Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

1. a Wat is de titel van het boek? Afscheidsbrief b Wie heeft het boek geschreven? Bobje Goudsmit c In welk jaar is het boek verschenen? 1999 d Wie is de uitgever? Uitgeversmaatschappij Holland – Haarlem e Wanneer was de eerste druk? 1998 2. a Schrijf de flaptekst over Lieve Anicke, laat ik het je maar meteen vertellen: ik kom niet op je verjaardag. Niet omdat ik verhinderd ben of zo, maar omdat ik geloof dat het beter is als ik het niet doe. Ik heb er lang over nagedacht en weet ook niet zeker of je het zou kunnen begrijpen, dat ik voor het eerst in al die jaren dat we elkaar kennen je verjaardag ga overslaan.terwijl ik je beste vriendin ben! Maar ik kan niet anders. Echt niet.ik zal proberen je het uit te leggen waarom. Bereid je maar voor: dit gaat een lange brief worden. Een brief over jou en mij. Kun je je het nog herinneren wanneer we elkaar voor het eerst zagen? Graaf eens diep in je geheugen…’ Marit krijgt een uitnodiging om de verjaardag van Anicke te vieren, haar beste vriendin. Maar hoe kan dat nou? Want Anicke is toch al 2 jaar dood… Aarzelend besluit marit een brief te schrijven, waarin ze uitlegt waarom ze niet wil komen. In haar brief wordt het verleden stukje bij beetje weer opgerakeld. En dat doet erg pijn. b Waar slaat de titel op? De titel slaat op dat Marit een afscheidsbrief stuurt naar haar overleden vriendin. Ook slaat de titel op dat Marit afscheid moet nemen van die overleden vriendin en de moeder van de overleden vriendin.
3 a Wie zijn de hoofdfiguren en vertel er in het kort wat over Anicke is een van de hoofdpersonen in het begin boek is zij 12 jaar. Ze overlijdt op 16 jarige leeftijd aan een hersentumor
Anicke is een klein meisje en nogal tenger gebouwd. Ze heeft half lang blond haar. En een beugel. En woont in een stad. Marit is de andere hoofdpersoon zij is ook net zo als Anicke 12 jaar in het begin van het boek. Aan het eind van het boek is ze 17. ze heeft een bril. Maar verder wordt er niet beschreven hoe ze er uit ziet. 3b Wat voor karakter hebben de hoofdpersonen? Marit heeft een verlegen, onzeker maar ook sociaal karakter dat blijkt uit de 2 volgende stukjes
1 Onmiddellijk herkende Marit het adres op de achterkant van de envelop en ze verstrakte. De brief brandde in haar handen. Hè Marit, doe niet zo mutsig, dacht ze geërgerd, het is bijna 20 augustus. Je had toch kunnen verwachten dat er weer een brief zou komen?! Besluiteloos draaide ze de envelop om en om. Zou ze hem openmaken? Ach nee, eigenlijk vermoedde ze al wel wat erin zou staan: het zelfde als vorig jaar. Ze legde de envelop op de trap en liep langzaam naar boven, naar haar kamer.ze vluchtte, wist ze. Ze vluchtte omdat ze bang was om de inhoud van de brief te lezen en dan misschien weer toe te geven. Terwijl ze zich had voor genomen dat het nee zou worden. En nee zou blijven. 2 Hanna aarzelde met haar antwoord. ‘ze werd al opgehaald,’ zei ze toen met een scheef lachje, ‘door een donkere jongen met dat buitenlandse uiterlijk. Anicke was er helemaal ondersteboven van, toen hij haar gisteravond belde om het af te spreken.’ Younes, natuurlijk.het kon niet missen. O, stik, sterf, stort in-elkaar, Younes! Anicke is mijn beste vriendin. Nu was ze voor niets gekomen. Marit draaide haar zich om en wilde net wegfietsen, toen ze iemand haar naam hoorde roepen. Ze remde. Het was Jorn.´Ik rijd wel zover met je mee,´ kondigde hij aan. ´Anicke is zeker al weg?’ Ze was ineens verlegen en wist niet goed wat ze tegen hem moest zeggen. Zwijgend reden ze een tijdje naast elkaar. Anicke heeft een open karakter dat blijkt uit de 2 volgende stukjes
1 ‘ Weet je dat ik daar toevallig helemaal geen zin meer in heb? Mopperde Anicke, terwijl ze het briefje van de conrector vluchtig doorlas. ‘als of we nog bruggers zijn, zo behandelen ze ons. Moet je lezen wat hier staat: ‘ Het is de bedoeling dat je ruim op tijd het lokaal begint op te ruimen, zodat we het nieuwe jaar niet in de troep van het kerstontbijt hoeven te beginnen’. Ze snoof minachtend. ‘Kinderachtig, zeg! Zij willen kerstontbijt, niet wij.’ 2 ‘ Ik ken hier nog helemaal niemand,’ zei het meisje plotseling, terwijl ze met haar schoen een peukje wegschopte. ‘ ik zag er vanmorgen erg tegenop. Had jij dat nou ook? Ik was helemaal misselijk bij het idee dat ik voor het eerst naar de middelbare school moest. Ik moest zelfs bijna overgeven. Maar mijn verklaarde me voor gek. Die vond dat ik me maar aanstelde. Nou ja hij heeft makkelijk praten, hij zit al in d tweede.’ Marit keek haar even onderzoekend aan. Ik geloof niet dat ik zoiets zomaar zou durven zeggen, dacht ze verbaasd. Wat gaat dat iemand die je niet kent eigenlijk aan hoe je je voelt. 4 In welke tijd speelt het boek ongeveer? Het verhaal speelt zich in de tijd van nu want ze kijkt naar televisie, naar tmf. En er komen mobieltjes in voor. 5 Waar speelt het verhaal zich af? Er wordt niet precies een dorp of stad in het boek beschreven, dus schrijf ik op wat ik denk. Ik denk dat het een stad is want er is een ziekenhuis en die heb je niet in een gewoon dorpje! Verder is er ook een school en daar fietsen ze elke dag heen dus dat zal dan wel in de zelfde stad zijn. 6 Bij welke genre kun je dit boek indelen Het is een problemen boek want Anicke gaat dood aan een hersentumor op een nog maar jonge leeftijd. Marit haar beste vriendin heeft het daar erg moeilijk mee. Daarom wil ze het verleden niet terug halen. En daarom gaat ze niet naar Anicke verjaardag.
7 Uittreksel Marit krijgt een uitnodiging van Hanna (Anickes moeder) om de verjaardag van haar beste vriendin Anicke te vieren. Maar Anicke is al twee jaar dood. Marit wil niet gaan. Ze besluit een brief te schrijven waarin ze uitlegt waarom ze niet wil komen. Er wordt beschreven hoe Anicke’s leven verliep vanaf dat Marit haar leerde kennen tot nu, bijna twee jaar na de dood van Anicke. Marit en Anicke kennen elkaar al vanaf de brugklas. Al gauw werden ze dikke vriendinnen. Na verloop van tijd begon Anicke zich steeds vreemder te gedragen. Ze was er vaak niet met haar gedachten bij en was ook sneller geëmotioneerd. Toen Anicke en Marit bijvoorbeeld samen gingen shoppen, voelde Anicke zich plotseling niet zo lekker. Ze reageerde ook niet als iemand haar iets vroeg. Ze besloten ergens te gaan zitten, maar dat hielp niet. Ze viel plotseling flauw. Hanna dacht dat het niks voorstelde. Ze dacht dat het kwam door Anickes eerste ongesteldheid. Lange tijd klaagde Anicke nergens meer over, ze dacht dat het bij die ene keer bleef. Ze begon toch steeds vaker flauw te vallen. Uiteindelijk besloot Hanna om naar de huisarts te gaan. Hij verwees haar door naar het ziekenhuis, waar Anicke veel onderzoeken moest ondergaan. Ze bleek een hersentumor te hebben en moest geopereerd worden. Iedereen reageerde geschokt. Ze moest ook nog eens bestraald worden en werd dus kaal. Dat vond ze echt verschrikkelijk. Toch blijft Anicke vrij kalm en blijft hopen, Marit daarentegen maakt zich zorgen. Anicke bleef steeds vaker weg van school. Ze begon steeds slechter uit te zien en ging zich steeds zwakker voelen. Haar hersentumor groeide weer. Marit voelde dat ze elke dag een stukje bij haar vandaan vloog. Uiteindelijk raakt ze in coma. Ze had Marit niet durven vertellen dat haar hersentumor weer aan het groeien was. Ze was bang dat iedereen zich dan ten opzichte van haar anders zou gaan gedragen. Ze vond het juist zo fijn dat ze gewoon normaal met haar bleven omgaan. Na vijf dagen overleed Anicke en werd ze gecremeerd. Marit mist haar heel erg. Marit kan weinig steun vinden bij haar moeder, die heeft het altijd druk, druk, druk. Ze houdt wel veel van haar dochter, maar laat dat niet echt blijken. Tijdens Anickes ziekteperiode zijn Marit en haar moeder steeds meer naar elkaar toe gegroeid. Ze praten meer met elkaar over Anicke en Marits overleden vader. Hanna, die altijd overbezorgd is, heeft het ook erg moeilijk met het verwerken van haar dochters dood. Ze wil dat Marit steeds langskomt, ook op de verjaardag van Anicke. Marit vindt het maar niks, ze wil afstand doen van vroeger. Het l leven moest verdergaan, vond ze. En dan komt er weer een uitnodigingsbrief (twee jaar na Anickes dood) voor het feestje van Anicke. Ondanks dat ze niet meer gaat, mist ze haar nog steeds heel erg