Rahmane, Tigani en Henri zijn drie beste vrienden. Ze wonen in Afrika en elke dag voetballen ze voor de lol op een veldje in hun dorp. Ze kunnen heel goed voetballen. Er is weinig eten en als er eten is moeten ze thuis zuinig zijn met het geld. De vader van Rahmane werkt op het land en heeft een rijstoogst. De moeder van Rahmane zorgt voor het eten, de kinderen en voor Naneh (zijn zusje). Ze is al lang erg ziek. Op een dag komt Rahmane thuis van een potje voetballen. Hij ziet zijn vader praten met meneer Baouri, de trainer. Hij wil het gesprek volgen maar wordt meteen door zijn vader naar binnen gestuurd. Rahmane denkt dat hij het al weet: het heeft natuurlijk te maken met het voetballen. Hij zegt tegen Tigani en Henri wat hij denkt dat er aan de hand is. Ze zijn erg nieuwsgierig. Later vertelt meneer Baouri aan de jongens dat ze uitgenodigd zijn om ergens anders in Afrika te gaan voetballen. Daar gaan ze kijken hoe goed ze zijn en als ze goed genoeg zijn mogen ze misschien in Nederland spelen. Ze vinden het onwijs geweldig, dat zij dit meemaken! Ze gaan per bus naar een dorpje ver van hun eigen dorp vandaan. De eerste paar dagen leren de drie vrienden de andere jongens kennen en wordt er hard getraind. Na een week in het voetbalkamp kijken ze of de jongens goed genoeg zijn. Henri blijkt niet goed genoeg te zijn. Tigane en Rahmane zijn wel goed en mogen over een week terugkomen. Na een week pakken Tigani en Rahmane weer de bus om terug te gaan naar het voetbalkamp. Daar komen ze hun oude vrienden weer tegen die ze al eerder hadden ontmoet. Niet iedereen is weer teruggekomen naar het kamp: net als Henri zijn er een paar jongens afgevallen. Tigani laat zich overhalen door een grote jongen die hij rond de 18 jaar schat. Hij zegt tegen Tigani: 'ik heb gezien dat je goed kon voetballen. Wil je een keer met mij mee, straatvoetballen hier in de stad?' Tigani kent de stad helemaal niet, maar vindt het wel leuk. Rahmane wordt niet gevraagd, maar dat wil hij ook niet. Hij zag aan die jongen dat hij vals is en gemeen en niet te vertrouwen. Hij zegt tegen Tigani dat hij het niet moet doen. Hij kent die jongen nauwelijks! Toch doet Tigani het en hij gaat vaak ’s nachts stiekem met die jongen mee de stad in om daar te straatvoetballen. Hij vindt het allemaal geweldig. De jongen geeft hem echte voetbalschoenen van. Hij heeft nog nooit op schoenen gevoetbald! Maar hij kan er niet mee voetballen. Tigani’s voet ligt elke keer weer open door die rotschoenen. Toch is hij er trots op dat hij ze heeft. Hij schept er over op tegenover Rahmane. Rahmane vindt Tigani niet meer de oude. Hij snapt er niets van. Tigani merkt dat hij eigenlijk wel onaardig bezig is. Rahmane had gelijk: het is een gemene jongen. Hij wil niet meer met hem voetballen. Als hij dat tegen die jongen zegt wordt hij kwaad. Zodoende komt hij nergens meer onderuit. Hij moet wel blijven en als hij dat niet doet dat gaat hij eraan, zei die jongen. Rahmane staat voor Tigani klaar, wat er ook gebeurt. De volgende dag komt de jongen langs. Hij zoekt Tigani op en wil met hem vechten. Die jongen heeft een mes. Een vriend van Tigani en Rahmane die ze daar hadden ontmoet wordt gestoken en moet naar het ziekenhuis. Omdat Tigani met het gevecht te maken had en omdat hij vaak elke nacht stiekem de stad in ging, wordt Tigani weggestuurd van het voetbalkamp. Rahmane mag blijven. Hij moet hard trainen maar kan ook veel lachen. Op een dag krijgt Rahmane warme kleren van het kamp en wordt weggestuurd naar Nederland. Daar wordt hij in een gastgezin gestopt en leert Nederlands. In Nederland moet hij trainen en wedstrijden spelen. Zijn droom is eigenlijk al uitgekomen. Hij traint elke dag in een mooie groot en luxe stadion. Hij had nooit gedacht dat het allemaal zo luxe was hier en dat ze zoveel geld hebben hier. Ria is een van zijn gastouders. Ze is heel aardig en lief. Wel is al een wat oudere vrouw, maar dat maakt Rahmane helemaal niks uit. Hij blijft daar een aantal weken. Hij wordt steeds beter. Het eind van die weken komt in zicht en hij mag eventjes naar huis. Hij gaat met Ria mee de stad in. Hij wil wat cadeautjes kopen voor zijn familie als hij terugkomt. Zelf heeft hij geen geld. Maar Ria heeft daar blijkbaar geen problemen mee. Ze betaalt alles voor hem. Eenmaal terug in zijn dorp voelt hij zich eindelijk weer thuis. Mensen zijn blij hem weer te zien. Hij loopt zo snel mogelijk naar zijn eigen gezin. Als hij bij zijn echte huis is ziet hij zijn moeder en z’n zusje. Tranen springen in z'n ogen. Zijn moeder ziet er goed uit en zijn zusje ook. Hij omhelst hen. Zijn zusje is weer beter. Vader komt later thuis. Rahmane is blij en omhelst hem. Vader vraagt: 'wanneer mag je weer naar Nederland?' 'Over een week' zei Rahmane.