Wij horen bij elkaar door Diane Schwemm

Gegevens

Datum van het leesverslag: 31 januari 2003
Auteur: Diane Schwem
Titel: Wij horen bij elkaar
Uitgever: VNU tijdschriften B.V.
Jaar: 2000

Inhoud

Gebeurtenissen/ samenvatting
Emma van der Laan heeft het niet makkelijk thuis, haar vader is sinds kort hertrouwd met een vrouw die al 3 kinderen bij een andere man heeft. Emma was eerst het enige kind in huis, haar moeder is al heel lang overleden, maar nu heeft Emma in een klap 3 broertjes en zusjes erbij. Waarvan ze met 1 zusje, Nicole 2 jaar jonger dan zij, haar slaapkamer moet delen. Gelukkig heeft ze een hele goede vriendin Louise waarmee ze het al haar problemen terechtkan. Het grote verschil alleen tussen Louise en Emma is dat Louise altijd verliefd is en Emma is nog nooit echt verliefd geweest.
Emma haar grote hobby is schilderen, ze gaat altijd al heeft ze niks te doen naar het Stadsmuseum om daar schilderijen na te tekenen.
Op een dag komt ze het museum binnen en ziet daar de allerleukste jongen die ze ooit heeft gezien, hij is super knap en zijn stem weergalmt steeds in haar hoofd, hij is het besluit ze. Emma is voor het eerst in haar leven verliefd.
Op een dag gaat Emma naar het meer fietsen om daar de omgeving te schetsen, op een gegeven moment komt ze een jongen tegen op een eenwieler die jongleert, ze raakt met de jongen die Bastijn blijkt te heten aan de praat. Bastijn schijnt bij een kindervakantie doe-plaats te werken, daar maakt hij hutten en doet spelletjes met kleine kinderen. Emma geeft Bastijn haar telefoonnummer.
Maar Emma kan de jongen uit het museum niet uit haar hoofd zetten, ze is helemaal stapel verliefd op hem. Op een dag volgt ze haar droom jongen in het museum, hij loopt een kantoortje in en Emma vangt op uit een gesprek dat de jongen met een oudere vrouw houdt dat hij zich wilt opgeven voor een modeltekencursus. Emma geeft zich ook op, dan kan ze eindelijk contact met hem maken.
Een paar dagen later belt Bastijn naar Emma, Emma is wel blij iets van hem te horen, hij vraagt of ze zin heeft in een ijsje en dus spreken Emma en Bastijn af om morgen een ijsje te gaan eten bij de nieuwe ijssalon.
Na het geslaagde afspraakje in de ijssalon gaan Emma en Bastijn nog een keer naar een concert, daar zoenen ze voor het eerst en sinds dien hebben ze verkering.
Emma weet niet goed hoe het nou zit, of ze met Bastijn verder wilt of met de museum jongen…
Een paar weken later wordt Emma uitgenodigd bij Bastijn om te eten, ze ontmoet de ouders en de broer van Bastijn, en de broer van Bastijn blijkt de jongen uit het museum te zijn…
Op modelcursus praten Emma en Matthijs met elkaar en ze eten soms voor of na de cursus samen een hap, dat kan geen kwaad vind Emma.
Als Emma met Bastijn heeft afgesproken om naar een concert te gaan wordt Bastijn opeens erg ziek, en Bastijn stelt zelf voor om Matthijs met Emma mee te laten gaan. Op het concert zoenen Emma en Matthijs. Emma haar droom is eigenlijk uitgekomen, ze heeft gezoend met haar “droomjongen”, maar of ze dit nou wilde…?
Dan betrapt Bastijn Emma met Matthijs. Bastijn is boos en het is uit met Emma en Bastijn, Emma wil ook niks meer met Matthijs te maken hebben omdat hij alles gewoon achter Bastijns rug wilde doen en er waarschijnlijk wel meerdere vriendinnetjes op na hielt. Emma is verdrietig, niet om Matthijs maar om Bastijn.
Uiteindelijk komt Emma door haar stiefzuster Nicole toch weer in contact met Bastijn en nu weet Emma zeker dat ze toch op Bastijn verliefd is. Emma en Bastijn proberen het weer opnieuw.

Personen

De belangrijkste hoofdpersoon is Emma van der Laan. Emma is erg voorzichtig, houdt niet van te veel veranderingen in haar leven. Emma heeft lang blond haar, dit blijkt uit deze zin uit het boek: ze zwiepte haar lange blonde haar over een schouder en begon er een vlecht van te maken.
Belangrijke bijpersonen zijn Bastijn Verhoeven en Matthijs Verhoeven. Dat zijn broers. Bastijn is de jongste, hij heeft kort stekelig haar met een beetje gel slordig in model gebracht.
Matthijs Verhoeven is iets ouder dan Bastijn en heeft goudblond haar en blauwe ogen. Dit blijkt uit dit stukje uit het verhaal waarin Emma Matthijs voor het eerst ziet: Ze liet haar schetsboek zakken en knipperde met haar ogen. Hij was echt. De meeste gidsen om het museum waren bijna bejaard, maar deze was hooguit twee of drie jaar ouder dan zijzelf. Ze had hem nog nooit eerder gezien, dat wist ze zeker. Wat een ongelooflijk knappe jongen! Hij had goudblond haar, prachtige lichtblauwe ogen en was een beetje lang.
De personen maken een ontwikkeling door Emma gaat het op het einde toch fijn vinden bij haar ‘nieuwe’ familie, en Bastijn krijgt uiteindelijk toch het meisje waar hij al zo lang van droomt; Emma.

Plaats

Het verhaal speelt zich gewoon in Nederland af, in welke plaats wordt niet vermeld. Voor grote delen speelt het zich in het museum af en op straat.

Tijd

Het verhaal speelt zich gewoon in het heden af, er komen tv’s en auto’s en bussen in voor.
De verteltijd is ongeveer 4 à 5 uur, de vertelde tijd is vanaf de zomervakantie tot en met oktober.
In het boek is er geen sprake van opvallende tijdversnelling of tijdvertraging. Alles wordt verteld in chronologische volgorde en komen geen flashbacks in voor.

Begin

Het verhaal begint met Emma haar probleem thuis; dat ze ineens 3 stiefzusters heeft gekregen. Zo begint het verhaal: “Ik word echt knettergek van ze!” zuchtte Emma. “Er stond een schilderij van me te drogen in de garage en wat denk je? De tweeling heeft er een kunstwerk overheen gekladderd! En dan Nicole…” ze schudde theatraal haar hoofd.

Probleem en afloop

Het belangrijkste probleem is dat Emma niet weet op wie ze nou verliefd is: Bastijn of Matthijs.
Uiteindelijk komt ze erachter dat ze Bastijn gewoon geweldig vind door zijn uiterlijk en dat Matthijs er wel leuk uitziet maar binnenin toch echt een stomme sukkel is. Dus eigenlijk heeft het boek een goede afloop, ze vergeet Matthijs en gaat met Bastijn.
Het verhaal is realistisch.

Welk Perspectief?

Het boek is geschreven uit het schrijversperspectief. Hier een fragment uit het boek waaruit dat blijkt: “Hoi!” riep hij, terwijl hij zijn warme lach naar lachte. Zijn blauwgrijze ogen fonkelden. “Daar ben je dan”. Hij grijnsde. “Ga gauw zitten, hier heb je de kaart. Wedden dat je niet kunt kiezen?” Emma lachte en kroop op het bankje tegenover hem. “Dat zal wel meevallen. Ik eet namelijk alleen chocolade ijs.” “Echt?” hij trok een wenkbrauw op. “Altijd?” “Altijd.”
Het perspectief blijft het hele boek hetzelfde en wisselt niet.

Titelverklaring

De titel van dit boek is ‘Wij horen bij elkaar’. Emma weet dus niet of ze die maffe Bastijn leuk vind of toch Matthijs. Ze weet niet bij wie ze hoort vandaar de titel. Dit blijkt uit dit stukje: “Ho, even!” zei Louise. “Ik heb nu die museumjongen van je gezien en ik geef toe, hij is een spetter. Maar je hebt al een heel leuk vriendje en je bent supergek op ‘m!” “Dat is nu juist het probleem,” zei Emma zacht. “Ik dacht dat ik verliefd was op Bastijn. Maar nu… ik weet het niet meer. Ach, ja, ik ben wel verliefd op ‘m.” “Dat klinkt niet erg overtuigd.” “Ik weet het gewoon niet,” bekende Emma. “Als ik verliefd ben op Matthijs, dan kan ik toch niet ook verliefd zijn op Bastijn?”

Thema

Het thema van het door mij gekozen boek
Het thema van het door mij gekozen boek is hoe verwarrend de liefde is.

Beoordeling

Hoe ik het boek vond
Ik vond het zelf een super mooi boek. Het is niet echt een bekend boek, dat vind ik wel een beetje raar want het is echt een goed boek. Eigenlijk is de doelgroep ook vooral tienermeisjes, ‘wij’ vinden deze boeken geweldig. Helemaal weg laten sleuren door de romans tussen twee mensen. Ik voelde echt met Emma mee en die situatie waarin zij zat kende ik uit mezelf, ik herkende mezelf terug, eigenlijk best raar, maar ook boeiend.
Bij het lezen voelde ik me goed, ik kon niet stoppen eigenlijk, telkens ‘nog een hoofdstuk dan…’ (en dan 3 daarna).
De werkelijkheid vond ik geloofwaardig, ook doordat ik mezelf herkende.
Soms was het verhaal wel wat voorspelbaar, maar soms ook erg verrassend eigenlijk precies goed.
De opbouw van het verhaal was geloofwaardig.
De stijl van het verhaal was best makkelijk, ik had eigenlijk geen moeilijke woorden, misschien heb ik een brede woordenschat, maar het zal wel niet ;-).