The time machine door H.G. Wells

The Time Machine Schrijver: H.G. Wells
Oorspronkelijke druk: 1895
Dit boek met veranderingen: 1935
Het boek bestaat uit 12 hoofdstukken: 1 De Tijdsreiziger legt aan een paar mensen uit dat reizen door de tijd mogelijk is. Hij heeft het over de vierdimensionale meetkunde: door lengte, breedte, hoogte en duur. In het begin zijn ze niet overtuigd, maar nadat hij een demonstratie heeft gegeven (een kleiner model van een tijdmachine verdween) waren ze allemaal onder de indruk. Personen in de kamer: Hoofdpersoon; hij is de verteller, niet de tijdsreiziger
Filby; een muggenzifter

Psycholoog; spottend
Burgemeester; Arts; 2 Na een paar dagen komen de mannen weer bij elkaar (met 3 nieuwe gasten), maar Tijdsreiziger is er nog niet. Hij liet een briefje achter dat ze alvast moesten gaan eten en dat hij het later zou uitleggen. Toen hij eenmaal aankwam, legde hij uit dat de machine werkte. 3 De tijdsreiziger vond het tijdreizen onprettig. Hij bevond zich nog steeds op dezelfde helling waar hij “vertrok”, maar hij zag de omgeving veranderen. De tijd vloog steeds sneller per seconde. Tijdsreiziger was bang de machine te stoppen, niet wetend of zijn komst een explosie zou veroorzaken. De machine ging wiebelen en toen hij de hendel overhaalde, tolde hij in het rond. Doordat paniek toesloeg, begon hij de machine overeind te zetten. Hij merkte op dat er mensen naar hem toe kwamen lopen en hij liet de machine los. 4 De anderen vertoonden geen angst, deden hem aan porselein poppetjes denken. Ze hadden geen baarden, kleine oren, kleine monden met dunne lippen en een puntige kin. Ze dachten dat hij van de zon kwam. Tijdsreiziger was erg teleurgesteld, hij had altijd gedacht dat de mensen van het jaar 802.701 verder ontwikkeld zou zijn. Hij werd naar een gebouw geleid en de machine werd alleen gelaten. Hij liep door een versleten gebouw en ging eten. Ze waren allemaal vegetariër, dus dat moest hij ook worden. Paarden, schapen en honden waren uitgestorven. Tijdsreiziger probeerde hun taal te leren en andersom. De anderen waren eigenlijk snel verveeld, dus hij staakte zijn pogingen hen te onderwijzen. Hij verliet de zaal en merkte op dat de Theems zo’n 2 kilometer was verschoven. De wereld waarin hij terecht was gekomen was half verwoest. Tijdsreiziger bedacht dat hier het communisme heerste (kleine huizen waren verdwenen, iedereen droeg hetzelfde kostuum). Hij trok zijn conclusie: dit was het resultaat van een vredige samenleving, waar geen geweld nodig was, maar ook geen wetenschap of gezondheidszorg. Aan de andere kant waren er geen ziektes of lichamelijke inspanningen. 5 De tijdmachine was verdwenen toen Tijdsreiziger terugkwam. Toch wist hij dat de machine niet aan het reizen was, omdat hij de aansluiting van de hendels in zijn zak had zitten. In paniek rende Tijdsreiziger overal naartoe en ondervroeg de vreemde kleine mensen. Hij holde verder en viel van uitputting in slaap. Toen hij uiteindelijk wakker werd begon hij de grond beter te bestuderen. Zijn aandacht werd getrokken naar het bronzen voetstuk, maar zo te zien kon die alleen van binnenuit geopend worden. Omdat Tijdsreiziger het niet zomaar opgaf, vroeg hij (met gebaren) aan de kleine mensjes rondom hem de opening te laten zien, maar ze schrokken allemaal terug. Tijdsreiziger sloot vriendschap met Weena, een van de kleine Eloi, die hij redde van verdrinking. Weena raakt erg gehecht aan Tijdsreiziger en volgt hem overal. In het tijdperk waar Tijdsreiziger in terecht was gekomen was het veel warmer dan vroeger. Tijdsreiziger volgde en Morlock naar een soort schacht waarin hij afdaalde. Tijdsreiziger maakte de conclusie dat het leven zich gesplitst had in 2 richtingen: de Eloi van de bovenwereld en de Morlocks die onder de grond wonen.
6 Tijdsreiziger wist zeker dat de Morlocks zijn tijdsmachine hebben, maar hij begrijpt niet waarom de Eloi geen gezag over hen heeft. Tijdsreiziger besloot de schacht in te gaan waar hij de vorige keer niet in durfde. Hij kwam uit in een grote ruimte, waarin zich machines en meer Morlocks bevonden. Ze begonnen Tijdsreiziger te onderzoeken, maar hij ontsnapte doordat hij zijn lucifers afstak (ze waren bang voor licht). 7 Tijdsreiziger komt erachter dat de Eloi bang zijn voor het donker omdat dan de Morlocks komen. De maan schijnt steeds minder te schijnen. De Morlocks heersen over deze mensjes, eten ze ook op, maar voorzien nog wel steeds in hun behoeftes zoals kleding. Tijdsreiziger verteld dat hij en Weena samen liepen op een heuvel en dat ze graag bloemen in zijn zakken stopte (waarna hij ook 2 verlepte bloemen uit zijn zakken haalt). Weena en Tijdsreiziger stoppen even met lopen. Ze overnachten gewoon op de heuvel en geen enkele Morlock had hen benaderd. 8 Overdag komen ze aan bij het paleis van groen porselein, waar Tijdsreiziger hoopte wapens te vinden. Het gebouw bleek een museum te zijn geweest, maar is nu helemaal in verval. Nadat ze verschillende afdelingen waren doorgelopen, kwamen ze lucifers, kamfer een ijzeren koevoet en dynamiet tegen, hetgeen wat later nep bleek te zijn. 9 Ze verlieten samen het museum in de middag. Tijdsreiziger was van plan het woud te doorkruisen, ergens een vuur aan te leggen en te gaan slapen. Hij besloot ook bosjes achter hen in brand te steken zodat eventuele achtervolgers verward werden. Het vuur verspreidde zich snel. Na een tijdje hoorde Tijdsreiziger het getrippel van Morlocks, die bezig waren hen te omsingelen. Het werd donkerder en de Morlocks begon aan hen te trekken, waardoor Weena flauw viel. Na het aansteken van een lucifer vluchtten de witte wezens en ging hun voettocht weer verder. Na het doven van de kamfer snelden de Morlocks weer toe, maar ze werden verblind door de lucifer die Tijdsreiziger aanstak. Hij besloot uit te rusten, maar werd wakker gemaakt door betastende Morlocks. Hij sloeg ze weg met de koevoet, maar Weena was verdwenen. Vluchtend voor de naderde bosbrand, bereikte Tijdsreiziger een open plek waar hij een paar Morlocks neersloeg. De wezens waren verblind door het vuur. 10 Tijdsreiziger kwam aan bij de witte sfinx. Bij zijn aankomst merkte hij op dat de bronzen panelen van het voetstuk open waren. Hij liep het donker in en vond zijn tijdmachine in keurige staat terug. De bronzen panelen sloten zich en hij bevond zich helemaal in het duister. Hij hoorde de Morlocks naderen, maar Tijdsreiziger had wel lucifers, maar geen doosje meer om ze aan te steken. Na het bevestigen van de hendeltjes reisde hij verder in de tijd.
11 De afwisseling van dag en nacht werd steeds langzamer, terwijl hij sneller en sneller verder de toekomst in ging. De zon werd groter en roder en de maan was verdwenen. Hij stopte de machine en het viel hem op dat er geen leven was, alleen veel vegetatie. Er was geen wind, de aarde draaide niet meer om de zon en de lucht bevatte minder zuurstof waardoor Tijdsreiziger duizelig werd. Er kwamen enorme krabachtige monster op hem af, maar hij haalde de hendel over, zodat er een maand verstreken was. Tijdsreiziger was nog steeds op hetzelfde strand, maar de hoeveelheid krabben waren toegenomen. Niet twijfelend reisde hij weer verder, tot hij stopte na 30 miljoen jaar. De zon bedekte nu meer dan tiende deel van de horizon en er was geen leven. Er kwam een eclips. Tijdsreiziger keerde terug naar zijn machine en reisde terug. 12 Tijdsreiziger keerde terug in zijn laboratorium en hoorde de stemmen van zijn gasten. De toeschouwers geloven hem in eerste instantie niet en vertrekken. Één van de toeschouwers (aan wie ook het verhaal wordt verteld) keert de volgende dag terug voor antwoorden. Daar trof hij Tijdsreiziger aan, die terug zou gaan naar de tijd van Weena voor bewijs zoals bloemen en fruit. Het was 3 jaar geleden dat Tijdsreiziger vertrok, maar hij is nog teruggekeerd. Kenmerk: roman
Genre: science fiction
Thema: reizen in de tijd, de toekomst
Plaatsing in de tijd: moeilijk te zeggen, aangezien er veel door de tijd gereisd wordt
Opvallende elementen: tijdreiziger wordt altijd zo genoemd, je komt zijn echte naam niet te weten. Ook valt het op dat Tijdsreiziger niet de hoofdpersoon is