Bonjour tristesse door Françoise Sagan

Boekverslag Frans

Titel                             : Bonjour Tristesse       

Auteur                         : Françoise Sagan        

Aantal bladzijden          : 154

Het verhaal gaat over Cécile, die zeventien jaar oud is en een zomer doorbrengt in Parijs, samen met haar vader en zijn vriendin. Ze zitten in een vakantiehuisje. Haar moeder is vijftien jaar geleden overleden en haar vader heeft in de tussentijd meerdere vriendinnen gehad. De huidige vriendin van haar vader heet Elsa, waarmee Cécile aardig kan opschieten. Op een gegeven moment komt een oude vriendin van haar moeder, Anne, opdagen. Haar vader verlaat Elsa voor Anne en kondigt aan met haar te trouwen. Cécile kan eerst wel opschieten met Anne, maar later niet meer. Deels omdat Anne probeert alle aandacht van haar vader op te eisen en omdat ze hun leefstijl niet weet te appreciëren. Daarom besluit Cécile het huwelijk te voorkomen. Dit doet ze door haar vader weer bij Elsa terug te laten komen. Ze haalt uiteindelijk haar vader over om Elsa te ontmoeten in het dorp. Later spreken ze nog af om in het bos te gaan zoenen. Wanneer Anne die twee samen in een bos ziet raakt ze er zo overstuur van dat ze zelfmoord pleegt. Ze werpt zich met auto en al van een klif af. Ze keren terug naar het zomerhuis, maar niets is meer hetzelfde. 

De titel is Bonjour Tristesse, wat vrij vertaald Hallo Bedroefdheid betekent. Dit past bij het verhaal, omdat Cécile de ongelukkigheid op zicht afroept door te rotzooien met dingen die ze niet volledig begrijpt. Daarom wordt ze aan het eind gedwongen de bedroefdheid te begroeten en te accepteren.

Ook komt de zin een aantal keer letterlijk terug.

Aan het begin van het verhaal is Cécile niet erg serieus ingesteld. Ze zakt voor haar examens, ze is dromerig, ze rent weg met haar vriendje en leidt een los leven.

Aan het eind van het boek wordt ze door haar eigen acties gedwongen om de gevolgen van haar acties in te zien en dat dingen serieuzer en kwalijker kunnen uitpakken dan je denkt.

Als we een persoon moesten kiezen om te zijn, zouden we kiezen voor Elsa. Dit is niet omdat ze ons favoriete figuur is, maar omdat haar karakter bijna compleet tegenovergesteld is aan die van ons. Ze is jong, oppervlakkig en zeer modebewust. Ook is ze lang en heeft rood haar. Wie wil er nou geen rood haar. (Retorische vraag waarop het antwoord ja is, natuurlijk).

Het zou wel interessant zijn om te kijken hoe anders mensen dan tegen je aankijken, hoe je dan behandeld wordt. Om te kijken hoe zo iemand leeft.

Aan Anne hebben we een hekel.

Dit is omdat ze het geen probleem vindt de man van een andere vrouw af te pikken en hier zich ook totaal niet schuldig over voelt. Wanneer het lot/Cécile dan beslist dat die andere vrouw haar man dan toch terug krijgt, reageert ze meteen extreem en maakt er een einde aan. Het is niet zo dat we geen begrip hebben voor mensen die zelfmoord plegen, integendeel, maar ze heeft precies hetzelfde gedaan. Ook bemoeit ze zich net iets teveel met Cécile en wil gelijk alles om haarzelf laten draaien. Niets wat Cécile doet is goed en ze moet worden wat in Annes ogen het perfecte jonge meisje is.

We zijn niet tevreden met het einde van het boek, omdat de situatie globaal gezien niet erg veranderd is. Cécile en haar vader eindigen nog steeds in het vakantiehuisje, ook al zijn ze tot nieuwe inzichten gekomen.

Ook is een einde waarbij iemand haar eigen leven ontneemt ook niet het meest mooie. Dus als we zelf een einde mochten kiezen, zouden we iets doen in de richting van dat iedereen een beetje goed gaat nadenken en niet tot drastische maatregelen gaat.

Het genre van het boek is een roman, met het subgenre romantisch drama.

Het thema is eenzaamheid. Figuurlijke, niet letterlijke.

Probeer geen situaties te veranderen als je de gevolgen niet kunt inschatten, speel niet voor God.

*Francoise*

Un certain sourire

La Femme fardée

Nee, want we zouden nooit een boek aanraden wat je in het Frans moet lezen. Dat doen we niemand aan, bovendien zou niemand dat gaan doen.

Het verhaal is bovenal niet erg spannend, het gaat om vrij voorspelbare gebeurtenissen en het is Frans. Verder is het Frans en is het best moeilijk om je er helemaal bij te concentreren. Ook erger je je heel erg aan bepaalde karakters en hun daden, zoals hoe de vader van Cécile, Raymond, omgaat met vrouwen. Of hoe Anne zich gedraagt ten opzichte van Cécile. En het is Frans.