Thursday's child door Sonya Hartnett

Primaire gegevens Auteur: Sonya Hartnett
Titel: Thursday’s Child
Uitgeverij: Walker Books
Plaats van uitgave: London
Jaar van uitgave: 2002 Motivering keuze Ik vond de voorkant er wel diepzinnig uitzien. Toen ik de achterkant las, leek het me ook wel een goed boek. Emotioneel, met een beetje drama. Ik had deze keer geen zin om een simpel, oppervlakkig boekje te lezen. Mijn eerste indruk Wel een leuk boek, maar ik vind het niet geweldig. Ik had het heel anders verwacht. Ik had de achterkant gelezen en had eigenlijk verwacht dat het over Tin zou gaan. Maar dat valt dus eigenlijk heel erg mee. Nu ik de achterkant nog een keer gelezen heb, zie ik dat ik het verkeerd begrepen heb en dat er achterop precies staat zoals het boek is. Dus was gewoon een foutje van mij. Ik moet wel zeggen dat ik het op een gegeven moment moeilijk vond om er nog doorheen te komen. Hij ging een beetje vervelen op het eind. Samenvatting Harper Flute is een meisje uit een gezin met vier kinderen. Als zij op een dag met haar jongste broertje Tin een stukje gaat lopen bij de rivier, zakt de rivierbank in en komt Tin onder de modder te liggen. Harper rent in paniek naar huis en vader en haar ouder broer Devon gaan hem proberen uit te graven. Als ze eenmaal een handje zien, zijn ze dolgelukkig. Harper ziet echter nog iets. Van binnenuit was Tin ook al gaan graven naar buiten toe! Tin was heel rustig en helemaal niet in paniek. Ze vond dat erg vreemd en denkt dus dat Tin het wel lekker vond, daar onder de modder. Vanaf dan begint het verhaal eigenlijk. Tin begint zich steeds vaker en verder in te graven. Ondertussen krijgt ze er nog een broertje bij, Caffy. De buren vinden het maar niks dat er zo’n kind onder de grond loopt te wroeten, maar kunnen er verder niks tegen doen. Devon kan van een erfenis van zijn opa een paard kopen en vader koopt er nog drie koeien van. Ook dat vinden een aantal buren niet echt slim. Als dan na een tijdje het huis instort, geeft iedereen Tin de schuld. Hij heeft immers allerlei tunnels onder het huis gegraven, waardoor het huis niet stevig meer stond. Het gezin staat dan echt voor financiële problemen en krijgen van Cable het hout van zijn schuur om een nieuw huis te bouwen. De hele buurt trekt daar voor uit, terwijl moeder met de kinderen bij de Murpheys blijven. Vader is helemaal ingestort en is begonnen met drinken. Terwijl iedereen hem helpt met het huis opbouwen, ligt Harper ziek op bed en kan pas weer naar buiten als het huis af is. Als dan na een tijdje hun koeien en kippen gestolen worden, vallen ze weer helemaal terug. Daarbij valt het jongste zoontje ook nog eens in een put en komt te overlijden. Vader en moeder zijn dus helemaal depressief en Audrey en Devon moeten voor Harper zorgen. Tin zit immers onder de grond en krijgt overal de schuld van. Als Audrey dan een aanbod krijgt om bij Cable te gaan werken, vindt vader dat ze dat moet doen. Ze kunnen het geld wel gebruiken. Devon is het hier echter helemaal niet mee eens en loopt weg van huis om voor nog meer geld te zorgen. Als Audrey op een dag huilend thuis komt, vertelt ze dat ze niet meer terug wil naar Cable. Hij heeft haar benaderd en ze kon er niet meer tegen. Vader is hier woest over en gaat met een geweer naar hem toe. Harper erachteraan om hem tegen te houden. Als ze daar aankomen, is er geen spoor van Cable te bekennen. Wel bloedspetters overal. Als Harper dan in een hok komt, hangen daar opengereten varkens en alles zit vol met bloed. Dan valt ze door een luik en komt in het gangenstelsel van Tin terecht. Ze is doodsbang en wil er zo snel mogelijk uit, maar kan nergens een uitgang vinden. Ondertussen is ze er steeds meer van overtuigd dat Tin Cable wat aangedaan heeft. Dat kan hij dus ook bij haar doen. Terwijl ze dat denkt hoort ze achter zich geluiden. Tin zit achter haar!... Ze wil zo snel mogelijk weg komen, maar Tin grijpt haar bij haar enkel. Ze dacht dat ze er geweest was, maar hij wilde haar alleen maar helpen om haar eruit te krijgen. Vanaf dat moment denkt ze niet meer slecht over hem en het blijft haar kleine broertje. Tin heeft een goudklompje gevonden en geeft dat aan hun gezin. Hiermee kunnen ze gaan verhuizen, want daar in de buurt blijven is niet goed meer aangezien zij verdacht worden van de moord op Cable. Ze verhuizen naar de oceaan en daar vertelt Harper het laatste deel van haar verhaal.
Eigen mening I – G. Het heeft me aan het denken gezet over dat er nog steeds veel armoede is in de wereld. Dat sommige gezinnen zo arm zijn, dat de kinderen ook mee moeten helpen, omdat ze het anders niet redden. Dat ze wel moeten investeren, op goed geluk. Ik zou het me niet voor kunnen stellen. Dat je gewoon alleen maar geld hebt om een klein beetje eten te kopen. Eens in de maand of in de paar maanden krijg je dan een keer een jurk of ‘nieuwe’ schoenen en daar ben je dan helemaal gelukkig mee. Vaak tweedehands, versleten kleren die er eigenlijk niet meer uitzien. II – B. Harper, Devon en Audrey vond ik de drie sympathiekste personen. Audrey vond ik in het begin nog wel een beetje arrogant. Toen dacht ze alleen maar aan der vriendje en niet aan der zusje. Daar heeft ze later wel spijt van en gaat dan ook helemaal voor het gezin. Helemaal als vader en moeder ingestort zijn, neemt zij de zorg van het gezin voor een groot gedeelte op zich. Devon voelt zich helemaal verantwoordelijk voor het gezin, vooral op het laatst. Hij gaat dan wel weg van hen, maar zorgt dat het geld terugkomt. In zijn jongere jaren vond ik hem ook al best wel zelfstandig en volwassen, maar dan nog een klein kindje als het op z’n paard aankwam. Is gewoon heel vertederend. Harper voelt zich een beetje tussen alle leden van het gezin in staan volgens mij. Ze is de enige die in het begin af en toe nog contact heeft met Tin en denkt hem ook als enige te begrijpen. Als iedereen zich tegen Tin keert, probeert zij hem iedere keer nog te verdedigen. Maar ze wil natuurlijk haar vader en moeder ook niet afvallen, door voor Tin te kiezen. Ik vind dat ze het heel knap doet en vooral zichzelf niet achter stelt. Cable en de Murpheys vind ik allemaal heel achterbaks. Cable op een heel andere manier dan de Murpheys. Cable deed het gewoon open en bloot. En de Murpheys deden alsof ze heel erg zorgzaam voor ze waren, maar ondertussen liepen ze te roddelen en de Flutes af te kraken. Vader vind ik aan de ene kant heel erg vertederend en aan de andere kant heel erg dom en egoïstisch. Hangt van zijn stemming af. Op zich wel een sympathieke man. III – B. Ik vond het verhaal in het begin best wel spannend. Het begon al goed vond ik. Tin komt vast te zitten onder de modder. Je weet niet of hij t redt. Dan al een mysterieuze gedachte van Harper over haar broertje. Hij verdwijnt steeds vaker onder de grond. Wat doet ie daar, waarom doet ie ‘t.? Het gaat steeds slechter met de familie. Door al die dingen ga je je steeds meer afvragen of het wel goed kom met hen. Zo blijft de spanning er wel gewoon in. Iedere keer gebeurt er iets nieuws, waarvan je wilt weten hoe het afloopt. Alleen op een gegeven moment blijft t slecht gaan en lijkt t alsof ze er niet meer bovenop komen. Alles gaat dan fout. Tin zie of hoor je amper meer iets van. Dus dan gaat het wel een beetje vervelen.