Externe gegevens

Eric-Emmanuel Schmitt

Hij is geboren op 28 maart 1960 in Sainte-Foy-lès-Lyon, een gemeente in het arrondissement Lyon.

Eric-Emmanuel Schmitt is de zoon van een fysiotherapeut. Hij is atheïstisch opgevoed, maar beschouwt zichzelf als een agnost. Nadat hij in Lyon zijn diploma had gehaald ging hij filosofie studeren aan de zeer prestigieuze École normale supérieure. In 1987 studeerde hij af met een scriptie over Diderot en de metaphysica. Na zijn studie ging hij zich bezighouden met het schrijven van toneelstukken naast een baan als hoogleraar filosofie aan de universiteit van Savoie. In 1991 is zijn eerste stuk, Les nuits de Valognes, klaar en dat wordt een succes. Het wordt later zelfs in Engeland uitgevoerd door de Royal Shakespeare Company. Zijn grote doorbraak komt echter in 1993 met het stuk Le Visiteur. Dit stuk wordt bekroond met 3 Molières, waaronder die voor beste auteur.

Door dit succes beat hij een full-time schrijver te worden. Geïnspireerd door zijn theatermonoloog Milarepa over het boedhisme besluit hij een serie van novelles te schrijven met als verbindend thema religie, later bekend geworden als de Cycle de l’invisible. De verhalen in deze serie worden een groot succes in de hele wereld, zowel de theaterstukken als de novelles.

Naast het schrijven van boeken en toneelstukken wijdt hij zich ook aan het regisseren van films. Zo regisseerde hij in 2007 de komedie Odette Toulemonde en verfilmde hij in 2009 zijn eigen boek Oscar et la dame rose.

Het werk van Schmitt wordt door velen gewaardeerd. Zo zijn zijn boeken in meer dan 43 talen vertaald, worden zijn stukken in meer dan 50 landen gespeeld en heeft hij vele prijzen gewonnen zoals Grand Prix du Théâtre van de Académie française voor zijn hele oeuvre.

Naast Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran zijn andere titels in de Cycle de l’invisible Milarepa (1997) over het boeddhisme, Oscar et la dame rose (2003) over het atheïsme, L'enfant de Noé (2004) over het judaïsme en Le sumo qui ne pouvait pas grossir (2009) over het zen-boeddhisme.

Het nieuwste boek van Schmitt is Concerto à la mémoire d'un ange dat verscheen in 2010.

Thema’s die terugkomen in het werk van Eric-Emmanuel Schmitt zijn religie, de zoektocht naar geluk en vriendschap.

Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran is een modern realistische roman. Net zoals veel recente romans in deze stroming is er in dit verhaal aandacht voor de multiculturele samenleving met de keuze van monsieur Ibrahim als een van de hoofdpersonen en de aandacht voor het soefisme in deze roman.

In 2001 verscheen  Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran bij Éditions Albin Michel.

De door mijn gelezen editie is een herdruk uit 2007 in de serie Merles Blancs van uitgeverij Wolters-Noordhoff.

Interne gegevens

Moïs is een joodse jongen van 13 jaar en woont met zijn vader in een somber appartement aan de Rue Bleue, een straat in een banlieu bij Parijs. De vader van Moïs is druk met zijn werk als advocaat en om die reden moet Moïs veel dingen zelf doen. Zijn moeder heeft Moïs nooit gekend.

Boodschappen doet Moïs altijd bij de kruidenier Monsieur Ibrahim. Om wat geld te besparen (Moïs wil ooit naar een prostituee om zo een echte man te worden) steelt hij altijd een paar spullen uit de winkel onder het mom dat “het maar een arabier is”. Monsieur Ibrahim komt hierachter en leert hem hoe hij op andere manieren geld kan besparen. Langzaam groeit er een vriendschap tussen de twee waarbij monsieur Ibrahim Moïs wijze levenslessen uit zijn koran geeft.

Het leven van Moïs is niet makkelijk. Zo is zijn vader nooit echt tevreden over hem en wordt hij altijd vergeleken met zijn oudere broer Popol, een schijnbaar perfecte jongen die hij nooit gekend heeft. Dit zorgt ervoor dat hij erg onzeker is, maar de vriendschap met monsieur Ibrahim geeft kleur aan het leven van Moïs.

Op een dag is de vader van Moïs verdwenen en enkele dagen later staat de politie al voor de deur. Zijn vader blijkt zelfmoord te hebben gepleegd. Zijn schuldgevoel over dat hij in tegenstelling tot zijn ouders wel de holocaust had overleefd was hij nooit te boven gekomen.

Moïs is voor de zoveelste keer verlaten in zijn leven en hij besluit zich te laten adopteren door Monsieur Ibrahim. De enige die hem altijd bij zou staan. Monsieur Ibrahim neemt hem graag aan als zoon en samen besluiten ze naar het geboortedorp van hem te reizen.

Na een lange reis waar Moïs veel dingen leert, overlijdt Monsieur Ibrahim door een auto-ongeluk. Terug in Frankrijk blijkt dat Monsieur Ibrahim zich al goed had voorbereid. Moïs erft de winkel en de koran van Monsieur Ibrahim en leeft verder als een gelukkig man dankzij deze bijzondere vriendschap.

Het belangrijkste thema in dit boek is de verbindende kracht van religie. Hoewel Moïs en Monsieur Ibrahim beiden in iets anders geloven hebben ze als vrienden respect voor elkaar.

Monsieur Ibrahim geeft veel om Moïs en leert hem lessen uit zijn koran zodat het leven van de jongen beter wordt. Moïs leert dat hij altijd moet lachen, en opeens openen vele deuren voor hem. Zoals in het verhaal als Moïs aan Monsieur Ibrahim iets vraagt: “Comment vous faites, vous, pour être heureux, Monsieur Ibrahim?” – “Je sais ce qu’il y a dan mon Coran.”

Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran heeft als titel twee betekenissen. Allereerst is er in het verhaal een verwijzing naar de titel als Moïs de koran van Monsieur Ibrahim vindt en die opent. Binnen vindt hij twee gedroogde bloemen.

De diepere betekenis van de titel slaat op de levenslessen die Monsieur Ibrahim geeft. De bloemen staan voor de levenslessen vol wijsheid die hij meegeeft aan Moïs en waarvan hij ziet dat ze een positief effect hebben op het leven van Moïs.