De helaasheid der dingen door Dimitri Verhulst

Deze titel is een geschikte keuze voor het boek omdat het goed de gedachte van de schrijver weergeeft en het net zo vaag en onduidelijk is als de rest van het boek.

Voordat ik dit boek ging lezen verwachtte ik dat het een erg goed boek zou zijn, dit kwam doordat de achterkant sterk klonk, alsof het een grappig boek zou zijn met toch een beetje drama erin.

Het aspect van het boek dat mij het meest aansprak was dat het verhaal in de eerste persoon is geschreven, ik vind dat erg fijn lezen.

Een aspect van het boek wat ik minder leuk vond was dat de schrijver zijn verhalen zo afkapt, hij stopt zijn hoofdstukken midden in het verhaal en komt er dan ook niet meer op terug, elk hoofdstuk is dus een soort van nieuw verhaal en elk hoofdstuk heeft ook een open eind, dit vind ik soms best frustrerend.

De meest bijzondere gebeurtenis uit het boek vind ik ‘De ronde van Frankrijk’, de drinkwedstrijd die Potrel organiseert in het gelijknamige hoofdstuk. Dit vind ik een bijzondere gebeurtenis omdat Potrel, die zelf nog minderjarig is een drinkwedstrijd bedenkt en deze ook nog ten uitvoer brengt. Ook de manier waarop Potrel dit doet, in een caravan en met een bordspel, vind ik bijzonder.

Een gebeurtenis uit het boek wat mij niet aanspreekt is de mishandeling van Blondi en het verdrinken van haar jongen. Het speet mij dat die jongen verdronken werden en ik was ook niet blij met de mishandeling van Blondi zelf, door de mensen en door andere mannelijke honden.

De hoofdpersoon in dit boek is Dimitri Verhulst. Hij is ook de schrijver van dit boek en heeft het gehele boek in de ik-persoon verteld. In ongeveer de eerste helft van het boek is Dimitri een jongen van 13 jaar die bij zijn vader, ooms en grootmoeder woont. Zijn vader en ooms drinken erg veel en Dimitri ziet dit als normaal en verwacht later ook zo te worden, hij heeft dus geen hoop of toekomstbeeld. In ongeveer de tweede helft van het boek is Dimitri een volwassen man die niet meer bij zijn vader en ooms woont. In dit deel ziet hij zijn oude levensstijl ook als een zonde en vindt hij het erg dat zijn ooms nog wel zo leven, Dimitri is in dit deel niet gelukkig en heeft ook nu geen toekomstdromen, hij probeert enkel zijn verleden af te sluiten.

In dit boek vind ik het lastig om helpers van de hoofdpersoon aan te wijzen, omdat Dimitri geen doel heeft, geen goede vrienden heeft en verder ook niemand heeft die hem duidelijk helpt of steunt. Maar als ik toch helpers aan moet wijzen zou ik voor zijn grootmoeder gaan, omdat zij toch alleen maar het beste voor hem wil en hem af en toe toch probeert te helpen, ze zorgt ook voor zijn huis, kleding en eten.

Ook heeft dit boek niet echt een duidelijke tegenspeler, maar de rest van het dorp/ Franky’s vader komt er toch het dichtst bij. Dit is omdat hij de familie Verhulst als een zooitje ongeregeld ziet, mensen die slechte invloed hebben op kinderen en de rest van het dorp. Franky’s vader verbiedt op een gegeven moment Franky zelfs om contact te hebben met Dimitri, omdat Dimitri een Verhulst is en dus een slecht invloed zou hebben op Franky.

Het interessantste personage uit dit boek vind ik Pierre, de vader van Dimitri. Dat vind ik omdat Pierre een paar keer een bijzondere beslissing maakt. Zo is Pierre bijvoorbeeld al zijn hele leven een dronkenlap maar besluit hij op een gegeven moment toch om naar een afkick kliniek te gaan en slaagt er daar redelijk in om van de drank af te komen, in zijn bezoek aan huis verdwijnt hij en heeft hij ook waarschijnlijk wel gedronken, maar we hadden ook niet anders van hem verwacht. In deze nuchtere periode valt ook pas echt op hoeveel Pierre om zijn zoon geeft.

Open plekken komen veel voor in dit boek. Een voorbeeld van een open plek met een korte spanningsboog is te vinden aan het begin van het hoofdstuk ‘De pelgrim’. In de eerste regels van dit hoofdstuk wordt verteld over een snijpunt van twee gebeurtenissen die elkaar hebben veranderd tijdens hun onwaarschijnlijke botsing. Als lezer vraag je je dan af over welke gebeurtenissen het hier gaat. Om hier achter te komen moet de lezer nog enkele alinea’s verder lezen over iets wat onrelevant lijkt aan het verhaal van Dimitri maar wat uiteindelijk 1 van de gebeurtenissen blijkt te zijn. Voor de andere gebeurtenis moet de lezer weer een paar alinea’s verder zijn en vervolgens moet de lezer er nog even over nadenken om de gebeurtenissen in te passen in het aan het begin genoemde snijpunt of als de lezer dit niet doet dan wordt op het einde van het hoofdstuk de oplossing geboden.

Een voorbeeld van een open plek met een lange spanningsboog doet zich voor aan het eind van hoofdstuk ‘De genezene’. Aan het eind van dit hoofdstuk wordt de vader van Dimitri, Pierre, vermist. Pas een paar hoofdstukken verder kom je erachter dat Pierre overleden is.

Een veel gebruikte manipulatietechniek in dit boek is het op een andere verhaallijn overschakelen, dit wordt constant gedaan. Er zijn geen 2 hoofdstukken achter elkaar die tot dezelfde verhaallijn behoren, er wordt werkelijk constant heen en weer gesprongen.

Het belangrijkste moment uit het boek vind ik dat er een vrouw van kinderbescherming langs komt, dit is wat Dimitri’s leven uiteindelijk heeft gered, dat hij werd weggehaald uit zijn huid=s en ergens anders terecht kwam. In het boek is aan deze gebeurtenis niet veel woorden besteed, maar ik vind hem toch erg belangrijk omdat dat is wat Dimitri uit het milieu van drinken en kroegen heeft gehaald en hem tot een redelijk normale volwassen man hebben gemaakt.