Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Marit wordt uitgenodigd voor de verjaardag van haar beste vriendin. Maar haar vriendin is al bijna 2 jaar dood. Marit besluit een brief te schrijven, want ze wil niet komen. Marit vertelt in de brief over de eerste keer dat ze elkaar tegenkwamen in het fietsenhok op de eerste dag van het eerste jaar. Na een stukje brief, wordt er teruggeblikt. Zo staat de brief vol herinneringen van de vriendschap tussen Marit en Anicke. In die herinneringen komen ook minder leuke herinneringen: de eerste keer dat Anicke onderuitging, het moment dat ze te horen kregen dat Anicke een hersentumor heeft en ook hoe ze steeds verder achteruitging. Ze werd bestraald en werd volgestampt met medicijnen. Uiteindelijk heeft het niet geholpen. Anicke overleed. Er lopen ook ander lijnen in het verhaal. Marit heeft vanaf haar tweede leeftijd geen vader meer en woont alleen met haar moeder, die altijd werkt en nooit aandacht heeft voor haar. Een jaar na de dood van Anicke gingen ze samen naar Cyprus en hebben veel gepraat waardoor de band weer hecht werd. Andere lijnen zijn dat een klasgenoot van Anicke en Marit, Younes, Anicke erg leuk vindt. Andersom is het ook zo, maar dat is voor elkaar niet erg duidelijk. Marit wordt verlegen bij de broer van Anicke, Jorn. Na de dood van Anicke is Hanna, Anicke’s moeder, erg verdrietig en ze ziet Marit nog raag langs gaan. Marit vindt dat niet zo leuk, want die wil verder met haar leven. Daarom schrijft ze de brief, om het uit te leggen. Mening Ik vond dit boek erg mooi. Een ontroerend boek. De manier waarop het boek geschreven werd sprak me erg aan. Het verhaal begon met een stukje brief (cursief gedrukt) Opeens sloeg het over naar een herinnering (niet cursief gedrukt) van Marit en Anicke. Die herinneringen waren niet verteld uit de ogen van Marit, zoals de stukjes brief, maar het werd personaal verteld, alsof het op dat moment gebeurde (tegenwoordige tijd). Tegelmatig kwam er weer een stukje brief tussen. Wat ik ook mooi vond, is hoe er verteld werd over de band tussen Marit en Anicke. Er werd verteld over de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten in de eerste klas en zo werd er naar de vierde klas geschreven waar Anicke ziek werd. In de vijfde klas overleed ze. De hele vriendschap tussen Marit en Anicke kwam duidelijk naar voren. De karakters van die twee meisjes kwamen ook erg duidelijk naar voren. Er werd ook in de stukjes brief gezegd dingen als: ‘toen wisten we nog niet’ en ‘toen was er nog niet bekend’ etc. Dat was ook iets aparts, later kwam je er pas achter wat het dan was. Dat gaf een leuke manier om te lezen. In het verhaal lopen ondertussen ook andere gebeurtenissen, wat op de een of ander manier toch weer iets te maken had, met de rode draad van het verhaal. Dat vind ik allemaal mooie en bijzonder dingen van het boek. Het einde was ook mooi geschreven, want het einde sluit precies aan op het begin. In het begin wil ze uitleggen waarom ze niet wil komen op de verjaardag van Anicke, en aan het einde heeft ze het uitgelegd.
Fragment ‘Lieve Annicke, laat ik het je maar meteen vertellen: ik kom niet op je verjaardag. Niet omdat ik verhinderd ben of zo, maar omdat ik geloof dat het beter is als ik het niet doe. Ik heb er lang over nagedacht en weet ook niet zeker of je het zou kunnen begrijpen, dat ik voor het eerst in al die jaren dat we elkaar kennen je verjaardag ga overslaan. Terwijl ik je beste vriendin ben! Maar ik kan niet anders. Echt niet. Ik zal proberen je het uit te leggen waarom. Bereid je maar voor: dit gaat een lange brief worden. Een brief over jou en mij. Kun je je het nog herinneren wanneer we elkaar voor het eerst zagen? Graaf eens diep in je geheugen...’