Eigen mening
Het is een dun boekje dat ik niet alleen wegens zijn beknoptheid. maar ook wegens het meeslepende verhaal in een ruk had uitgelezen. De liefde die er uit spreekt ging mij aan het hart. Ik zal dit boekje niet vergeten, zelfs in gedachten vaak met mij dragen. In veel artikels (zoals het bijgevoegde artikel uit de krant) wordt het boek omschreven als kitsch. De helft van de lezers beoordeeld het boek als kitsch, de andere helft als een prachtig en ontroerend verhaal, zo vergaat het overigens bijna alle werken van Éric-Emmanuel Schmitt. Ik behoor tot de helft van de mensen die het boek als prachtig en ontroerend ondervond. Het is niet dat ik van kitsch hou, integendeel. Toch heeft dit boek mij gegrepen.

Het heeft mij gegrepen met de zachtheid en de leidende hand van monsieur Ibrahim. Ik heb plezier gehad aan het lezen van de passages waarin monsieur Ibrahim en Moise intieme gesprekken hadden, stilletjes gelachen heb ik toen Monsieur Ibrahim Moise over alle manieren vertelde hoe stiekem geld te winnen, door tijdens het doen van de boodschappen valse ingrediënten te gebruiken en gehuild heb ik toen Monsieur Ibrahim stierf. Ik vond het jammer, het speet mij.

Ik denk dat dit wel genoeg is om te kunnen zeggen dat het een aanrader is. Graag zou ik ook de film willen zien. Maar ik denk wel dat ik niet meer van Éric-Emmanuel Schmitt zou willen lezen, bang dat de andere werken minder goed zijn, of het boek dat ik nu heb gelezen zwakker maken. Het is voor mij net als de boeken van Paulo Coelho, een is er genoeg, bij meer lijkt het een trucje te worden dat het geheel afmat. Dat heb ik overigens al snel, met veel schrijvers. Er zijn er maar weinig waarvan ik steeds weer een nieuw boek kan lezen.

Dit boek past bij je of niet, het is het zeker waard om het te proberen.

Inhoud in het Frans
Moise est un garçon de 13 ans. Avec son père il habite dans la banlieu de Paris, Rue Bleue. Son père travaille beaucoup, c’est Moïse qui fait les courses et la cuisine.

C’est l’Arabe dans la rue, où il fait les courses. Tout le monde connait l’Arabe. C’est monsieur Ibrahim, un vieil homme, mais toujours encore très vitale. C’est le seul Arabe dans le quartier, lorseque c’est un quartier juif. Moïse mère s’en est parti quand il était encore tout petit. Son père à dit qu’elle est partit avec son frere ainé, Papol. Le père de Moïse parle toujours de Papol, le fils meilleur, le fils perdu.

Chaque jour, quand Moïse entre le magasin de Monsieur Ibrahim il lui pose une question, une seule question. Toujours gentil, monsieur Ibrahim reponse, jusqu'à un jour. La belle Brigitte Bardot entrait le magasin pour achter une bouteille d’eau. Monsieur Ibrahim était tellement charmant, que la Brigitte rougit en donnant Monsieur Ibrahim trois fois le pris de la bouteille. Ce moment la l’amitie entre

Monsieur Ibrahim et Moïse commencait.

Monsieur Ibrahim apprends Moïse à rire, un petit sourire pour changer le monde. Ensemble Monsieur Ibrahim et Moïse vont a Cabourg, pour se baigner dans la mer.

C’est là ou Moïse decouvres que Monsieur Ibrahim aussi est circoncis. C’est la premiere fois que Moise pense à la religion. 

Mais ça va mal avec le père de Moïse, il lui quitte et ne reviens jamais. Moïse ne le comprends pas, Monsieur Ibrahim lui explique et lui raconte de la vie lourde de son père, ,,c’est mieux qu’il est parti, il est mort, il peut dormire maintenant’’.  Le père de Moïse  s’a suicidé.

Moïse vis tout seul maintenant, il va a l’ecole, il fait les courses et le menage, il vends les livres de son pere, pour gagner un peut d’argent. Mais un jour, c’est trop pour le garçon, qui est toujours rien de plus qu’un petit garçon qui souhaite d’avoir un père qui lui protège du grand monde. De l’un sur l’autre Monsieur Ibrahim adopte Moïse. Moïse est tout heureux et ensemble ils vont achter une voiture à choix de Moïse.

Monsieur Ibrahim paye en cash, au grand etonnement du vendeur et il se legitime avec un papier si vieux que se n’est plus a lire. Il dit que c’est son permis de conduire. En verrité c’est une vieille lettre de son bon ami. Mais Monsieur Ibrahim ne sait plus a conduire et il prends des lessons de rangée, avec Moïse sur la banque derièrre. Plus tard, avec Moïse derièrre le volant, les deux vont faire un vayage pour rencontrer le bon ami de Monsieur Ibrahim qui habite en Turquie.

Pendant se voyage ils passent beaucoup d’endroits religieux. En entrant les batiments Moïse dois deviner dans laquelle religion il se trouve. Ils sont content ensemble, mais quand Moïse s’endorme sous un olivier, Monsieur Ibrahim prends la voiture, pour le plaisir et il obtient un accident. L’accident est le terminé de sa vie. Avec sa morte il laisse Moise tout ses possesions et aussi son Coran. Moïse finis leur voyage par faire la connaissanse avec l’ami de Monsieur Ibrahim et retours a Paris. La il reprends le magasin de Monsieur Ibrahim en vivant ensemble avec sa femme et les fleurs du Coran, lesquelles Monsieur Ibrahim lui laissait eritage.

Verdiepingsopdracht
Lieve Moise,

Parijs is een grote stad, een stad met veel mensen, met vele levens. jouw leven is er een. De Parijzenaren kennen je niet en jij kent hen niet. Jij bent geen Parijzenaar, jij bent Moise.

Parijs is een grote stad, een stad met veel mensen, met vele levens. jouw leven is er een. De Parijzenaren kennen je niet en jij kent hen niet. Jij bent geen Parijzenaar, jij bent Moise.

La Rue Bleue, daar woon je... Naast de verdwaalde Arabier in jouw buurt. Je vader was een drukbezette man, niet op zijn werk, maar in zijn verleden, nog altijd vechtend in een onophoudelijke oorlog van herinneringen die als spoken om hem heen dansten. De muren in je huis zijn kaal, de boeken verkocht, de ramen dof en vuil. De oude stoel van je vader ligt er uitgezakt bij. De dames in de Rue du Paradis hebben al lang niets meer van je gehoord, hoe gaat het met je verslag dat je over ze maakt. Ze zijn benieuwd hoe het er voor staat met de jonge journalist die nog maar zo weinig van de wereld heeft gezien. Er zijn nog zo veel dingen in het leven die op je wachten. En nog zo veel tijd.

Dit zeg ik niet, omdat ik er veel van afweet, maar omdat ik die tijd voel verstrijken als de wind die langs de gewassen lakens gaat. Ik wil graag dat je ziet hoe de wind zich beweegt, langs alles strijkend en wendingen nemend over het onaangetaste land vlucht. Daar waar ze haar toevlucht zoekt, in de beschermende oorden van het onontdekte. Het is daar, waar je de vrijheid vindt. Er kan nog zo veel veranderen. Als je daarin durft te vertrouwen zul je snel de weg vinden, die lijdt tot deze oorden.

Ik denk niet dat er problematiek in jouw handelingen zit, leef samen met Monsieur Ibrahim en laat hem jouw levensleermeester zijn. Een jaar geleden zou ik nog wel wat aan te merken hebben gehad, maar je bent er inmiddels overheen gegroeid. Zoals het begon met de glimlach.

De problematiek zat hem in je verleden, je hebt er een stap bovenop gezet en leeft nu niet meer in het leed van je voorouders, je leeft je eigen leven.

Heb het lief
want het heeft jou lief

de door jou gefascineerde

de observator