Zakelijke gegevens:
Titel: Voorbij het vuur
Auteur: James Riordan
Vertaald door: Frieda Dalemans
Uitgeverij: Clavis
Bekroond: -
Jaar van uitgave:
Engeland: 1998
Nederland: 2000
Druk: 2e druk
Aantal pagina’s:
Verhaal: 144
Boek: 152
Onderwerp: Littekens
Genre: Oorlog
Hoofdgedachte: Een jongen is zwaar verminkt door de oorlog en komt over die schok heen, doordat hij een klarinet krijgt van een medepatiënt.
Persoonsbeschrijving:
Bill William of Billy zoals hij graag genoemd wil worden, is iemand die tijdens de oorlog een brandbom op zijn huis krijgt. Daardoor moet hij verminkt door het leven gaan. Zijn handen en gezicht zijn totaal verminkt en zitten vol littekens. Hoe hij er precies uitziet weet ik niet, omdat dit niet beschreven wordt in het boek. Ook staan er geen illustraties in het boek en op de voorkant is alleen een silhouet te zien.
Een van zijn longen is zwak en daarom heeft hij moeite met zijn klarinetspel. Hij heeft zijn klarinet van een soldaat gekregen, toen hij in een verzorgingstehuis voor “misvormde mensen” zat. Die klarinet is het enige, waardoor hij nog wil blijven leven.
Hij wordt op het conservatorium niet gepest met zijn littekens, maar zijn gymleraar gelooft niet dat hij zwakke longen heeft en dus moet hij gewoon meedoen met alle lessen.
Zijn grootste probleem is, dat hij bang is om contacten te leggen tussen mensen (vooral meisjes).
Hij lost dit probleem op door het te negeren, wat volgens mij ook de beste oplossing is. Hij heeft (bijna) geen zelfmedelijden en ook dat vind ik goed aan hem. Ik vind hem een doorzetter, want ondanks dat zijn linkerlong heel zwak is, speelt hij toch klarinet. Hij komt altijd voor zijn (enige) vriend op, als die weer eens wordt gepest. Toen de kleren van zijn vriend in de touwen waren opgehangen, klom hij erin om ze eruit te halen, ondanks de pijn in zijn handen. Dit vind ik een duidelijk teken van karakter, en natuurlijk ook van vriendschap. Al met al ben ik het roerend met hem eens, ik zou (hopelijk) ook zo gehandeld hebben als er zo iets gruwelijks met mij zou gebeuren.
REACTIES
1 seconde geleden
L.
L.
hallo joris
ik vind het een ontroerend verhaal maar een facinerend verhaal hoe jij over die man verteld is geen duizend keer moedig om die man een beetje steun en moed te geven en ik hoop dat je me eens terug stuurt want dit boek zal ik zeker eens lezen omdat ik zo een medelijden heb met die man en ik vind dat niemand zo'n mensen zo veel oijn kunnen aan doen en hoe een sadisten kunnen een bom op iemand zijn huis werpen onmogelijk onmoegelijk
lindsaey fransaet
ben heel boeiend in je verhaal
22 jaar geleden
Antwoorden