil niet gaan. En daarom raadt haar moeder haar aan om een brief te schrijven naar Anicke, waarin ze uitlegt waarom ze niet wil komen. Ze beschrijft in de brief hoe de vriendschap tussen Anicke en Marit verliep, vanaf het moment dat Marit haar leerde kennen tot nu, bijna twee jaar na de dood van Anicke. Marit en Anicke kennen elkaar al vanaf de brugklas. Al snel worden ze dikke vriendinnen. Na verloop van tijd begint Anicke zich steeds vreemder te gedragen. Ze is er vaak niet met haar gedachten bij en wordt ook sneller geëmotioneerd. Na enkele keren flauw vallen, bezoekt Anicke de huisarts, die haar vervolgens voor verder onderzoek doorverwees naar het ziekenhuis. Na die onderzoeken bleek dat ze een hersentumor had. Er volgde een operatie en daarna bestraling. Ondanks haar kaalheid blijft Anicke toch vrij kalm en blijft hoop houden. Marit echter maakte zich zorgen, want Anicke bleef steeds vaker weg van school en begon er steeds slechter uit te zien. Marit voelt dat ze elke dag een stukje bij haar vandaan vliegt. Uiteindelijk raakt Anicke in coma. De hersentumor was terug, maar ze had Marit niets durven te vertellen. Ze was bang dat iedereen zich dan ten opzichte van haar anders zou gaan gedragen. Ze vond het juist zo fijn dat ze gewoon normaal met haar bleven omgaan. 5 dagen na de coma overlijdt Anicke en wordt ze gecremeerd. Tijdens de rouwceremonie draaien ze het lievelingslied van Anicke: Against All Odds – Phill Collins, en dat liedje heeft een bijzondere betekenis in het boek. Marit kan na de dood van Anicke weinig steun vinden bij haar moeder, die heeft het altijd druk. Tijdens Anicke’s ziekteperiode zijn Marit en haar moeder steeds meer naar elkaar toe gegroeid. Ze praten meer met elkaar over Anicke en Marit’s overleden vader. Beschrijving van de hoofdpersoon: Hoe zien de hoofdpersonen eruit? Uiterlijk en karakter: Er zijn twee hoofdpersonen in het verhaal. Marit en Anicke. Marit is een onzeker, maar sociaal iemand. Anicke zegt bijna alles wat ze zegt en heeft meer zelfvertrouwen dan Marit. Anicke heeft opvallend spaniëlhaar en een beetje flaporen. In het begin van het boek, de brugklas, heeft Anicke een beugel en Marit een bril. Later in het boek krijgt Marit lenzen en de beugel van Anicke mag eruit. Door de hersentumor moet Anicke een chemokuur. Daardoor valt haar haar uit en wordt kaal. En ze begint door medicijnen er steeds molliger uit te zien. Ze veranderen dus allebei van uiterlijk en van karakter. De schrijfster heeft veel aandacht besteed aan de karakterontwikkeling van Marit. Je leest hoe ze is veranderd van een niets wetende brugger naar een net afgestudeerd meisje van achttien jaar, dat veel moeite heeft gehad met het overlijden van haar vriendin.
Familieleden: Marit heeft een moeder, maar ze heeft helaas geen vader meer. Hij is twee jaar geleden overleden. Marit’s moeder heeft het altijd heel erg druk op haar werk. Daarom lijkt het alsof ze niet van haar dochter houdt. Ze heeft nooit tijd voor haar. Anicke heeft twee oudere broers, Jorn en Tim. Hanna is de moeder van Anicke. Ze is altijd overbezorgd. De vader van Anicke speelt in het boek niet echt een rol. Ze hebben ook een hond: Bas. Hoe reageren de hoofdpersonen op bepaalde situaties? De moeder van Marit heeft het altijd heel druk met haar werk. En als Marit iets probeert te vertellen, reageert haar moeder meestal niet. Hierop kan ze erg fel reageren in gedachte, maar zegt er meestal niets van. Later verandert dat en praten ze meer met elkaar. Haar moeder beseft dan pas dat Marit haar nodig heeft. Als Marit hoort dat Anicke ziek is maakt ze zich niet veel zorgen, omdat Anicke dat ook niet doet. Maar als Anicke veel thuis is, maakt ze zich wel veel zorgen. Later bleek dat de hersentumor terug was. In het begin maakt Anicke zich niet zo veel zorgen over haar ziekte, maar als ze steeds zieker wordt wel. Ze is bang voor reacties van anderen. Door de ziekte begon ze steeds verder af te takelen, was steeds vaker afwezig, snel geraakt en kon ze heel fel reageren. Hoe gaan ze met andere mensen om? Zoals al eerder gezegd, schenkt de moeder van Marit niet veel aandacht aan haar. Marit zegt er niet veel van, en kan daarom ook met niemand over haar gevoelens van de ziekteperiode van Anicke praten. Anicke is echter veel opener. Ze durft de meeste dingen wel te zeggen. Alleen over haar ziekte zegt ze niets: ze is bang voor de reacties van de andere. Mijn oordeel over het boek: Hoe zou ik op bepaalde situaties hebben gereageerd? Hetzelfde: Ik ben het eens met de beslissing van Marit om niet meer naar de verjaardagsfeestjes van Anicke te gaan. Ik zou er niet tegen kunnen om zo vaak herinnerd te worden aan m'n beste vriendin, net zoals Marit. Voor sommige mensen is dat misschien wel een manier, maar iedereen heeft daar een andere mening over. Anders: Ik ben het iets minder eens met de beslissing van Anicke om te verzwijgen dat de hersentumor weer aan het groeien was. Ik ben het niet helemaal met haar oneens. Ik zou het ook niet leuk vinden als m' n vriendin zich ten opzichte van mij anders zou gaan gedragen. Maar Marit heeft eigenlijk geen afscheid kunnen nemen. Het gebeurde allemaal heel snel. Als Anicke het gezegd had, had Marit het misschien minder moeilijk met de verwerking gehad. En daarom zou ik het toch vertellen. Hoeveel spreekt het onderwerp mij aan? Er zijn wel meerdere boeken geschreven over het onderwerp vriendschap, ziekte en dood, maar ik blijf het altijd een mooi onderwerp vinden. Het is ook belangrijk om je eens bezig te houden met minder leuke dingen, zoals de dood. Maar te vaak is ook niet goed.
Was het taalgebruik moeilijk? Het boek is gemakkelijk om te lezen, want er komen geen moeilijke woorden en lange zinnen in voor. Ik had het boek zo uit doordat er veel afwisseling in het verhaal zit en door de verschillende vormen van schrijven: de briefvorm en de flashbacks. Daardoor blijft het heel boeiend. Het is ook een onderwerp dat me interesseert. Eindoordeel: Afscheidsbrief vind ik een heel mooi boek, omdat het heel anders is geschreven dan andere boeken: in dit boek komen flashbacks voor, en het is gewoon heel mooi geschreven. Je kunt je echt inleven in het verhaal, zodat je niet meer merkt dat het geschreven is en niet een echte brief is.