Diaporama d'histoires door K. Jambon

A. De beschrijving van mijn leeservaring

Primaire gegevens

Het boek wat ik gekozen heb is ‘Diaporama d’histoires’ en het is geschreven K. Jambon en W. Schmidt. Het boek is uitgegeven door Editions Maison des Langues, Paris in 2010 en het heeft 73 pagina’s, waaronder ook opdrachten en een woordenlijst.

Verantwoording van mijn keuze

Ik heb dit boek gekozen, omdat de voorkant er leuk en interessant uitzag. Je ziet verschillende plaatjes en je gaat je gelijk afvragen waarover het zou gaan. Ik las de achterkant en las dat het over een groep jongeren ging en het zeven korte verhalen zijn. Dat leek mij wel handig, omdat meestal een kort verhaal makkelijker te begrijpen is dan een langdradig verhaal. Ik bekeek ook de binnenkant van het boek en zag dat het grote letters waren en er ook een woordenlijst was met uitleg van de woorden. Dat vind ik erg fijn, want dat maakt het lezen gemakkelijker.

Mijn reactie

Ik vond het boek erg leuk. Het waren allemaal korte verhalen, dus dat was erg fijn. Ik vond het eerste verhaal heel grappig, dus ik was heel erg benieuwd hoe de andere verhalen zouden zijn. Ik wilde dus heel graag hierdoor verder lezen. Ik vond het ook leuk dat sommige personen voorkwamen in meerdere verhalen. Daardoor leek het alsof je ze al een beetje kende.

Samenvatting

Verhaal 1: Sénégal, j’arriiiiiive !

De twee vriendinnen Rose en Meike besluiten op 1 april, de grappenmaker Christophe in de zeik te nemen. Hij is de clown van hun vriendengroep, maar er is één ding waar hij niet tegen kan en dat zijn spinnen. Rose belt Christophe en vraagt of hij een hotel in Senegal wilt uitproberen, omdat zij op dat moment in Marokko zou zijn. Ze vertelt ook dat hij daarvoor 500 euro voor zou krijgen. Hij gaat akkoord, wie zegt nee tegen zon, zee en een lekkere keuken. Maar dan vertelt Rose dat hij krokodillen, slangen en spinnen moet gaan proeven. Maar dat is nog niet alles, Rose vertelt ook dat hij een kamer deelt met de 87 jarige moeder van de chef daar met haar chihuahua. Christophe weet het nu niet meer en vraagt of er niet een geschiktere kandidaat is. Rose vertelt dan aan Christophe dat het een grap is, omdat het 1 april is.

Verhaal 2: L’exposé sans notes

Mathieu heeft vandaag zijn presentatie over het eiland Réunion op school. Naast dat hij te laat in de les kwam, is hij ook nog eens zijn tekst vergeten. Gelukkig weet hij nog veel uit zijn hoofd, maar na tien minuten is hij alweer uitgekletst en weet hij niks meer. Hij is in paniek, maar weet al gauw wat te vertellen over dat hij een lange tijd er heeft gewoond. Ook vertelt hij over het mooie weer, maar dat in februari en maart het volkaanseizoen is. Dat die tijd erg gevaarlijk is. Daarna vertelt hij over het zwemmen met dolfijnen. Dan vraagt zijn klasgenoot Charles waarom hij nu niet daar woont, maar in Frankrijk is. Mathieu vertelt over de jongerenwerkloosheid  en dat hij daarom in Frankrijk studeert. Hij laat daarna nog wat typische muziek horen en dan is de tijd al voorbij. Mevrouw Dubois zegt dat zijn presentatie een groot succes was.

Verhaal 3: Une fashionista à Paris

Lucie en Manon zijn vriendinnen die elkaar mailtjes sturen. Lucie woont in het dode Lyon en Manon woont in het geweldige Parijs. Manon vertelt in de mailtjes hoe leuk ze het allemaal wel niet heeft en dat ze een leuke Amerikaanse jongen heeft ontmoet. Lucie vertelt dat het ook allemaal goed gaat, maar Manon erg mist. Manon antwoordt daarop met dat Lucie dit weekend naar Parijs moet komen. Ze zegt dat het een super weekend wordt, want zaterdag is er ook nog een feest. Lucie besluit dan ook om te gaan.

Verhaal 4: Impression de déjà-vu

Maandagochtend kleedt Tanguy zijn grijze pak aan, want hij heeft een sollicitatiegesprek bij het bedrijf Textra in Bordeaux. Hij komt op tijd aan, maar de secretaresse vertelt hem dat hij pas morgen zijn sollicitatiegesprek heeft. De volgende dag wanneer hij onderweg is naar het bedrijf, belt de secretaresse dat mevrouw Dumesnil helaas niet kan vandaag. Zijn sollicitatiegesprek wordt verschoven naar de volgende dag. Hij haast zich de volgende dag naar het sollicitatiegesprek, maar verliest onderweg zijn mobiel. Hij wordt na het gesprek gebeld door mevrouw Dumesnil en geïnformeerd dat hij aangenomen is en dat zijn mobiel teruggevonden is door de dochter van haar.

Verhaal 5: Tout le monde en cuisine

De chef in het restaurant is ziek en daarom moet Nina invallen. Ze raakt in paniek, want ze moet in tien minuten serveren. Uiteindelijk lukt het allemaal, na een paar complicaties, zoals dat het brood op is. Opeens willen de mensen aan tafel 5 met haar praten. Nina is bang dat ze wat verkeerd heeft gedaan, maar de mensen vonden het eten zo lekker dat ze met hun collega’s graag in het restaurant willen eten en ze vragen of dat mogelijk is. Nina is helemaal blij, haar missie is geslaagd. Alles is goed gekomen.

Verhaal 6: Tête en l’air

Alex gaat met de auto naar zijn vriendin, die werkt in een restaurant. Wanneer hij onderweg is, komt hij er achter dat hij geen benzine meer heeft. Ook is de laatste pomp die hij gezien heeft een heel stuk terug. Hij besluit om lopend te zoeken naar benzine met een jerrycan. Alex heeft het uiteindelijk erg warm en heeft heel erg dorst. Helaas is er onderweg ook nergens schaduw. Hij komt eindelijk een huis tegen, waar een vrouw woont met een hond. Ze besluit hem te helpen door haar zoon Alex naar de pomp te laten brengen. Alex komt erachter dat hij de kleinzoon kent.

Verhaal 7: Les voix du Maroc

Alexis en Léo gaan na hun eindexamen naar Marokko. Ze reizen met een mini-busje, waar van alles in zit. In Barcelona ontmoeten ze nieuwe mensen die met hun meereizen tot Essaouira. In de Arabische baden worden ze vrienden met Jamel. Wanneer ze in Marrakech zijn, leren ze Saïd kennen. Hij nodigt hun uit om met zijn familie couscous te eten. Ze komen er dan achter dat Saïd de neef is van Jamel. Dan vertrekken Alexis en Léo naar de woestijn, waar ze op dromedarissen rijden. Ze vonden de reis een geweldige ervaring.

B. De verdieping

De wijze van vertellen

Alle verhalen zijn anders geschreven, vandaar dat er verschillende wijzes van vertellen zijn

Verhaal 1: Sénégal, j’arriiiiiive !

Er is hier sprake van  een alwetende verteller, want de verteller op de hoogte is van de gedachtes, gevoelens van meerdere verhaalfiguren. Je kunt het ook zien hoe het geschreven is, want het is geschreven als een script. Zoals hieronder te zien is.

            Rose: Le python ?

            Christophe: Bof Il n’y a pas plutôt…

Verhaal 2: L’exposé sans notes

Er is hier sprake de personale verteller, want het verhaal is geschreven in derde persoon enkelvoud en je leest alleen de gedachtes en gevoelens van Mathieu.

Verhaal 3: Une fashionista à Paris

Dit verhaal wordt vertelt in e-mailtjes. Het is daarom erg leuk om te lezen. Er is hier sprake van een alwetende verteller, omdat je van beide vriendinnen hun gevoelens en gedachtes leest.

Verhaal 4: Impression de déjà-vu

Er is hier sprake van een personale verteller, want je leest het verhaal vanuit het perspectief van Tanguy. Het verhaal is ook geschreven in derde persoon enkelvoud.

Verhaal 5: Tout le monde en cuisine

Er is hier sprake van een alwetende verteller, want je bent op de hoogte van gedachten en gevoelens van meerdere verhaalfiguren. Je leest namelijk dat Nina stress heeft, omdat ze binnen 10 minuten moet serveren, maar ook dat Jules haar stiekem leuk vindt.

Verhaal 6: Tête en l’air

Er is hier sprake van een personale verteller, want je leest alleen over Alex, die op zoek is naar benzine. Je leest alleen zijn gedachtes, niet die van anderen. Ook is het verhaal geschreven in derde persoon enkelvoud.

Verhaal 7: Les voix du Maroc

Er is hier sprake van een ik-verteller, dit is Léo. Hij houdt een soort reisverslag bij, van wat er allemaal gebeurd. Je leest ook in het begin dat hij zegt ‘een reis met twee vrienden, Alexis en mij’.

Personages
Verhaal 1: Sénégal, j’arriiiiiive !

Rose – Rose is de vriendin en kamergenoot van Meike. Er wordt verder niks over haar gezegd.

Meike – Meike is de vriendin en kamergenoot van Meike. Ook wordt er over haar niks verder gezegd.

Christophe – Christophe is de grappenmaker van de vriendengroep, maar hij haat spinnen.

Verhaal 2: L’exposé sans notes

Mathieu Tessier – Mathieu is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij heeft tot zijn twintigste op het eiland Réunion gewoond, maar is daarna naar Frankrijk verhuisd voor zijn studie.

Madame Dubois – Zij is de aardrijkskunde lerares van Mathieu.

Lucie – De vriendin van Mathieu

Charles – Klasgenoot van Mathieu

Tanguy – Klasgenoot van Mathieu

Verhaal 3: Une fashionista à Paris

Manon – Manon woont in Parijs en heeft daar een baan in de mode. Ze is vriendinnen met Lucie.

Lucie – Lucie woont in Lyon en heeft een stage bij Borel.

John – John is de leuke Amerikaan en heeft wat met Manon.

Maxie – Maxie is de baas van Manon. Ze is volgens Manon erg cool en super creatief.

Verhaal 4: Impression de déjà-vu

Tanguy Lemaire – Hij is de hoofdpersoon en heeft een sollicitatiegesprek. Hij is al eerder in het boek voorgekomen.

Mevrouw Dumesnil – Zij is de baas over het personeel van het bedrijf Textra.

Maëlle Dumesnil – Zij is de dochter van mevrouw Dumesnil.

Verhaal 5: Tout le monde en cuisine

Nina – Nina is de hoofdpersoon in het verhaal, zij moet de taak van de chef overnemen. Ze heeft een vriendje.

Léa-Lou – Zij is een stagiair in de keuken. Zij moet de voorgerechten en desserts maken.

Jules – Hij is een stagiair in de keuken. Hij vindt Nina leuk, maar ze heeft helaas een vriendje.

Marie – Zij hoort bij de bediening.

Romain – Hij werkt in de keuken. Hij krijgt als taak opgegeven om de gerechten te controleren.

Verhaal 6: Tête en l’air

Nina – Zij is voor gekomen in het vorige verhaal. Ze werkt in een restaurant.

Alex – Het vriendje van Nina.

Hugo – Hij is de kleinzoon van de vrouw (naam wordt niet genoemd), die Alex helpt.

Verhaal 7: Les voix du Maroc

Alexis - Hij is vrienden met Léo en gaan samen op reis naar Marokko.

Léo - Hij reist samen met zijn vriend Alexis naar Marokko.

Hugo, Ahmed, Ombline – vrienden die ze leren kennen in Barcelona. Zij blijven daar, wanneer Alexis en Léo verder reizen.

Jamel – Hij ontmoet Alexis en Léo in de Arabische baden, waar hij vrienden met hun wordt.

Saïd – neef van Jamel
 

Verklaring van de titel

De titel van het boek is ‘Diaporama d’histoires’. Diaporama is een diavoorstelling, dus de titel zou iets van een diavoorstelling van verhalen betekenen. Ik denk dat deze titel gekozen is, omdat het zeven korte verhalen zijn en het dus een soort diavoorstelling is van de verschillende verhalen.

De titel van het eerste verhaal is ‘Sénégal, j’arriiiive !’. Dit zegt Christophe ergens in het verhaal, wanneer hij ja zegt tegen de reis naar Senegal. Ik denk dat deze titel gekozen is, omdat het wel samenvat waarover het verhaal gaat. Christophe denkt namelijk naar Senegal te gaan, maar het is gewoon een 1 april grap.

De titel van het tweede verhaal is ‘L’exposé sans notes’. Deze titel is gekozen, omdat Mathieu een presentatie moet houden, maar zijn aantekeningen is vergeten. Hij moet daarom zijn presentatie helemaal uit zijn hoofd doen en een stuk erbij improviseren.

De titel van het derde verhaal is ‘Une fashionista à Paris’. Deze titel komt van Lucie die Manon een fashionista noemt. Manon vindt mode heel erg leuk en woont daarom ook in Parijs. Uiteindelijk bezoekt Lucie deze fashionista ook in Parijs.

De titel van het vierde verhaal is ‘Impression de déjà-vu’, omdat Tanguy twee ochtenden precies hetzelfde doet. Hij staat op, kleedt zich om in zijn grijze pak en gaat met de tram naar het bedrijf voor zijn sollicitatiegesprek. Vandaar dat het een soort van dejà vu is.

De titel van het vijfde verhaal is ‘Tout le monde en cuisine’. Deze titel is gekozen, omdat je in het verhaal leest over iedereen die in de keuken van het restaurant werkt. Je leest wat ze allemaal doen en wat er misgaat.

De titel van het zesde verhaal is ‘Tête en l’air’, omdat in het begin van het verhaal gezegd wordt, dat zijn vriendin Nina dit vaak zegt. En nu weer, omdat hij uiteindelijk zonder benzine zit en helemaal moet zoeken naar benzine.

De titel van het zevende verhaal is ‘Les voix du Maroc’. Deze titel is gekozen omdat de twee vrienden naar Marokko gaan en daar over vertellen.

C. Eindoordeel

Ik vond het boek erg leuk, want je volgde namelijk allemaal jongeren in het boek. Ik kan mezelf daar dus mee vergelijken. Sommige gebeurtenissen, zoals het eerste verhaal, waren erg grappig, maar sommige waren een beetje saai, omdat er niet iets spannends gebeurde. Dit was bijvoorbeeld bij verhaal 5, het ging namelijk alleen over de keuken van het restaurant De hoofdpersonen kwamen voor mij wel levensecht over, omdat de gebeurtenissen die er in voor kwamen, heel normaal waren. Sommige gebeurtenissen zouden mij ook overkomen, zoals in verhaal 2, dat ik mijn aantekeningen vergeet. Ik vond de verhalen goed opgebouwd. Ze waren kort en hadden makkelijke zinnen. Ook hielp het dat er achterin het boekje en onderaan de bladzijde, de vertalingen stond van moeilijke woorden. Sommige woorden moest ik dan nog wel in het woordenboek opzoeken, maar in het algemeen was het redelijk te lezen.