Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens

De Genre: De genre van het boek is humor, drama en school. Ze komen er alle drie in voor. Hoofdpersonen: De hoofdpersoon heet: Akkie
Haar karakter is: sterk en gevoelig. De wil om te leven en beter te worden is erg groot en komt grotendeels door haar sterke karakter. Ze wil graag anderen helpen. Ze is ook best een bemoeial en een vechtersbaasje. Andere belangrijke personen. Elise: Een zachtaardig meisje uit Limburg dat er zich niks van aan trekt als Joep weer een of andere domme opmerking maakt. Ze is Akkies beste vriendin en helpt haar door de verschrikkelijke strijd heen. Laurens: De beste vriend van Akkie. Hij is een beetje verliefd op Akkie en zij ook op hem. Zij laten dat ook duidelijk merken. Hij heeft niet zo'n sterke wil en is een beetje een schijtertje. Het is een aardig jongetje dat het eigenlijk altijd goed bedoeld. Joep: Hij houdt van pesten, maar is diep van binnen toch wel aardig. Hij doet alsof het hem niets kan schelen dat Akkie ziek is, maar hij vindt het eigenlijk verschrikkelijk. Juf Ina: Zij is een gezellige, gevoelige dame van 60. Zij is de juf van groep acht. Ze leeft erg mee en kan zich goed inleven in wat de ouders van Akkie meemaken. Haar eigen man is namelijk gestorven aan kanker. Op welke plaatsen speelt het zich af? Het speelt zich het meest af op school, maar ook wel buiten en in het ziekenhuis.
Over de schrijver. Jacques Vriens werd geboren in 1696 in de plaats Den Bosch en verhuisde in 1952 naar Helmond, waar zijn ouders een hotel begonnen. Bij het hotel hoorde een toneelzaaltje. Daar voerde Jacques samen met vriendjes en vriendinnetjes toneelstukken op. Ze verzonnen dan een verhaal en speelden dat voor de andere kinderen uit de buurt. Op een dag besloot Jacques (hij was toen acht jaar) alles op te schrijven. Zo ontdekte Jacques dat hij schrijven erg leuk vond en hij begon ook verhalen te schrijven. Het werd een echte hobby. Op zijn zestiende verhuisde hij met zijn moeder naar Amsterdam. Daar maakte hij de HBS (een soort Havo) af en volgde de opleiding tot onderwijzer. Hij werkte met veel plezier in het basisonderwijs en was ook nog negentien jaar directeur van twee verschillende scholen. Het onderwijs maakte hem enthousiast voor kinderboeken. In 1976 kwam zijn eerste boek uit: Die rotschool met die fijne klas. In 1993 besloot hij (na lang aarzelen) te stoppen met school en fulltime schrijver te worden. Hij vond het onderwijs nog steeds erg leuk, maar het leek hem ook fijn om meer tijd te krijgen voor het schrijven
Jacques Vriens is getrouwd en heeft twee grote zonen (Boris en Casper) en twee kleinkinderen (Jelle en Evi). Hij is heel blij met zijn kleinkinderen en ze zorgen ook voor nieuwe inspiratie. Zijn vrouw Thérèse is altijd de eerste lezer van zijn verhalen. Hij woont samen met haar in een mooi dorp in Zuid-Limburg. Waarom heeft Jacques Vriens dit boek geschreven? Achtste-groepers huilen niet is voor mij een bijzonder boek, omdat het gaat over een meisje dat bij mij in de klas heeft gezeten. Ze werd erg ziek en is tenslotte overleden. Anke (in het boek heet ze Akkie) was een hartstikke leuke, dappere meid. We hebben ook veel met haar gelachen. Daarom wilde ik niet alleen de verdrietige herinneringen aan haar opschrijven. Mijn boeken zijn altijd een mengeling van 'echt gebeurd' en 'fantasie'. Een korte inhoud van het boek. Akkie is een meisje, en zit in groep 8 bij juf Ina. Op een dag krijgt Akkie, tijdens een gevecht met Joep, het benauwd. Ze zegt dat het helemaal niets voorstelt. En Elise (haar beste vriendin) moet haar mond houden tegen de moeder van Akkie. Omdat de moeder van Akkie altijd al zo bezorgt is. Tijdens het eten vraagt de moeder van Akkie, waarom ze zo’n vieze jas geeft, en waarom ze zo naar adem hapt. Akkie bleef volhouden dat er niks aan de hand was. Toen zei Elise dat Akkie het steeds benauwd heeft. Dat vond Akkie niet leuk, maar ze was ook niet boos, omdat Elise toch haar beste vriendin is. Haar moeder maakte gelijk een afspraak met de dokter. Ze konden die middag nog terecht. Elise moest aan juf Ina doorgeven dat Akkie even naar de dokter is. Akkie moest in het ziekenhuis allerlei onderzoeken doen. Daar legde de dokter uit wat de uitslag was, en wat het betekende. Na een heel verhaal zie hij :”Akkie jij hebt leukemie”. Op school vroegen Laurens en Bram aan Elise waar Akkie was. Elise vertelde dat Akkie na de vechtpartij met Joep het benauwd had, en dat ze nu met haar moeder naar het ziekenhuis is. 2 Dagen later moest Akkie terug naar het ziekenhuis om daar opgenomen te worden op de afdeling oncologie. Daar moet ze een paar weken blijven om een kuur te volgen. De tijd dat Akkie in het ziekenhuis ligt heeft ze het best wel naar haar zin. Akkie, Tamara en Elise zijn een plan aan het bedenken om juf Ina aan een nieuwe man te helpen. Juf Ina was al een keer getrouwd geweest, maar haar man is aan kanker overleden. Ze hebben al iemand bedacht. Het is meeste Henk. Maar of het gaat lukken… Na een paar maanden gaat Akkie heel erg achteruit. Ze ligt in een speciale kamer waar alleen zij maar ligt. Alleen haar ouders mogen naar haar toe gaan. Maar Elise wil haar vriendin niet in de steek laten. Ze gaat met juf Ina toch naar Akkie en praat met haar door een luitspreker. Ze kunnen Akkie zien door een raam. Een paar dagen later krijgen Elise en juf Ina bericht dat Akkie die dag is overleden. Dat is natuurlijk geen leuk nieuws. ‘Op een dag neem je afscheid
Van de kinderen uit de klas
Op een dag neem je afscheid
Van wat vanzelfsprekend was
Samen lachen, samen huilen
En wat ruzie hoort erbij
Samen langzaam groter groeien
Die tijd is nu voorbij
En al zie je elkaar niet meer
Vergeet dan nooit een ding
Die tijd die je samen deelde
Blijft een fijne herinnering.’ Eigen mening Ik vind het een heel erg zielig boek want als je denkt dat Akkie het red en niet dood gaat, gaat ze als nog dood. Jacques Vries die kan dat heel goed naar voren brengen dat er iemand dood gaat, hij bouwt dat op en dat vind ik goed aan het boek ook laat hij niet alleen de zielige kanten zien van Akkie maar ook de vrolijke kanten. Ik vind het een heel goed boek.