Joanna en Walter waren vanuit de stad naar stepford verhuisd. Het was een heel mooi huis.
In het dorpje was een soort club voor mannen, The Men’s Association. Alle mannen uit Stepford gingen er heen, dus wilde Walter dat ook.
Joanna zag dat alle vrouwen in Stepford heel de dag bezig waren met schoonmaken. Dit vond ze nogal raar.
Joanna kwam op het idee om een vrouwenclub op te richten, ze vroeg aan alle vrouwen in Stepford of ze mee deden. Uiteindelijk was er maar eentje die het wel leuk leek. De andere vrouwen hadden het veel te druk met het huishouden.
Joanna en Bobbie (de vrouw die het ook leuk leek) gaven de hoop niet op en probeerde de vrouwen over te halen. Toen kwamen ze bij een heel groot huis. De vrouw die er pas woonde (Charmaine) vond het wel een leuk idee. Zij had het niet te druk met het huishouden want ze hadden een dienstmeisje dat alles voor haar deed.
Samen deden ze leuke dingen bv. tennissen op de tennis baan van Charmaine.
Maar na een tijdje veranderde ook Charmaine. Toen Joanna en Bobbie kwamen voor het afgesproken potje tennis, zagen ze dat het hele tennisveld weg was. Charmaine zei dat ze het veel te druk had met het huishouden omdat ze het dienstmeisje hadden ontslagen
Joanna en Bobbie dachten dat het aan het kraanwater lag. Misschien zou een rare fabriek iets verderop een chemisch iets lozen in de rivier en dat daarom alle vrouwen zo druk bezig waren met het huishouden. Joanna en Bobbie besloten dat ze vanaf nu aalleen nog maar fleswater zouden drinken. Bobbie dacht er zelfs over om te gaan verhuizen, weg uit Stepford. Na een tijdje vroegen Bobbie en Dave (Bobbies man) of ze een weekend op hun zoontje Adam wilde passen. Joanna zei dat dit ook wel leuk zou zijn voor Kim en Pete. Na het weekendje leek Bobbie heel anders te zijn dan voorheen. Ze was ook meer geïnteresseerd in het huishouden. Ze had minder tijd en interesse in andere dingen, ze was alsmaar aan het poetsen. Nu wilde Joanna zeker weg uit Stepford . Ze had al een leuk huis gevonden maar Walter wilde er niks van weten. Hij wilde pas in de zomervakantie weer verhuizen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen. Joanna zei dat ze dan zichzelf niet meer was. Ze had naar Charmaine en Bobbie gekeken en die veranderde na hetzelfde aantal maanden en Joanna zou in Januari veranderen en het was nu December. Joanna wilde absoluut zeker verhuizen. Walter dacht dat Joanna een beetje overhaast dacht. Joanna dacht dat Walter haar ook wilde veranderen. Maar hij zei dat dit niet waar was Joanna beloofde Walter dat ze naar een psychiater zou gaan als Walter beloofde om naar het huis in Eastbridge zou gaan kijken (het huis dat Joanna had gezien). Bij de psychiater zei Joanna waar ze bang voor was. Dat ze bang was om ook zo’n schoonmaak robot te worden. De psychiater, Dr. Francher, zei dat ze er eerst nog even over na moest denken en over een paar dagen moest terug komen en zeggen wat ze er dan van dacht. Joanna ging meteen naar de bibliotheek om daar in oude kranten te kijken wat er met de vrouwenclub was gebeurd, want er was er al een geweest. Ze vond een hele hoop dingen en ook over The Men’s Association. Ze vond wat ze weten wilde en lachte erbij. Net voor sluitingstijd kwam de bibliothecaresse zeggen dat ze gingen sluiten. Toen ze thuis was, was Walter heel erg ongerust. Hij vroeg waar ze was geweest en wat er aan de hand was. Joanna zei dat ze best wist wat er aan de hand was met The Men’s Association. Walter zei dat hij niet wist waar ze het over had en dat ze eerst een beetje moest rusten en daarna zouden ze verder praten. Joanna wilde ontsnappen, ze probeerde het raam, maar dat kreeg ze niet open. Ze besloot via de achterdeur te gaan. Toen ze de slaapkamerdeur open deed hoorde ze Walter aan de telefoon zeggen: “Nee je hebt gelijk, ik kan haar niet alleen aan”. Toen wist Joanna genoeg en sloop door de achterdeur naar buiten, de sneeuw in. Joanna rende en rende, ze ging naar een vriendin en vanuit daar wilde ze een oude vriend uit haar oude woonplaats bellen die haar op kon halen. Kim en Pete zouden ook veilig zijn, Walter had hen naar vriendjes en vriendinnetjes gebracht om er te logeren. Maar onderweg zag Joanna dat een hele hoop mannen naar haar aan het zoeken waren. Ze verstopte achter de bosjes. Toen en met een zaklamp op haar werd geschenen liep ze heel hard weg. Ze viel en de mannen kwamen dichterbij. De mannen zeiden dat er niks aan de hand was en dat ze haar geen pijn zouden doen. Ze mocht zelfs in het gebouw van The Men’s Association gaan kijken zodat ze zou zien dat er geen robotfabriek binnen was. Want dat was wat Joanna dacht. Maar Joanna wilde er niks van weten en zei dat ze op weg was naar een vriendin. Een van de mannen had een voorstel als één van de robotvrouwen uit Stepford zich nu in haar vinger zou snijden en zou bloeden, dan kon Joanna zien dat het geen robots waren. Joanna zei dat ze het dan wel zou geloven. Ze zei dat haar vriendin Bobbie het wel zou doen. Ze gingen naar Bobbie en Bobbie pakte een heel groot mes. Joanna zei dat ze het niet hoefde te doen als ze niet wilde. De mannen vroegen zich af waarom het zo lang duurde, want zij stonden nog altijd buiten. Ze gingen alvast de auto halen en belde Walter dat ze terecht was. De bibliothecaresse en een schrijfster stonden in de supermarkt met elkaar te praten toen ze Joanna zagen. Ze zag er perfect uit, het leek wel of ze zo goed als nieuw was. Ze praatte wat met elkaar en na een tijdje zei Joanna dat ze weer verder moest omdat ze nog veel huishoudelijk werk had. En dat ze eigenlijk ook niets anders meer deed. Joanna liep weer verder en Ruthanne ging ook weer naar huis en begon aan haar volgende boek.
Joanna en Bobbie dachten dat het aan het kraanwater lag. Misschien zou een rare fabriek iets verderop een chemisch iets lozen in de rivier en dat daarom alle vrouwen zo druk bezig waren met het huishouden. Joanna en Bobbie besloten dat ze vanaf nu aalleen nog maar fleswater zouden drinken. Bobbie dacht er zelfs over om te gaan verhuizen, weg uit Stepford. Na een tijdje vroegen Bobbie en Dave (Bobbies man) of ze een weekend op hun zoontje Adam wilde passen. Joanna zei dat dit ook wel leuk zou zijn voor Kim en Pete. Na het weekendje leek Bobbie heel anders te zijn dan voorheen. Ze was ook meer geïnteresseerd in het huishouden. Ze had minder tijd en interesse in andere dingen, ze was alsmaar aan het poetsen. Nu wilde Joanna zeker weg uit Stepford . Ze had al een leuk huis gevonden maar Walter wilde er niks van weten. Hij wilde pas in de zomervakantie weer verhuizen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen. Joanna zei dat ze dan zichzelf niet meer was. Ze had naar Charmaine en Bobbie gekeken en die veranderde na hetzelfde aantal maanden en Joanna zou in Januari veranderen en het was nu December. Joanna wilde absoluut zeker verhuizen. Walter dacht dat Joanna een beetje overhaast dacht. Joanna dacht dat Walter haar ook wilde veranderen. Maar hij zei dat dit niet waar was Joanna beloofde Walter dat ze naar een psychiater zou gaan als Walter beloofde om naar het huis in Eastbridge zou gaan kijken (het huis dat Joanna had gezien). Bij de psychiater zei Joanna waar ze bang voor was. Dat ze bang was om ook zo’n schoonmaak robot te worden. De psychiater, Dr. Francher, zei dat ze er eerst nog even over na moest denken en over een paar dagen moest terug komen en zeggen wat ze er dan van dacht. Joanna ging meteen naar de bibliotheek om daar in oude kranten te kijken wat er met de vrouwenclub was gebeurd, want er was er al een geweest. Ze vond een hele hoop dingen en ook over The Men’s Association. Ze vond wat ze weten wilde en lachte erbij. Net voor sluitingstijd kwam de bibliothecaresse zeggen dat ze gingen sluiten. Toen ze thuis was, was Walter heel erg ongerust. Hij vroeg waar ze was geweest en wat er aan de hand was. Joanna zei dat ze best wist wat er aan de hand was met The Men’s Association. Walter zei dat hij niet wist waar ze het over had en dat ze eerst een beetje moest rusten en daarna zouden ze verder praten. Joanna wilde ontsnappen, ze probeerde het raam, maar dat kreeg ze niet open. Ze besloot via de achterdeur te gaan. Toen ze de slaapkamerdeur open deed hoorde ze Walter aan de telefoon zeggen: “Nee je hebt gelijk, ik kan haar niet alleen aan”. Toen wist Joanna genoeg en sloop door de achterdeur naar buiten, de sneeuw in. Joanna rende en rende, ze ging naar een vriendin en vanuit daar wilde ze een oude vriend uit haar oude woonplaats bellen die haar op kon halen. Kim en Pete zouden ook veilig zijn, Walter had hen naar vriendjes en vriendinnetjes gebracht om er te logeren. Maar onderweg zag Joanna dat een hele hoop mannen naar haar aan het zoeken waren. Ze verstopte achter de bosjes. Toen en met een zaklamp op haar werd geschenen liep ze heel hard weg. Ze viel en de mannen kwamen dichterbij. De mannen zeiden dat er niks aan de hand was en dat ze haar geen pijn zouden doen. Ze mocht zelfs in het gebouw van The Men’s Association gaan kijken zodat ze zou zien dat er geen robotfabriek binnen was. Want dat was wat Joanna dacht. Maar Joanna wilde er niks van weten en zei dat ze op weg was naar een vriendin. Een van de mannen had een voorstel als één van de robotvrouwen uit Stepford zich nu in haar vinger zou snijden en zou bloeden, dan kon Joanna zien dat het geen robots waren. Joanna zei dat ze het dan wel zou geloven. Ze zei dat haar vriendin Bobbie het wel zou doen. Ze gingen naar Bobbie en Bobbie pakte een heel groot mes. Joanna zei dat ze het niet hoefde te doen als ze niet wilde. De mannen vroegen zich af waarom het zo lang duurde, want zij stonden nog altijd buiten. Ze gingen alvast de auto halen en belde Walter dat ze terecht was. De bibliothecaresse en een schrijfster stonden in de supermarkt met elkaar te praten toen ze Joanna zagen. Ze zag er perfect uit, het leek wel of ze zo goed als nieuw was. Ze praatte wat met elkaar en na een tijdje zei Joanna dat ze weer verder moest omdat ze nog veel huishoudelijk werk had. En dat ze eigenlijk ook niets anders meer deed. Joanna liep weer verder en Ruthanne ging ook weer naar huis en begon aan haar volgende boek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden