Astrid leeft alleen bij haar eigenzinnige en artistieke moeder Ingrid Magnussen. Astrid is veel op zichzelf aangewezen en krijgt weinig aandacht van haar moeder. Haar moeder trekt zich vaak terug in zichzelf en heeft regelmatig een minnaar. Het is voor Astrid niet gemakkelijk om met haar moeder te leven, maar toch probeert ze er het beste van te maken en kijkt ze erg tegen haar moeder op. Ze tekent veel en wil later ook een artieste worden. Als haar moeder op haar zoveelste minnaar echt verliefd wordt en hij het na een tijdje uitmaakt, gaat het mis. Ze kan hem niet uit haar hoofd zetten en wil wraak op hem nemen. Uiteindelijk slaat ze door en vermoordt ze hem door hem te vergiftigen. Ze wordt opgepakt en krijgt levenslang. Astrid is dan twaalf, en wordt meegenomen door de kinderbescherming. Vanaf dat moment staat haar leven op z’n kop. Ze brengt de tijd die erna volgt in een roes door in een soort kindertehuis. Als ze dertien is wordt ze ondergebracht in haar eerste pleeggezin.
Het gezin bestaat uit moeder Starr, dochter Carolee (16), zoon Davey (Astrids leeftijd), de pleegkinderen Owen en Peter, en Ray, de minnaar van Starr. Ze wonen in een soort uitgebouwde woonwagen in een woestijnachtig gebied en hebben het niet breed. Astrid probeert zich aan te passen en vindt steun in het christelijke geloof. Starr praat niet veel met de kinderen, maar Astrid kan wel goed opschieten met de anderen kinderen, vooral Davey, en met Ray. Omdat ze nooit een vader heeft gehad is ze erg geïnteresseerd in Ray, en hij ook in haar, waardoor ze een speciale relatie hebben. De manier waarop Ray naar haar kijkt geeft Astrid het gevoel dat ze mooi is. Daardoor houdt ze van hem. Het gaat zelfs zover dat ze in het geheim met elkaar naar bed gaan. Starr weet dat er iets is tussen die twee en dreigt haar weg te sturen, maar Astrid weet haar over te halen haar te laten blijven. Met Starr gaat het steeds slechter, ze gaat weer aan de drank en de sfeer thuis wordt steeds slechter. Uiteindelijk ontdekt Starr dat Astrid en Ray met elkaar naar bed gaan en ze krijgt ruzie met Ray, wat ermee eindigt dat ze Astrid neerschiet. Omwille van Davey en de andere kinderen heeft ze niet tegen de politie gezegd dat Starr haar neer schoot. Astrid gaat naar het ziekenhuis en komt niet meer terug bij Starr.
Haar volgende pleeggezin bestaat ui de familie Turlock, vader Ed, moeder Marvel en de kleine kinderen Justin en Caitlin. Dit is Astrid eerste normale gezin, aangezien Marvel niet drinkt en Ed niet aantrekkelijk is zodat ze niks met hem wil. Ze schikt zich in haar nieuwe rol als oppas en huishoudelijk werkster. Als ze moet stoppen met de medicijnen voor de genezing van haar wonden, merkt Astrid hoe eenzaam ze eigenlijk is. Haar moeders brieven houden haar op de been. Ze gaat ondertussen weer naar school en leest de boeken die haar moeder haar aanraadt. Astrid raakt geobsedeerd door hun buurvrouw, Olivia Johnstone. Ze is een mooie, lange, zwarte vrouw die als beroep prostitué is. Astrid heeft nog nooit zo’n elegante, stijlvolle en perfecte vrouw gezien. Ze zoekt contact en er ontstaat een soort vriendschap tussen hen. Ze heeft Olivia nodig om door te gaan met haar leven, iemand die om haar geeft en naar haar luistert. Marvel behandelt Astrid als een slaaf en geeft haar allerlei klussen op en laat haar voortdurend babysitten op de kinderen. Als Marvel erachter komt dat Astrid met Olivia om gaat, krijgt ze er flink van langs. Dit is waarschijnlijk de reden waarom Astrid niet veel later ineens door een maatschappelijk werker van school wordt opgehaald met de mededeling dat ze niet meer terug gaat naar de familie Turlock.
Haar volgende pleeggezin bestaat uit Amelia Ramos, en een paar meisjes van haar leeftijd. Astrid gaat een moeilijke tijd tegemoet, omdat ze maar één maaltijd per dag krijgen en hard moeten werken aan de verbouwing van het huis. Ze worden als goedkope dienstmeiden behandeld. Astrid valt enorm af, haar ribben beginnen uit te steken, haar menstruatie stopt en ze kan zich op school niet meer concentreren vanwege de honger. Astrids maatschappelijk werkster doet niks aan de situatie, omdat ze erg onder de indruk is van Amelia. Pas als Astrid een andere maatschappelijk werkster krijgt toegekend, de jonge Joan Peeler, wordt Astrid overgeplaatst. Joan Peeler geeft om haar en regelt een goed nieuw adres.
Haar nieuwe pleegouders zijn Ron en Claire Richards. Claire is actrice en Ron is voor zijn werk vaak weg. Ze leven in een luxe bungalow en hebben het goed. Claire is geïnteresseerd in Astrid, wil haar het zoveel mogelijk naar haar zin maken en onderneemt van alles. Astrid kan niet geloven dat dit haar overkomt, er moet een fout zijn gemaakt. Claire houdt echt van haar en ze worden goede vriendinnen. Met Ron kan Astrid ook redelijk opschieten, maar eigenlijk wil ze Claire met niemand delen. Maar Ron is meestal weg van huis voor zijn werk. Astrid is eindelijk gelukkig en het gaat goed met haar, ook op school. Ze vertelt haar moeder niks over Claire en Claire niks over haar moeder, omdat ze die twee delen van haar leven apart wil houden. Bovendien zou haar moeder Claire niet mogen. Claire is een gevoelige vrouw die geen nee kan zeggen. Ze leeft teveel met anderen mee. Ze is een beetje labiel, en is bang dat haar man vreemd gaat. Ze heeft stiekem de brieven van Astrids moeder gelezen en bewonderd haar om haar kracht. Astrid is daar erg boos om, maar ze wil vooral dat Claire weet dat haar moeder geen goed voorbeeld is. Uiteindelijk maakt Claire zelfs een afspraak met Ingrid en het is in lange tijd dat Astrid haar moeder weer ziet. Ze vindt het maar niks dat haar moeder Claire ontmoet en ze met elkaar praten zonder dat ze Claire kan beschermen. Ze wil niet dat haar moeder Claire wat aan doet. Het gaat daarna niet goed met Claire, ze is depressief en ongelukkig. Ze gelooft nog steeds dat Ron een affaire heeft. Op een dag loopt een ruzie tussen Claire en Ron uit de hand en pakt Ron zijn spullen en vertrekt. Als Astrid de volgende morgen wakker wordt treft ze Claire dood aan in bed. Ze had pillen geslikt die in combinatie met alcohol dodelijk zijn. Ze weet niet of het nou een ongeluk of opzet is, maar ze geeft er zichzelf de schuld van. Als zij haar niet alleen had gelaten was dit niet gebeurd. Astrid gaat weg, aangezien ze niet bij Ron wil blijven zonder Claire.
Astrid komt in het MacLaren Children’s Center terecht waar ze het lang niet slecht vindt. Ze ontmoet er Paul Trout, die een goede vriend van haar wordt. Hij tekent ook voortdurend en heeft hetzelfde doorgemaakt als zij. Als hij wordt geplaatst in een pleegezin, spreken ze af contact te houden. Niet veel later wordt Astrid ook in een nieuw gezin geplaatst.
Haar nieuwe pleeggezin bestaat uit Rna Grushenka en twee andere meisjes, Niki van 17 en Yvonne, die zwanger is. Ze leven in een rommelig huis waar men bier drinkt en rookt. Ze moeten allemaal helpen bij het verzamelen van oude spullen die ze weer verkopen om aan geld te komen. Astrid vindt dat dit precies is waar ze thuis hoort. Ze heeft geen contact meer met haar moeder gezocht sinds Claire was overleden, al blijft haar moeder haar wel brieven sturen. Astrid heeft ze steeds geweigerd te lezen, maar op een nachts als ze niet kan slapen besluit ze ze toch maar te lezen. Ze heeft haar moeder door, die haar nog steeds probeert te beïnvloeden, maar ze zal het niet meer toestaan. Die avond neemt ze het besluit dat ze zich van haar moeder los maakt . Ze voelt zich daarna bevrijdt en herboren. Haar moeder laat zich echter niet zomaar vergeten en blijft brieven sturen. Ze zegt bovendien dat haar zaak opnieuw zal voorkomen. Niet veel later staat Susan D. Valeris voor de deur, de advocate van haar moeder. Ze had Astrid al vaak gebeld, maar Astrid had steeds geweigerd om haar te woord te staan. Susan is gekomen om aan Astrid te vragen om voor de rechtbank te liegen over wat er vroeger is gebeurd. Dat haar moeder onschuldig is. Astrid vindt het best, als ze het zo willen spelen.
Astrid hoort niks meer van Susan over haar moeder. Eindelijk belt Susan en gaat Astrid bij haar moeder op bezoek. Astrid shockeert haar moeder met haar uiterlijk (gothic) en daar geniet ze van. Ze is gekomen om een deal te maken; zij zal liegen voor de rechtbank, als haar moeder over Astrids verleden vertelt. Astrid voelt zich daarna echter niet beter. Ze zegt dat ze zal getuigen, maar ze zegt ook dat als haar moeder echt om haar geeft en van haar houdt zoals ze zelf beweert, ze Astrid niet laat liegen tijdens de rechtszaak.
Astrid is samen met Paul verhuisd naar Berlijn. Ze heeft hem in New York opgezocht en ze zijn een stel geworden. Ze leven in een eenvoudig flatje en ze hebben het niet breed. Paul tekent cartoons en Astrid werkt in een restaurant. Ze heeft de verschillende periodes van haar leven, alle verschillende pleeggezinnen, uitgebeeld in koffers. Astrid blijft bij Paul en gaat werken aan haar eigen toekomst.
Het gezin bestaat uit moeder Starr, dochter Carolee (16), zoon Davey (Astrids leeftijd), de pleegkinderen Owen en Peter, en Ray, de minnaar van Starr. Ze wonen in een soort uitgebouwde woonwagen in een woestijnachtig gebied en hebben het niet breed. Astrid probeert zich aan te passen en vindt steun in het christelijke geloof. Starr praat niet veel met de kinderen, maar Astrid kan wel goed opschieten met de anderen kinderen, vooral Davey, en met Ray. Omdat ze nooit een vader heeft gehad is ze erg geïnteresseerd in Ray, en hij ook in haar, waardoor ze een speciale relatie hebben. De manier waarop Ray naar haar kijkt geeft Astrid het gevoel dat ze mooi is. Daardoor houdt ze van hem. Het gaat zelfs zover dat ze in het geheim met elkaar naar bed gaan. Starr weet dat er iets is tussen die twee en dreigt haar weg te sturen, maar Astrid weet haar over te halen haar te laten blijven. Met Starr gaat het steeds slechter, ze gaat weer aan de drank en de sfeer thuis wordt steeds slechter. Uiteindelijk ontdekt Starr dat Astrid en Ray met elkaar naar bed gaan en ze krijgt ruzie met Ray, wat ermee eindigt dat ze Astrid neerschiet. Omwille van Davey en de andere kinderen heeft ze niet tegen de politie gezegd dat Starr haar neer schoot. Astrid gaat naar het ziekenhuis en komt niet meer terug bij Starr.
Haar volgende pleeggezin bestaat uit Amelia Ramos, en een paar meisjes van haar leeftijd. Astrid gaat een moeilijke tijd tegemoet, omdat ze maar één maaltijd per dag krijgen en hard moeten werken aan de verbouwing van het huis. Ze worden als goedkope dienstmeiden behandeld. Astrid valt enorm af, haar ribben beginnen uit te steken, haar menstruatie stopt en ze kan zich op school niet meer concentreren vanwege de honger. Astrids maatschappelijk werkster doet niks aan de situatie, omdat ze erg onder de indruk is van Amelia. Pas als Astrid een andere maatschappelijk werkster krijgt toegekend, de jonge Joan Peeler, wordt Astrid overgeplaatst. Joan Peeler geeft om haar en regelt een goed nieuw adres.
Haar nieuwe pleegouders zijn Ron en Claire Richards. Claire is actrice en Ron is voor zijn werk vaak weg. Ze leven in een luxe bungalow en hebben het goed. Claire is geïnteresseerd in Astrid, wil haar het zoveel mogelijk naar haar zin maken en onderneemt van alles. Astrid kan niet geloven dat dit haar overkomt, er moet een fout zijn gemaakt. Claire houdt echt van haar en ze worden goede vriendinnen. Met Ron kan Astrid ook redelijk opschieten, maar eigenlijk wil ze Claire met niemand delen. Maar Ron is meestal weg van huis voor zijn werk. Astrid is eindelijk gelukkig en het gaat goed met haar, ook op school. Ze vertelt haar moeder niks over Claire en Claire niks over haar moeder, omdat ze die twee delen van haar leven apart wil houden. Bovendien zou haar moeder Claire niet mogen. Claire is een gevoelige vrouw die geen nee kan zeggen. Ze leeft teveel met anderen mee. Ze is een beetje labiel, en is bang dat haar man vreemd gaat. Ze heeft stiekem de brieven van Astrids moeder gelezen en bewonderd haar om haar kracht. Astrid is daar erg boos om, maar ze wil vooral dat Claire weet dat haar moeder geen goed voorbeeld is. Uiteindelijk maakt Claire zelfs een afspraak met Ingrid en het is in lange tijd dat Astrid haar moeder weer ziet. Ze vindt het maar niks dat haar moeder Claire ontmoet en ze met elkaar praten zonder dat ze Claire kan beschermen. Ze wil niet dat haar moeder Claire wat aan doet. Het gaat daarna niet goed met Claire, ze is depressief en ongelukkig. Ze gelooft nog steeds dat Ron een affaire heeft. Op een dag loopt een ruzie tussen Claire en Ron uit de hand en pakt Ron zijn spullen en vertrekt. Als Astrid de volgende morgen wakker wordt treft ze Claire dood aan in bed. Ze had pillen geslikt die in combinatie met alcohol dodelijk zijn. Ze weet niet of het nou een ongeluk of opzet is, maar ze geeft er zichzelf de schuld van. Als zij haar niet alleen had gelaten was dit niet gebeurd. Astrid gaat weg, aangezien ze niet bij Ron wil blijven zonder Claire.
Astrid komt in het MacLaren Children’s Center terecht waar ze het lang niet slecht vindt. Ze ontmoet er Paul Trout, die een goede vriend van haar wordt. Hij tekent ook voortdurend en heeft hetzelfde doorgemaakt als zij. Als hij wordt geplaatst in een pleegezin, spreken ze af contact te houden. Niet veel later wordt Astrid ook in een nieuw gezin geplaatst.
Haar nieuwe pleeggezin bestaat uit Rna Grushenka en twee andere meisjes, Niki van 17 en Yvonne, die zwanger is. Ze leven in een rommelig huis waar men bier drinkt en rookt. Ze moeten allemaal helpen bij het verzamelen van oude spullen die ze weer verkopen om aan geld te komen. Astrid vindt dat dit precies is waar ze thuis hoort. Ze heeft geen contact meer met haar moeder gezocht sinds Claire was overleden, al blijft haar moeder haar wel brieven sturen. Astrid heeft ze steeds geweigerd te lezen, maar op een nachts als ze niet kan slapen besluit ze ze toch maar te lezen. Ze heeft haar moeder door, die haar nog steeds probeert te beïnvloeden, maar ze zal het niet meer toestaan. Die avond neemt ze het besluit dat ze zich van haar moeder los maakt . Ze voelt zich daarna bevrijdt en herboren. Haar moeder laat zich echter niet zomaar vergeten en blijft brieven sturen. Ze zegt bovendien dat haar zaak opnieuw zal voorkomen. Niet veel later staat Susan D. Valeris voor de deur, de advocate van haar moeder. Ze had Astrid al vaak gebeld, maar Astrid had steeds geweigerd om haar te woord te staan. Susan is gekomen om aan Astrid te vragen om voor de rechtbank te liegen over wat er vroeger is gebeurd. Dat haar moeder onschuldig is. Astrid vindt het best, als ze het zo willen spelen.
Astrid hoort niks meer van Susan over haar moeder. Eindelijk belt Susan en gaat Astrid bij haar moeder op bezoek. Astrid shockeert haar moeder met haar uiterlijk (gothic) en daar geniet ze van. Ze is gekomen om een deal te maken; zij zal liegen voor de rechtbank, als haar moeder over Astrids verleden vertelt. Astrid voelt zich daarna echter niet beter. Ze zegt dat ze zal getuigen, maar ze zegt ook dat als haar moeder echt om haar geeft en van haar houdt zoals ze zelf beweert, ze Astrid niet laat liegen tijdens de rechtszaak.
Astrid is samen met Paul verhuisd naar Berlijn. Ze heeft hem in New York opgezocht en ze zijn een stel geworden. Ze leven in een eenvoudig flatje en ze hebben het niet breed. Paul tekent cartoons en Astrid werkt in een restaurant. Ze heeft de verschillende periodes van haar leven, alle verschillende pleeggezinnen, uitgebeeld in koffers. Astrid blijft bij Paul en gaat werken aan haar eigen toekomst.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden