Gebruikte editie voor het boekverslag
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum eerste druk: november 2007
Aantal bladzijden: 288
Uitgegeven bij: Nieuw Amsterdam
Beschrijving voorkant
Een afbeelding van een fors geschapen vrouw op de rug gezien.
Genre van het boek
160 kilo is een psychologische roman over de oorzaken en de gevolgen van een eetstoornis.
De aangeleverde flaptekst
Nadia Krols weegt honderdzestig kilo. Maar dat is niet genoeg. Elke dag dwingt een onzichtbare kracht haar naar de koelkast om die helemaal leeg te eten. En ook de voorraadkast moet leeg. Geen enkele verpakking mag open blijven tot de volgende dag; alles moet op. Dat is nu eenmaal zo.
Om toch iets aan haar conditie te doen, zit Nadia op dansles. Midden op de dansvloer zit ze op een stoel en doet keurig de bewegingen van de instructeur na. Wanneer bij het vooroverbuigen haar broek scheurt en ze door de hele klas wordt uitgelachen, ziet ze maar twee mogelijkheden: of haar kleren voortaan in Amerika bestellen, of afvallen. Aangezien ze bankroet is, kiest ze voor het laatste. De enige vraag is: hoe?
Bart Van Lierde vertelt in 160 kilo op hilarische wijze het tragische verhaal van een antiheld voor wie het leven letterlijk en figuurlijk zwaar is, en maakt van haar lotgevallen een zoektocht naar innerlijk evenwicht. 160 kilo is een lichtvoetige roman over een van de pregnantste problemen van onze tijd, en blijft tot de laatste bladzijde smaken naar meer
Titelverklaring
Nadia Krols weegt in het begin van de roman 160 kilo.
Structuur en/of verhaalopbouw
De handeling wordt verteld in 24 hoofdstukken die wel een nummer maar geen titel hebben. Het zijn hoofdstukken die door de personale verteller Nadia in chronologische volgorde worden verteld. Het verhaal begint met het bericht dat Nadia bij de bibliotheek niet wordt ontslagen.
Daarna volgende gebeurtenissen elkaar achter elkaar op. Er is weinig tijdverdichting. De vertelde tijd is enkele weken.
Gebruikt perspectief
Nadia Krols is de personale vertelster van deze roman. Zij vertelt dus in de zij-vorm in de o.v.t. Nadia is een 52-jarige bibliothecaresse die problemen heeft met haar eetstoornissen. Die problemen liggen in het verleden: het seksuele misbruik in haar jeugd
Tijd van het verhaal
De handeling begint op een vrijdagmiddag wanneer Nadia van haar baas Guido te horen heeft gekregen dat ze bij de komende reorganisatie niet zal worden ontslagen. Daarna volgende gebeurtenissen elkaar vlug achter elkaar op. Aangezien de volgende dag 14 juni op een zaterdag valt, begint het verhaal dus op vrijdag de 13 e. Ongelukkiger kan bijna niet voor Nadia.
De laatste keer dat 14 juni op zaterdag viel was in 2002. De eerstvolgende keer dat dit weer gebeurt is 2008.
Plaats van handeling
De handeling spelt zich af in Antwerpen. De werkplaats, het huis, de therapeutenkamer, het ziekenhuis zijn ruimtes waarin de vertelling van Nadia een rol speelt. Ook het bekende café “Het Elfde Gebod”is een decor in de roman.
Motto
Er is geen motto en geen opdracht.
Samenvatting van de inhoud
Nadia heeft te horen gekregen van haar chef Guido dat ze na de reorganisatie mag blijven werken in de bibliotheek. Wel zal ze van de ene balie naar de andere moeten bewegen, wat haar niet gemakkelijk zal afgaan want Nadia weegt maar liefst 160 kilo. Wanneer ze thuis is, belt haar vriendin Annette haar op. Ze heeft weinig tijd voor haar want ze moet naar dansles. Ze kan weliswaar niet actief meedoen maar ze volgt de lessen zittend op een stoel. Niettemin scheurt ze uit haar pantalon, wat hilarische reacties van de andere dansliefhebbers betekent. Ze moet daar weg en heeft een zelfmoordneiging.
De volgende dag gaat Nadia naar een hypnotiseur. Ron: het is zaterdag 14 juni. Het lijkt er in het begin op alsof hij Nadia in de maling neemt. Ze moet eerst 50 en later toch maar 40 euro betalen. Hij heeft haar een opdracht gegeven waarmee ze nog niet veel kan.
Die middag gaat Nadia met haar vriendin Annette koffie drinken. Annette dwingt haar toch een wafel te nemen met slagroom. Ze praten ook over op vakantie gaan en het klerezoontje Sammy zou dan meemoeten. Nadia ziet dat niet zitten. Maar ze laat zich toch weer overdonderen door haar vriendin. Eigenlijk zie je in deze passages al dat Nadia totaal geen zelfrespect heeft.
Ook de volgende dag gebeurt dat: ze ontmoet in een park Omar, een zwerver. Hij gaat met haar mee naar huis. In de hal hebben ze op een onsmakelijke manier seks. Omar denkt dat hij haar penetreert maar hij zit met zijn geslachtsdeel tussen haar vetkwabben. Daarna beschouwt hij haar als zijn vrouw en wil hij bij haar blijven wonen. Hij is natuurlijk een klaploper, maar dat heeft ze allemaal niet door. Ze gaan eten in een restaurant.
Natuurlijk heeft Nadia het eten moeten betalen. Ze is dus weer in de maling genomen. Annette belt haar weer op en zegt dat ze naar New York wil met haar en Sammy. Nadia heeft bijna geen geld en wil liever naar een appartement aan zee. Ze gaat naar haar werk en omdat ze nu steeds moet verkassen van de ene balie naar de andere, gaat er van alles fout. Op het laatst vallen er boekenkasten over haar heen en ligt ze hulpeloos op de grond.
Na afloop van die maandag gaan de collega’s nog wat drinken. Ze lachen zich rot om de gebeurtenissen rondom Nadia die natuurlijk ook de rekening weer moet betalen. Dan belt de oude Louis op 9een ex-geliefde van Nadia) Hij is flink afgevallen: ze gaan wat drinken en Louis vertelt dat hij door een maagband en een maagverkleining veel kilo’s afgevallen is. Ze gaat met hem naar het café Het Elfde Gebod, waar de uitbaatster Leontine ook al iets heeft gehad met Louis. Hij heeft haar echter ooit bedrogen. Louis staat op het punt dood te gaan: hij heeft nog enkele weken en maag zeker niet drinken. Nadia valt in het café opnieuw: ze vlucht weg naar huis en maakt een afspraak met de hypnotiseur op woensdag.
Ze heeft dan een tweede sessie met Ron Daniëls. Hij laat haar doorvoelen wat er in het verleden is gebeurd: ze is vaak seksueel misbruikt door eerst haar vader, daarna een priester, toen haar pleegvader en daarna een Surinaamse geliefde.
Na 30 jaar neemt Nadia contact op met een zusje. Deze Tine nodigt haar uit voor het 60-jarig huwelijksfeest van haar ouders de komende zondag. Daarna belt Nadia haar ouders en ze krijgt haar vader aan de lijn: ook al na 30 jaar voor het eerst. Ze wil hem bellen voor het adres van het appartement aan zee. Maar dat bestaat niet meer. Hij vindt het echter wel leuk als ze die zondag zou kunnen komen.
Annette is later boos op haar: ze kan nu eenmaal niets regelen. Nadia is zich bewust waarom ze die geweldige vreetbuien heeft. Nadia gaat terug naar het café, waar Louis zich de laatste keer in een coma heeft gezopen. Leontine neemt haar dat erg kwalijk. Daarna belt Annette haar weer met de mededeling dat er een huisdier van Sammy dood is.
De volgende dag speelt zich weer een incident af in de bibliotheek. Een getrouwde werknemer heeft een oogje op een collega van Nadia. Deze Deborah krijgt in de middagpauze een “opknappertje” : ze heeft anale seks en de werkgever doet daar erg stoer over. Intussen begrijpt Nadia dat er ook over haar geluld wordt. Ze moet naar het ziekenhuis voor een operatie waarbij het zwart rottende vlees op haar dijen wordt weggesneden en ze dat in vertrouwen tegen iemand vertelt. Het hele kantoor lijkt het echter te weten. Na de ruzie die uitmondt in een valpartij. Ze verliest het bewustzijn en wordt weer wakker in het ziekenhuis waar ze nu niet langer zullen wachten om de operatie met het zwarte vlees te doen. Annette komt het Sammy op bezoek. Ze heeft op verzoek van Nadia een ventilator meegenomen, omdat het zo erg warm is in het ziekenhuis.
Ze verlaat echter het ziekenhuis omdat ze naar het huwelijksfeest van haar ouders wil. Ze wordt er ontvangen maar voelt zich toch een ongewenste gast. Op het toilet komt zus Lizy naar haar toe en vertelt over het scheermes van haar vader. Bij Lizy is er een tepel weggesneden en bij Nadia een stuk schaamlip. Wanneer haar andere zus Tine erbij komt en haar homofiele broer Bruno (die boos op zijn vader is omdat die hem niet accepteert), ontkent Lizy echter: de tepel zou ze kwijt zijn geraakt bij een val toen ze kind was. Maar Nadia weet dat het misbruik echt is. Ze verlaat het feest en gaat weer naar het ziekenhuis. Daar wordt ze door een chirurg geopereerd en na vijf dagen mag z e naar huis.
Thuis vindt ze een rouwkaart van Louis. Die wordt diezelfde dag gecremeerd en ze kan nog op tijd zijn. In het crematorium ontmoet ze Leontine en Charles en die geven aan dat Louis haar op zijn sterfbed heeft gerehabiliteerd. Ze voelt zich weer wat beter.
In de volgende episode zit ze in de auto naar Knokke met Annette en Sammy die ook nog een vriendje bij zich heeft. Op de heenweg wordt ze geterroriseerd door het pesthondje en als ze aankomen in Knokke blijkt het appartement niet te bestaan. Dan blijkt het appartement in een voorstadje van Knokke te liggen. Het appartement is wel mooi, maar heeft geen drie slaapkamers en ook geen kranen. Wanneer ze naar zee gaan, doet Sammy heel vervelend. Hij gooit de meegenomen hond steeds in zee en wanneer zijn vriendje Willem daarmee wil ophouden, slaat hij hem en Nadia weet hem met een uiterste krachtsinspanning te redden met gevaar voor haar eigen verwondingen. Annette komt er nu ook achter dat Sammy eigenlijk een etter is en hij krijgt voor de eerste keer een pak op zijn mieter. Nadia lijkt door het voorbal wat aan zelfvertrouwen gewonnen te hebben.
Wanneer ze weer thuis zijn komt Veerle op bezoek. Ze heeft een nieuwe broek gemaakt voor Nadia en is zelf heel opgetogen: ze is namelijk verliefd op Ron Daniëls. Bij de derde sessie die Nadia bij Ron heeft, laat hij haar de situaties van het seksueel misbruik herbeleven. Het gaat tot in de details: de afgesneden schaamlip en de verkrachting door de priester worden beschreven. Aan het einde van de sessie komt Veerle binnen.
De volgende dag komt ook Omar weer bij haar binnen en ze hebben opnieuw seks met elkaar: de manier is weer respectloos. Hij wil geld van haar hebben. Ook herinnert ze zich weer de seks met haar stiefvader. Dan komt ze weer in een crisis. Ze belt naar Ron die haar uit de doeken doet wat haar mankeert. Doordat ze seksueel misbruikt is, wil ze mannen voortaan op afstand houden. Ze doet dit door zich zo onaantrekkelijk mogelijk te maken, maar - zegt Ron- daar vallen weer hele rare figuren op. Nadia beseft dat hij gelijk heeft en krijgt zelfmoordgedachten. Na een gesprek met de bank (die haar schulden alleen wil saneren wanneer ze afvalt) besluit ze een maagring te laten plaatsen. Daardoor valt ze ook ontzettend af. In de volgende episode is ze 60 kilo kwijt. Ze krijgt meteen weer een beter contact met Leontine en Charles. De laatste beukt op verzoek van Nadia zelfs Omar in elkaar.
Nu alles weer wat beter gaat, lijkt er geen vuiltje meer aan de lucht. Niets is minder waar want Nadia beseft dat ze niet van haar eetverslaving kan afkomen. Ze spuit eerst een aantal bussen slagroom in haar mond en laat zich dan afzetten bij het spoor. De eerste keer ligt ze op het verkeerde spoor maar dan besluit ze op de volgende trein te wachten. Zelfs als ze had gewild, was ze niet in staat geweest om snel weg te komen. De trein maakt een einde aan haar leven.
Thematiek
Het is duidelijk dat het thema van deze roman het eetprobleem van Nadia Krols is. Maar de oorzaak van dit eetprobleem ligt niet diep verborgen in de vertelling. Het is het simpele feit dat Nadia zich onaantrekkelijk wil maken voor mannen om ze op een afstandje te houden. Die houding is gelegen in het seksueel misbruik in haar jeugd. Eerst is ze misbruikt door haar vader, (hij heeft zelfs een schaamlip weggesneden) daarna door een priester tijdens een onweersbui en ook door een pleegvader die zijn kans schoon zag toen haar stiefmoeder uit huis was. Toen ze achttien was, had de pleegmoeder hen betrapt. Daardoor werd Nadia ook nog mishandeld door de Surinaamse vriend. Haar zelfvertrouwen heeft daardoor natuurlijk een geweldige knauw gekregen en ze laat zich later door iedereen overdonderen ( de collega’s, Annette, Louis, Omar ) Dat compenseert ze met vreetbuien. Zo wordt ze wel een zielige figuur. (ze scheurt uit haar pantalon terwijl ze zittend danst, ze krijgt boeken over zich heen, ze laat zich koeioneren door Annette en diens zoontje. Ze krijgt van alles de schuld, heeft ook schulden bij de bank en de hereniging met de familie (vooral haar zus Tine) verloopt ook niet ideaal. Het is de therapeut Ron die haar het inzicht bijbrengt waarom ze zo blijft vreten. Wanneer ze dan beseft dat ze daarvan niet meer zal afkomen, rest er nog maar één spoor naar de dood. Ze legt zich tussen de ijzeren staven en typisch voor haar ligt ze eerst nog op het verkeerde spoor.
Haar leven krijgt daardoor tragikomische trekjes en in tegenstelling tot de recensenten hieronder kan ik dat wel waarderen. Je ligt niet schaterend op je bed wanneer je het boek leest, maar het is toch zeker ook niet zo dat het boek oppervlakkig geschreven is. De tragische, vrouwelijke Don Quichot die tegen haar eigen windmolen vecht wekt aan de ene kant toch medelijden op en aan de andere kant irritatie omdat ze zo met zich laat sollen.
Ik ben dan ook van mening dat je de roman niet al te serieus moet nemen en de vertelling inderdaad als een tragi-komische verhandeling moest beschouwen zoals op de achterkant in de flaptekst door de auteur wordt aangegeven. Bart van Lierde geeft bovendien veel vaart aan zijn vertelling waardoor de lezer zich niet zo snel zal vervelen. Hoewel enkele scènes zeker niet van grof geweld gespeend zijn, vind ik Van Lierde toch beter te pruimen dan zijn Vlaamse tegenhanger Herman Brusselmans. Voor de literatuurlijst van
www.scholieren.com is een standaardwaardering van twee punten op zijn plaats. Min of meer geschikt voor de eindexamenklassen van havo en vwo.
Oppervlakkigheid zoals hem in sommige internetrecensies wordt verweten, kan ik toch niet ontdekken. De verklaring voor de eetbuien ligt voor de hand, oké…
Enkele motieven
- de boulimia
- de incestrelatie met haar vader
- de hypnotherapie
- seksualiteit (Omar, Louis); seksueel misbruik (priester, pleegvader, Surinamer)
- de vriendschap
- de relaties op het werk.
- de verstoorde familierelaties
- alcoholisme
- zelfmoord
Recensies In de landelijke dagbladen ben ik tot dusver nog geen recensie van 160 kilo tegengekomen. Wel zijn er twee boekbesprekingen op het internet te vinden:
Op www.recensweb.nl wordt het boek besproken door Annemijn Molenaar onder de titel “Kwellende kwabben. “ Hoewel het boek een goede inkijk geeft in het leven van een zwaarlijvige, is het jammer dat veel verhaallijnen aan de oppervlakte blijven. Veel verhaal, weinig reflectie. De filosofie achter eten en zwaarlijvigheid wordt eenzijdig benaderd. Haar dikte is te wijten aan een klotejeugd en een klotejeugd maakt dik. Het boek was zoveel interessanter geweest als dikte en dunte in een breder cultureel-maatschappelijk licht werden geplaatst en de meervoudige betekenis van eten werd uitgewerkt. Het karakter Nadia is zo verbonden met extremen, en zo weinig genuanceerd, dat ze voor de meeste lezers onherkenbaar zal zijn.
Lees voor de hele recensie:
http://www.recensieweb.nl/recensie/2286/Kwellende-kwabben
In www.8weekly.nl bespreekt Marloes Koch de roman op 7 december 2007 In directe en sterke bewoordingen schetst de schrijver een duidelijk en indringend beeld van het leven van iemand met veel overgewicht. De zwaarmoedigheid die leidt tot meer eten, het eten dat leidt tot meer zwaarmoedigheid. Van Lierde legt de vinger op de zere plek bij de beschrijving van de vicieuze cirkel waarin Nadia zich bevindt en kiest hiervoor geen mooie woorden, maar geeft haar toestand realistisch weer […..] Met deze woordkeuze en de opeenstapeling van heftige gebeurtenissen in het leven van Nadia weet Van Lierde de lezer te shockeren maar verdwijnt de empathie met de hoofdpersoon en de betrokkenheid bij haar ellende. Een vrouw met overgewicht, seksueel misbruik en psychische problemen, de ingrediënten lijken aanwezig voor een verhaal met diepgang en nuance. Daarin slaagt van Lierde niet. De nasmaak blijft dat er meer uit dit verhaal te halen was. 160 kilo blijft drijven aan de oppervlakte.
Lees voor de gehele recensie: http://www.8weekly.nl/index.php?art=5871
Over de schrijver en zijn boeken
Bart Van Lierde (1974) geldt als een groot Vlaams talent.
Hij schreef de romans Violist van de duivel, Luister niet naar Robert Blake, Een sprong naar de hemel en in 2006 Mokerslag. Hij studeerde jazz en lichte muziek en trad op als acteur en zanger.
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum eerste druk: november 2007
Aantal bladzijden: 288
Uitgegeven bij: Nieuw Amsterdam
Beschrijving voorkant
Een afbeelding van een fors geschapen vrouw op de rug gezien.
Genre van het boek
160 kilo is een psychologische roman over de oorzaken en de gevolgen van een eetstoornis.
De aangeleverde flaptekst
Nadia Krols weegt honderdzestig kilo. Maar dat is niet genoeg. Elke dag dwingt een onzichtbare kracht haar naar de koelkast om die helemaal leeg te eten. En ook de voorraadkast moet leeg. Geen enkele verpakking mag open blijven tot de volgende dag; alles moet op. Dat is nu eenmaal zo.
Om toch iets aan haar conditie te doen, zit Nadia op dansles. Midden op de dansvloer zit ze op een stoel en doet keurig de bewegingen van de instructeur na. Wanneer bij het vooroverbuigen haar broek scheurt en ze door de hele klas wordt uitgelachen, ziet ze maar twee mogelijkheden: of haar kleren voortaan in Amerika bestellen, of afvallen. Aangezien ze bankroet is, kiest ze voor het laatste. De enige vraag is: hoe?
Bart Van Lierde vertelt in 160 kilo op hilarische wijze het tragische verhaal van een antiheld voor wie het leven letterlijk en figuurlijk zwaar is, en maakt van haar lotgevallen een zoektocht naar innerlijk evenwicht. 160 kilo is een lichtvoetige roman over een van de pregnantste problemen van onze tijd, en blijft tot de laatste bladzijde smaken naar meer
Titelverklaring
Nadia Krols weegt in het begin van de roman 160 kilo.
De handeling wordt verteld in 24 hoofdstukken die wel een nummer maar geen titel hebben. Het zijn hoofdstukken die door de personale verteller Nadia in chronologische volgorde worden verteld. Het verhaal begint met het bericht dat Nadia bij de bibliotheek niet wordt ontslagen.
Daarna volgende gebeurtenissen elkaar achter elkaar op. Er is weinig tijdverdichting. De vertelde tijd is enkele weken.
Gebruikt perspectief
Nadia Krols is de personale vertelster van deze roman. Zij vertelt dus in de zij-vorm in de o.v.t. Nadia is een 52-jarige bibliothecaresse die problemen heeft met haar eetstoornissen. Die problemen liggen in het verleden: het seksuele misbruik in haar jeugd
Tijd van het verhaal
De handeling begint op een vrijdagmiddag wanneer Nadia van haar baas Guido te horen heeft gekregen dat ze bij de komende reorganisatie niet zal worden ontslagen. Daarna volgende gebeurtenissen elkaar vlug achter elkaar op. Aangezien de volgende dag 14 juni op een zaterdag valt, begint het verhaal dus op vrijdag de 13 e. Ongelukkiger kan bijna niet voor Nadia.
De laatste keer dat 14 juni op zaterdag viel was in 2002. De eerstvolgende keer dat dit weer gebeurt is 2008.
Plaats van handeling
De handeling spelt zich af in Antwerpen. De werkplaats, het huis, de therapeutenkamer, het ziekenhuis zijn ruimtes waarin de vertelling van Nadia een rol speelt. Ook het bekende café “Het Elfde Gebod”is een decor in de roman.
Motto
Er is geen motto en geen opdracht.
Samenvatting van de inhoud
Nadia heeft te horen gekregen van haar chef Guido dat ze na de reorganisatie mag blijven werken in de bibliotheek. Wel zal ze van de ene balie naar de andere moeten bewegen, wat haar niet gemakkelijk zal afgaan want Nadia weegt maar liefst 160 kilo. Wanneer ze thuis is, belt haar vriendin Annette haar op. Ze heeft weinig tijd voor haar want ze moet naar dansles. Ze kan weliswaar niet actief meedoen maar ze volgt de lessen zittend op een stoel. Niettemin scheurt ze uit haar pantalon, wat hilarische reacties van de andere dansliefhebbers betekent. Ze moet daar weg en heeft een zelfmoordneiging.
Die middag gaat Nadia met haar vriendin Annette koffie drinken. Annette dwingt haar toch een wafel te nemen met slagroom. Ze praten ook over op vakantie gaan en het klerezoontje Sammy zou dan meemoeten. Nadia ziet dat niet zitten. Maar ze laat zich toch weer overdonderen door haar vriendin. Eigenlijk zie je in deze passages al dat Nadia totaal geen zelfrespect heeft.
Ook de volgende dag gebeurt dat: ze ontmoet in een park Omar, een zwerver. Hij gaat met haar mee naar huis. In de hal hebben ze op een onsmakelijke manier seks. Omar denkt dat hij haar penetreert maar hij zit met zijn geslachtsdeel tussen haar vetkwabben. Daarna beschouwt hij haar als zijn vrouw en wil hij bij haar blijven wonen. Hij is natuurlijk een klaploper, maar dat heeft ze allemaal niet door. Ze gaan eten in een restaurant.
Natuurlijk heeft Nadia het eten moeten betalen. Ze is dus weer in de maling genomen. Annette belt haar weer op en zegt dat ze naar New York wil met haar en Sammy. Nadia heeft bijna geen geld en wil liever naar een appartement aan zee. Ze gaat naar haar werk en omdat ze nu steeds moet verkassen van de ene balie naar de andere, gaat er van alles fout. Op het laatst vallen er boekenkasten over haar heen en ligt ze hulpeloos op de grond.
Na afloop van die maandag gaan de collega’s nog wat drinken. Ze lachen zich rot om de gebeurtenissen rondom Nadia die natuurlijk ook de rekening weer moet betalen. Dan belt de oude Louis op 9een ex-geliefde van Nadia) Hij is flink afgevallen: ze gaan wat drinken en Louis vertelt dat hij door een maagband en een maagverkleining veel kilo’s afgevallen is. Ze gaat met hem naar het café Het Elfde Gebod, waar de uitbaatster Leontine ook al iets heeft gehad met Louis. Hij heeft haar echter ooit bedrogen. Louis staat op het punt dood te gaan: hij heeft nog enkele weken en maag zeker niet drinken. Nadia valt in het café opnieuw: ze vlucht weg naar huis en maakt een afspraak met de hypnotiseur op woensdag.
Ze heeft dan een tweede sessie met Ron Daniëls. Hij laat haar doorvoelen wat er in het verleden is gebeurd: ze is vaak seksueel misbruikt door eerst haar vader, daarna een priester, toen haar pleegvader en daarna een Surinaamse geliefde.
Na 30 jaar neemt Nadia contact op met een zusje. Deze Tine nodigt haar uit voor het 60-jarig huwelijksfeest van haar ouders de komende zondag. Daarna belt Nadia haar ouders en ze krijgt haar vader aan de lijn: ook al na 30 jaar voor het eerst. Ze wil hem bellen voor het adres van het appartement aan zee. Maar dat bestaat niet meer. Hij vindt het echter wel leuk als ze die zondag zou kunnen komen.
Annette is later boos op haar: ze kan nu eenmaal niets regelen. Nadia is zich bewust waarom ze die geweldige vreetbuien heeft. Nadia gaat terug naar het café, waar Louis zich de laatste keer in een coma heeft gezopen. Leontine neemt haar dat erg kwalijk. Daarna belt Annette haar weer met de mededeling dat er een huisdier van Sammy dood is.
De volgende dag speelt zich weer een incident af in de bibliotheek. Een getrouwde werknemer heeft een oogje op een collega van Nadia. Deze Deborah krijgt in de middagpauze een “opknappertje” : ze heeft anale seks en de werkgever doet daar erg stoer over. Intussen begrijpt Nadia dat er ook over haar geluld wordt. Ze moet naar het ziekenhuis voor een operatie waarbij het zwart rottende vlees op haar dijen wordt weggesneden en ze dat in vertrouwen tegen iemand vertelt. Het hele kantoor lijkt het echter te weten. Na de ruzie die uitmondt in een valpartij. Ze verliest het bewustzijn en wordt weer wakker in het ziekenhuis waar ze nu niet langer zullen wachten om de operatie met het zwarte vlees te doen. Annette komt het Sammy op bezoek. Ze heeft op verzoek van Nadia een ventilator meegenomen, omdat het zo erg warm is in het ziekenhuis.
Ze verlaat echter het ziekenhuis omdat ze naar het huwelijksfeest van haar ouders wil. Ze wordt er ontvangen maar voelt zich toch een ongewenste gast. Op het toilet komt zus Lizy naar haar toe en vertelt over het scheermes van haar vader. Bij Lizy is er een tepel weggesneden en bij Nadia een stuk schaamlip. Wanneer haar andere zus Tine erbij komt en haar homofiele broer Bruno (die boos op zijn vader is omdat die hem niet accepteert), ontkent Lizy echter: de tepel zou ze kwijt zijn geraakt bij een val toen ze kind was. Maar Nadia weet dat het misbruik echt is. Ze verlaat het feest en gaat weer naar het ziekenhuis. Daar wordt ze door een chirurg geopereerd en na vijf dagen mag z e naar huis.
In de volgende episode zit ze in de auto naar Knokke met Annette en Sammy die ook nog een vriendje bij zich heeft. Op de heenweg wordt ze geterroriseerd door het pesthondje en als ze aankomen in Knokke blijkt het appartement niet te bestaan. Dan blijkt het appartement in een voorstadje van Knokke te liggen. Het appartement is wel mooi, maar heeft geen drie slaapkamers en ook geen kranen. Wanneer ze naar zee gaan, doet Sammy heel vervelend. Hij gooit de meegenomen hond steeds in zee en wanneer zijn vriendje Willem daarmee wil ophouden, slaat hij hem en Nadia weet hem met een uiterste krachtsinspanning te redden met gevaar voor haar eigen verwondingen. Annette komt er nu ook achter dat Sammy eigenlijk een etter is en hij krijgt voor de eerste keer een pak op zijn mieter. Nadia lijkt door het voorbal wat aan zelfvertrouwen gewonnen te hebben.
Wanneer ze weer thuis zijn komt Veerle op bezoek. Ze heeft een nieuwe broek gemaakt voor Nadia en is zelf heel opgetogen: ze is namelijk verliefd op Ron Daniëls. Bij de derde sessie die Nadia bij Ron heeft, laat hij haar de situaties van het seksueel misbruik herbeleven. Het gaat tot in de details: de afgesneden schaamlip en de verkrachting door de priester worden beschreven. Aan het einde van de sessie komt Veerle binnen.
De volgende dag komt ook Omar weer bij haar binnen en ze hebben opnieuw seks met elkaar: de manier is weer respectloos. Hij wil geld van haar hebben. Ook herinnert ze zich weer de seks met haar stiefvader. Dan komt ze weer in een crisis. Ze belt naar Ron die haar uit de doeken doet wat haar mankeert. Doordat ze seksueel misbruikt is, wil ze mannen voortaan op afstand houden. Ze doet dit door zich zo onaantrekkelijk mogelijk te maken, maar - zegt Ron- daar vallen weer hele rare figuren op. Nadia beseft dat hij gelijk heeft en krijgt zelfmoordgedachten. Na een gesprek met de bank (die haar schulden alleen wil saneren wanneer ze afvalt) besluit ze een maagring te laten plaatsen. Daardoor valt ze ook ontzettend af. In de volgende episode is ze 60 kilo kwijt. Ze krijgt meteen weer een beter contact met Leontine en Charles. De laatste beukt op verzoek van Nadia zelfs Omar in elkaar.
Nu alles weer wat beter gaat, lijkt er geen vuiltje meer aan de lucht. Niets is minder waar want Nadia beseft dat ze niet van haar eetverslaving kan afkomen. Ze spuit eerst een aantal bussen slagroom in haar mond en laat zich dan afzetten bij het spoor. De eerste keer ligt ze op het verkeerde spoor maar dan besluit ze op de volgende trein te wachten. Zelfs als ze had gewild, was ze niet in staat geweest om snel weg te komen. De trein maakt een einde aan haar leven.
Thematiek
Het is duidelijk dat het thema van deze roman het eetprobleem van Nadia Krols is. Maar de oorzaak van dit eetprobleem ligt niet diep verborgen in de vertelling. Het is het simpele feit dat Nadia zich onaantrekkelijk wil maken voor mannen om ze op een afstandje te houden. Die houding is gelegen in het seksueel misbruik in haar jeugd. Eerst is ze misbruikt door haar vader, (hij heeft zelfs een schaamlip weggesneden) daarna door een priester tijdens een onweersbui en ook door een pleegvader die zijn kans schoon zag toen haar stiefmoeder uit huis was. Toen ze achttien was, had de pleegmoeder hen betrapt. Daardoor werd Nadia ook nog mishandeld door de Surinaamse vriend. Haar zelfvertrouwen heeft daardoor natuurlijk een geweldige knauw gekregen en ze laat zich later door iedereen overdonderen ( de collega’s, Annette, Louis, Omar ) Dat compenseert ze met vreetbuien. Zo wordt ze wel een zielige figuur. (ze scheurt uit haar pantalon terwijl ze zittend danst, ze krijgt boeken over zich heen, ze laat zich koeioneren door Annette en diens zoontje. Ze krijgt van alles de schuld, heeft ook schulden bij de bank en de hereniging met de familie (vooral haar zus Tine) verloopt ook niet ideaal. Het is de therapeut Ron die haar het inzicht bijbrengt waarom ze zo blijft vreten. Wanneer ze dan beseft dat ze daarvan niet meer zal afkomen, rest er nog maar één spoor naar de dood. Ze legt zich tussen de ijzeren staven en typisch voor haar ligt ze eerst nog op het verkeerde spoor.
Haar leven krijgt daardoor tragikomische trekjes en in tegenstelling tot de recensenten hieronder kan ik dat wel waarderen. Je ligt niet schaterend op je bed wanneer je het boek leest, maar het is toch zeker ook niet zo dat het boek oppervlakkig geschreven is. De tragische, vrouwelijke Don Quichot die tegen haar eigen windmolen vecht wekt aan de ene kant toch medelijden op en aan de andere kant irritatie omdat ze zo met zich laat sollen.
Ik ben dan ook van mening dat je de roman niet al te serieus moet nemen en de vertelling inderdaad als een tragi-komische verhandeling moest beschouwen zoals op de achterkant in de flaptekst door de auteur wordt aangegeven. Bart van Lierde geeft bovendien veel vaart aan zijn vertelling waardoor de lezer zich niet zo snel zal vervelen. Hoewel enkele scènes zeker niet van grof geweld gespeend zijn, vind ik Van Lierde toch beter te pruimen dan zijn Vlaamse tegenhanger Herman Brusselmans. Voor de literatuurlijst van
Oppervlakkigheid zoals hem in sommige internetrecensies wordt verweten, kan ik toch niet ontdekken. De verklaring voor de eetbuien ligt voor de hand, oké…
Enkele motieven
- de boulimia
- de incestrelatie met haar vader
- de hypnotherapie
- seksualiteit (Omar, Louis); seksueel misbruik (priester, pleegvader, Surinamer)
- de vriendschap
- de relaties op het werk.
- de verstoorde familierelaties
- alcoholisme
- zelfmoord
Recensies In de landelijke dagbladen ben ik tot dusver nog geen recensie van 160 kilo tegengekomen. Wel zijn er twee boekbesprekingen op het internet te vinden:
Op www.recensweb.nl wordt het boek besproken door Annemijn Molenaar onder de titel “Kwellende kwabben. “ Hoewel het boek een goede inkijk geeft in het leven van een zwaarlijvige, is het jammer dat veel verhaallijnen aan de oppervlakte blijven. Veel verhaal, weinig reflectie. De filosofie achter eten en zwaarlijvigheid wordt eenzijdig benaderd. Haar dikte is te wijten aan een klotejeugd en een klotejeugd maakt dik. Het boek was zoveel interessanter geweest als dikte en dunte in een breder cultureel-maatschappelijk licht werden geplaatst en de meervoudige betekenis van eten werd uitgewerkt. Het karakter Nadia is zo verbonden met extremen, en zo weinig genuanceerd, dat ze voor de meeste lezers onherkenbaar zal zijn.
Lees voor de hele recensie:
In www.8weekly.nl bespreekt Marloes Koch de roman op 7 december 2007 In directe en sterke bewoordingen schetst de schrijver een duidelijk en indringend beeld van het leven van iemand met veel overgewicht. De zwaarmoedigheid die leidt tot meer eten, het eten dat leidt tot meer zwaarmoedigheid. Van Lierde legt de vinger op de zere plek bij de beschrijving van de vicieuze cirkel waarin Nadia zich bevindt en kiest hiervoor geen mooie woorden, maar geeft haar toestand realistisch weer […..] Met deze woordkeuze en de opeenstapeling van heftige gebeurtenissen in het leven van Nadia weet Van Lierde de lezer te shockeren maar verdwijnt de empathie met de hoofdpersoon en de betrokkenheid bij haar ellende. Een vrouw met overgewicht, seksueel misbruik en psychische problemen, de ingrediënten lijken aanwezig voor een verhaal met diepgang en nuance. Daarin slaagt van Lierde niet. De nasmaak blijft dat er meer uit dit verhaal te halen was. 160 kilo blijft drijven aan de oppervlakte.
Lees voor de gehele recensie: http://www.8weekly.nl/index.php?art=5871
Over de schrijver en zijn boeken
Bart Van Lierde (1974) geldt als een groot Vlaams talent.
Hij schreef de romans Violist van de duivel, Luister niet naar Robert Blake, Een sprong naar de hemel en in 2006 Mokerslag. Hij studeerde jazz en lichte muziek en trad op als acteur en zanger.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden