13 door Pieter Aspe

Boekbespreking: 13

13 is een roman geschreven door Vlaanderen’s bekendste misdaadauteur: Pieter Aspe. De dertiende aflevering van deze misdaadserie speelt zich af tien tot vijftien dagen voor het huwelijk van de twee hoofdpersonage’s, Pieter Van In en Hannelore Martens. Wie echter bekend is met het fenomeen Van In weet dat tien dagen nog ruimschoots genoeg zijn om een paar moorden mee te maken, bijna te scheiden van zijn vrouw en, niet te vergeten, op een haar na te sterven! Hoewel dit eigenlijk genoeg zegt over het verhaal volgt nu toch de verplichte samenvatting.
Wanneer in een Brugs hotel (het volledige verhaal speelt zich af in Brugge en in Blankenberge) Wim Raes vermoord wordt aangetroffen, begeeft Van In zich naar zijn woning om de echtgenote op de hoogte te brengen. Als Raes echter even later gezond en wel het huis komt binnen gestapt, staat Van In voor een probleem. Maar enkele dagen later wordt ook het levenloze lichaam van de echte Raes gevonden, met op zijn borst de Visa kaart van een andere man, die Van In naar een mogelijk volgend slachtoffer leidt. Aan de vooravond van zijn huwelijk wordt Van In geconfronteerd met zijn vroegere liefdes. Hij dreigt letterlijk kopje-onder te gaan in een bad van grondeloze haat.


Met de verplichte rompslomp achter de rug is het eindelijk tijd voor de eigen mening. En deze is, om maar meteen met de deur in huis te vallen, zeer positief! Deze roman heeft immers alles wat een topper in zijn soort nodig heeft: spanning, mysterie, intelligente humor en vooral een cynisch, sarcastisch en herkenbaar hoofdpersonage.

Hoewel al deze factoren van groot belang zijn is de spanning toch wel nog net dat ietsje meer van levensbelang en het is nu net daar dat de boeken van Pieter Aspe het verschil maken. De combinatie van een auctoriale verteller en Van In die vanuit een ik-perspectief belangrijke vragen omtrent de moorden stelt zorgen voor een meeslepend en immer interessant verhaal. Hoewel meeslepend en interessant zijn er ook enkele minpunten aan het plot, zo wordt het door de vele personage’s moeilijk om de continue stroom aan namen en functie’s te blijven verwerken en daaruit volgt dat je uiteindelijk door de bomen het bos niet meer ziet! Ook wordt de spanning, waar ik daarnet al lovend over sprak net iets te veel onderbroken door de privé-problemen van de hoofdpersonage’s die je, indien geïnteresseerd, ook kan lezen in eender welk derderangs roddelblad.

Wat dan weer wel een groot voordeel van het boek is: de humor! Deze is immers, met dank aan het opvallend cynische hoofdpersonage, bij vlagen bijzonder geslaagd zonder daardoor gemaakt over te komen. Als het van mij afhangt is dit de nieuwe standaard in het genre!

Dit dan toch qua humor want op het vlak van woordenschat is er nog wel ruimte voor beterschap. Wie weet er immers zonder de hulp van het internet in te roepen dat mutatis mutandis “nadat veranderd is wat veranderd moet worden” betekent? Ik neem aan dat deze groep even klein is als het aantal mensen die mij de betekenis van “modus operandi” kunnen geven! Ook het veelvuldige gebruik van personage’s uit de Griekse mythologie kan voor mensen die nog nooit van Odysseus, Oedipus en Xanthippe gehoord hebben verwarrend werken.

Het laatste nadeel is voor mij toch wel: de titel! Deze heeft immers bitter weinig met het verhaal te maken en zegt eigenlijk gewoon het hoeveelste boek in de serie het is. Maar, ik beken, alle nadelen zijn eigenlijk gewoon schoonheidsfoutjes die bitter weinig van het geheel afdoen en in vergelijking met de spanning en de humor vallen ze gewoon in het water.

Kort samengevat: een spannende, humoristische misdaadroman die ondanks de klein onvolmaaktheden zeker het lezen waard is!