The magician's nephew door C.S. Lewis

NARNIA

Fantasie/toekomst fragmenten uit het boek en manier waarop:

- ‘Polly! Trap er niet in!’ schreeuwde hij. ‘Raak ze niet aan.’ Het was al te laat. Op het zelfde moment dat hij dat zei, stak Polly haar hand uit en raakte een van de ringen aan. En meteen, zonder lichtflits of geluid of wat voor waarschuwing dan ook, was Polly er niet meer. In het vertrek stonden alleen Digory en zijn oom.
Manier: C.S. Lewis geeft veel details mee, kijk maar naar het deel dat Polly Wegflitst!


- ‘Volgens mij ben ik in water’, zei Digory. ‘Of onder water.’ Heel even maakte dat idee hem bang, maar bijna direct daarop voelde hij dat hij snel omhoog schoot. Toen kwam zijn hoofd opeens boven in de frisse lucht en krabbelde hij aan land in het gras op de vlakke oever van een klein meertje. Toen hij opstond merkte hij dat hij niet droop en ook niet buiten adem was, zoals je zou verwachten als je een tijdje onder water was geweest. Zijn kleren waren nog kurkdroog.
Manier: Hij geeft weer veel details, maar hij geeft ook aan dat het fantasie is, door je een idee te geven, hoe het normaal eigenlijk had moeten zijn.

- De leeuw liep met soepele passen heen en weer door dat lege landschap en zong zijn nieuwe lied. Het was zachter en zangeriger dan het lief waarmee hij de sterren en de zon tevoorschijn geroepen had. Een kalme, kabbelende melodie. En terwijl hij zo liep te zingen, kleurde het dal groen: er kwam gras.
Manier: Door weer veel details aan te geven.

- Het paard zette zijn benen schrap, precies zoals het vroeger misschien wel eens gedaan had, in die ellendige tijd toen hij voor een koetsje liep. Toen steigerde hij. Hij boog zijn hals ver achterover, alsof een vlieg hem in zijn schouders zat te prikken en hij zich daar wilde krabben. En net zoals de dieren uit de aarde tevoorschijn waren gebarsten, kwamen er nu uit Wieks schouders vleugels tevoorschijn, die langer en breder werden tot ze nog groter waren die van een adelaar, groter dan die van een zwaan, groter dan de vleugels van een engel op een gebrandschilderde kerkraam.
Manier: (alweer) door details en het blijft je boeien doordat hij het uitrekt en je verder wil lezen wat er dan gebeurt.


- ‘Kijk daar eens!’ Iedereen in de menigte draaide zijn hoofd om en toen zoog iedereen diep zijn adem in van verwondering en verrukking. Een klein eindje verder op, en hoog boven hen uit, zagen ze een boom staan die daar eerst beslist nog niet gestaan had. Hij moest daar stilletjes en heel snel zijn opgeschoten terwijl zij zich allemaal druk bezighielden met de kroning, zoals een vlag omhoog komt als je hem hijst aan een vlaggenstok.
Manier: (nog een keer) de details en de vergelijkingen.