Les jeux sont faits door Jean-Paul Sartre

Zakelijke gegevens: Auteur: Jean Paul Sarte
Titel: Les jeux sont faits
Genre: Existentialistische roman Eerste reactie: Het boek las vrij gemakkelijk. Het verhaal zelf vond ik wel een beetje apart, maar het was wel spannend om te lezen. Verdieping: Samenvatting: Eve Charlier is doodziek. Haar man André Charlier is met Eve getrouwd om het geld, haar bruidsschat. Hij onderhoudt een relatie met de zus van Eve, Lucette. André vergiftigt Eve, maar voordat ze sterft zegt Eve dat haar leven met André een hel is geweest en dat hij Lucette nooit meer aan mag raken. Als Eve sterft, leeft ze soort van verder, alleen onzichtbaar voor de (levende) wereld. Ze merkt dat ze geen spiegelbeeld meer heeft. Ondertussen komen er in een geheime kamer 5 mannen samen. Pierre Dumaine is de leider ven deze groep samenzweerders. Pierre Dumaine wordt later vermoord door Lucien. Hij ervaart hetzelfde als Eve, ook hij leeft verder, zij het onzichtbaar. Zowel Eve als Pierre horen een stem die ‘Laguénésie’ zegt. Beiden weten niet wat het is, en als ze het vragen aan mensen op straat krijgen ze geen antwoord. Beiden komen uiteindelijk aan in een straat die Laguénésie heet. Hier gaan ze een gebouw binnen. Binnen moeten ze in een rij gaan staan. Als het Pierre zijn beurt is om een andere kamer binnen te gaan, hoort hij dat hij dood is en moet hij zijn handtekening onder een formulier met al zijn gegevens (inclusief sterfdatum) zetten. Voor Eve geldt hetzelfde, zij hoort hier ook dat ze vergiftigd is door haar echtgenoot. Pierre maakt ondertussen kennis met andere doden, ook uit andere eeuwen. Hij leert van de anderen het verschil te zien tussen levenden en doden: levenden hebben altijd haast. Eve voelt zich erg ongelukkig, zeker als ze ziet dat een meisje bestolen wordt en merkt dat ze niets kan doen, omdat ze niet opgemerkt wordt door de levenden. Pierre wil de ‘Regent’ zien. Hij ontdekt dat de informatie over de opstand die hij en zijn vrienden voorbereid hadden, uitgelekt is en bekend is bij de Regent. Ook Pierre ondervindt nu het nadeel van dood zijn: hij weet dat zijn vrienden in een valstrik gaan lopen, maar kan niets doen om hen te waarschuwen. Eve bezoekt haar oude huis. Hier ontmoet ze haar overleden vader, met wie ze over André en Lucette praat. Als ze het huis verlaat, ontmoet ze Pierre met wie ze gaat dansen. Hierna worden Pierre en Eve naar het registratiebureau geroepen. Er wordt hun verteld dat er een speciale regel bestaat over mensen die voor elkaar bestemd waren, maar die in de levende wereld elkaar niet gevonden hadden. Nu ze elkaar pas na de dood gevonden hebben krijgen ze de kans terug te keren naar de levende wereld. Ze moeten echter wel binnen 24 uur van elkaar gaan houden, anders zullen ze voor de tweede keer sterven. Beiden grijpen de kans aan. Op weg naar de levende wereld vraagt een man hun, of zij zijn dochtertje weg willen halen bij zijn ex-vrouw en wrede stiefvader. Eve en Pierre zeggen dit te zullen doen. Terug in de levende wereld is er geen tijd verlopen sinds ze overleden waren. Eve ligt weer in haar bed, en Pierre op straat. Pierre gaat Eve opzoeken, maar wordt gevolgd door Paulo. Bij Eve thuis krijgen André en Pierre ruzie, en vechten met elkaar. Pierre en Eve wandelen door de straten en zien een scenario, dat ze ook als doden al meegemaakt hadden. In een restaurant komen ze een groep kennissen van Eve tegen, die nogal vijandig reageren op Pierre. Pierre vertelt Eve dat hij voorzitter is van ‘La Ligue’ een gewelddadige club die voor de vrijheid vecht. Pierre en Eve besluiten eerst het dochtertje van de overleden man op te halen. Ze weten haar, door haar ouders geld te geven weg te krijgen en brengen haar naar een goed thuis. Vervolgens vertrekken ze naar het huis van Pierre. Eve blijft, en Pierre gaat zijn vrienden waarschuwen. De vrienden van Pierre geloven Pierre niet meer, onder andere omdat ze hem gezien hebben met Eve (Paulo, die Pierre gevolgd heeft hoort ook bij de club). De man van Eve (André) werkt namelijk bij een soort van politie. Pierre gaat weer terug naar zijn huis en ontmoet Eve. Daar ontdekken ze dat ze morgen waarschijnlijk weer zullen sterven, omdat ze eigenlijk helemaal niet voor elkaar terug naar de levende wereld zijn gegaan, maar Pierre om zijn vrienden en Eve om Lucette. ’s Avonds komt Paulo Pierre waarschuwen dat hij weg moet. ’s Morgens vertrekt Pierre in een laatste poging zijn vrienden van de opstand af te houden, Eve gaat wederom naar haar huis en neemt de revolver van Pierre mee. Daar bedreigt zij André met de revolver, terwijl ze Lucette de André’s ware karakter vertelt. Pierre weet de grote groep opstandelingen nu wel te overtuigen dat ze de opstand ontdekt is. Hij weet echter niet dat hij, op weg naar de samenzweerders gevolgd is door de chef van de politieorganisatie. De politie valt binnen en op dat moment zijn de 24 uur van Pierre en Eve voorbij, waardoor ze beiden terugkeren naar het dodenrijk. Schrijfstijl: Het boek is in een niet al te ingewikkelde stijl geschreven, het verhaal was goed te volgen.
Ruimte, plaats en tijd: De ruimte en tijd worden niet specifiek genoemd in dit boek. Wellicht speelt het in een Franse stad rond 1950. Het hele verhaal speelt zich in dezelfde plaats af, in een kort tijdsbestek (enkele dagen) Verhaalfiguren: Eve Charlier: Eve is een rijke vrouw, maar ongelukkig getrouwd. Ze wordt bedrogen en vergiftigd door haar man en ontwikkelt als ze dood is een relatie met Pierre. Eve is gevoelig en wil anderen graag helpen. Pierre Dumaine: Pierre is nogal driftig aangelegd. Hij is vrij arm en heeft zijn principes waar hij ook aan vasthoudt. Hij doet er alles aan om zijn vrienden te redden, zelfs als ze hem niet willen geloven. André Charlier: André is de echtgenoot van Eve. Hij komt vrij weinig voor in het verhaal, hij laat echter een zeer gemene indruk achter. Hij bedriegt en vergiftigt zijn vrouw en geeft toe alleen met haar getrouwd te zijn om het geld. Situaties: Eve en Pierre worden beiden vermoord, maar leven onzichtbaar verder in dezelfde wereld. Ze krijgen de kans om terug te keren naar de gewone wereld, maar slagen er niet in binnen 24 uur echt van elkaar te houden. Hierdoor keren ze weer terug naar de doden. Vertelwijze: Het boek is in korte fragmenten verdeeld, afwisselend met Pierre en Eve in de hoofdrol. Later in het boek komen er ook fragmenten waarbij beiden een rol spelen. Het verhaal verloopt chronologisch, behalve als Pierre en Eve terug keren naar de normale wereld, dan gaat het verhaal enkele dagen terug in de tijd. Het verhaal wordt verteld door een auctoriele verteller. Thematiek: Het thema is een beetje dubbel. Aan de ene kant is ieder mens vrij om te kiezen (Pierre en Eve kiezen om terug te keren, beiden kiezen om hun eigen vrienden en familie te redden in plaats van zichzelf) aan de andere kant is dat wat er gebeurd is niet meer te veranderen. Pierre en Eve keren wel terug naar de wereld, maar uiteindelijk ontkomen ze toch niet aan het lot om dood te zijn. Dit komt ook naar voren in het gedeelte waarin Eve niets kan doen als ze ziet dat een meisje bestolen wordt en als Pierre merkt dat hij zijn vrienden niet kan waarschuwen. Het thema komt overduidelijk naar voren in de titel ‘De teerling is geworpen.’ Je lot is beslist, je kunt er niets meer aan veranderen. Enkele motieven zijn: vrijheid, dood, hiernamaals, huwelijk, verraad, opstand en vriendschap. Beoordeling: Ik vond dit boek leuk om te lezen. Het verhaal was gemakkelijk te volgen en het was erg afwisselend om dan weer eens over Pierre en dan weer over Eve te lezen. Het boek was spannend, vooral doordat het eigenlijk nogal apart was, doden die weer terug keren naar de wereld, zonder dat het sciencefictionachtig wordt. Ik vind het knap dat de schrijver dat heeft weten te bereiken: een onrealistische thematiek, maar op een realistische manier beschreven. De overeenkomsten tussen het leven van Pierre en Eve vind ik ook knap bedacht. Pierre kiest voor zijn vrienden, Eve voor haar zus. Eve voelt onmacht als het meisje bestolen wordt, Pierre als blijkt dat hij zijn vrienden niet kan redden. Eve wordt vergiftigd, Pierre vermoord.
Verwerkingsopdracht 1: Informatie over de auteur: Jean-Paul Sartre (21 juni 1905 - 15 april 1980) was een Frans filosoof en schrijver. Aan hem wordt de ontwikkeling van het existentialisme toegeschreven. Eén van Sartre's belangrijkste thema's was de (existentiele) vrijheid. Sartre vond dat ieder mens vrij is. Ook in extreme situaties is de mens vrij. Je bent bijvoorbeeld altijd vrij om nee te zeggen (of te denken) tegen de bezetter. Informatie over de literaire stijl en stroming: Het existentialisme is een filosofische beweging die wordt gekarakteriseerd door een benadrukking van individualiteit, individuele vrijheid, en subjectiviteit. Het is een richting die is ingezet door de Duitse filosofen Georg Hegel, Edmund Husserl, Friedrich Nietzsche en Martin Heidegger en populair was rond het midden van de 20e eeuw met het werk van de Franse schrijver en filosoof Jean-Paul Sartre en anderen, waaronder ook de schrijver Albert Camus. Volgens Sartre is ieder mens vrij om zijn eigen keuzes te maken. Pierre en Eve kiezen er beiden voor om vanuit de dood weer terug te keren naar het leven. Een voorbeeld van vrij zijn in extreme situaties. Pierre kiest echter om zijn vrienden te redden, Eve kiest ervoor om Lucette te waarschuwen tegen André. Bij Pierre is het ook een keuze om een opstand te leiden en dus in te gaan tegen de heersende macht.