- Valérie Zenatti, Une bouteille dans la mer de Gaza, Médium – l’école des loisirs, 167.
- Het boek gaat over Tal en Naïm. Tal is een Frans meisje dat in Jerzalem woont. Op een dag vindt er een aanslag plaats in een café in Jeruzalem, wat voor Tal heel dichtbij kwam. Om haar woede en emoties een plek te geven, schrijft ze ze op.
Ze besluit dan om een brief te schrijven naar een jonge Palestijn. Haar broer, Etyan gooit haar fles, inclusief brief, in een meer. Dan wordt de brief blijkbaar gevonden, want Tal krijgt een mailtje van ene ‘Gazaman’. Dit blijkt Naïm te zijn. Maar Naïm reageert niet altijd, Tal blijft hem echter gewoon mailen. Uiteindelijk reageert Naïm altijd wel. Hij is in het begin heel erg cynisch en vooroordelend tegenover Tal. Maar langzaam trekt dit bij, naarmate hun mailcontact persoonlijker wordt.
Ze gaan praten over van alles en nog wat. Tal praat voornamelijk over haar vrienden en familiekring, maar ook haar angsten en wanhoop over de situatie (aanslagen, etc.)
Naïm verteld voornamelijk over zijn visie op de situatie (ook op politiek gebied), zijn blik op zijn verdere leven en de manier waarop ze moeten leven.
Maar ze praten ook veel over hun overeenkomsten; beide leven in constante angst eigenlijk en ze zijn beide wanhopig over de situatie. Tal beseft langzaam dat Naïm eigenlijk een hele gevoelige jongen is en Naïm beseft dat Tal ook maar een meisje is, die de oorlog probeert te begrijpen en oplossingen te zoeken.
Hun mailcontact wordt steeds persoonlijker. Ze vertellen elkaars dromen.
Tal maakt nog een aanslag mee in Jeruzalem. Het contact tussen hen wordt nog sterker, door ook andere gebeurtenissen (falen van Oslo-akkoord.)
Het boek eindigt met een mail van Naïm. Hij verteld Tal dat hij naar Canada gaat, om geneeskunde te studeren. Hij wil ‘opnieuw’ beginnen en Tal hoort bij zijn vorige leven. Maar over 3 jaar, zullen ze een keer afspreken in Rome, zegt Naïm.
- Het verhaal begint met een fles die in het meer vlakbij Gaza wordt gegooid. Dan komt de fles aan bij Naïm. Dit begint de hele briefwisseling en dus het hele verhaal van het boek. Ik vind dit een goede titel, omdat hij gewoon goed te verklaren is, maar toch ook niets verraad! Het is een titel die je nieuwsgierig maakt.
- Bladzijde 89 tot en met 92. Hierin verteld Naïm eindelijk oprecht wie hij is en gewoon, hoe hij zich echt voelt. Ik vind dit een heel mooi moment.
- Vanaf bladzijde 155 tot het einde van het boek. Ik vind het zo jammer dat Naïm hun mailcontact stopt!
- Tal:
Ik denk niet dat Tal heel erg veranderd is. Ze blijft door het hele boek heen wel positief. Wel is ze geschokt en een beetje getraumatiseerd door de aanslag, waardoor ze ook besluit een brief te schrijven. Maar verder denk ik niet dat ze heel erg veranderd is.
Naïm:
Ik vind dat Naïm wel erg veranderd is, door het verhaal heen. In het begin was hij heel erg pessimistisch en cynisch. Maar door het boek wordt dat steeds minder en bovendien wordt hij steeds optimistischer. Een toekomst buiten Gaza en een wereld buiten Gaza wordt steeds realistischer, vooral doordat Tal uit Frankrijk komt, bijvoorbeeld. Hij gaat dromen van een baan / studie buiten Gaza en die krijgt hij ook. - Als ik zou moeten kiezen, zou ik toch kiezen voor Naïm. Hij mag namelijk weg uit deze rot situatie, en Tal blijft erin hangen. Ik zou echt niet willen leven in een situatie, waarin je constant bang ben.
- Ik haatte eigenlijk niemand echt in het boek.
- Ja, ik zou graag willen zien dat Naïm Tal zou meenemen naar Canada en dat ze samen een huisje zouden nemen en gelukkig worden! Of dat Tal met haar ouders weer terug verhuisd naar Parijs en dat ze makkelijker daarna zouden kunnen afspreken.
- Deze vraag is makkelijk te beantwoorden: Tal woont in Jeruzalem, Naïm in de Gazastrook. Daar speelt het verhaal zich ook af.
“… mais je vis ici, à Jérusalem.” Bladzijde 13.
“… surtout du côté de Gaza!” Bladzijde 27.
- In 2003 en 2004.
“Jérusalem, 9 septembre 2003” Bladzijde 7.
“Cela fait exactement six mois que j’ai trouvé ta bouteille.” Bladzijde 155.
- 6 maanden.
“Cela fait exactement six mois que j’ai trouvé ta bouteille.” Bladzijde 155.
- Bladzijde 89. Vanaf hier verteld Naïm pas echt iets over zichzelf en ik denk dat hij vanaf hier echt zichzelf pas bloot geeft.
“Cher Naïm (oh! Enfin un prénom, ton prénom!)” Bladzijde 93.
- Dit is een briefroman, omdat het eigenlijk alleen maar ‘brieven’ (e-mails) zijn tussen Naïm en Tal.
- Oorlog:
Een thema is oorlog, want daardoor komen Naïm en Tal in contact en daar hebben ze het ook heel vaak over.
Vriendschap:
Tal en Naïm raken bevriend en hun vriendschap wordt heel sterk en is dus sterker dan de vooroordelen en haat, die door de oorlog is ontwikkeld.
- De boodschap is denk 2 kanten laten zien. Zowel voor jongeren in Israël en in Palestina. Veel mensen hebben namelijk een subjectief beeld van een oorlog en de schrijfster laat juist een ‘objectief’ beeld zien.
- Valérie Zenatti is in 1970 geboren in het plaatsje Nice, in Zuid-Frankrijk. Op haar 13e verhuisde ze met haar familie naar Israël. Van 1988 tot 1990 vervulde Valérie de verplichte 2 jaar diensttijd die alle jongens en meisjes in Israël moeten vervullen zodra ze 18 jaar zijn. Daarna ging ze terug naar Frankrijk om geschiedenis en Hebreeuws te studeren. Ze werkte als journaliste, au-pair en lerares in de Hebreeuwse taal. Nu is ze vooral schrijfster. In 2004 bracht ze haar 1e jeugdboek uit: ‘Demain, la revolution’. Valéries 2e boek heet ‘Ik had een vriend in Gaza’. ‘Soldaat’ is Valéries 3e boek.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
B.
B.
Wat voor dommekloot heeft dit geschreven?
8 jaar geleden
AntwoordenG.
G.
Iemand die het boek niet snapt...
6 jaar geleden
Antwoorden