1000 sproeten door Josee Hussaarts

A. Zakelijke Gegevens Titel: 1000 sproeten
Auteur: Josee Hussaarts
Eerste en laatste druk: 1e druk: 2000 (verder niet bekend) Uitgever: Piramide
Omslagillustratie: Ceseli Josephus Jitta
Vormgeving: Wim ten Brinke
Aantal bladzijdes: 158
Verhaalsoort: Verliefdheid, mishandeling, drama
Korte uitleg titel ‘1000 sproeten’: Iris’ lijf zit vol met sproeten die Micha ooit van plan is allemaal te tellen. Hij zegt een keer tegen haar ‘Ik denk dat je meer dan 1000 sproeten hebt.’ Micha’s bandje heeft de naam ‘The Freckles’ gekregen. Toen de bandleden een naam moesten verzinnen voor hun band, kwam Micha met deze naam. Hij had dit woord namelijk eens een keer in een liedje gehoord, en vond het erg leuk klinken. Later heeft Timo de betekenis hiervan opgezocht, en kwam erachter dat de betekenis hiervan ‘sproeten’ is. B. Voorleesfragment Nú, dacht Micha. ‘Heb je nog pijn met dansen?’ vroeg hij voorzichtig. ‘Pijn?’ Iris reageerde verbaasd. ‘In je rug en je arm, bedoel ik.’ Micha boog zich ver over haar heen zodat hij niet hoefde te schreeuwen. ‘O dat. Nee gaat wel.’ ‘Toch vind ik dat je er werk van moet maken.’ ‘Wat dan?’ ‘Nou, naar de politie gaan of zo...’ Iris fronste. Ze keek naar de dansende mensen en begon nadrukkelijk mee te deinen. Plotseling draaide ze haar hoofd. ‘Zullen we weer dansen?’ Micha hield haar tegen. ‘Iris... luister nou even. Timo vindt ook dat...’ ‘Timo?’ Iris keek Micha met grote ogen aan en kwam dichter bij hem staan. ‘Heb jij het aan Timo verteld?’ Micha voelde dat hij het nog warmer kreeg. ‘Ja, nee. Wat maakt het uit. Timo is mijn vriend.’ ‘Wat een hufter ben jij!’ schreeuwde Iris. Ze wilde weglopen, maar Micha kon haar nog net bij haar arm grijpen. ‘Luister, begrijp het nou. We willen je helpen.’ ‘Ik heb je hulp niet nodig, Micha van Emple,’ zei Iris afgemeten. ‘En ik hoef je ook niet meer te zien.’ Met een ruk draaide ze zich om en liep weg. Micha zag haar tussen de anderen op de dansvloer verdwijnen. ‘Shit,’ fluisterde hij. Iris’ ogen brandden na op zijn huid. Ze had naar hem gekeken zoals ze ook wel eens naar Van Swinden keek. Val dood, betekende die blik. Verdwaasd staarde hij voor zich uit. Nog geen vijf minuten geleden had hij een arm om haar heen geslagen en nu stond hij hier in zijn eentje. Langzaam liep hij de dansvloer op. Er was geen spoor meer van Iris te bekennen. Ik heb dit voorleesfragment gekozen omdat het me erg boeide hoe slachtoffers van mishandeling omgaan met het advies van anderen. Iris’ vader mishandelt haar al een hele tijd. Omdat ze niet langer met dit geheim kon rondlopen, heeft ze het in vertrouwen aan Micha verteld. Hij heeft haar gezworen het voor zichzelf te houden. Nu hij dit niet heeft gedaan, wordt Iris vanzelfsprekend boos. Maar het is wel erg dom van haar om niet naar het advies van Micha, haar vriendje, te luisteren. Want daardoor wordt het eigenlijk alleen maar erger.
C. Samenvatting van de inhoud Het verhaal gaat over Iris en Micha, een meisje en jongen op de middelbare school. Micha is de zanger van een bandje van school en verzint alsmaar teksten voor nieuwe liedjes. Die teksten worden alleen maar beter als hij verkering met Iris krijgt. Het gaat erg goed met de relatie tussen Iris en Micha, alleen heeft Micha het idee dat Iris iets voor hem verzwijgt. Micha mag namelijk nooit bij haar thuis komen, of haar thuis afzetten. Na een ruzie vertelt Iris aan Micha dat ze door haar vader, de rector van de school, geslagen wordt. Micha moet beloven het geheim te houden, maar hij vertelt het toch aan zijn beste vriend Timo. Timo adviseert Micha om samen met Iris naar de politie te gaan om aangifte te doen. Als Micha dit op een avond voorstelt wordt Iris erg boos op hem omdat hij het heeft doorverteld aan Timo. Iris loopt weg naar haar tante Ellen in Utrecht, en vertelt aan Ellen de leugen dat ze van haar ouders bij haar mag logeren. Niemand weet waar Iris is, en Ellen heeft niet door dat Iris vlucht voor haar vader. Ooit heeft Iris iets verteld over haar tante in Utrecht aan Micha. Micha zoekt uit waar die tante woont, en zoekt Iris op. Als plotseling de vader van Iris belt naar Ellen, krijgt Ellen in de gaten wat er aan de hand is. Iris verteld van de mishandeling aan Ellen, en samen zoeken ze naar een oplossing. Het eindigt met een optreden van Micha met zijn band dat ze door zijn naar de volgende ronde. Dan vertelt Iris aan Micha dat ze een tijdje bij Ellen blijft wonen totdat de tijd komt dat Iris het thuis weer wil proberen. D Persoonlijke Reactie Mijn eerste reactie toen ik dit boek zag was: kinderachtig. De omslag van het boek is roze met Iris en Micha getekend als twee basisschoolkindjes. De omslag sprak me ook helemaal niet aan, maar de korte samenvatting van het boek op de achterkant en de eerste paar bladzijdes van het boek wel. Ik vind het niet zo zeer een apart boek, maar echt een boek om te ontspannen. Het is af en toe een beetje voorspelbaar, maar ondanks dat toch heel spannend. Bijvoorbeeld als Iris samen met Vincent na het schoolfeest wegloopt na de ruzie tussen Micha en haar. Ik was op dat moment erg benieuwd wat er allemaal was gebeurd tussen Vincent en Iris. Het werd erg spannend toen Micha een gevecht aanging met Vincent. Micha was op dat moment erg jaloers op Vincent, en Vincent daagde Micha uit. Ik vond het erg zielig dat de vader van Iris haar mishandelde terwijl haar moeder er niets aan deed. Als ik Iris was geweest, had ik al veel eerder iets ondernomen en maatregelen getroffen. Iris heeft naar mijn idee veel te lang alleen met dit probleem rondgelopen zonder dat iemand er iets van af wist. Pas na een hele tijd vertelde ze het aan haar beste vriendin en aan Micha. Het best aan dit boek vind ik het einde. Een open maar toch goed afgesloten einde. Vaak heb ik na het einde van een boek zoiets van: ‘hè jammer’. Maar bij dit einde slaakte ik alleen een zucht. Het werd namelijk afgesloten met het liedje van Micha wat hij het hele boek door heeft verzonnen. Echt een perfect einde voor dit boek, ik had het niet mooier kunnen afsluiten. Het is een erg realistisch boek, dat zich in deze tijd afspeelt. In het boek komen GSM’s en scooters voor en je merkt het gewoon aan de ouders en aan de school. De naam van het plaatsje wordt niet genoemd. En als Micha de trein neemt naar Utrecht is dat een uurtje rijden. Er zijn cafés en dergelijke in de stad maar niet super veel, dus het moet wel een klein stadje zijn. Het verhaal is erg herkenbaar, vooral de boeken van Carry Slee lijken hierop. Maar toch heeft het boek ook weer iets wat het origineel maakt, de manier van vertellen bijvoorbeeld. Josee Hussaarts begint meteen met een terugblikt van een klassenfeest, dat maakt het erg nieuwsgierig. Micha is de hoofdpersoon van het boek, hoewel Iris ook een erg grote rol speelt. Over Iris wordt namelijk ook erg veel verteld. Micha is niet echt speciaal, een gewone jongen, eigenwijs, soms brutaal, een echte puber. Er komt veel liefde in het verhaal voor en vele hoofdstukken spelen zich op school af. Ik vond het verhaal niet echt leerzaam, het is een verhaal dat je snel kunt lezen en waarbij je je gemakkelijk kunt ontspannend. Dat maakt het vooral aantrekkelijk. E Gronde beschrijving leeservaring Onderwerp
Het onderwerp: mishandeling, liefde en drama spreken me aan. Dit waren de meest voorkomende onderwerpen van het boek. Natuurlijk heb ik hier al wel eens eerder over nagedacht. Maar dit boek heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Het heeft me laten zien dat liefde en mishandeling ook goed samengaan in een ouder-kind-relatie. Verder heeft het me niet zo veel nieuwe kanten van deze onderwerpen laten zien. Wel heb ik door het lezen van dit boek geleerd dat weglopen van je problemen, zonder er verder ooit bij stil te hebben gestaan, geen zin heeft. Je moet je problemen oplossen, en niet wegstoppen. Ik ben niet anders door dit boek over het onderwerp gaan denken. De vader van Iris had gewoon nooit Iris mogen slaan, en de moeder van Iris had allang moeten ingrijpen. Ik had al wel een vaag vermoeden dat er iets ging gebeuren met Iris’ tante in Utrecht. Want dat was zo’n klein detail waar ineens over werd verteld, dat je er al snel wat achter gaat zoeken. Dat had de schrijfster anders moeten beschrijven. Het boek heeft me niet echt verrast met bepaalde uitwerkingen van het verhaal. Ik vond het wel erg bijzonder hoe het liedje van Micha in het boek werd geschreven. Ik ben het helemaal eens met de mening die uit dit boek over het onderwerp wordt gegeven. Mishandeling mag gewoon niet gebeuren, in geen enkele situatie. Hoe moeilijk je het ook hebt. Er is eigenlijk te weinig verteld over de vader van Iris, je weet niet echt wat de reden is waarom hij Iris slaat. Er is alleen verteld dat hij nogal agressief wordt als hij te veel drank op heeft. Hieraan is naar mijn idee te weinig aandacht aan besteed. Over Micha is juist erg veel verteld, wat soms een beetje storend was. Want dan wil je graag weten wat er in Iris omgaat, en dan krijg je alleen maar te horen hoe erg Micha wel niet bezorgd is. Maar dat maakt het je van de andere kant wel nieuwsgierig. Gebeurtenissen Het verhaal bevat voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien. En de gebeurtenissen worden in een vloeiende lijn verteld, dus het verband is logisch te verklaren. De twee grootste gebeurtenissen zijn de mishandelingen van de vader van Iris en ‘The Freckles’. Deze twee hebben erg veel met elkaar te maken, want juist door de gebeurtenissen tussen Iris en haar vader komt Micha op nieuwe ideeën voor teksten voor zijn liedje. Het verhaal is spannend, boeiend, erg herkenbaar, dramatisch, humoristisch en geloofwaardig. Het is erg spannend als Iris in Utrecht zit en Micha haar komt opzoeken. Dan ben je erg nieuwsgierig hoe Ellen zou reageren als zij erachter komt dat Iris daar in het geheim heen is gekomen. Het is een boeiend verhaal, wat vlot leest. Je wilt namelijk al snel weten met wat voor oplossingen ze komen. Ik vind de gebeurtenissen wel erg herkenbaar, ik heb al vaak boeken gelezen die hier erg oplijken. Maar deze gebeurtenissen maken het verhaal wel net iets dramatischer doordat het even uitgaat tussen Iris en Micha. En dat terwijl Iris Micha net zo hard nodig heeft op dat moment. Maar het bevat ook humor. Ik vond het bijvoorbeeld erg humoristisch toen Timo er achter kwam dat ‘freckles’ ‘sproeten’ betekende. Ook was het grappig toen Micha down was, en een ‘sukkel’ tegen kwam van school en beter leerde kennen. De ‘sukkel’ was eigenlijk helemaal niet zo sukkel als dat Micha dacht. De opmerkingen die zij tegen elkaar maakten waren erg grappig. De gebeurtenissen hebben me niet zo zeer aan het denken gezet. Ik heb sowieso niet zo veel nagedacht bij dit boek, het was een erg ontspannend boek. En ik denk dat de schrijfster er ook wel een beetje vanuit ging dat je al weleens een boek hebt gelezen die deze gebeurtenissen bevatten. Het fragment over Micha en Iris dat ze voor het eerst met elkaar naar bed gaan heeft ook veel indruk op me gemaakt. De manier waarop dit werd verteld was erg mooi. Er was hierbij geen sprake van lust, alleen maar van liefde, en dat maakte het heel bijzonder. Personages De hoofdpersoon is geen held waarop ik zou willen lijken. Micha heeft naar mijn idee erg weinig vrienden waar hij mee omgaat. Soms lijkt het wel alsof Iris het enige is wat hij heeft, dat maakt het soms een beetje ongeloofwaardig. Bijvoorbeeld als ze een schoolfeest hebben staat hij 90% van de avond alleen met Iris. De personages hebben niet bepaald eigenschappen die ik bewonder of verafschuw. Het zijn erg normale mensen in een normale omgeving. Het was wel behoorlijk irritant dat Micha bij alle vervelende dingen ‘shit’ zei. Ik vond het wel bijzonder dat Micha zo goed engelse zinnen voor zijn liedje kon verzinnen. Bijvoorbeeld: Smiling like a zombie, Cycling down the street, Smiling to the baker, In the bakery. Dit verzint hij als hij eerst bij Iris is geweest, en daarna langs de bakker die tegen hem zij dat hij er zo stralend uit zag. Ik vond het ook heel bijzonder van Micha dat hij voor Iris een boeket Irissen had gekocht toen hij haar ging opzoeken in Utrecht. Alex lijkt het meest op een echt mens. Alex is de jongen die Micha een ‘sukkel’ vind, maar later blijkt dat Alex een hele goede jongen is. Ook Ellen, de tante van Iris, lijkt op een echt mens. Ze is zachtaardig, maar ze laat ook een hele andere kant van haar zien als Iris haar vertelt dat we wordt mishandeld door haar vader. De meeste personages reageren voorspelbaar. Soms springt Iris midden in de klas uit haar vel, dat is wel onvoorspelbaar. Maar over het algemeen reageren de meeste mensen zoals ze ook in het echt zouden reageren, een beetje luchtig. Niet extreem. Je komt het meeste te weten over Micha. Er wordt het meeste over hem verteld hoe hij over Iris aan het fantaseren is, en wat hij allemaal van Iris vind. Soms wordt dat een beetje saai. Zijn gedrag wordt beschreven als een rustige jongen en af en toe tegen het brutale aan. Als ik Micha was geweest was ik ook achter Iris aangegaan toen zij werd vermist. Maar ik had nooit aan Timo verteld dat Iris werd mishandeld. En als ik het dan toch per ongelijk aan Timo had verteld, had ik dat nooit tegen Iris verteld. Vanaf toen had Iris (natuurlijk) geen vertrouwen meer in Micha. Als ik Micha was geweest, had ik tegen Iris gezegd dat ze met haar probleem naar iemand moest gaan die ze echt vertrouwde. Of ik had Iris dan een brief geschreven waarin stond hoe ik erover dacht en wat ze het best zou kunnen doen. Want Iris heeft soms ineens paniekaanvallen, en dan luistert ze niet meer wat je zegt. Dus zou ik dan een manier verzinnen waardoor ze wel naar je MOET luisteren.
Opbouw Alles hangt goed met elkaar samen waardoor je duidelijk de onderwerpen eruit kunt halen. De onderwerpen worden op een boeiende en spannende manier verteld, waardoor je het boek gemakkelijk kunt lezen. Ik heb het boek dan ook in twee dagen uitgelezen. De bouw is gewoon simpel, het begint met een terugblik en dan krijg je pas het echte verhaal. De terugblik gaat over hoe Micha iets met Iris krijgt op een klassenfeest. De bouw is niet zo bijzonder waardoor ik het boek interessanter vind om te lezen. De terugblik heeft mij namelijk niet bepaald nieuwsgierig gemaakt, maar het maakte het verhaal wel duidelijker. De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp, want je maakt alles mee in de schoenen van Micha. Daardoor ga je meer nadenken wat er aan de hand kan zijn met Iris en dat maakt het wat spannender. Er zitten verder geen terugblikken of herinneringen in het verhaal. Dat vind ik ook prettiger om te lezen. Het eind is mooi afgerond met een afsluiting van het liedje wat Micha voor de 2e keer moet zingen omdat hij met zijn bandje door is naar de volgende ronde. Ik vind het een erg mooie afsluiting van het verhaal, ik denk namelijk als de schrijfster nog verder was gegaan met het verhaal, dat het een beetje saai en afgezaagd zou worden. Nu kan de lezer namelijk zelf invullen hoe hij/zij wil dat het afloopt met de informatie die je al hebt gehad. Taalgebruik Het verhaal is makkelijk te lezen, vandaar dat ik het ook met gemak binnen twee dagen heb uitgelezen. Maar het is ook weer niet zo makkelijk geschreven dat het saai wordt. Natuurlijk ben ik weleens moeilijke woorden tegengekomen of uitspraken waar ik even over na moest denken. Maar het is een duidelijk boek, wat je vanaf het begin af aan al snapt. Ik had namelijk al snel door dat Iris thuis problemen zou moeten hebben aan gedrag te merken. De gevoelens van Micha worden vaak in het engels voor een liedje beschreven. Dat maakte het verhaal erg apart en toch duidelijk. In gesprekken werd duidelijk aangegeven wie wat zij, dat veroorzaakte geen problemen. Er werden weinig dingen beschreven, ik kan me nu nog steeds niet goed voorstellen hoe Micha en Iris eruit moeten zien. Of hoe de school eruit ziet, of een andere plek. Zulke dingen werden erg vaag beschreven, zodat je daar helemaal een eigen voorstelling van kon maken. De taal past goed bij het onderwerp en de personages. Het zijn jongeren, en die schelden weleens, of maken bijdehante opmerkingen. Daar wordt erg goed rekening mee gehouden. En onderwerp wordt goed beschreven, op een manier zodat je zelf ook heel goed inziet dat dat écht niet kan.