Algemene gegevens
De titel is The World According to Garp en het is geschreven door John Irving. Het is voor het eerst gepubliceerd in 1976. Dit boek is een roman met wat sociaal-realisme erin, het gaat namelijk ook over de feministische revolutie en dat was in de jaren zeventig
De auteur heeft niet meer werken in dit genre geschreven, voor zover ik weet. Het boek is opgedragen aan zijn zonen, Colin en Brendan. Er is geen motto. Het boek is opgedeeld in negentien hoofdstukken. Er zijn twee hoofdstuktitels die gelijk de titels zijn van boeken die Garp geschreven heeft, “The Pension Grillparzer” en “The World according to Bensenhaver”. De titel van dat tweede boek lijkt op die van het hoofdstuk daarvoor, “The world according to Marcus Aurelius”, en dat lijkt weer een beetje op een nog eerder hoofdstuk, “In The City Where Marcus Aurelius Died ”. Er is geen voorwoord maar wel een nawoord en voor de nieuwe versie uit 1998 heeft John Irving een nieuwe nawoord geschreven. Handeling
Jenny Fields is een wat vreemde vrouw, ze wil niet trouwen en samenwonen met een man maar wel een kind en wordt op een wat vreemde manier zwanger van Garp. Garp groeit op met zijn moeder op een school, The Steering School for Boys, waar zijn moeder werkt. Garp leert Helen Holm kennen en stuurt vanuit Wenen, waar hij ook een jaar woont, brieven naar haar. Weer in Amerika gaat hij met haar trouwen en schrijft hij zijn eerste boek, zijn moeder heeft dan haar boek al gepubliceerd en heeft veel steun gekregen van feministes. Garp krijgt een zoon en later nog een. Een daarvan overlijdt later tijdens een auto-ongeluk waarbij zijn oudste zoon een oog kwijtraakt. Jenny geeft steun aan vrouwen in een groot huis aan zee en vangt daar onder andere Robert(a) Muldoon en Ellen Jamesians op. Veel mensen zijn het daar niet mee eens, en Jenny wordt vermoord. Garp schrijft ondertussen nog een aantal boeken die niet altijd even goed ontvangen worden en krijgt nog een dochter. Een feministe vermoordt later Garp. Het thema is hier onder andere de feministische revolutie en ook het zorgen voor de veiligheid van je familie. Garp probeert er zoveel mogelijk voor te zorgen dat zijn vrouw en kinderen veilig zijn. Dat dat niet altijd lukt blijkt wel uit het feit dat een ervan overlijdt. Een motief is Seks, want Garp heeft vrij vaal seks en dan niet alleen met Helen. Ook met Alice Fletcher, met een hoertje in Wenen en een oppas. Ruimte
De plaatsen waar het zich afspeelt zijn een jongensschool, The Steering School for Boys, Wenen, het huis van Jenny, aan zee bij Dog’s Head Harbor, en het huis bij Steering, het huis waar Garp later woont.
De jongensschool is een echte jongensschool met een eigen ziekenafdeling en sportcomplex. In dat sportcomplex worstelt Garp en daar geeft hij ook later training. Het huis van Jenny is heel groot en staat aan zee, dichtbij Steering. Zij ontvangt daar vrouwen die haar steun nodig hebben en ze verzorgt daar ook Garp en zijn familie na het ongeluk. Zij blijven daar dan ook even wonen. Bij de school staat ook een oud huis waar vroeger de familie Percy-Steering woonde. Toen zij eruit gingen wilde Garp daar graag wonen met zijn vrouw en kinderen.
De weersomstandigheden spelen niet echt een belangrijke rol, behalve op het moment dat Garp met zijn auto de oprijlaan opreed. Het regende toen hard en het was heel donker. Dat was een van de redenen waardoor Garp tegen die andere auto opreed. Als het helderder weer was geweest was hij er misschien niet tegenop gereden.
Het verhaal begint in 1942, en dan is Jenny Fields 22. Het echte verhaal eindigt met de dood van Garp en dat is in 1976. Daarna vertelt de schrijver hoe het met elk van de hoofdpersonen afloopt, maar dat heeft niet echt iets met het verhaal te maken. De vertelde tijd is dus zo’n 36 jaar.
Het boek is chronologisch, met enkele flash-backs erin. Het verhaal loopt dus gewoon van begin tot eind, maar soms is er een bladzijde die even terugslaat op iets wat eerder gebeurd is. Dan wordt er even wat duidelijk gemaakt, iets wat je dan even gemist hebt.
Er is tijdverdichting want het boek vertelt over 36 jaar en die spelen zich af in ‘maar’ 600 pagina’s. Er zijn geen andere verhaaldraden. Het boek begint midden in een soort actie die daarna meteen toegelicht wordt, dus meteen een flash-back. De eerste zin is namelijk: ‘Garp’s mother, Jenny Fields, was arrested in Boston in 1942 for wounding a man in a movie theater.’ Daarna wordt uitgelegd waarom en wie Jenny Fields is. Het einde is erg dicht. Na de dood van Garp wordt er van iedereen vertelt hoe hij of zij verder gaat met haar leven, met wie hij of zij trouwt en uiteindelijk hoe ze doodgaan. Iedereen in het boek gaat dus dood, er is dus geen enkele draad meer over. In het nieuwe nawoord vertelt John Irving hoe zijn zoon Colin het boek vond en begon hij zich af te vragen waar het boek nou eigenlijk over ging. Hij vertelt ook over een lezing die hij gaf op een school en dat er mensen waren die dachten dat hij Garp zelf was.
Personages
De hoofdpersoon is hier overduidelijk Garp. Hij heet eigenlijk Technical Sergeant (dus T.S.) Garp, want hij is vernoemd naar zijn vader van wie zijn moeder de voornaam niet kende. Hij was vanaf de middelbare school al verliefd op Helen en omdat zij alleen maar met een schrijver wilde trouwen is hij maar schrijver geworden. Hij is wel een goede schrijver, maar dat vindt niet iedereen. Hij is erg zorgelijk, hij wil zijn zoontjes en zijn vrouw altijd beschermen, en hij houdt erg van worstelen. Daar is hij op Steering al mee begonnen en doet dat later nog. Hij laat zich snel verleiden door andere vrouwen, want hij deed het ook al met de vrouw van een collega van zijn vrouw en met een oppas. Hij houdt erg van zijn moeder en daarom denken veel mensen dat hij erg van feministes houdt, wat niet zo is. Hij begrijpt ze wel wat beter dan andere mannen, want hij heeft er meer mee te maken vanwege zijn moeder. Zijn moeder, Jenny Fields, is een wat rare vrouw. Dat merk je al aan de eerste zin over dat ze iemand aanvalt in een bioscoop. Ze wil geen man maar ze wil wel iemand om voor te zorgen. Zij bedenkt ook het wat rare plan om toch een zoon te krijgen. Ze houdt ervan om voor mensen te zorgen en zo wordt ze zuster. Ze was wel slim genoeg om dokter te worden, maar dat wilde ze niet tot verdriet van haar ouders. Jenny wil de een boek schrijven over haar leven en is verrast wanneer het een groot succes wordt. Ze wordt meteen het rolmodel voor vrouwen die niet in de huidig samenleving willen passen, bijvoorbeeld door te trouwen met een man. Later gaat ze wonen in het familiehuis in Dog’s Head Harbor en daar ontvangt ze vrouwen die steun nodig hebben of die gewoon niet in de buurt van mannen willen zijn. Helen Holm groeide op zonder moeder. Want die verliet haar al toen ze een paar maanden oud was. Helen houdt erg van lezen en daarom wilde ze met een schrijver trouwen. Ze houdt erg veel van Garp en voelt zich erg schuldig wanneer ze een relatie krijgt met Michael Milton. Ze wil niet speciaal kinderen maar meer omdat Garp zo graag kinderen wil, krijgen ze ze toch. Roberta Muldoon is een goede kennis van Jenny en later ook van Garp. Roberta was vroeger een man en speelde als quarterback. Garp en Roberta worden goede vrienden en vaak spelen ze een potje squash. Roberta is iemand waarmee Garp goed kan praten als hij iemand nodig heeft. John Wolf is de uitgever van Jenny en later ook van Garp. Hij kent Garp goed en hij heeft het beste met hem voor. Hij wil dus ook graag voor g dat zijn boeken verkocht worden en geeft hem vaak tips. Ellen James is een meisje dat vaak in het boek voorkomt, en dan niet alleen zelf maar meer als voorbeeld. Zij is toen zij ongeveer elf was verkracht door een man en die heeft toen haar tong afgesneden. Dit zagen vele vrouwen als voorbeeld van de slechte maatschappij en deze sneden hun tong ook af. Zij noemden zichzelf Ellen Jamesians. De echte Ellen James haat hen, want ze wil niet gebruikt worden voor zulke onzin, zoals zij zelf zegt. Later komt Garp haar tegen en komt Ellen zelfs bij Garp en zijn familie inwonen. Zij wordt dus een soort grote zus van Duncan en later van Jenny, de dochter. Ze wil graag schrijfster worden, en dat schrijven doet ze ook vaak, want ze kan niet praten. Perspectief
Er is in dit boek sprake van een auctoriaal perspectief want de verteller vertelt in de hij-vorm en hij weet al wat er gebeurd is. Titel
The World According to Garp slaat op het feit dat g als schrijver de dingen vaak anders zag dan zijn medemensen. Iedereen heeft zijn eigen kijk op het leven en in dit boek gaat het over hoe Garp de wereld zag. De laatste, beroemde zin van het boek is ook: ‘In the world according to Garp we are all terminal cases’ Dat slaat op het feit dat wanneer een schrijver je in zijn verhaal gebruikt, je nooit dood kunt gaan. Garp noemt zichzelf, als schrijver, dan ook een dokter die alleen terminale patiënten ziet. Er is geen ondertitel en ook geen motto. Bijzondere passages
Er zijn een paar ‘bijzondere’ passages in het boek, maar er worden wel veel dingen op briefjes geschreven. Door de Ellen Jamesians, door Ellen James zelf en door Garp wanneer hij zijn kaak gebroken heeft. Op deze briefjes staan verschillende dingen, op die van de Ellen Jamesians staat vaak hetzelfde en dat is dan als de schrijfster Martha heet: Hello, I’m Martha. I’m an Ellen Jamesian. Do you know what a Ellen Jamesian is? Op de briefjes van Ellen James stond vaak: Hi! I’m mute
En de woorden van Garp waren : Hello! I’m Garp. I have a broken jaw. Er staan ook verhalen in die Garp geschreven heeft. Het verhaal ‘The Pension Grillparzer’ bijvoorbeeld en het eerste hoofdstuk van ‘The World According to Bensenhaver’. Deze verhalen staan ook in een ander lettertype dus dat is duidelijk aangegeven. Literatuurgeschiedenis
Dit boek is geschreven in de jaren zeventig en het hoort in de feministische stroming. Er wordt wel een beetje spottend gedaan over de feministen, bijvoorbeeld door het feit dat een heleboel hun tong afsnijden. De schrijver was het er dus niet helemaal mee eens. Eigen mening
Ik had het boek gekregen van mijn vader omdat hij het een erg leuk boek vond. Mijn broer had het ook al gelezen en vond ook dat ik het moest lezen. Dat heb ik dus gedaan, en ik ben blij dat ik het gelezen heb, want het was een erg leuk boek. De stijl van John Irving is erg leuk, maar soms wel wat verwarrend. Hij vertelt namelijk iets en daarvoor legt hij dan weer iets uit en vertelt hij wat er eerder gebeurd is. Dan gaan hij pas weer verder met het verhaal. Het is ook erg leuk om te ontdekken dat alles waar hij het over had een reden heeft. Zo vertelde hij over hoe Garp altijd met lichten uit de oprijlaan oprijdt en heeft hij het een aantal bladzijden later over versnellingspook waar het topje vanaf is. Dan denk je er niet bij na, maar een stuk verder in het boek zorgen beide dingen voor het tragische ongeluk en dan weet je waar het vertellen van die dingen voor nodig was. Dat is erg grappig. Ook is het leuk om de verhalen te lezen die Garp schrijft. Een verhaal in een verhaal dus. The Pension Grillparzer is een leuk verhaal en het eerste hoofdstuk van The World According to Bensenhaver is ook erg leuk. Ook vertelt Garp eens een verhaal over een hond aan Walt, zijn zoontje. Dat vond ik echt heel goed bedacht en echt een verhaal voor kinderen. Dat vond ik misschien wel het leukste stuk in het boek. Het thema, het feminisme, was wel leuk, want het werd vaak een beetje spottend verbeeld. Je merkt dat John Irving het feminisme erg overdreven vond. In dit boek is dat zeker zo, vooral vanwege de afgesneden tongen en wanneer Garp niet eens naar de herdenking van zijn moeder mag en zich moet verkleden als vrouw. Ik vind de personages goed gekozen, want het is leuk om eens te lezen over vrouwen die niet met een man willen trouwen en toch een zoon willen. En het is leuk dat er vrouwen in voor komen die hun tong afsnijden. De gebeurtenissen zijn vaak erg onverwacht, zoals het ongeluk. Je leest dan eerst het stuk net voor het ongeluk, dus wanneer ze zonder lichten de oprijlaan oprijden. Dan zijn Duncan en Walt helemaal opgewonden en vinden ze het geweldig. Dan begint het volgende hoofdstuk en wordt er verteld hoe Jenny Duncan verzorgt en hoe hij met zijn oog recht in de versnellingspook is gevallen. Dat verwacht je helemaal niet. Aan het einde van het boek merk je wel dat er iets ergs gaat gebeuren, alleen weet je niet precies wat. Je merkt het dan aan zinnen zoals; ‘ Later , poor Roberta would repeat and repeat how she should have played; if only she had played, she went on saying, maybe she would have spotted it coming ― maybe she would have been around, alert and edgy, recognizing the spoor of the real world, the paw prints g had always overlooked or ignored. But Roberta Muldoon could not play squash.’ Dat is dan wel heel frustrerend. Ik vond het dus een erg leuk boek om te lezen en mijn vader en broer ook aangezien bleek dat we thuis nog twee exemplaren hadden. Over de auteur
John Irving is geboren in 1942 in Exeter, New Hampshire, op 2 maart. Hij zat op de Philips Exeter Academy waar hij zich begon te interesseren voor worstelen en schrijven. Hierna ging hij naar de Universiteit van Pittsburg en het Instituut voor Europese Studies in Wenen, een stad die ook voorkomt in The World Acording to Garp. Hij slaagde op de Universiteit van New Hampshire in 1965 en vervolgens verdiende hij een MFA van de Universiteit van Iowa, waar hij studeerde met Kurt Vonnegut. Later gaf John Irving les aan het Mount Holyoke College, The Writer’s Workshop in Iowa en de Bread Loaf’s Conference. Hij heeft drie zonen en hij woont in Vermont en Toronto, samen met zijn vrouw, Janet Turnbull die ook nog zijn literair agent is. Hij heeft naast The World According to Garp ook andere boeken geschreven, waaronder The Cider house Rules, The Hotel New Hampshire, The Water-Method Man en Widow for a year.
http://www.randomhouse.com/atrandom/johnirving/author.html
De titel is The World According to Garp en het is geschreven door John Irving. Het is voor het eerst gepubliceerd in 1976. Dit boek is een roman met wat sociaal-realisme erin, het gaat namelijk ook over de feministische revolutie en dat was in de jaren zeventig
De auteur heeft niet meer werken in dit genre geschreven, voor zover ik weet. Het boek is opgedragen aan zijn zonen, Colin en Brendan. Er is geen motto. Het boek is opgedeeld in negentien hoofdstukken. Er zijn twee hoofdstuktitels die gelijk de titels zijn van boeken die Garp geschreven heeft, “The Pension Grillparzer” en “The World according to Bensenhaver”. De titel van dat tweede boek lijkt op die van het hoofdstuk daarvoor, “The world according to Marcus Aurelius”, en dat lijkt weer een beetje op een nog eerder hoofdstuk, “In The City Where Marcus Aurelius Died ”. Er is geen voorwoord maar wel een nawoord en voor de nieuwe versie uit 1998 heeft John Irving een nieuwe nawoord geschreven. Handeling
Jenny Fields is een wat vreemde vrouw, ze wil niet trouwen en samenwonen met een man maar wel een kind en wordt op een wat vreemde manier zwanger van Garp. Garp groeit op met zijn moeder op een school, The Steering School for Boys, waar zijn moeder werkt. Garp leert Helen Holm kennen en stuurt vanuit Wenen, waar hij ook een jaar woont, brieven naar haar. Weer in Amerika gaat hij met haar trouwen en schrijft hij zijn eerste boek, zijn moeder heeft dan haar boek al gepubliceerd en heeft veel steun gekregen van feministes. Garp krijgt een zoon en later nog een. Een daarvan overlijdt later tijdens een auto-ongeluk waarbij zijn oudste zoon een oog kwijtraakt. Jenny geeft steun aan vrouwen in een groot huis aan zee en vangt daar onder andere Robert(a) Muldoon en Ellen Jamesians op. Veel mensen zijn het daar niet mee eens, en Jenny wordt vermoord. Garp schrijft ondertussen nog een aantal boeken die niet altijd even goed ontvangen worden en krijgt nog een dochter. Een feministe vermoordt later Garp. Het thema is hier onder andere de feministische revolutie en ook het zorgen voor de veiligheid van je familie. Garp probeert er zoveel mogelijk voor te zorgen dat zijn vrouw en kinderen veilig zijn. Dat dat niet altijd lukt blijkt wel uit het feit dat een ervan overlijdt. Een motief is Seks, want Garp heeft vrij vaal seks en dan niet alleen met Helen. Ook met Alice Fletcher, met een hoertje in Wenen en een oppas. Ruimte
De hoofdpersoon is hier overduidelijk Garp. Hij heet eigenlijk Technical Sergeant (dus T.S.) Garp, want hij is vernoemd naar zijn vader van wie zijn moeder de voornaam niet kende. Hij was vanaf de middelbare school al verliefd op Helen en omdat zij alleen maar met een schrijver wilde trouwen is hij maar schrijver geworden. Hij is wel een goede schrijver, maar dat vindt niet iedereen. Hij is erg zorgelijk, hij wil zijn zoontjes en zijn vrouw altijd beschermen, en hij houdt erg van worstelen. Daar is hij op Steering al mee begonnen en doet dat later nog. Hij laat zich snel verleiden door andere vrouwen, want hij deed het ook al met de vrouw van een collega van zijn vrouw en met een oppas. Hij houdt erg van zijn moeder en daarom denken veel mensen dat hij erg van feministes houdt, wat niet zo is. Hij begrijpt ze wel wat beter dan andere mannen, want hij heeft er meer mee te maken vanwege zijn moeder. Zijn moeder, Jenny Fields, is een wat rare vrouw. Dat merk je al aan de eerste zin over dat ze iemand aanvalt in een bioscoop. Ze wil geen man maar ze wil wel iemand om voor te zorgen. Zij bedenkt ook het wat rare plan om toch een zoon te krijgen. Ze houdt ervan om voor mensen te zorgen en zo wordt ze zuster. Ze was wel slim genoeg om dokter te worden, maar dat wilde ze niet tot verdriet van haar ouders. Jenny wil de een boek schrijven over haar leven en is verrast wanneer het een groot succes wordt. Ze wordt meteen het rolmodel voor vrouwen die niet in de huidig samenleving willen passen, bijvoorbeeld door te trouwen met een man. Later gaat ze wonen in het familiehuis in Dog’s Head Harbor en daar ontvangt ze vrouwen die steun nodig hebben of die gewoon niet in de buurt van mannen willen zijn. Helen Holm groeide op zonder moeder. Want die verliet haar al toen ze een paar maanden oud was. Helen houdt erg van lezen en daarom wilde ze met een schrijver trouwen. Ze houdt erg veel van Garp en voelt zich erg schuldig wanneer ze een relatie krijgt met Michael Milton. Ze wil niet speciaal kinderen maar meer omdat Garp zo graag kinderen wil, krijgen ze ze toch. Roberta Muldoon is een goede kennis van Jenny en later ook van Garp. Roberta was vroeger een man en speelde als quarterback. Garp en Roberta worden goede vrienden en vaak spelen ze een potje squash. Roberta is iemand waarmee Garp goed kan praten als hij iemand nodig heeft. John Wolf is de uitgever van Jenny en later ook van Garp. Hij kent Garp goed en hij heeft het beste met hem voor. Hij wil dus ook graag voor g dat zijn boeken verkocht worden en geeft hem vaak tips. Ellen James is een meisje dat vaak in het boek voorkomt, en dan niet alleen zelf maar meer als voorbeeld. Zij is toen zij ongeveer elf was verkracht door een man en die heeft toen haar tong afgesneden. Dit zagen vele vrouwen als voorbeeld van de slechte maatschappij en deze sneden hun tong ook af. Zij noemden zichzelf Ellen Jamesians. De echte Ellen James haat hen, want ze wil niet gebruikt worden voor zulke onzin, zoals zij zelf zegt. Later komt Garp haar tegen en komt Ellen zelfs bij Garp en zijn familie inwonen. Zij wordt dus een soort grote zus van Duncan en later van Jenny, de dochter. Ze wil graag schrijfster worden, en dat schrijven doet ze ook vaak, want ze kan niet praten. Perspectief
Er is in dit boek sprake van een auctoriaal perspectief want de verteller vertelt in de hij-vorm en hij weet al wat er gebeurd is. Titel
The World According to Garp slaat op het feit dat g als schrijver de dingen vaak anders zag dan zijn medemensen. Iedereen heeft zijn eigen kijk op het leven en in dit boek gaat het over hoe Garp de wereld zag. De laatste, beroemde zin van het boek is ook: ‘In the world according to Garp we are all terminal cases’ Dat slaat op het feit dat wanneer een schrijver je in zijn verhaal gebruikt, je nooit dood kunt gaan. Garp noemt zichzelf, als schrijver, dan ook een dokter die alleen terminale patiënten ziet. Er is geen ondertitel en ook geen motto. Bijzondere passages
Er zijn een paar ‘bijzondere’ passages in het boek, maar er worden wel veel dingen op briefjes geschreven. Door de Ellen Jamesians, door Ellen James zelf en door Garp wanneer hij zijn kaak gebroken heeft. Op deze briefjes staan verschillende dingen, op die van de Ellen Jamesians staat vaak hetzelfde en dat is dan als de schrijfster Martha heet: Hello, I’m Martha. I’m an Ellen Jamesian. Do you know what a Ellen Jamesian is? Op de briefjes van Ellen James stond vaak: Hi! I’m mute
En de woorden van Garp waren : Hello! I’m Garp. I have a broken jaw. Er staan ook verhalen in die Garp geschreven heeft. Het verhaal ‘The Pension Grillparzer’ bijvoorbeeld en het eerste hoofdstuk van ‘The World According to Bensenhaver’. Deze verhalen staan ook in een ander lettertype dus dat is duidelijk aangegeven. Literatuurgeschiedenis
Dit boek is geschreven in de jaren zeventig en het hoort in de feministische stroming. Er wordt wel een beetje spottend gedaan over de feministen, bijvoorbeeld door het feit dat een heleboel hun tong afsnijden. De schrijver was het er dus niet helemaal mee eens. Eigen mening
Ik had het boek gekregen van mijn vader omdat hij het een erg leuk boek vond. Mijn broer had het ook al gelezen en vond ook dat ik het moest lezen. Dat heb ik dus gedaan, en ik ben blij dat ik het gelezen heb, want het was een erg leuk boek. De stijl van John Irving is erg leuk, maar soms wel wat verwarrend. Hij vertelt namelijk iets en daarvoor legt hij dan weer iets uit en vertelt hij wat er eerder gebeurd is. Dan gaan hij pas weer verder met het verhaal. Het is ook erg leuk om te ontdekken dat alles waar hij het over had een reden heeft. Zo vertelde hij over hoe Garp altijd met lichten uit de oprijlaan oprijdt en heeft hij het een aantal bladzijden later over versnellingspook waar het topje vanaf is. Dan denk je er niet bij na, maar een stuk verder in het boek zorgen beide dingen voor het tragische ongeluk en dan weet je waar het vertellen van die dingen voor nodig was. Dat is erg grappig. Ook is het leuk om de verhalen te lezen die Garp schrijft. Een verhaal in een verhaal dus. The Pension Grillparzer is een leuk verhaal en het eerste hoofdstuk van The World According to Bensenhaver is ook erg leuk. Ook vertelt Garp eens een verhaal over een hond aan Walt, zijn zoontje. Dat vond ik echt heel goed bedacht en echt een verhaal voor kinderen. Dat vond ik misschien wel het leukste stuk in het boek. Het thema, het feminisme, was wel leuk, want het werd vaak een beetje spottend verbeeld. Je merkt dat John Irving het feminisme erg overdreven vond. In dit boek is dat zeker zo, vooral vanwege de afgesneden tongen en wanneer Garp niet eens naar de herdenking van zijn moeder mag en zich moet verkleden als vrouw. Ik vind de personages goed gekozen, want het is leuk om eens te lezen over vrouwen die niet met een man willen trouwen en toch een zoon willen. En het is leuk dat er vrouwen in voor komen die hun tong afsnijden. De gebeurtenissen zijn vaak erg onverwacht, zoals het ongeluk. Je leest dan eerst het stuk net voor het ongeluk, dus wanneer ze zonder lichten de oprijlaan oprijden. Dan zijn Duncan en Walt helemaal opgewonden en vinden ze het geweldig. Dan begint het volgende hoofdstuk en wordt er verteld hoe Jenny Duncan verzorgt en hoe hij met zijn oog recht in de versnellingspook is gevallen. Dat verwacht je helemaal niet. Aan het einde van het boek merk je wel dat er iets ergs gaat gebeuren, alleen weet je niet precies wat. Je merkt het dan aan zinnen zoals; ‘ Later , poor Roberta would repeat and repeat how she should have played; if only she had played, she went on saying, maybe she would have spotted it coming ― maybe she would have been around, alert and edgy, recognizing the spoor of the real world, the paw prints g had always overlooked or ignored. But Roberta Muldoon could not play squash.’ Dat is dan wel heel frustrerend. Ik vond het dus een erg leuk boek om te lezen en mijn vader en broer ook aangezien bleek dat we thuis nog twee exemplaren hadden. Over de auteur
John Irving is geboren in 1942 in Exeter, New Hampshire, op 2 maart. Hij zat op de Philips Exeter Academy waar hij zich begon te interesseren voor worstelen en schrijven. Hierna ging hij naar de Universiteit van Pittsburg en het Instituut voor Europese Studies in Wenen, een stad die ook voorkomt in The World Acording to Garp. Hij slaagde op de Universiteit van New Hampshire in 1965 en vervolgens verdiende hij een MFA van de Universiteit van Iowa, waar hij studeerde met Kurt Vonnegut. Later gaf John Irving les aan het Mount Holyoke College, The Writer’s Workshop in Iowa en de Bread Loaf’s Conference. Hij heeft drie zonen en hij woont in Vermont en Toronto, samen met zijn vrouw, Janet Turnbull die ook nog zijn literair agent is. Hij heeft naast The World According to Garp ook andere boeken geschreven, waaronder The Cider house Rules, The Hotel New Hampshire, The Water-Method Man en Widow for a year.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden