Veertig door Kees van Kooten

INLEIDING:

40, niet alleen een getal, maar ook de titel van het boek van Kees van Kooten. Ik heb dit boek gelezen en vind dat jij dat ook moet doen. Niet alleen ik, maar ook veel recensenten vinden dit.  In mijn voordracht ga ik het hebben over de mening van de recensenten en wat ik daarvan vind. Daarnaast ga ik ook mijn eigen mening geven over het boek.

KERN:

Veel recensenten vonden het boek “VEERTIG” van Kees van Kooten heel erg mooi. Max van Rooy schreef in het NRC Handelsblad dat hij het prachtig vond omdat het niet eenvoudig is vanwege de “mooie” gevoelige zinnen, hij noemde het boek zelfs een literair meesterwerk. Hij zal van het boek wel heel erg genoten moeten hebben om dat van het boek te vinden. Rob Vooren is het hier ook helemaal mee eens. Hij schrijft in het Leidsch Dagblad dat het een uitstekend werk is door de verrukkelijke romantische ironie en bijzondere verwoorde gevoeligheid. Beiden recensenten zijn dus erg onder de indruk van de manier hoe Kees van Kooten zijn verhaal heeft verwoord. Zelf had ik dit idee niet vaak, maar soms wel. Ik merkte dat Kees van Kooten de situaties verwoordde zoals ze echt gebeurden maar deed er wel wat humor bij. Dit valt goed te zien aan het volgende fragment: “Het licht in de gang heb ik nu mee en daardoor zie ik de brandwacht recht in zijn te gekke snor. ‘Jaja, Lieben selbst iest viele besser!’roept hij en maakt er een reeks snelle mastrubatiebewegingen bij. Een buitenlander, begrijp ik.” De situaties waren dus niet overdreven en toch zat er humor in, ik vond dat leuk en grappig om te lezen.

Echter was niet alles in het boek even leuk of grappig. Kees van Kooten schrijft namelijk over een veelvoorkomende mannenkwaal, Prostatitis. Ab Visser schrijft in de Leeuwarder Courant dat het verhaal niet indrukwekkend is omdat het verhaal dat Fernand Auwera over zijn ziekte “Pirapis” schreef veel indrukwekkender is. Ik weet niet of dit zo is omdat ik het verhaal van Fernand Auwera niet heb gelezen, maar ik vond het wel indrukwekkend. Het verhaal was er hartverwarmend en daardoor indrukwekkend omdat je de grote liefde tussen Kees van Kooten en zijn kinderen merkt. “Als ik nu op het raam tik zullen ze opzien, bevriezen en vervolgens stralend breken, in gegil. Ik tik. Boogschutter kijkt als eerste op, gooit zijn blad in de lucht en rent naar de deur. Waterlelie wappert met de tekening van twee breiende eekhoorns. Ik zoen en zoen en zoen.”

Dit fragment was niet alleen hartverwarmend maar ik vond het jammer genoeg wel onherkenbaar. Ik heb zelf geen kinderen en dat voorlopig maar beter ook, maar dat zorgt er wel voor dat ik me niet kan identificeren met de hoofdpersoon. Al zijn het de ervaringen of de gedachten. De hoofdpersoon is en blijft een man en ik ben geen man. Mannen denken ook heel erg anders op seksueel gebied, daar zou ik me dus ook niet kunnen identificeren. Er waren namelijk wel een paar fragmenten in het verhaal die gingen over de seksuele gedachten van de hoofdpersoon. Maar alsnog vind ik het verhaal heel realistisch. Het verhaal wordt verteld uit de ik- vertelinstantie. Kees beleeft veel dingen die ook in iedereen zijn leven zou kunne gebeuren. “’Ik kan niet geloven wat hier gebeurd!’ gilt hij, ‘Willem heeft toch niets gedáán, verdomme?!’ ‘Willem heeft een prachtig leven gehad jongens’, hakkel ik. Het is prettig mijn tranen te voelen vallen op de rug van de hand waarmee ik zijn kop krauw.”

Toen ik dit las vond ik dit zo zielig, niet alleen voor de hond, maar ook voor de familie van Kees. Hoe Kees van Kooten dit heeft verwoord was ook prachtig. De gebeurtenis is erg verdrietig en dat merk je ook. Kees heeft precies op het goede moment een vertraging gebruikt, om de gebeurtenis zo nog zieliger over te laten komen op de lezer. Toch merk ik over het algemeen dat Kees van Kooten meer scènes gebruikt. Daarom voelt het verhaal denk ik ook weer veel realistischer.

Wat ik wel heel jammer vond is dat ik het boek op sommige momenten moeilijk vond om te lezen. Er kwamen namelijk veel Franse en Duitse woorden in voor. Dit kwam omdat Kees op vakantie was in een hotel in Frankrijk en daar wordt natuurlijk Frans gesproken. Zo moest ik een paar zinnen in het boek een paar keer opnieuw lezen om het te kunnen begrijpen. “’Blessé?!’ hoor ik een tintelende vrouwenstem roepen. Er fluit een vogel. Ik ben een reep bittere chocolade van pijn. Er klikken hakjes naderbij en ik kijk om: zij is het. De instructrice van de eerste middag. ‘Quelque chose de cassé, non?’ Maar voor de rest kon ik het boek erg goed volgen omdat er veel simpel taalgebruik werd gebruikt.

SLOT:

Kortom, het boek “VEERTIG” van Kees van Kooten is geweldig. Het boek is niet alleen grappig, maar ook hartverwarmend en is heel erg realistisch. Op sommige momenten is het boek misschien een beetje moeilijk om te lezen of kan je je niet identificeren met de hoofdpersoon, maar toch noemen recensenten het boek zelfs een literair meesterwerk en wie wil nou geen literair meesterwerk lezen? En dan denk jij voortaan niet alleen aan het getal 40 maar ook aan het boek “VEERTIG” van Kees van Kooten.